Ongeveer dertig jaar geleden, het was een zonnige winterdag en er lag sneeuw, ging ik op audiëntie bij de pionier van wijnbouw in de Lage Landen, de Vlaming Jean Bellefroid. Ik logeerde in de Scholteshof te Stevoort, waar Roger Souvereyns de (Michelin)sterren van de hemel kookte en een geweldige wijnkaart voerde.
Soms bijna slippend bereikte ik het fraaie, historische dorp Borgloon, waar meneer Bellefroid en diens vrouw Madeleine een warm welkom gaven. Te proeven, of beter gezegd te drinken, wijnen stonden al op tafel, met schalen hartige hapjes (zie de foto die ik toen nam). De druk pratende gastheer, die manchetknopen droeg met daarop het woord ‘verzekeringen’, vertelde hoe het allemaal was begonnen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog had de bezetter hem te werk gesteld op een wijngoed langs de Moezel, waar Jean alle mogelijke technieken had geleerd – en zo begeesterd raakte dat hij besloot om in 1963 een eigen wijngaardje aan te leggen naast zijn woning in Borgloon.
Waar overigens al eerder wijnbouw was beoefend; op 92 hectare maar liefst. Er bestond toen ook een gilde van ‘wijnluyden’. En een snel rijpende pinotvariant met als bijnaam ‘vroege loonse’. De plek waar Jean plantte, koos hij ‘na in de grond te hebben gevroed’. Op een bepaalde plek ontdekte hij een laag geërodeerde mosselkalk van 75 tot 125 centimeter dikte – en uitstekend voor wijnbouw geschikt (‘Ge krijgt daar bloemige wijnen mee’), mede vanwege de goede drainage. ‘Die nodig is, want hier valt 800 millimeter regen per jaar, en dat is te veel.’
Frits Bosch, een Maastrichtenaar, hoorde over het project, ging buurten bij Jan Bellefroid en vroeg om advies. Waarna hij zelf in tien dagen tijd en met vijf mensen een druivenakker plantte, op de Sint Pietersberg. Het was, in 1967, eerste Nederlandse wijngaard na de Napoleontische tijd. Frits zag het als een hobby en doopte zijn domeintje Slavante. Enkele jaren later kwam, nu dankzij Frits Bosch, ook fruitteler Hugo Hulst in contact met Bellefroid. Anno 1970 resulteerde dit in de creatie van een echt commerciële wijnbezitting, de Apostelhoeve, eveneens bij Maastricht, hoog boven de Jekervallei. Bij ons afscheid, na anderhalf uur, zei een breed lachende Jean Bellefroid ‘Ik ben twee keer getrouwd, met die vrouw daar en met de wijn’. Gelukkig maar.
