Het leek wel Frankrijk, want de zondagse lunch in het hoofdstedelijke parkrestaurant De Kas was echt druk bezocht. Met alle tafels keurig op afstand, wat gezien de beschikbare ruimte in deze voormalige kas van de stadskwekerij geen enkel probleem was. Groente, fruit en vaak ook bloemblaadjes – afkomstig uit zowel 
de eigen tuin naast het glazen complex als uit een moestuin in de Beemster – worden door chef-eigenaren volop verwerkt in hun culinaire creaties. Maar helemaal vegetarisch de keuken toch niet. Zo lazen wij in het cryptische ‘menu’ dat als ingrediënten o.a. ham en entrecote zouden worden verwerkt. Welke gerechten zouden komen, werd door de vriendelijke serveerster niet vermeld. Ze vergat eveneens te zeggen dat er meer wijnen per glas, en zelfs per half glas, beschikbaar zijn dan die op de wijnkaart. Maar goed, de maaltijd kreeg een vliegende start met maar liefst vier amuses plus een zakje gesneden bruin stokbrood. De groenteachtige rolletjes om te dippen in een soort pinda bevattende saus scoorden het hoogst, samen met de tomaat en een soort pesto (rechts). Inmiddels waren als aperitief twee bubbelwijnen gebracht, de echt droge, frisse Extra Brut van D
e Schaller uit Alsace (glas €8,75) en een adequate alcoholvrije variant uit Duitsland, Raumland gedoopt (€6). Vreemd alleen 
dat deze helemaal niet op de wijnkaart werd vermeld; het is dat we ernaar vroegen. Aan de wijnkaart zou ik heel wat woorden aan kunnen wijden. Want het is een typische ‘sommelierkaart’ die eerder bestemd lijkt voor de samensteller dan voor zijn gasten. Veel te groot, met dus ook reeksen (ook potentiële) kelderdochters, met veel te veel prijzige wijnen, er wordt kennelijk ouderwets gecalculeerd, te weinig soorten per glas, het ontbreken van vegavriendelijke wijnen als jonge, betaalbare Grüner Veltliner 
en Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc, en helemaal geen informatie behalve dan de druivenrassen. Alsof gasten daarmee wat zouden kunnen. Waarom niet, zo heb ik De Kas achteraf geschreven, een wijnselectie gemaakt die net zo compact is als het menu, en van uitsluitend per glas en half glas beschikbare soorten? En dan bood de enige jonge rosé die los bestelbaar was, Château Barbebelle 2019, met zijn sterke peerachtige drupsfruit, gewoon minder niveau dan de gerechten van het lunchmenu (à €36,50). En helemaal voor die €7,50 per glas (dat bovendien uit de losse hand bepaald karig werd ingeschonken). De twee voorgerechten smaakten echter heerlijk. Grote, gehalveerde zwarte kersen met een soort pureeachtige saus van bieten, plus nog basilicum. En daarna een minder 
zoete, minder definieerbare, pittiger compositie met o.a. licht knapperige spitskool, 
fijn gesneden groenten en bloemblaadjes. Als verrassinkje arriveerde nog een kopje koude soep ‘van de kok’. Mijn vrouw had als hoofdgerecht geroosterde aubergine gekozen, wat ik ook had moeten doen. Want mijn entrecote (enkele gesneden plakjes) smaakte uitstekend, maar de ‘saus’ van bessen erbij was veel te zuur en dus killing voor zowel het vlees als de wijn. ‘Wilt u nog een dessert’ werd ons gevraagd. Graag – hoewel niet vermeld werd dat dit extra was en €9,50 pp zou kosten. Maar het smaakte verrukkelijk, als zijnde een combinatie van o.a. heel frisse sorbets, een van framboos, crème, basilicum en blauwe plus rode bessen. En als De Kas dan toch de wijnkaart gaat aanpassen, doe dit dan ook met die storend verkeerde achtergrondmuziek.
Restaurant De Kas, Kamerlingh Onneslaan 3, 1097 DE Amsterdam. Tel. (020) 462 45 62. Zeven dagen per week geopend, zaterdag geen lunch, zondag geen diner.
