Dankzij miljoenen bezoekers en flink wat welgestelde inwoners floreren in Charleston (South Carolina) talrijke eetgelegenheden, terwijl het bovendien een sterk groeiende wijnmarkt is. De meeste zaken liggen aan of bij de kilometerslange King Street. Van noord naar zuid (de haven) volgt hier een aantal aanbevolen adressen.
‘Real energy comes from people’ stelt Femi Oyediran die op nummer 700 in het voorjaar van 2018 de wijnwinkel Graft opende. En daarin dus bewust een marmeren bar met zitjes bouwde waar mensen kunnen proeven, drinken (twintig wijnen zijn per glas beschikbaar), praten en hartige hapjes gebruiken. Zowel overdag als ’s avonds. Er klinkt ‘herkenbare’ vinylmuziek, en elk van de twee- à driehonderd wijnen ‘is there for a reason’.  Op een warme namiddag hebben wij er genoten van een glas Aguerre Txakoli, een vederlichte, verfrissende, naar grapefruit en groene appel smakende wijn uit Baskenland ($9).
Even opzij van King Street en verscholen in een soort hofje vonden we Chez Nous. Een bistroachtig zaakje, heel klein en met de houten tafels soms zo dicht op elkaar dat je het gevoel hebt samen met je buren te eten. Bij de Mediterrane Triennes rosé (glas $11, fles $42) met zijn frisse drupsfruit gebruikten we de vrij stevig gestructureerde, correcte magret de canard met alleen een uienpuree als sober garnituur (rechts, $32), na een eveneens keurige gemengde sla met een duidelijk notige dressing van pijnpitten ($13). Algehele prijsprestatie: een zwakke voldoende.
Terug op King Street, nummer 544, zat op een woensdagavond The Ordinary bomvol. Het was dus ook een herrie van jewelste in deze grote, hoge, sterk airconditioned zaak (gebouw linksboven). Die ons was aanbevolen vanwege zijn vis. De gerookte pâté van mahi-mahi verscheen met roggebrood, meiknolletjes, radijs en harde wortel.  Hij smaakte vrij romig  en net iets te zout (rechtsondfer, $14). Over de gegrilde, aan makreel verwante wahoo met groene asperges, kappertjes en citroen echter niets dan goeds ($32). Idem voor de Sancerre van Domaine de Nozay (glas $15).
Bewust hadden we in The Ordinary geen oesters besteld, omdat we deze zilte delicatesse de  avond ervoor hadden gegeten, schuin aan de overzijde, op nummer 513, in The Darling Oyster Bar. In dit ook weer drukke restaurant met zijn turquoise bekleed meubilair was het mogelijk om een half dozijn verschillende oestersoorten te proeven (van  $1,50 tot $3 per stuk). De lekkerste vonden we de Low Country Cups uit het Ace Basin van South Carolina: ziltig, vlezig en smakelijk. De op zijn huid gebakken wreckfish met o.a. geroosterde maïs gaf eveneens  plezier ($30), net als de tuna tartare die men verrijkt had met knapperig kruidig varkenszwoerd, milde mango en pittige geroosterde salsa verde ($14). Tot onze vreugde zagen we op de wijnkaart de AIX rosé 2017 die in goed gekoelde vorm het gehele diner best begeleidde (fles $44).
Even verderop komen wijnliefhebbers aan hun trekken in de Vintage Lounge, een voormalige schoenenwinkel  waar Nathan Wheeler zijn gasten verwent met live muziek en echt lekkere, op type ingedeelde wijnen die per glas of in flights kunnen worden besteld. Drie rosés naast elkaar bijvoorbeeld. Nathans persoonlijke favoriet is The Blind, een anoniem geschonken wijn waarvan de gast, al dan niet met hulp van tafelgenoten, de herkomst moet raden. Als dat lukt, dan wordt de wijn niet in nota gebracht ($12). Om allerlei wijnen uit te proberen bij allerlei gerechtjes (serranoham, mousse van foie gras en diverse kazen, waaronder zelfs Reypenaer, de meeste $9 of $10) hebben we het goede leven bij herhaling in de Vintage Lounge gevierd.
Aan de overkant, op nummer 476, opende Uncork in juni 2018 zijn deur. Mede-eigenaar Mark Rosenberg (foto) toonde met trots het slimme, Italiaanse systeem waarmee bezoekers zelf een dozijn witte wijnen, vier rosés en twee dozijn rode in drie verschillende hoeveelheden kunnen tappen. De duurste tapwijn was tijdens ons bezoek Château Margaux 2008 (vanaf $45). Allerlei hapjes, ruim voldoende voor een compleet avondmaal, zijn eveneens beschikbaar, waaronder charcuterie en kaas.
Een andere wijnbar, tevens cheese bar, vinden we een heel stuk zuidelijker in King Street, op nummer 152. Vandaar zijn naam Bin 512. De collectie omvat zowel klassieke wijnen. bijvoorbeeld Sancerre, als verrassende, inclusief de Gris de Toul van Lelièvre, een rosé uit het minigebiedje Côtes de Toul in Lotharingen. Bepaald gastvriendelijk is dat elke wijnen in drie hoeveelheden besteld kan worden. Voorts voert Bin 152 twee dozijn kazen en veel soorten charcuterie. Bovendien fungeert de zaak als kunstgalerie, en er wordt antiek verkocht.
Een perfect lunch- en ontbijtadres en het meeste zuidelijke, op nummer 100, draagt de naam Miller’s All Day. Ruim en toch gezellig ingericht (het was een voormalige historische apotheek) en gespecialiseerd in southern cooking. Denk aan biscuits met gravy ($5), een biscuit met fried chicken (plus mosterd, $7) of een groter gerecht van garnalen en grits (gemalen en dan gekookt maïsmeel) met tomaat, spinazie en rozemarijn broodkruim ($16,50). En uit de eigen bakkerij komt o.a. een rijke, zeer citroenige Key lime pie ($5,50). Meteen rechts naast de entree staat een ongeveer 175 jaar oude, met veel liefde en geduld gerestaureerde machine waarmee maïs voor grits kan worden gemalen. Mede-eigenaar Greg Johnsman geeft er regelmatig demonstraties mee.
Graft, King Street 700 Suite B, Charleston. Tel. 843 475 6723. Dagelijks open van 11 tot 22.30 uur.
Chez Nous, Payne Street 6, Charleston. Tel. 843 579 3060. Open voor lunch en diner, maandag dicht
The Ordinary, King Street 544, Charleston. Tel. 843 414 7060. Alleen diner, maandag gesloten.
The Darling Oyster Bar, King Street 513, Charleston. Tel. 843 641 0821. Diner vanaf 16 uur, zondag ook lunch.
Vintage Lounge, King Street 545, Charleston. Tel. 843 818 4282.Open vanaf 17 uur.
Uncork, King Street 476, Charleston. Tel. 843 343 7737.
Bin 152, King Street 152, Charleston. Tel. 843 577 7359. Open vanaf 16 uur.
Miller’s All Day, King Street 120, Charleston. Tel. 843 501 7343. Open van 7 tot 20 uur.