Goed eten en drinken doet men graag in Oregon, en dat al geruime tijd. Zo verscheen al twee decennia geleden het kookboek Recipes from the Vineyards of Oregon waarin dertig wijndomeinen eigen recepten publiceren. Ik moest eraan denken in The Dundee Bistro, gelegen middenin het gelijknamige wijndorp. Want dit is een bedrijf waar plaatselijke wijnbouwers graag komen, als zijnde ‘the place for vintners and friends since 1999’. Het verklaart tegelijk waarom de wijnkaart maar liefst 75 soorten Pinot Noir uit Oregon vermeldt. Bovendien is de service wijnvriendelijk. Zo laat men een per glas bestelde wijn altijd voorproeven (wat zelden gebeurt, waar ook ter wereld). We waren er voor de lunch, tussen het bezoeken van wineries door. En genoten op de ruime patio van een hand tossed pizza met een luchtig knapperig bodem waarop we naast pittige coppa en geraspte Parmezaanse eveneens groene olijven, rode uit, rucola, Provolone en oregano aantroffen ($16). Prima, prima. Wat tevens gold voor de – relatief prijzige – Eyrie Pinot Noir 2012 erbij, nog vitaal met prettig wat besfruit en beheerste roostertonen (glas $15).
Zuidelijker in de Willamette Valley, het belangrijkste wijngebied van Oregon, ligt de hoofdstad Salem. In het centrum daarvan dineerden we bij Table Five 08, een op sobere wijze designachtig ingerichte zaak die ruim een jaar bestaat. Helaas lichtte de wijnkaart ons verkeerd voor. De ogenschijnlijk vriendelijk geprijsde Sokol Blosser NV (à $35) bleek niet de desbetreffende, fraaie mousserende wijn uit Oregon te zijn, maar de merkwijn Evolution van dezelfde producent, een American sparkling wine van minder niveau. Maar goed, de fles was al open en de wijn smaakte correct genoeg, o.a. als blusser bij de echt pittige krabkoekjes vooraf ($9). Voorts gaf hij genoegen bij de kabeljauw en papillotte uit Alaska, een gewoon goed gerecht, mede dankzij het garnituur van limoensaus, zwarte rijst en baby paksoi ($18).
Nog verder zuidelijk, voorbij Eugene, ligt King Estate, het grootste wijngoed van Oregon en de grootste Pinot Gris producent van Amerika. Dit gastvrije familiebedrijf heeft ook een uitstekend restaurant dat vanaf zijn terras een riant uitzicht biedt over de wijngaard en de groene omgeving. Alleen al met een cheese & charcuterie board zou je een perfecte wijnmaaltijd kunnen samenstellen (à $5 per item). De op het domein gemaakte boudin blanc van varkensvlees, kip en ham was de lekkerste die we ooit buiten Frankrijk aten, en ook de konijnterrine met truffel smaakte kostelijk. Van de dozijn beschikbare kazen is ons vooral L’Amuse Brabander bijgebleven, een ferme en tegelijk zachte geitenkaas die beste maatjes was met de bijkans perfecte King Estate Signature Pinot Gris 2014 (glas $10, halve fles $13, hele fles slechts $23, een koopje). De wijn bleef plezier geven bij zowel de rijke acorn squash risotto die o.m. Italiaanse boerenkool, Parmezaanse en pompoenpitten bevatte ($18) en bij de compositie van deels gebraden, deels gestoofd konijnvlees met spätzle, groene asperges en champignons ($29).
De grootste vissershaven van Oregon is Newport (onder). Verse vis en zeefruit staan er dus vaak op het menu, zoals in het befaamdste en derhalve drukste eethuis ter plekke, Local Ocean Seafoods. De verse gefrituurde, plaatselijke oesters, buiten het seizoen maar toch wel op de dagkaart, smaakten matig – en da’s vriendelijk geformuleerd ($17,50). Ook de beetje flauwe Sauvignon Blanc 2014 van Andrew Rich imponeerde niet ($9,50). De rauwe King zalm daarentegen, met rauwe ham, zwartje olijfjes, kappertjes en basilicumolie was uitstekend ($10, links). Haast hetzelfde gold voor de uit een keg getapte Pinot Gris van de Dobbs Winery, een wijn met frisheid en perzikachtig fruit (glas $7,50). Met het hoofdgerecht ging het aanvankelijk mis. De in bacon gewikkelde mignon, zeg maar ‘biefstuk’ van albacore tonijn was niet medium rare, maar rauw van binnen en zelfs gewoon koud. En, passend in het plaatje, geen serveerster te bekennen. Uiteindelijk vond herstel plaats, zij het dat de vis nu te gaar was. De berg uien bleef, samen met een slordig mengsel van nog eens acht andere gesneden groenten ($18). Al met al nogal wat minnen voor Newports populairste adres. Een beduidend betere ervaring, ook qua service, gaf Saffron Salmon, gelegen aan hetzelfde historic bayfront, maar dan helemaal aan het begin. In deze vrij kleine, enigszins verscholen zaak aten we de beste heilbot ooit, vers uit de oceaan bij Oregon. Men had de vis licht gepaneerd en vervolgens gebakken in bruine boter met citroen, om het geheel vervolgens te verrijken met geroosterde amandelschilfers, peterselie, aardappelpuree en enkele groenten. Niet heel verfijnd noch geraffineerd, maar wel erg lekker ($27). Wat de wijn betreft zondigden we een keer, door een favoriet uit de buurstaat Washington te bestellen, de vieve, elegante, mild frisse Michelle Brut (fles $26). Langzaam afzakkend langs de kust arriveerden we in Florence dat vooral vanwege zijn sfeervolle, gezellige old town een bezoek verdient. Uitnodigend voor de lunch oogde Le Bouchon Provisions, een zaakje met een klein straatterras, en dat tegelijk wijnbar en wijnwinkel is. Je kunt er ambachtelijke kazen met een glas wijn bestellen, terwijl de sandwiches op basis van verse ingrediënten à minute worden samengesteld. Achteraf ontdekten we dat eigenaresse Marianne Brisbane van Nederlandse origine is en onze taal nog altijd spreekt, net als haar partner. In Florence drijft ze nog een paar andere zaken, waaronder het van buiten blanke en van binnen vrij duistere, donkerbruine, door locals en toeristen druk bezochte Waterfront Depot, waar haast alle voor- en hoofdgerechten, inclusief de frites, knoflook bevatten, niet ons favoriete ingrediënt. Natuurlijker smaakte in Le Bouchon de tuna salad van ‘local ocean caught’ tonijn en geserveerd op rustiek brood, met wat groene sla ($7,50). Een glas verrassend geslaagde, fruitrijke, frissige Sauvignon Blanc 2014 van Noble Estate erbij ($7,50), en er ontstond iets moois. Een aanbeveling ook verdient het eerder genoemde kaasassortiment met wederom dat goede brood; een van de kazen was een gerookte uit Florence zelf.
Ten oosten van Portland, langs de Columbia River, is het ’s avonds meestal een vrolijke bende in het resort McMenamin’s Edgefield. Alleen al vanwege de stuk of tien bars en andere plekken waar alcohol wordt geschonken. Bepaald bijzonder is voorts het kampeerkarakter van dit door fraaie tuinen omgeven bedrijf: de meeste kamers hebben geen airco, te kleine gordijnen, geen ijskast, geen telefoon, geen badkamer en geen toilet. Sanitaire handelingen moeten dus in collectieve ruimten worden verricht. Maar je treft er wel een klasserestaurant, zowaar mét airconditioning, het rustieke en tegelijk stijlvolle Black Rabbit Restaurant. Waar we de beste ober troffen van de hele reis, Jason D. Coop. Die ook de weg wist in de omvangrijke, zo’n 250 namen tellende wijnkaart. De Argyle Brut 2011, een à la Champagne vervaardigde wijn uit Oregon, bood superieure waar voor zijn geld ($36) en was beste maatjes met de kort gebakken verse coquilles gewikkeld in knapperige bacon. Ze werden vergezeld en door een limoendressing die iets meer limoen kon hebben, gebakken kappertjes en selderijwortelpuree (foto rechts, $18). De hoofdschotel bestond uit gestoofd wild zwijn in combinatie met romige polenta, wortels en een mooie bramensaus – opnieuw een succes dat ons het primitieve van de kamer even deed vergeten ($28).
The Dundee Bistro, 11A S.W. 7th Street, Dundee, tel. 503 554 1650; Table Five 08, 508 State Street, Salem, tel. 503 581 5508; King Estate Restaurant, 80854 Territorial Road, Eugene, tel. 541 942 9874; Local Ocean Seafoods, 213 S.E. Bay Boulevard, tel. 541 574 7959; Saffron Salmon, 859 S.W. Bay Boulevard, Newport, tel. 541 265 8921; Le Bouchon Provisions, 1277 Bay Street Florence, tel. 541 997150; Black Rabbit Restaurant at McMenamin’s Edgefield, 2126 S.W. Halsey Street, Troutdale, tel. 503 669 8610, alle in Oregon.
VLAAR (9/15)
Na twee jaar zijn we terug bij Vlaar, in de lange, lange hoofdstraat van ’s-Graveland. Het is lunchtijd en we kunnen kiezen uit een overdaad aan gratis parkeerplekken. Zo te zien heeft het stijlvolle interieur met zijn zwart gelakte houten tafels geen verandering ondergaan, maar wel kookt er een nieuwe chef, Philip Toes. Het twee gangen tellende, dagelijks wisselende lunchmenu (€24,50, zonder koffie of thee) klinkt zo lekker dat we het graag bestellen. Met vooraf, bij het verse, superieure stokbrood en oliën of boter, een glas Sauvignon Blanc 2014 van het Zuid-Franse Domaine Bergon, een frissige, zuivere wijn met zowel wat buxus en andere plantaardigheid als groen fruit (glas €4,75, fles €23,75). Het noenmaal opent met dun gesneden, malse, licht gekruide kalfslende die vergezeld gaat van enerzijds zacht en rijk smakende blokjes eendenleverterrine, en anderzijds frisse elementen, waaronder plakjes komkommer en pittig gemarineerde stukjes watermeloen, terwijl ook likjes zachte mosterdsaus en broze kaaskoekjes niet ontbreken. We laten dit – wellicht net iets te? – contrastrijke geheel graag begeleiden door een droge rosé, Le Petit Pont 2014 (€4,75, nog niet op de kaart), een aardige, zij het geenszins hemelbestormende wijn die eerder kruidig smaakt dan fruitig (€4,75). De hoofdschotel verdient hulde: perfect op de huid gebakken dorade ofwel zeebaars met een schuimige saffraanmosselsaus, seizoensgroenten en geprakte aardappelen. Een heerlijke, notig fruitige Chardonnay die er smakelijk mee samengaat, is de 2014 van Domaine Bergon (glas €4,75). Met een cappuccino (€2,75) en wat snoeperij van kokos sluiten we de verwennerij bij Vlaar opgewekt af.
Vlaar, Noordereinde 129, 1243 JL ’s-Graveland. Tel. (035) 656 16 61. Zeven dagen per week geopend voor lunch en diner, alleen op zaterdag geen lunch. Dagelijks wisselend driegangen dinermenu voor €36,50.