Na jarenlang een soort formulerestaurant te zijn geweest waar laag geprijsde menu’s aan zo veel mogelijk mensen werden geserveerd, is ’t Amsterdammertje vandaag de dag een Michelin-sterzaak waar in een stijlvolle ambiance op hoog niveau wordt gekookt. Dit dankzij de nieuwe (mede)eigenaar André Gerrits, een gedreven, gastvrije chef-kok. In de grootste, uit twee niveaus bestaande, door bruintinten gedomineerde eetzaal bracht men ons eerst een hele batterij van inventieve, speelse amuses, terwijl smakelijk bruin stokbrood met olijfolie, boter, peper en zout al op tafel lag. Het dinermenu van drie gangen (€39,50) konden we zelf samenstellen. Een fraai, voorgerecht bleek de zachte, vrij rijke, heerlijke terrine van ganzenlever te zijn met 
daarop een in kersengelei verpakte palingmousse. Aan gene zijde arriveerde een kleurrijke combi van een gesneden, licht gegrilde coquille op een zacht rode tartaar van zalm, met erbij o.a. opgerolde, donkerrode, want in biet gemarineerde (en tamelijk zoute) zalm plus spierwitte, frisse ‘marshmallows’ van de Japanse citrusvrucht yuzu. Wat de wijnkaart betreft hadden we gemengde gevoelens. Flink wat soorten zijn per glas verkrijgbaar, maar bijvoorbeeld geen enkele 
Chardonnay. Het dichtst in de buurt komt een Chardonnay-Viognier uit Zuid-Afrika, maar dan van het nu rijpe oogstjaar 2009. En waarom de – overigens kostelijke – Equus Carmenère 2009 uit Chili €8 per glas moet kosten, terwijl de flesprijs van €35 gelijk is aan die van andere wijnen waarvoor €7 wordt gevraagd, is onlogisch. Qua prijs, namelijk €8 voor een bescheiden glaasje, contrasteerde de vrij droge, aangename Prosecco Bellussi hevig met de vieve, grassige, loepzuivere Sauvignon Blanc 2010 die €4,75 kostte voor een juist genereus glas. Deze laatste wijn, uit het koele Chileense gebied Leyda, is een selectie voor de Jeunes Restaurateurs. Relatief kostbaar, namelijk €10 per glas, maar wel heel lekker, is de Vermentino Guado al Tasso 2010, een verkwikkende Toscaanse witte wijn die trakteert op florale, groen fruitige, kruidige en mineralige nuances. 
Terug naar het eten. Bijna smeltend zacht smaakte de in twee repen geserveerde, voortreffelijke kalfssukade, met daarop stukjes steviger kalfszwezerik en erbij een mooie Madeira-jus en wat groente. Daarentegen zullen we de combinatie van gepocheerde scholfilet, Hollandse garnalen en Canadese kreeft niet gauw meer bestellen, vanwege de ons tegenvallende kreeft en de milde, weinig spannende toonzetting van het gerecht als geheel. 
Hetzelfde geldt voor de curieuze combinatie van koude Epoisses tussen korstdeeg en nog koudere, daar volstrekt mee botsende appelsorbet, een dessert dat gewoon niet werkte. Het andere, zoete nagerecht bevatte heel wat leuke, smakelijke elementen, waaronder een canneloni van grapefruit – maar waarom werd het aangekondigd als merengue, terwijl het merenguedeel slechts bestond uit drie dikke lucifertjes?
’t Amsterdammertje, Rijksstraatweg 119, 3632 AB Loenen aan de Vecht. Tel. (0294) 23 48 48. Zondag en maandag gesloten, lunch van dinsdag t/m vrijdag. Lid Jeunes Restaurateurs d’Europe.
