~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ST. PETERSBURG, FLORIDA
VAN KUNST TOT KUST

Vanaf Tampa International Airport – een van Amerika’s prettigste luchthavens, en waarop Delta in principe vanaf 12 april rechtstreeks vliegt – is het met een huurauto hooguit 45 minuten rijden naar St. Petersburg. Het ándere St. Petersburg, dat van Florida. De Russische versie is een echte stad vol historische gebouwen, terwijl de Amerikaanse plaats voornamelijk bestaat uit een immense waaier van laagbouw woningen rond een rustig centrum vanwoontorens, kantoorgebouwen, hotels en parkeergarages. De woonwijken strekken zich uit rond eindeloze, meestal brede doorgangsstraten waar je zelfs als Nederlandse filerijder soms gek wordt van het verkeer – op straat fietsen of lopen doet vrijwel niemand – en van de tergend langzame stoplichten. Ter vergelijking: St. Petersburg heeft een oppervlak van ruim 355 vierkante kilometer, ofwel 3,5 keer dat van de stad Utrecht (waar tienduizenden mensen meer wonen). Wat allemaal niet wegneemt dat St. Pete ook aantrekkelijke facetten heeft, waaronder kunst. Véél kunst, beeldende kunst vooral. Zo bevindt zich hier, langs de haven (van Tampa Bay) het Dalí Museum waar bijna honderd schilderijen plus andere creaties van de Spaanse surrealist worden geëxposeerd. Er hangen enkele spectaculaire grote werken, waaronder ‘De ontdekking van Amerika door Columbus’ met in de linker onderhoek een zelfportret van de schilder (zie ‘Galerie & Musea’, wat ook geldt voor twee verderop vermelde musea).  Alleen al deze kunsttempel is de reis naar St. Petersburg waard. Downtown en eveneens bij de baai is nog een museum te vinden, het meer traditionele Museum of Fine Arts. Behalve volkskunst uit o.m. Midden-Amerika worden hier schilderijen van voornamelijk 20e-eeuwse Amerikaanse meesters (als van Childe Hassam, links) tentoongesteld, met als extra’s o.a. enkele werken van Franse impressionisten en de Spanjaard Serolla, alsmede een sublieme Canaletto. Niet ver zuidelijke van dit museum vindt elke zaterdagochtend (tot 14 uur) de zogeheten Saturday Morning Market plaats.  Dit evenement wordt altijd druk bezocht door de lokale bevolking die er alle mogelijke, veelal ambachtelijk gemaakte etenswaren en drankjes kan kopen (zoniet nuttigen) bij tientallen stalletjes. Kunst en curiosa worden eveneens aangeboden, en op een plein in het centrum kan op witte klapstoelen ontspannen worden geluisterd, drankje in hand, naar live muziek, terwijl de zon schijnt en de temperatuur vrijwel altijd zomers is. Al met al wordt tijdens deze markt leven volop gevierd.
Wandel je van het Fine Arts Museum in noordelijke richting, dan verschijnt The Vinoy in beeld, een luxueus hotel en tegelijk het beroemdste gebouw ter plekke waarover zelfs een kleurrijk boekje verscheen. Het verrees in 1925, en raakte na de Tweede Wereldoorlog zodanig in verval dat het anno 1974 zijn deuren sloot – achttien jaar lang.  Daarna, als resultaat van een $93 miljoen kostende renovatie, ging het weer open, samen met een golfbaan. Links van de lobby wordt de historie van deze wedergeboorte in beeld gebracht. En hoe toepasselijk dat The Vinoy geopereerd wordt door een hotelketen met de naam… Renaissance. Opzij van het hotel ligt een sfeer- en bomenrijke woonwijk, de Historic Old Northeast. Overigens kan The Vinoy ook met de Downtown Looper Trolley worden bereikt. Deze kost geen cent en rijdt langs twintig haltes, waaronder die van het Dalí museum en die van St. Pete’s enorme zonnewijzer, de Sundial, waarnaar ook een sjiek winkelcentrum met restaurants werd genoemd (2nd Avenue North).
Een blok zuidelijker in downtown, langs Central Avenue en niet ver van de baai, floreert sinds een jaar of twee nog een prachtig museum, The James Museum of Western and Wildlife Art.  Het werd gebouwd door een welgestelde verzamelaar voor diens ongeveer vierhonderd werken omvattende collectie. Onderwerp is het Amerikaanse westen dat door knappe kunstenaars schitterend werd vastgelegd. Cowboys, boeren, indianen, landschappen en dieren komen alle maal in beeld, merendeels via schilderijen. Imposante sculpturen en kleurrijke juwelen completeren het geheel. Ongeveer zes huizenblokken verderop, ook weer langs Central Avenue en in het Central Arts District, werd de Chihuly Collection ondergebracht in alweer een museum. De kunstwerken hier zijn van glas, heel kleurrijk en vervaardigd door (of onder supervisie van) de glas blazende tovenaar Dale Chihuly. Kandelaars, bloemen, een bos van glas, vazen, golvende bladeren en nog veel briljante creaties doen de mond frequent open vallen van verbazing. Het bekijken waard zijn ook de twee documentaires die permanent worden vertoond. Vooral die over Dale’s grootste project ooit, Jerusalem 2000, is heel boeiend. De kunstenaar en diens team hebben twintig jaar geleden de grote citadel van Jeruzalem spectaculair versierd, compleet met een toren van blauw glas en een berg van rood glas.  Voor het project werden zelfs glasblazers in Finland en Japan ingeschakeld. Voorts plaatste men buiten het bolwerk een muur van ijsblokken uit Alaska; het duurde drie dagen en nachten voordat ze gesmolten waren. Inbegrepen bij het museumticket is een demonstratie in een glasstudio vlakbij. De Chihuly Collection kreeg zijn huidige locatie in oktober 2016, onder auspiciën van het Morean Arts Center. Bij dit non-profit centrum zijn tien lokale kunstenaars aangesloten wier werk, samen met dan van anderen uit de stad, afwisselend wordt geëxposeerd.
Opzij van het – gratis toegankelijke – centrum zijn een paar van de  ruim 550 murals te zien waarmee buitenmuren (soms ook straten en autobussen) in St. Pete werden versierd. Het Central Arts District strekt zich uit langs en rond Central Avenue, tussen de kruisingen van 16th en 31th Street. Behalve diverse galerieën bevindt zich hier, op nummer 2015, Haslam’s Book Store, de grootste boekhandel van Florida. Deze gaat er prat op zo’n driehonderdduizend boeken op voorraad te hebben, ook tweedehands exemplaren. Opzij van de zaak zijn wederom een paar muurschilderingen te zien.
Soms kunnen parken als musea worden beschouwd vanwege hun ontwerp en bijzondere collectie van zowel bomen als planten en bloemen. Een voorbeeld in St. Petersburg, niet al te ver van downtown, vormen The Sunken Gardens. Begin vorige eeuw werden ze aangelegd door een loodgieter die tevens een fervente tuinier was. Hij dempte een meertje, stortte de vrij gekomen ruimte vol met vruchtbare grond en plantte er vervolgens een letterlijk bonte verzameling van tropische en subtropische gewassen, waaronder live oaks,  papaja’s, bougainville en palmen. Er ontstond een bijkans paradijselijke oase van 1,6 hectare waar tegenwoordig ook flamingo’s, papegaaien en andere exotische dieren plus vlinders vertoeven. Het is er heerlijk wandelen, deels in de schaduw.
In ongeveer gelijke mate, met nog meer rust en veel meer ruimte (bijna 100 hectare) geldt dit voor  de Boyd Hill Nature Reserve, op enkele kilometers bezuiden het stadscentrum. De natuur is hier meer ongerept. De ruim een dozijn routes, met als langste de main trail van plusminus 1300 meter, voeren voornamelijk langs wild groeiende bomen, laag struikgewas en hard gras, soms langs moerasgrond en de oevers van een eilandje waarop schildpadden zonnen en waarbij alligators zwemmen. Als bezoeker moet je niet vergeten vaak naar boven te kijken vanwege de grillig groeiende boomtakken die soms met mos zijn bedekt, en de vogels waarvan men ruim tweehonderd verschillende soorten heeft geteld.
Tenslotte zijn er de stranden, langs de Golf van Mexico. Alle wegen westwaarts vanuit St. Petersburg voeren naar de Gulf Boulevard, een lange straat die door een snoer van strandplaatsen voert en langs oneindige rijen van hotels en appartementen. Waar we het liefst logeren is Madeira Beach waar het strand zeker op doordeweekse dagen altijd rustig is en waar je als wandelaar meestal meer meeuwen en andere strandvogels ziet dan mensen. Pal aan het brede, dagelijks schoon gemaakte strand staat ons favoriete hotel, het Shoreline Island Resort – dat alleen volwassenen accepteert en rust hoog in het vaandel heeft staan. Bij het zwemband klinkt dus nooit harde muziek, en rennende kinderen zijn er evenmin. Bovendien zijn de kamers aan de zeezijde in feite ruimte appartementen, compleet met een keuken en andere faciliteiten. Het enige probleem is de grote, jaarlijks terugkerende gastenkring die het soms moeilijk kan maken om een kamer met uitzicht op zee (foto rechts) te reserveren. Voorts zijn echt goede restaurants schaars, althans in de omgeving (zie ‘Aanbevolen restaurants’), maar een hele grote, nabije Publix supermarkt offreert van alles voor het zelf koken – en een ruime collectie wijnen waaronder uitstekende Californische bubbels zoals de Domaine Chandon Brut de Mumm Cuvée Napa. Met een glas daarvan, op het kamerterras en bij een mooie zonsondergang is het aan de kust heerlijk nagenieten van alleen al de kunst die je in St. Pete hebt gezien.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 SCHILDERIJ VAN DE MAAND

Tijdens een wandeling op het brede, rustige strand van Madeira Beach (Florida), ik had een camera in de hand, vloog vlak voor me ineens een zwerm vrij grote vogels op (ik denk witte ibissen), terwijl flink wat kleine strandvogeltjes rusten bleven staan. De foto die ik snel van het gefladder en de schaduwen kon maken leverde een geschilderde, zonnige impressie op die ik ‘Birds of Madeira Beach’ heb gedoopt.
Meer details staan op www.vinpressionist.com bij Zeegezichten.

 *************************************************

Nu het lente is de vraag: waar bleef de Beaujolais van 5 euro? Ik vroeg me dit af na een bezoekje aan vier plaatselijke winkels. Het betreft gewone, jonge Beaujolais, niet de Primeur/Nouveau, noch de Villages of de zogeheten ‘crus’. Hema bijvoorbeeld verkocht jarenlang een heel plezierige die ook consequent in mijn Wijnalmanak met de beste wijnen onder 5 euro verscheen. Bij mijn kleine AH zag ik wel een Beaujolais Villages 2018 (à €6,99) en een sappige fruitige Fleurie 2018 (à €9,99) van Georges Duboeuf. En ineens kwamen allerlei herinneringen terug aan de gelijknamige, eerder dit jaar geleden overleden wijnhandelaar – de ongekroonde keizer van de Beaujolais. Zo’n beetje eigenhandig heeft Georges Duboeuf de Beaujolais wijnen zo veel aanzien gegeven dat Franse en andere topkoks/restaurateurs ze gingen schenken. Waaronder Paul Bocuse, de gebroeders Troisgros en de Nederlandse Fagels.

Ik heb het voorrecht gehad om Georges, die ver na zijn 80ste nog dagelijks op de door zoon Franck geleide zaak kwam, bij herhaling te ontmoeten. Zowel in zijn Romanèche-Thorins, waar hij een wijndorp creëerde, als tijdens allerlei proeverijen. De stijl van zijn wijnen? Ik citeer: ‘Onze Beaujolais bieden wat meer structuur, wat meer materie, zijn niet te licht en hebben ook een diepere kleur. Ze worden getypeerd door vooral zwart fruit, zijn vrij rijk en altijd zuiver, zonder gebreken.’ Het meest memorabele moment vond anno 1977 plaats in het toen bestaande, hoofdstedelijk restaurant Dikker & Thijs. Tijdens een lunch op een warme zomerdag. Toen het gezelschap aan tafel ging, was de eerste rode wijn reeds ingeschonken, een Fleurie. Georges Duboeuf nam een slokje – en trok een vies gezicht. Nee toch, dacht ik, alwéér een wijn met ‘kurk’. Maar nee, het bleek iets anders te zijn. De Fransman sommeerde een jonge ober en vroeg of die snel een lepel en een schaaltje met een ijsblokje wil brengen. Wat ook gebeurde, iedereen keek nieuwsgierig toe. Duboeuf legde het ijsblokje op de lepel, pakte het glas Fleurie, hield dit een beetje schuin en bracht vervolgens de lepel met het ijsblokje in de wijn. Met als commentaar ‘Een beetje water in de Beaujolais is véél minder erg dan een te hoge temperatuur’.

**********************************************************************************

De Wie-na-Born generatie

Vandaag de dag zou je een kleine touringcar kunnen vullen met landgenoten (m/v) die min of meer regelmatig publiceren over wijn, in print en online media. Da’s wel eens anders geweest. Een generatie geleden schreef slechts een handjevol mensen beroepsmatig over wijn.

HET ARCHIEF SPREEKT

Het bijna complete clubje is hier bijeen, bijna veertig jaar geleden, op 17 oktober 1980, bij de horecagroothandel I.S.P.C. in Breda. Alwaar de daar werkzame Piet van Hees een grand cru proeverij  had georganiseerd. Naast ondergetekende staan van links naar rechts Gert Crum, Robert Leenaers, Piet van Hees, de toenmalige wijnambassadrice Marie-José van Gastel en Frans Verbunt (in zijn woonplaats Tilburg ook bekend om zijn carnavaleske conferences). Alleen Karel Koolhoven ontbreekt. Je zou het de Wie-na-Born generatie kunnen noemen. Wina immers was de enige die decennia over wijn had gepubliceerd (o.m. in Avenue en vakbladen,) en ook lezingen gehouden, samen met haar man Han.

Een jaar of zes eerder had ik besloten om mijn comfortabele, goed gehonoreerde baan als account supervisor bij reclamebureau Moussault op te geven om ‘s lands eerste fulltime wijnschrijver te worden – een beroep waarvoor toen zelfs geen naam bestond. Mijn vader, professor psychologie, kreeg ongeveer een attaque toen ik het hem vertelde. We hadden twee kleine kinderen, een grote hypotheek – en hoe kon iemand bestáán van schrijven over wíjn? Een drank waarmee mijn ouders geen enkele affiniteit hadden. Maar jaren later vertelde hij: ‘Vroeger was jij de zoon van professor Duijker, maar steeds vaker ontmoet ik mensen mij nu vragen of ik toevallig de vader ben van Hubrecht Duijker.’ Wat hem tevreden deed glimlachen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De Awash Wine Company in Ethiopië werd anno 1943 door Grieken en Italianen opgericht. De wijngaarden liggen 160 kilometer ten oosten van de hoofdstad Addis Abeba, en zijn beplant met barbera, nebbiolo, petite syrah, chenin blanc, grenache en enkele lokale rassen. Vanwege de warmte vindt twee keer per jaar een oogst plaats. Het bedrijf werd in 1973 genationaliseerd, maar is sinds 2013 privébezit van o.a. de zanger Bob Geldof. Aldus de toelichting van de grote etiketten verzamelaar Bert Wentzel, jokebertwentzel@gmail.com.

 

 

.

.

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website en dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.