. Mijn vorige maand gelanceerd initiatief tegen de belachelijke bubbelbelasting heeft heel wat in beweging gebracht. In allerlei media kwam deze onterechte, onrechtvaardige accijns  ter sprake. De Telegraaf maakt er zelfs voorpaginanieuws van en de NOS  besteedde er aandacht aan in het journaal van acht uur. Ook regionale dagbladen, radiozenders en heel wat websites hebben de actie beschreven en vaak ondersteund. Zelf kreeg ik massa’s adhesiemailtjes. Eigenlijk iedereen is, terecht, verontwaardigd over de boete die je krijgt voor het kopen van een mousserende wijn. Zoals Champagne, Cava, Prosecco Spumante, Sekt en noem maar op. De accijns daarop is namelijk ruim 240 euro per hectoliter, ruim drie(!) keer zoveel als voor een stille wijn. En dat al gedurende decennia. Omgerekend betalen liefhebbers van bubbelwijnen jaarlijks bijna drie miljoen euro strafaccijns. Of eigenlijk meer, véél meer nog als je kijkt naar de omslagfactor in de horeca. Immers, daar gaat het accijnsbedrag meestal minsten drie keer over de kop.Om dit kwaad de kop in te drukken werden imiddels enkele concrete ideeën ontwikkeld. Het opmerkelijkste is de officiële BUBBELPETITIE die tot stand kwam dankzij Derrick Neleman van www.bythegrape.com. Deze voor het parlement bestemde petitie, de allereerste ter wereld, is digitaal ondertekenbaar en te bereiken via http://bubbels.petities.nl/.  Als je houdt van bubbelwijnen en de prijs daarvan omlaag wilt brengen – helemáál in cafés en restaurants – teken dan deze petitie. Vandaag nog.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

reisreportage1

. Wanneer je er eenmaal bent, via de altijd veel te drukke tweebaansweg naar Zierikzee, dan is Zeeland zalig. Ik heb er enkele dagen getoerd en werd voortdurend verrast door de schoonheid van de steden. Meteen al Zierikzee is een heerlijk wandeloord, vanwege zijn historische panden (bijna 560 momenten in totaal), de oude haven, de bloemrijke gazons en de immense, nimmer afgebouwde, tempelachtige kerk aan de rand van het centrum. Niet ver van deze provincieplaats, dus ook op Schouwen-Duivenland, vormt Hostellerie de Schuddebeurs een prima uitvalsbasis voor verdere Zeelandse avonturen. Niet zozeer vanwege de gewoon correcte kamers, maar omdat je er ook zo lekker kunt eten. Eigenaar Bart de Bree, die het bedrijf begin 2008 overnam, is namelijk ook een talentvolle, gedreven chef-kok. In het dagelijks wisselende half-pensionmenu van drie gangen worden vaak à la carte gerechen verwerkt. Bijvoorbeeld drie bereidingen van ganzenlever, waaronder een heerlijke terrine gearomatiseerd met Vintage Port en Armagnac. Of tartaar van huisgerookte zalm met gemarineerde zeebaars en crostini van zuurdesem. Of tongschar op lamsoren, met paddestoelen en truffelboter. Of zeebaars, op de huid gebakken. Of rosé gebraden tamme-eendenborst met sinaasappelsaus. Goede wijnen voert De Schuddebeurs eveneens, met als aantrekkelijkste witte de Grüner Veltliner 2008 van Hillinger, een energieke, droge, licht kruidige Oostenrijkse wijn met een een fris-fruitige, enigszins grapefruitachtig aroma (fles €34). Alle info staat op www.schuddebeurs.nl. Pakweg zeven minuten rijden van De Schuddebeurs ligt Zeelands – en Nederlands – grootste wijndomein, De Kleine Schorre. Aangestoken door een Duitse buurman die wijnboer was kwam Frits Scheurleer op het idee om in zijn huidige woonplaats Dreischor, een Zeeuws ringdorp, zelf met wijnbouw te beginnen. Bevriende buren, de familie Van de Velde, raakten enthousiast en hadden op hun bezitting De Kleine Schorre ook grond beschikbaar. Gesprekken met deskundigen in Luxemburg leidden eerst tot een bodemanalyse, waarbij ontdekt werd dat onder de zware Zeeuwse klei en boven het grondwater een dikke schelpenlaag lag. Vervolgens vond de aanplant plaats van met zorg geselecteerde druivenrassen. Dat waren niet de  resistente kruisingen die veel andere Nederlandse producenten kozen. ‘Want van meet af aan’, zo stelt de huidige directeur Johan van de Velde, ’wilden we met traditionele druiven gaan werken.’ Aldus werd in 2002 en 2003 een zestal hectaren beplant met rivaner, pinot gris, pinot blanc en de daaraan verwante auxerrois. Johan volgde drie jaar lang praktijkstages op het Luxemburgse wijngoed Cep d’Or, teneinde alle kneepjes van het wijnmakersvak te leren. Later zou zijn meewerkende vriendin Paula van de Vijver (op de foto met Johan) hetzelfde doen. De eerste echte oogst, van 15.000 flessen, was die van 2005 – waarmee al meteen medailles werden gewonnen. Voor de financiering van zowel de aanleg van de wijngaard als de bouw van een complete kelder plus proeflokaal wist Frits Scheurleur een drietal compagnons te interesseren. Die kregen te horen: ‘Je mag meedoen, maar je geld ben je kwijt. Doe mee voor de gezelligheid en daarmee basta.’ Bovendien gaf de provincie Zeeland twee maal subsidie en verstrekten de vrienden van Cep d’Or gratis technische praktijkadviezen. De aanplant is imiddels gegroeid tot 8,5 hectare (wat De Kleine Schorre tot ’s lands grootste wijngoed maakt) en zal nog stijgen naar 10. Wat op den duur een jaarlijkse 80.000 flessen gaat opleveren. De wijnen, vakkundig gemaakt, zijn opvallend goed en perfecte begeleiders van vis en andere Zeeuwse zaligheden. Zo biedt de Rivaner 2009 (die ook wat Auxerrois bevat) een opwekkende, loepzuivere smaak met subtiele schakeringen van frisse citrus, peer, groene appel en lychees. Prijs ter plekke €10,50, zie www.dekleineschorre.nl. De Pinot Blanc 2009 (eveneens met een deel Auxerrois) heeft buiten zijn citrusfruit wat meer bladgroen, viefheid en zuren; ‘onze Muscadet’ roept Scheurleer. Op de hoeve €11. De toonzetting wordt iets milder bij fruitig-frisse Pinot Gris 2009 die €12 kost, terwijl de Auxerrois 2009 à €11 vanwege zijn kleine zoetje wordt aanbevolen bij ‘een naturel kreeftje’. Op etiketten van De Kleine Schorre staat als herkomst Schouwen-Druivenland en hoe terecht dat is. Tijdens een bezoek aan Zeeland mag Veere niet worden vergeten. Groot is dit stadje niet, maar wel beeldschoon. In deze ooit rijke havenplaats, die een stapelcentrum voor Schotse wol is geweest, vind je niet alleen Schotse huizen (langs de Kaai, enkele vormen een museum), een prachtig gemeentehuis met carillon, een rechthoekig, parkachtig marktplein en snuisterijenwinkels, maar je kunt er ook lekker lunchen. Bij mooi weer bijvoorbeeld op het straatterras van ’t Waepen van Veere, gelegen aan de Markt. Het is daar smullen van oesters of gekookte mosselen (wanneer in seizoen natuurlijk), garnalenkroketten of een royale salade met roze garnalen en gerookte zalm. De witte huiswijn komt uit Italië en is net acceptabel. Veel beter zou een glas Grüner Veltliner of een Kleine Schorre zijn. Een ander lunchadres, waar het ’s zomers héél druk kan zijn, is Het Badpaviljoen op de duinen van Domburg (zie de bespreking in ‘Aanbevolen restaurant’). De Zeeuwse hoofdstad Middelburg telt zo’n zevenhonderd(!) monumenten en verdient alleen daarom al een uitgebreid bezoek. Het centraal gelegen klooster is indrukwekkend, overal zie je statige panden, de straten en steegjes hebben sfeer. Het laatgotische stadhuis behoort tot de mooiste gebouwen van het land (detail op foto, rondleidingen van zaterdag t/m donderdag). Bovendien telt deze  stad ‘van kunst en antiek’ flink wat antiekwinkels en galeriën. Boekenliefhebbers kunnen hun hart ophalen in De Drukkery, een eigentijds gestijlde, rijk geassorteerde boekhandel die bovendien een brasserie heeft. Terecht werd deze unieke zaak uitgeroepen tot ‘boekhandel van het jaar’ in Nederland en Vlaanderen. Hij ligt aan de Markt, net als het stadhuis. Website www.drukkerijmiddelburg.nl. Een prettig lunchadres, even opzij van de Markt, is Mes&Vork, waar ze ook hoogwaardige wijnen per glas serveren. Zie www.mesvork.nl.  Aan lekkers heeft Zeeland geen gebrek.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

.  Een bepaald verrassende Nederlandse connectie is die van Marianne der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau en prinses van Pruisen die tweehonderd jaar geleden werd geboren. Om precies te zijn op 9 mei 1810. En wiens naam en beeltenis verbonden zijn aan enkele wijnen – die niet uit Nederland komen, maar uit Duitsland. Marianne was de oudste dochter van koning Willem I en leidde een turbulent leven dat naast vele hoogtepunten ook diepe dalen kende. In 1855 kocht zij Schloss Reinhartshausen in de wijngemeente Erbach (Rheingau) en maakte dat tot een culturele ontmoetingsplaats. Bovendien deed ze plaatselijk veel aan liefdadigheid. Tot ver in de twintigste eeuw droegen de wijnetiketten van dit domein daarom de kleuren oranje, blanje, bleu. Nog altijd zijn in het slot – waar ook een klassehotel gevestigd is –  tal van verwijzingen te vinden naar deze bijzondere vrouw. De Gutsriesling, zeg maar ‘huiswijn’ van Schloss Reinhartshausen, wordt in Nederland verkocht onder het etiket Marianne, Prinses der Nederlanden en is beschikbaar in zowel een droge versie, de Trocken, als in een licht zoete, de Classic. Van de de twee spreekt de Riesling 2008 Trocken het meest aan. Dit dankzij een floraal-fruitig parfum en een frisse, elegante, zeer zuivere smaak met elemenmten van milde citrus en wat wit fruit: ideaal op een mooie zomerdag. Prijs meestal €12,95. Overigens bestrijkt de wijngaard van Schloss Reinhartshausen 77 hectare, wat deze tot een van de grootste binnen Rheingau maakt. Riesling vormt 85 procent van de aanplant, het is de grote specaliteit. Behalve in Erbach zelf (op o.a. een beroemde akker als Marcobrunn) beschikt het domein over percelen in Hattenheim en op Mariannenaue, het grootste eiland in de Rijn.

 

. ‘Toen we vijftien jaar geleden hier kwamen, wisten we dat het door ons gekochte landgoed, totaal verwilderd en uitgedroogd, met een ruïne erop, altijd wijngaard was geweest. Vanwege onze hobby, we waren gepassioneerde wijndrinkers, en uitrespect voor het verleden begonnen we meteen nieuwe druivenstokken aan te planten.Zonder agrarische kennis, maar met veel hulp van onze Spaanse buren.’ Aldus Clara Verheij, die samen met haar levensgezel en aannemer André Both het domein Bodegas Bentomiz creëerde hoog in de bergen bij Málaga. De wijnbereiding gebeurde eerst hobbymatig (‘soms was hij zoeter, dan wat droger, vaak best te drinken, af en toe geoxideerd, een enkele keer azijn’), maar sinds 2003 professioneel. De Nederlanders schakelden een Spaanse oenoloog in en schaften op diens aanraden roesvrijstalen tanks, koelappartuur, nieuwe rijpingsvaten en zelfs een laboratorium aan. Vier jaar jaar nadien deed Clara haar talenschool van de hand om zich geheel aan het maken, promoten en verkopen van de wijn te wijden. André houdt zich vooral nog bezig met zijn Spaanse bouwbedrijf, want ondanks een jaarproductie van dertigduizend flessen en zeer lovende kritieken werd met de wijn nog nooit winst gemaakt. ‘We hebben ons dat gerealiseerd en dus tien jaar de tijd gegeven om rendabel te worden’.  André is overigens wel bezig om een nieuwe kelder te bouwen, compleet met proeflokaal en professionele keuken. De wijnen zou je kunnen omschrijven als nieuwe stijl Málaga’s, eigentijds en stijlvol gepresenteerd. De van muskaatdruiven vervaardigde Ariyanas Seco 2008 smaakt druivig,  kruidig, zeer zuiver en werd door het tijdschrift MiVino uitgeroepen tot beste droge witte van heel Andalusië. Prijs €15,47. Nog meer fruit, vooral wanneer je hem licht gekoeld schenkt, wordt geboden door de Ariyanas Tinto 2008, die uit drie blauwe rassen werd gecomponeerd, waaronder de regionale romé. Zwoel, zondoorstoofd zwart fruit, waaronder cassis en toastachtig hout bepalen zijn aroma. Deze kost €16,66. Ook de onlangs gearriveerde jaargang 2009 smaakt fruitig (bessen, zwarte vruchtjes) en energiek, met kruidig hout, milde roostertonen en een fraaie afdronk. Evenmin te versmaden zijn de delicieuze dessertwijnen. Zoals de rijke, heel licht kruidige en vol fruitige, naar verse druiven smakende Ariyanas Naturalmente Dulce 2007 die per halve liter €16,66 kost en de nog wat meer dimensie biedende, op vat gelagerde Ariyanas Terruñao Pizzaroso Dulce 2007. Halve fles voor €23,80.  De jongste aanwinst van zowaar windgedroogde merlotdruiven vervaardigde rode dessertwijn, de David 2009. Deze combineert een rijke zoetheid met zwart fruit en zonnekracht, kostelijk bij kersen- of pruimentaart. Halve liter €16,66. Mooi hoor, al deze Málaga’s. Ze zijn te koop via www.bodegasbentomiz.nl, klik op de bestelcirkel linksboven.

 

Deze maand onthult Peter van Veggel zijn favoriete wijn-spijscombinatie. Na veel ervaring met de marketing van genotmiddelen te hebben opgedaan werd hij zeven jaar geleden verantwoordelijk voor alle activiteiten van het Spaanse familiebedrijf Grupo Osborne in de Benelux, heel Skandinavië en wereldwijd duty free. Het portfolio van Osbore omvat niet alleen Sherry, maar ook talrijke Spaanse wijnen, brandy, Port, Iberico ham, premium water en energydrank. Peter, vader van drie kinderen, noemt zichzelf een levensgenieter. In zijn vrije tijd is hij druk in de weer met de rugbysport en mag af en toe ook graag wat toeren op de racefiets. Over zijn culinaire combinatie zegt hij het volgende. Ik ben groot liefhebber van sushi en sashimi, waarbij diverse Sherry-varianten goed tot hun recht komen. Manzanilla bijvoorbeeld. Een heel speciale, verrassende sushivariant is met een dip van Pedro Ximénez. Voor deze sushi met een Spaanse ‘bite’ heb je behalve een dozijn sushi’s ook nodig een deciliter sojasaus en een acht eetlepels Pedro Ximénez. In een steelpannetje de sojasaus tot de helft inkoken, dan de Pedro Ximénez toevoegen en vervolgens de dip laten afkoelen. Daar drink ik dan een glas gekoelde Osborne Pale Dry Sherry bij.

 

. Hoe bekender een wijn en hoe groter zijn reputatie, des te hoger zijn prijs. Je betaalt een soort toeslag voor de naam op het etiket, voor die enkele druppels drukinkt eigenlijk. Het bekendste voorbeeld is Champagne, maar ook voor Loire-wijnen als Pouilly-Fumé en Sancerre wordt zo’n heffing in rekening gebracht. Vaak echter is het  mogelijk om in de schaduw en zelfs nabijheid van die beroemde, relatief kostbare wijnen soorten te vinden die eenzelfde kwaliteit bieden, maar nu eenmaal niet eenzelfde renommée hebben. Meestal omdat hun productie stukken lager ligt en men vaak niet eens weet dat ze bestaan. Eigenlijk zou dat ook zo moeten blijven. Want hoe vertrouwelijker hun status, des te redelijker hun prijs.  Langs de Loire, in de directe omgeving van van zowel Pouilly-Fumé als Sancerre, wordt zo’n wijn gemaakt. Van hetzelfde druivenras, sauvignon blanc, die er groeit op dezelfde vuursteenhoudende gronden die je  in de bekendere gebieden aantreft. Deze bijkans confidentiële wijn heet Coteaux du Giennois. De sauvignon wordt daar op slechts 90 hectare gecultiveerd, nog geen twintigste van de aanplant in Sancerre. Het gebiedje heet naar de provincieplaats Gien, die vooral bezoekers trekt vanwege zijn aardewerk en zijn 16e-eeuwse kasteel met jachtmuseum. Een van de grootste en toonaangevendste wijnbezittingen ter plekke is Domaine de Villargeau, dat over 15 hectare met sauvignon blanc beschikt, op vuursteenterrein. Het relatief jonge, in 1991 gestichte domein, wordt geleid door de familie Thibault: twee broers en aan van hun zonen. Ze bewerken hun akker op bijna organische wijze, vandaar dat er gras tussen de druivenstokken groeit. Hun witte Coteaux du Giennois heeft smaak en karakter. We proeven opwekkende zuren, citrus, wat lychees, een vleugje grassigheid en hints van zowel kruiden als mineralen. Uitstekend – en van hetzelfde niveau als beroemde buren, maar vriendelijker geprijsd, namelijk op €8,95. Bij www.vojacek.nl. Geheel passend in het plaatje is het motto van de Thibaults:’Wij doen niet aan promotie, de tevredenheid van onze cliënten is onze beste presentatie.”

 

. Blij nieuws voor wijnliefhebbers. Een Franse studie onthult dat mensen die tot een halve fles wijn per dag drinken gezonder zijn dan mensen die helemaal geen alcohol gebruiken of juist meer. Het onderzoek vond plaats onder maar liefst 150.000 personen (waarvan 52.000 vrouwen) en geschiedde door de Assistance Publique ziekenhuizen van Parijs. Het door de Fransen als ‘gematigd’ gedefinieerde wijngebruik lag overigens in lijn met een hogere sociale status en minder stress. Dit in vergelijking met geheelonthouders en zware drinkers.

. Westelijk van Toledo, aan de rand van de Spaanse Hoogvlakte, werd door het familiebedrijf Osborne een immens wijndomein gecreëerd. Het heet Solaz en telt inmiddels zo’n 750 hectare. In de wijngaard wordt met behulp van high-tech middelen gecultiveerd, teneinde optimaal rijpe, kerngezonde druiven te krijgen. Die vervolgens in een hypermodern keldercomplex met veel zorg worden gevinifieerd. Dankzij het gestaag groeien van de aanplant kon ook het het wijnassortiment worden uitgebreid. Recentelijk gebeurde dat met lancering van het merk Artista. Dit staat voor eigentijds gestijlde, dus fruitige wijnen die uit meer dan één druivensoort werden samengesteld. En die gezien hun kwaliteit buitengewoon redelijk zijn van prijs (wat trouwens geldt voor alle Solaz-producten). Rijpe zwarte vruchtjes, rode vruchtjes en bessen domineren het aroma van de soepele rode Artista Cabernet Sauvignon Tempranillo Petit Verdot 2008. Een wijn overigens die persé fris moet worden geschonken. Hij kost €3,99, wat tevens geldt voor beide andere soorten. De rosé Artista Shiraz Petit Verdot Merlot 2009 smaakt heel sappig en de toon wordt gezet door mild rood fruit, zoals van aardbeien. De witte variant tenslotte is de Artista Viura Sauvignon Blanc 2009. In deze wijn kun je behalve wit fruit ook hints ontdekken van grassigheid en bladgroen.
. Langs Spanje’s oostkust, op slechts 15 kilometer van het Plaza de Catalunya ligt Alella, een nog geen negenduizend inwoners tellend dorp in het snoer van forensengemeenten benoorden Barcelona. Vooral tijdens het weekend parkeren veel strandgasten er hun auto, want Alella loopt door tot aan de kust. Wat talrijke, zoniet de meeste bezoekers niet weten is dat deze voorstad van Barcelona ooit grote faam genoot vanwege zijn wijnen – die zelfs de meest geëxporteerde van Catalonië  zijn geweest. Het komt voor velen zelfs als een verrassing dat in en rond Alella nog steeds wijn wordt geproduceerd, zij het veel minder dan voorheen. Toen Alella ruim een halve eeuw geleden erkend werd als een van Spanje’s eerste herkomstbenamingen, besloeg het areaal aan druivenakkers zo’n 1500 hectare. Vandaag de dag resteren daar slechts 560 van. Want verstedelijking heeft de grondprijzen omhoog gejaagd en veel wijnbouwers hun terrein doen verkopen.  De nog bestaande percelen met duivenstokken zijn gewoonlijk klein, en veruit de meeste van de ongeveer 130 eigenaren brengen hun druiven naar de lokale coöperatie. Het aantal zelfstandig werkende commerciële bedrijven blijft beperkt tot vijf. Wat de gezamenlijke producenten aan wijn vervaardigen, wordt vooral in de eigen regio, met name Barcelona verkocht. De overgrote meerderheid van Alella’s wijnoogst is wit – en dat waarschijnlijk al sinds de Romeinse tijd. De bezetters uit Rome waren er niet alleen met wijnbouw actief, maar stichtten ook de tot de herkomstbenaming behorende plaats Tiana, genoemd naar hun keizer Titus (40-81 na Chr.). Alleen waren die witte wijnen vroeger vrijwel altijd halfzoet, zelfs tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw. De eerste producent die een droge Alella uitbracht, in 1987, was Ismael Manaut van Parxet, een bedrijf dat werkt met de merknaam Marqués de Alella. Deze nieuwe stijl Alella werd zo’n succes dat droge varianten nu veruit domineren. Binnen de zone – die behalve de gemeenten Alella en Tiana maar liefst zestien andere omvat – groeien op bescheiden schaal niet-Spaanse variëteiten als chardonnay en viognier, maar het gros van de aanplant bestaat uit pansa blanca. Deze soort lijkt op de xarel.lo van de Penedès, een niet echt aromatische druif die vooral voor de bubbelwijn Cava wordt gebruikt, maar is daar niet identiek aan. Zo geeft de pansa blanca van Alella de wijnen met meer geur en smaak. Dit is mede te danken aan de speciale grond waarop pansa blanca gewoonlijk wordt geteeld: de zogeheten sauló, die blank is, zanderig en graniethoudend. Niet alleen draineert deze bodem perfect, maar bovendien houdt hij zonnewarmte vast. Alella’s microklimaat speelt ook een rol. De meeste wijngaarden liggen tegen hellingen op het oosten, tot 260 meter hoogte, wat de temperatuur iets koeler doet zijn dan laag bij de kust. Bovendien houden de beschuttende heuvels ochtendmist uit zee vast, zodat de druivenstokken regelmatig van vocht worden voorzien. Hoe alleraardigst Alella kan zijn, toont de droge Marqués de Alella 2009, gemaakt van uitsluitend pansa blanca. Deze zeldzame witte wijn geurt enigszins naar zowel naar bloemen als kruiden en vruchten, en heeft een sappige, opwekkende smaak waarin subtiele fruittonen van citroen, perzik, peer en appel samengaan met een vleugjes kruidigheid en specerijen. Zeldzaam lekker, eigenlijk. Voor €7,90 verkrijgbaar bij www.qvignes.nl.


. Je moet eigenlijk naar Normandië om een goede, droge cider ter leren waarderen. Dat Franse departement levert deze parelende ‘wijn’ van appels immers volop, terwijl gewone wijn er nauwelijks wordt geproduceerd. Welnu, ik wás in Normandië en heb cider daar ontdekt, als aperitief. Mondjesmaat is cider-van-niveau inmiddels ook hier verkrijgbaar. Kenmerkend en lekker vind ik de Cidre Fermier van Michel Beucher. Op diens Domaine Le Breuil staat een grote appelgaard waarin uiteenlopende soorten worden geteeld, biologisch bovendien. Vandaar dat Michel veel van zijn producten (hij maakt ook Calvados, Pommeau en appelazijn) verkoopt op een wekelijkse biomarkt in Parijs. Waar zijn boerencider naar smaakt? Rijpe appels, uiteraard. Voorts is de mousse licht, het alcoholgehalte bescheiden (6 procent), de smaak behoorlijk droog met een aangenaam klein bittertje en heel sappig. Best plezierig op een warme zomerdag. Prijs €7,25 bij wijnkopers@heisterkamp.com.

Het voor Uruguay zo kenmerkende druivenras tannat, er naartoe gebracht door een Fransman in 1870, was de aanleiding tot het creëren van bijzondere schilderijen. Een aantal kunstenaars  in Uruguay  kreeg van wijnproducent Juanicó het verzoek om tannat en zijn wijn te verbeelden. Dit resulteerde in de expositie Homenaje al vino Tannat, waarvoor twintig kunstenaars werken leverden. Een daarvan is Nelson, die de ‘druivenplukster van de oude bodega’ in collegavorm verbeeldde.

*

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.