Toen ik in februari 2007 deze website lanceerde, had ik alleen maar kunnen dromen dat hij bijna vijftien jaar later 1.398.107 keer zou zijn bezocht door 348.443 individuele bezoekers. Alle reden dus om hem te continueren – door veel te blijven proeven en veel te blijven schrijven.

***********************

\

 

 

 

even naar…
HET ZOMERSE ZUID-AFRIKA

Ruim een maand geleden werd het ineens moeilijk om naar en van Zuid-Afrika te reizen, waar net nu volop zomer is. Maar een virtuele trip maken kan nog wel. Geniet dus van een online ontdekkingsreisje naar het in alle opzichten opmerkelijke Delaire Graff Estate waar liefhebbers van wijn, kunst, lokale ambachten, gastronomie en natuurschoon ruimschoots aan hun trekken komen.,

Delaire Graff Estate is gesitueerd bij Stellenbosch, de officieuze hoofdstad van de Zuid-Afrikaanse wijnindustrie. Als wijngoed geldt het als een van de meest prestigieuze ter wereld. Anno 2020 bijvoorbeeld werd het tot verkozen tot en de vijftig beste domeinen ter wereld verkozen, en als beste van Zuid-Afrika. De bezitting (toen nog Delaire geheten) werd in de jaren tachtig van de vorige eeuw eigendom van John Platter, de beroemde Zuid-Afrikaanse wijncriticus, bekend van de jaarlijkse Platter’s Guide. Anno 2003 nam de juwelier en diamanthandelaar Laurence Graff (op de terrasfoto) het over, verbond zijn naam eraan  – en toverde het vervolgens om tot een veelzijdige luxebestemming. De meeste van de 16,5 hectare wijngaarden liggen hoog tegen de hellingen van de Botmaskop, een berg die onderdeel vormt van de panoramische Helshoogte Pas. De druiven profiteren er van zowel frisse berglucht als van de verkoelende bries uit de Valsbaai die bij Kaap de Goede Hoop de grens vormt tussen de Atlantische en de Indische Oceaan. Dankzij deze verkoelende invloeden rijpen de druiven langzaam en ontwikkelen ze behalve intense aroma’s ook frisse zuren, wat uiteindelijk resulteert in elegante, aromatische wijnen. Ook de waterhuishouding is ideaal. De diverse bodemsoorten houden precies genoeg vocht vast om de druivenstokken hard te laten werken. De oogst vindt in de vroege ochtend plaats, wanneer het nog koel is. Niet alleen de natuur maakt de wijnen van Delaire Graff  uitzonderlijk. Ook de hand van de getalenteerde winemaker Morné Vrey draagt daartoe bij. Niet voor niets werd hij uitgeroepen tot Zuid-Afrika’s wijnmaker van het jaar.
Delaire Graff is ook een gastvrij domein wereldwijd te koop zijn Op ‘instapniveau’ kunnen gasten verblijven in een van de Deluxe Lodges (foto) met een comfortabele woonkamer, slaapkamer, privé-tuin met uitzicht op oude eikenbomen en een verwarmde plunge pool. Ga je voor de top, boek dan de The Owners Villa van 660 vierkante meter met vier slaapkamers, een privézwembad van 14 vierkante meter met jacuzzi en een terras met uitzicht over het adembenemende landschap. Wat dit arrangement helemaal afmaakt, zijn niet alleen het stijlvolle interieur en de indoor art gallery, maar ook de privé-chef en butler die je te allen tijde in de watten zullen leggen. Ook letterlijk, want Delaire Graff biedt zijn gasten een uitgebreid… kussensmenu. Van klassiek dons tot memory foam en alles daartussenin.

Ook in culinair opzicht heeft Delaire Graff van alles in petto voor zijn gasten.  Te weten twee restaurants met een innovatieve cuisine en gerechten op basis van verse ingrediënten – waarvan er veel duurzaam worden verbouwd op het domein, dat in totaal 36 hectare bestrijkt. Het Indochine Restaurant offreert originele, Afro-Aziatische gerechten. Voor eigentijdse bistro-chic met een Zuid-Afrikaanse twist kan men terecht in het Delaire Graff Restaurant waarvan het terras een schitterend uitzicht biedt over de Banghoek Vallei.

Na alle culinaire avonturen kan men terecht in de serene Delaire Graff Spa. Het uitgebreide menu van Afrikaans geïnspireerde holistische behandelingen, rituelen en therapieën zijn gebaseerd op de vijf elementen en kunnen aan de specifieke wensen van iedere gast worden aangepast. Per dag worden slechts zes personen tot de spa toegelaten, dus rust en privacy zijn gegarandeerd. En er is méér. Relaxend zonnen op het terras, een duik nemen in het zwembad en actief worden in het Technogym dat werd uitgerust met de meest geavanceerde fitnessapparatuur.

Behalve wijngaarden en moestuinen bezit Delaire Graff prachtige botanische tuinen. Waar meer dan meer dan 350 inheemse planten bijeen werden gebracht.  Tevens vormen ze een outdoor art gallery voor de uitgebreide kunstverzameling van Laurence Graff. Deze bestaat uit zo’n vierhonderd sculpturen en andere kunstwerken van vooraanstaande, hedendaagse kunstenaars uit heel Zuid-Afrika. Binnenin is het genieten van de Africa Nova Gallery waar een uitgebreide  collectie kan worden bekeken van o.a. Afrikaanse tribal art en hedendaags design. Sierraden en nog veel meer moois worden aangeboden in een drietal luxueuze boutiques.

Last but not least is de sociaal-maatschappelijke betrokkenheid. Het motto van Delaire Graff DG7 luidt ‘Create responsibly, give whole-heartedly, leave no trace’. De onderneming zet zich dus op allerlei manieren in voor de toekomst van Afrika, zijn mensen en de omgeving. Bovendien is Laurence Graff de oprichter van de FACET Foundation (For African Children Every Time), een stichting die tot doel heeft om de leefomstandigheden van jonge Afrikanen te verbeteren via o.a. diverse ontwikkelingsprogramma’s. Ook op het domein zelf wordt van alles georganiseerd voor de medewerkers – die zo veel mogelijk uit de directe omgeving komen. Trainingen, gezondheidszorg en zelfs een voetbalteam zijn maar enkele voorbeelden van de vele initiatieven. Voorts komt duurzaamheid terug in alle facetten van het bedrijf, bij het bewerken van de wijngaarden en moestuinen tot het zorgvuldig gebruik van water.

De wijnen van Delaire Graff Estate worden geïmporteerd door www.kwastwijnkopers.nl.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

SCHILDERIJ VAN DE MAAND

Swartland, richting Riebeeck Kasteel, Zuid-Afrika

Eind vorige eeuw (en begin deze) heb ik in Zuid-Afrika bij herhaling het imposante wijngoed Simonsig bezocht. Dat eigendom is van de gastvrije familie Malan. Een van de gebroeders, Pieter, nam een tijd geleden afscheid van het domein, stapte uit de wijnwereld, en trekt sindsdien met vrienden als road runners door het land. Zo ook door het uitgestrekte, stille Swartland, waarvan Pieter mij een onderweg gemaakte foto ter beschikking stelde.

 

 

DE LANGSTE DAG

Médoc, januari, 1983. Ik was er om een grootste regionale wijnfeest sinds mensenheugenis mee te vieren, ter ere van de geweldige, inmiddels legendarische oogst 1982. De zondag waarop het festijn plaatsvond werd een wijndag om nooit te vergeten – en de langste ooit.

9.00 uur – Aankomst op Château Pey-Martin in Ordonnac. Het is vrieskoud, nog wat nevelig, en de akkers zijn berijpt. Met de familie van de eigenaar mee – iedereen op z’n zondags gekleed – zijn er 22 mensen. Eerst worden de kraakheldere kelders bekeken en daarna komt het ontbijt. Uit diverse kleinere tafels heeft men een grote tafel gecomponeerd en van de buren werden stoelen geleend. Het haardvuur brandt. Bloemen en takken met bessen staan op tafel.


9.25 uur –  De nog piepjonge, eigen wijn uit 1982 vloeit in de glazen.
9.35 uur –  Er arriveren grote schalen met heerlijke, malse, boven druiventwijgen geroosterde entrecôtes. In gezelschap van knapperige stokbrood en de 1981.
9.50 uur –  De eigenaar besluit om ook zijn 1976 te schenken, bij de kaas.10.15 uur – Na een haastige slok koffie maant de voorzitter van de regionale coöperatie – die het feest heeft georganiseerd – het gezelschap om op te stappen. Hij zegt ‘Dit is de langste dag’. Waarop een wijnboer roept ‘Maar nog te kort!’ De stemming is bijkans uitbundig.

HET ARCHIEF SPREEKT

11.00 uur – Na een processie van de regionale wijnbroederschap (foto) vindt in de kerk van Gaillan een mis plaats, geheel gewijd aan wijn.
12.15 uur – De wijnbroederschap van de Médoc en Graves maakt grote aantallen mensen tot lid, waaronder zelfs de productiechef van de olieraffinaderij die bij het wijndorp Pauillac het landschap vervuilt met stank en lawaai.
14.10 uur – Eindelijk mijn tafel gevonden in de immense opslaghal van het coöperatieve bedrijf Uni-Médoc. Aan tientallen ronde tafels nemen ongeveer twaalfhonderd mensen plaats.
14.50 uur – De onvermijdelijke openingsspeeches zijn voorbij. Een klein leger serveersters brengt de soep, en keldermeesters van diverse châteaus schenken de eerste wijn.
14.55 uur – Op het centrale podium heft een zangkoortje van in roze overhemden geklede mannen wijnliederen aan.
15.15 uur – Er beginnen wijnbouwers met flessen rond te lopen. Velen van hen hebben onder tafel een doos staan met flessen van hun château. Het ploppen van de kurken wordt met hilariteit begroet.
16.15 uur – Op onze tafel, waaraan tien mensen zitten, staan inmiddels tien gewone flessen plus een magnum. De flessen zijn behoorlijk aangebroken, de aanwezigen lichtelijk aangeschoten.
16.30 uur – Ik tel nu veertien flessen.
17.00 uur – Weer vier flessen erbij. Het hoofdgerecht staat inmiddels op tafel: entrecôte, alweer, met aardappelen, groente en hevig van knoflook voorziene champignons. De concentratie van knoflookdamp brengt tranen in de ogen.
17.15 uur – De eerste tafels beginnen met het koortje mee te zingen
17.45 uur – Tijdens Viva España voert een wat oudere dame op het podium danspassen uit, met op haar hoofd een fles Château Liversan. Hij blijft heel, zij eveneens.
18.30 uur – Het dessert is op, en de koorleden delen ballons uit. Het geklap hiervan is niet van de lucht. Elders in de zaal begint een polonaise. Inmiddels gaan de flessen met Cognac, Fine de Bordeaux en cherry brandy rond, voor bij de koffie.
19.05 uur – Muzikaal begeleide finale, waarbij iedereen met een eigen of geleend servet boven het hoofd zwaait. Men vertelt dat dit traditie is.
19.30 uur – Aankomst op Château La Tour Haut-Gaussan in Blaignan, met een klein gezelschap journalisten en begeleiders. In de ijskoude kelders worden wat wijnen geproefd. Geen crus classés maar crus glacés.
20.00 uur – Op weg naar Château La Tour Carnet in Saint-Laurent, voor het diner. Onderweg beschrijft een wijnboer de remedie die men in de Médoc vroeger gebruikte om kou te verdrijven en griep te voorkomen. Men neme een glas warme wijn, en roostert stukken stokbrood die royaal van knoflook zijn voorzien. Daarna doop je het brood in de wijn, eet het, en gaat tenslotte naar bed. ‘Geen wonder’, roept een andere wijnbouwer, ‘dat de bedden vroeger met het voeteinde tegen elkaar stonden.’
20.15 uur – In de salon van La Tour Carnet wordt een aperitief geschonken. De meeste aanwezigen houden het bij mineraalwater. Helaas brandt de open haard niet.
20.45 uur – In de eetzaal – ook daar geen duidelijke warmtebron – brengt een pikzwart jongetje in een witte jas ons een kop soep. Drie koude vleessoorten volgen daarna. Plus kaas. En twee wijnen.
22.30 uur – De kaasborden zijn weggeruimd, er komt taart met zwarte koffie.
24.00 uur – Terug in het hotel. De château-eigenaar die me er naartoe reed, enigszins slingerend maar zonder brokken, stelt voor om in de hotelbar nog wat te drinken. Maar óók nog een langste nacht leek geen goede gedachte.

 

Op een muur in de Auguststrasse, hartje Dresden, zijn 23.000 tegels van Meissen porselein aangebracht met afbeeldingen van alle 35 heersers van het huis Wettin die over Saksen hebben geregeerd. Deze vorstenoptocht is 102 meter lang en 10 meter hoog, beginnend bij Koenraad de Grote (1098-1157) tot en met Georg van Saksen (1832-1904). Wijnbouwer Wilfried Melzer uit Dresden heeft enkele afbeeldingen op etiketten van zijn wijnflessen laten drukken. Aldus de toelichting van de grote etikettenverzamelaar Bert Wentzel (jokebertwentzel@gmail.com) die dit bijzondere label selecteerde uit zijn persoonlijke collectie.

 

 

 

 

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website in dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.