Culinaire combinatie
. Importeur Olaf Kerstens, die deze maand zijn favoriete culinaire combinatie onthult, stamt uit een geslacht van wijnhandelaren. De oudst bekende documenten die de geschiedenis van zijn familie in de wijnhandel boekstaven, dateren uit 1679. Sinds 1999 is Olaf zelf actief als wijnhandelaar, vanaf 2008 onder de naam André Kerstens B.V. – Partners in Wijn. Het assortiment bestaat overwegend uit wijnen van de oude wereld, met een sterke nadruk op Spanje Olaf (Small)en Portugal. André Kerstens B.V. biedt bovendien een ruime selectie versterkte wijnen aan, alsmede gedistilleerde dranken van kleine en ambachtelijke producenten. Olaf is voorts vinoloog en docent bij de vinologenopleiding van de Wijnacademie, waar hij de lessen over Portugal verzorgt. Zijn meest geliefde, tegelijk verrassende wijn-spijscombinatie beschrijft hij als volgt.  Mijn favoriete culinaire combinatie is satay ayam en een pittige pindasaus met een 10 jaar oude, licht gekoelde, Madeira Bual van Cossart Gordon. De hoge zuurgraad van deze Madeira biedt op uitstekende wijze tegenwicht aan het vet van de saus, terwijl de restsuikers in de wijn ervoor zorgen dat het zoet en de Spaanse pepers in de pindasaus niet te zeer overheersen. De aroma’s van onder meer gekonfijt fruit en geroosterde noten, en het kruidige karakter van de Madeira combineren wonderwel met de oosterse kruiden en specerijen van de marinade en de pindasaus. Bovendien heeft de naar zijn druif genoemde Bual een licht rokerige toets die je ook terug proeft in de satay, die uiteraard op houtskool wordt gegrild. Een andere combinatie die me altijd bij zal blijven heb ik ooit mogen proeven in het helaas inmiddels ter ziele zijnde Amsterdamse restaurant Puik. Daar dronk ik een jonge Vintage Port bij ijs van groene curry. Een fantastische combinatie die bewijst dat het wel degelijk mogelijk is om wijn bij ijs te schenken. Tot slot noem ik graag nog een toevalstreffer. Onze Reuilly rosé van Claude Lafond, ‘La Grande Piece’ (100 procent pinot gris) blijkt een match made in heaven te vormen met kerrie, bijvoorbeeld met een eenvoudige kip-kerrie salade uit de supermarkt op een al even eenvoudig toastje.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuw
M1 (Small)
MEDITERRANE
MOMENTEN & MONUMENTEN

. Met de Zuiderdam varen we, hoe passend, inderdaad zuidwaarts, vanuit Civitavecchia, de haven bij Rome en Italië’s grootste, naar een andere Mediterrane havenstad, Messina. Deze is gesitueerd op de noordoostpunt van Sicilië en heeft zo’n lange M2 (Small)historie dat men wel zegt  ‘Toen Messina werd gesticht, was Rome nog platteland’. Rustig is Messina’s geschiedenis niet geweest, want alle mogelijke volkeren hebben erom gestreden, waaronder Arabieren, Byzantijnen, Carthagenen, Fransen, Grieken, Normandiërs, Romeinen en Spanjaarden. Voorts werd de stad vrijwel volledig verwoest door een aardbeving en zwaar getroffen tijdens de Tweede WereldoorloM3 (Small)g. Steeds echter wist Messina zich te herstellen, zodat je er nog altijd fraaie monumenten kunt vinden. Wellicht ook vanwege het rumoerige verleden met al zijn ups en downs koesteren de inwoners hun plaatste tradities gepassioneerd. Alleen al gedurende augustus vinden zeven grote evenementen plaats, met als belangrijkste de Vaga processie (op de 15e). De Vaga is een gewoonlijk dertien meter hoge, jaarlijks opnieuw geconstrueerde groep van figuren die het leven van de maagd Maria verbeelden (links). Onder geroep van ‘Viva Maria!’trekken honderden mensen de Vaga door de straten, naar het plein voor Messina’s mooiste monument, de kathedraal. M4 (Small)Deze kerk, prachtig gerestaureerd, werd vermoedelijk gebouwd door de Normandiërs, aan het eind van de 12e eeuw. Eenmaal binnen moet je even op een stoel plaatsnemen om alles rustig te bekijken: het immense mozaïek achter het hoofdaltaar, het orgel met zijn 17.500 pijpen, de levensgrote marmeren sculpturen, het kleurrijke plafond in Arabisch-M5 (Small)Byzantijnse stijl en de rijk gedecoreerde marmervloer. En in een aparte ruimte worden andere, schitterende kunstvoorwerpen geëxposeerd. Naast de kathedraal staat een opmerkelijke klokkentoren met gouden figuren en ’s werelds grootste astronomische klok. Het witte Fontana di Orione, schuin voor de toren, heeft een kunsthistoricus beschreven als ‘het mooiste 16e-eeuwse fontein van Europa’. De vier standbeelden aan zijn voet symboliseren rivieren:  de regionale M6 (Small)Camaro, de Ebro, de Nijl en de Tiber. Een andere beroemde fontein, later uit dezelfde eeuw, is gewijd aan Neptunus, wijzend naar de zee. Het staat aan de noordkant van de brede, beboomde Via Guiseppe Garibaldi. Wie er naartoe loopt, komt vanzelf langs het Teatro Vittorio Emanuele, een neoklassiek theater, tevens orkestgebouw, waar je een bijzondere plafondschildering kunt bewonderen van een naakte visser die, omgeven door halfblote zeemeerminnen, de zee induikt om zelf een van de drie pilaren te worden waarom Sicilië volgens een legende steunt. Wandelend in zuidelijke richting kom je bij de Chiesi dei Catalani M7 (Small)(rechts) waarvan de oorsprong teruggat tot circa 1150. Behalve Spaanse invloeden zijn in deze kerk Arabische, Byzantijnse, Noord-Italiaanse en Normandische te zien. En de buitenzijde wordt gemarkeerd door blinde portalen. Dieper de stad in zijn nog meer oude kerken en kapellen te vinden, evenals de Galleria Vittorio Emanuele III, een hoge, uit 19129 daterende winkelgalM8 (Small)erij met een vloermozaïek en een dak (met koepel) van gekleurd glas. Omdat veel van Messina’s monumenten enigszins verscholen staan, vergt het soms enige moeite om ze te vinden – maar die kleine inspanning wordt rijk beloond.
Vanuit Messina is het niet ver naar de wijnstreek Etna, genoemd naar Europa’s hoogste nog actieve vulkaan, bijgenaamd ‘de rokende reus’. Op een zuidelijke voetheuvel daarvan bezitten gebroeders Michele en Pietro Scammacca del Murgo domein Tenuta San Michele (waarbij ze ook een klein hotel hebben gebouwd). Dit bestrijkt van 25 hectare en van eens zoveel grond worden druiven bijgekocht, wat een totale productie van een kwart miljoen flessen geeft. Dat lijkt veel, maar is binnen Sicilië’s totale wijnoogst van meer dan 800 miljoen liter maar een héél klein beetje. Dat op de flanken van de Etna wijn kan worden verbouwd, is deels te danken aan de natuur. Zo bestaat de bodem meestal uit een zwart soort lavazand van duidelijk vulkanische oorsprong, het is eigenlijk as van de Etna. Druivenstokken gedijen daarop perfect. Voorts kent het Etna-gebied met zijn hoog gelegen druivenakkers een relatief koel klimaat, met een sterke temperatuurdaling ’s nachts. Rond de Etna wordt meestal dan ook een maand later geoogst dan elders op het eiland. Factoren die frisheid in de wijnen brengen, en hun alcoholgehalte beperkten. Dit alles valt te proeven op het panoramaterras van San Michele. De witte Murgo Etna Bianco smaakt frissig en mineralig. Deze werd gemaakt van autochtone, authentieke Siciliaanse druivenrassen. Deels zijn die ook aanwezig in wat voor mij de lekkerste witte is, de Lapilli, gemaakt van ongeveer twee derde chardonnay plus een derde Siciliaanse M17 (Small)variëteiten. De wijn geurt naar bloemen en naar fruit, en smaakt naar citrusvruchten die in kruiden en specerijen werden geweekt. Voorts verschijnt een elegante, kruidig fruitige rode Etna en een gave, op vat gelagerde Cabernet Sauvignon van het eerste perceel dat bij de Etna met de gelijknamige druif werd beplant. En als verrassing schenken onze gastheren een sympathieke, een Spumante die op de Champagne-manier werd gemaakt van uitsluitend de regionale blauwe druif nerello mascalese Deze en andere wijnen bewijzen dat Etna niet alleen een ‘rokende reus’ is, maar tevens een ‘drinkende reus’.
Intussen, op de Zuiderdam (www.hollandamerica.com), blijft het dagelijks vooral genieten van de service, het comfort en het entertainment. Het door de vriendelijke kapitein Jeroen van Donselaar vakkundig beM21 (Small)stuurde cruiseschip is eigenlijk een drijvend klasseresort. Het eten in de vier passagiersrestaurants – waarvoor culinary operations manager Ron van Vliet de verantwoording heeft – is als altijd rijk gevarieerd, met als toppers het ontbijt- en lunchbuffet (boven) in het Lido, op deck negen tussen de twee zwembaden. De talrijke stewards M26 (Small)glimlachen vaak, en de bijna dagelijkse avondshows zijn gewoonlijk van wereldniveau. Het is gewoon een voorrecht om optredens mee te maken van de ongelooflijk M25 (Small)veelzijdige zangermusicus Salvatore Hasard, van de trefzekere Britse komiek Tom Sutton en de Spaanse mimegoochelaar Rubén Vilagrand. Om maar te zwijgen van de eigen Zuiderdam Singers & Dancers die in een hele garderobe van kostuums allerlei zang- en dansnummers voorbeeldig vertonen. Overdag worden uiteenlopende lezingen, proeverijen, cursussen en spelletjes georganiseerd (variërend van bingo tot bridge en trivia), en er vinden filmvertoningen plaats. Terwijl het natuurlijk altijd mogelijk is om lekker te luieren of te lezen in een ligstoel op het Promenade deck of op het zonovergoten Lido deck.
Een volgende halte van onze Mediterrane vaartocht is Kefalonia, het grootsteM30 (Small) en meest bergachtige eiland van de Ionische Zee. Eeuwenlang werd dit geregeerd vanuit het op een 320 meter hoge berg tronende St. Georges kasteel, een complex van 16.000 vierkante meter, nu ruïne, waar wel zo’n duizend mensen verbleven (onder). De Normandiërs bouwden het, de Ottomanen kregen het ruim twee decennia in bezit en in 1500 werd het door de Venetiërs veroverd – die vervolgens drie eeuwen over het eiland heersten. Gedurende hun gezag creëerden ze o.a. een toen voor Grieken onbekende aristocratische klasse die veel deed aan onderwijs, muziek en letteren. Na de van de Venetiaanse republiek (veroorzaakt door Napoleon) raakte Kefalonia achtereenvolgens in handen van Fransen, Russen, Ottomanen en  Britten, die er een protectoraat van maakten. In de loop van de vorige eeuw kende het eiland twee dieptreurige perioden. Eerst de wrede, moordlustige Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog en de ongekend zware aardbeving van 1953 die 80 procent van alle gebouwen verwoestte. Deze vormde aanleiding voor het merendeel van de bewoners om voorgoed te vertrekken: van de toenmalige honderdduizend resteren er minder dan veertigduizend.  Het grillig gevormde Kefalonia, dat de vorm heeft van een naar beneden springende kikker, moet het vandaag de dag vooral hebben van toeristen. De meesten komen om te zwemmen, te zonnen en te varen, waarvoor de witte, wondermooie stranden en het heldere, turquoise zeewater zich bij uitstek lenen. De beroemdste buitenlander die hier verbleef, gedurende vier maanden in 1823, was Lord Byron. Woonplaats van deze Engelse dichter was het dorp Metaxata, bij de westkust. Het desbetreffende huis ging in 1953 verloren, maar je vindt er nog wel een M34 (Small)plaquette, terwijl op het kleine dorpsplein een buste staat. En op een rots boven het plaatsje heeft men gebeiteld ‘Zo ik een dichter ben, dank ik dat aan de lucht van Griekenland’. Niet veel later, op het vasteland, zou de Engelsman sneuvelen tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog. Het vlakbij gelegen Kourkoumelata werd eveneens door de aardschok verwoest. Een welgestelde scheepsmagnaat liet het echter geheel herbouwden – in de stijl van een Zwitsers bergdorp. Alleen de kerk (boven) kreeg zijn klassieke vorm terug. Vroeger placht Kefalonia M35 (Small)behalve rozijnen veel graan te leveren, waarvan wiekloze graanmolens nog stille getuigen zijn. Tegenwoordig levert de grootste vallei, die van Omala, voornamelijk wijndruiven en olijven, alsmede honing. Het is niet ongebruikelijk om tergen berghellingen en langs de druivenstokken batterijen bijenkorven te zien staan. Als lekkerste lokale honing geldt die met tijm. Het gros van de wijndruiven gaat naar de Robola Coöperatie. Deze is gesitueerd aan de voet van de 1628 meter hoge berg Enos, tevens een natuurpark, en naast het nonnenklooster St. Gerassimo. M36 (Small)Het bedrijf telt circa driehonderd leden die gezamenlijk 100 hectare bewerken. die voor ongeveer 90 procent beplant zijn met de witte robola. Deze hoogwaardige, zeldzame variëteit gedijt er op arme, kalksteenhoudende, vaak hellende terreinen. De beste, van robola vervaardigde coöpwijn heet San Gerasimo. Deze heeft wat meer frisheid dan de gewone variant, met eenzelfde notig aroma. De stijl doet denken aan die vanM37 (Small) een fris type Chardonnay. Alleen, helaas, de gehele wijnproductie op Kefalonia wordt ernstig bedreigd door de druifluis. Kennelijk werden voor de huidige aanplant geen resistente (onder)stokken gebruikt en een gewone remedie tegen dit venijnige insect bestaat niet. De gehele aanplant van in totaal 150 hectare lijkt dus verloren te gaan. Alle reden dus om nog van in elk geval robolawijnen te genieten. Overigens is ook de van robola vervaardigde dessertwijn Glykorokos het proeven waard. De druiven daarvoor worden in de zon te rijpen gelegd (zie de foto linksboven met op de achtergrond het klooster St. Gerassimo). Vanuit de vallei, via haarspeldbochten en langs olijfgaarden, kan het M38 (Small)klooster Agios Andreas worden bereikt. Dit heeft een klein museum waarin prachtige iconen worden geëxposeerd. Een daarvan toont een door goud omgeven Maria op een troon, met een kindje Jezus dat een duidelijk donkere huid heeft en kroeshaar. Subliem houtsnij- en borduurwerk zijn eveneens te zien, en op de eerste etage werd een historisch woninginterieur nagebouwd. Het klooster beschikt bovendien over twee kleine kerken, een oude met verfletste fresco’s en een nieuwe die lichter en ruimer is en waar een curieuze relikwie ligt, de doorboorde voetzool van de heilige Andreas. Een verharde hobbelweg voert naar de hoofdstad Argostoli waar plusminus een derde van de eilanders woont. Even noordelijk ervan pronkt de Fanari, een opvallend stijlvolle vuurtoren die de vorm heeft van een kleine tempel (rechtsM42 (Small)). Net zo opvallend is aan de zuidzijde de stenen, lage, deels geknikte Drapano brug die 900 meter meet. Het stadje zelf heeft een een levendige kade met marktstalletjes, cafés en restaurants, en in het verlengde daarvan een door palmen geflankeerde promenade waarvan het plaveisel versierd werd met een golvenmotief. Het centrum bestaat uit een rechthoekig plein omzoomd door terrassen (links). Enkele blokken lopen, langs de bepalmde Rizospaston, ontdekte ik de wijnwinkel Vino e Dolce die de eerder geprezen robolawijn San Gerasimo gekoeld en wel aanbood voor €10,60 – een aanbod dat ik mede gezien de bedreigde robola niet kon weigeren.
Ionisch eiland nummer twee, qua oppervlak althans, het inwonertal bedraagt het drievoudige van Kefalonia, is Corfu. Dat ongeveer de vorm heeft van de Italiaanse laars, maar dan veel kleiner. Behalve door weelderig groene valleien wordt het getypeerd door drie lage bergketens waarvan de hoogste reikt tot 914 meter. Ook dit eiland heeft veel kolonisten gekend, zoals Angevins (uit Anjou), Byzantijnen, Engelsen, Fransen, NormandiëM52 (Small)rs, Romeinen, Russen en Venetiërs. In het oude centrum van de hoofd- en havenstad Kerkyra, ook Corfu Stad genoemd, vallen vooral de Venetiaanse panden op – die intact bleven omdat Corfu gespaard bleef voor de grote aardbeving van 1953. Het historische stadshart wordt aan zijn oostkant begrensd door de groene gazonnen (waaronder een voormalige cricket pitch) van de Spianada, met daar weer achter de imposante, op een rotsig schiereiland geplaatste Fortezza (boven) Het zijn de Venetiërs M51 (Small)geweest die deze burcht in de 16e eeuw bouwden; bij aanvallen van buitenaf trok de gehele bevolking er zich in terug. Heden ten dage fungeert het als museum (van iconen) en vinden er concerten en andere evenementen plaats. Wie loopt vanuit het fort naar het oude centrum, voorbij koetsiers die op klanten staan te wachten, komt vanzelf op de Liston, een straat met aan een zijde parkterrassen en an de andere een reeks galerijen (rechts). Deze werden door Fransen ontworpen, met als model de Rue Rivoli van Parijs. Onder en achter de bogen zijn allerlei cafés gevestigd, favoriete ontmoetingsplekken voor zowel plaatselijke bevolking als dorstige toeristen. Noordwaarts eindigt de Liston bij het paleis van St. George en St. Michael, een statig neoklassiek bouwwerk waarin het mooie Museum voor Aziatische Kunst werd ondergebracht. Dit Engelse paleis (links) verdient sowieso een visite vanwege zijn rijke interieur. En dan, achter de Liston, ligt een wirwar van veelal smalle, soms hellende straten. Venetiaanse panden zijn voornamelijk in de bredere straten te vinden, terwijl in de andere niet zelden kleurrijk wasgoed vanuit de ramen hangt. Overal worden souvenirs, kleding, M54 (Small)cosmetica en ambachtsspullen verkocht, soms ook lokale wijnen en delicatessen. M55 (Small)Een van de aardigste adressen is Abundance (Kapodistriou 21, direct achter het midden van de Liston, foto links). Kerken en kapellen zijn in heel Kerkyra volop te vinden. Via een korte trap bereik je de van buiten rode kathedraal Panayia Spiliotissa die van buiten groter oogt dan van binnen. Er hangen wel enkele buitengewone iconen. Weelderiger is het interieur, zie alleen al de plafonds, van de Agios Spyridon waarvan de hoge toren een rode koepel draagt. Het lichaam van de M57 (Small)beschermheilige Spyridon werd in deze kerk ondergebracht. Er bestaat ook een pleintje met de naam Agios Spyridon (links). Erlangs staan twee orthodoxe kerken, waarvan de lage,15e-eeuwse Agios Ioannis Prodomos nog altijd druk wordt bezocht, misschien mede vanwege zijn fraaie interieur met marmeren iconen en de relikwieën van twee heiligen. In de omgeving van Kerkyra zijn enkele wijnbedrijven gevestigd, waaronder de domeinen Theotoky en Triklino, dat een leuk, deels overschaduwd terras heeft (onder) waar bezoekers ontspannen aan een glaasje kunnen nippen.

M60 (Small)  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 . Een zekere vergane glorie, daarmee kampt Vouvray, althans buiten eigen land. Deze witte, naar een dorp genoemde Loire-wijn behoorde enkele generaties geleden tot de bekendste van  Frankrijk, maar je ziet hem tegenwoordig slechts sporadisch. Dat heeft zo zijn redenen. Tot voor de komst van de appellation d’origine contrôlée, in 1936, werden vrijwel alle witte wijnen uit Touraine als Vouvray verkocht. De invoering van de beschermde herkomstbenaming maakte aan deze situatie een eind: voortaan kon Vouvray alleen uit een achttal gemeenten even ten oosten van Tours komen, inclusief het dorp Vouvray (links), en uitsluitend vervaardigd worden van de chenin blanc. Tufsteen is daar de meest voorkomende grondsoort, maar ook vuursteen ofwel silex en zand komen voor.
Schets breed kleinDe Tweede Wereldoorlog en economische crises brachten eveneens problemen, terwijl bovendien de consumentensmaak veranderde. De meeste Vouvray was halfzoet, en het publiek dronk steeds meer droog. Zelfs prijsstunten mocht moet baten. Om het tij te keren stapten de producenten grootschalig over op het maken van mousserende wijnen. Gedurende ongeveer twee decennia, vanaf halverwege de jaren ’50, werd het overgrote merendeel van de druiven tot belletjeswijnen verwerkt. Bijna driekwart van alle Vouvray was mousseux of pétillant (ik bewaar heerlijke herinneringen aan die van Marc Brédif,  ter plekke genoten bij rillette). De boeren waren er blij mee, temeer daar ze voor de mousserende wijnen de helft meer per hectare mochten oogsten dan voor de stille. Nog altijd bestaat – gemiddeld genomen, in koelere jaren stijgt het aandeel – zo’n 60 procent van Vouvrays productie (die de afgelopen dertig jaar verdubbelde tot 12 miljoen liter) uit bubbelwijnen – waarvan negen op de tien flessen door Fransen worden geconsumeerd. Binnen het ongeveer 2100 hectare tellende gebied vormen stille wijnen dus 40 procent van het volume. Waarbij oVou2 (Small)pvalt dat het aandeel van de droogste soort, Vouvray Sec, tegenwoordig meer dan de helft vormt, een procent op 60. Vroeger placht dit wijntype vaak onbarmhartig zuur te zijn en pas na jaren rijping enigszins aangenaam, maar dankzij slimme technieken in de wijngaard, teneinde rijpere druiven te krijgen, en in de kelder smaakt de Sec nu beduidend plezieriger. Met vaak een vleugje zoet, van twee tot negen gram suiker, om de mineralig frisse smaak te veraangenamen – eigenlijk net als bij Rieslings uit het Moezel-dal. Over heden en verleden van Vouvray sprak ik met Benoît Gautier (foto). Behalve wijnbouwer, op het 18 hectare tellende Domaine de la Châtaigneraie, is hij ambassadeur voor de herkomstbenaming Vouvray. De toekomst ziet hij zeer Vou6 (Small)rooskleurig:’Want wijnen met minder alcohol vormen  een wereldtrend, wat kansen schept voor subtielere wijnen met een goed evenwicht’. Stille Vouvray kan ook goed ouderen, wat opnieuw een parallel is met Riesling. Een plaatselijke wijnbouwer stelde eens over zijn droge Vouvray:’Deze wijn wordt niet oud, hij rijpt alleen.’ Het moeilijkste om te maken is, zo stelt Benoît. de Vouvray- Demi-Sec. Het bereiken van een perfect evenwicht tussen zuur en zoet vormt voor dat type elk jaar opnieuw een grote uitdaging. De opmerkelijkste en kostbaarste stille Vouvrays zijn die van het type moelleux. Ze smaken tegelijk fris en weelderig zoet – en doen soms niet onder voor andere grote dessertwijnen, zoals Sauternes. Anno 1954 serveerde men in Engeland de zoete Vouvray Clos de Mont 1921 naast de Sauternes van Château d’Yquem uit hetzelfde jaar, waarbij geconcludeerd werd dat de Vouvray ‘voller en rijker was dan de Yquem, met een delicater bouquet’. In gezelschap van Benoît en de zeer deskundige wijndocent Chris Alblas werden enkele kenmerkende Vouvrays geserveerd die hier te lande verkrijgbaar zijn.
Heerlijke herinneringen bewaar ik aan o.a. zeer zuivere Laurent Kraft Sec 2012 die enerzijds mineralig fris smaakt, anderzijds een tikje rijp en naar fris fruit, met zelfs een hint van grapefruit. Een voorbeeldVou7 (Small) (2)ige Vouvray. Fles €12,95 bij o.a. www.bosmanwijnkopers.nl en www.bilderdijkwijnhuys.nl.
De Cuvée de Silex 2014 van Bernard Fouquet toont dat Vouvrays van vuursteen wat minder mineralig zijn met iets zachtere zuren. Die in deze Demi-Sec (een term die vreemd genoeg zelden op etiket en staat; Vouvray zonder aanduiding is het in principe altijd) prettig tegenspel krijgen van mild citrusfruit. Te koop bij www.wijnbeurs.nl voor €11.
Een mooie Moelleux die tegelijk bewijst hoe goed Vouvray kan rijpen, is de Marie Geoffrey 1997 van Domaine Le Capitaine. De slechts 10,5 procent alcohol bezittende wijn heeft een bruinoranje tint en een rijpe, rijk zoete smaak die elementen bevat van honing, noten en gekonfijte vruchten, terwijl een bijna mineralige frisheid vitaliteit verstrekt. Halve liter €26,50 bij www.glandorfenthijs.nl.

 

NOS2VINOSTALGIE (41)
Toen het wijndorp Vouvray nog Vouvray-les-Vins heette, woonden daar en in het naburige Rochecorbon heel wat families in grotwoningen van tufsteen, sommige onder het druivenplateau daarboven. Tot ver in de twintigste eeuw is dit zo gebleven. Een andere , nog wel volop gebruikte toepassing van de grotten was en  is die voor wijnopslag.

 . Het blauweMer1 (Small) druivenras merlot komt uit Bordeaux – en is daar er ook de meest geplante variëteit. Vanuit Bordeaux is merlot niet alleen naar andere delen van Frankrijk gezwermd,  maar ook naar andere continenten. Dat proces zet zich nog steeds voort. Sterker nog, merlot is hard op weg om ’s werelds populairste blauwe druif te worden (met nu al zo’n 270.000 hectare versus de circa 290.000 van cabernet sauvignon). Charme is namelijk kenmerkend voor de wijnen van merlot. Al in hun jeugd smaken ze doorgaans soepel en sappig, zonder strenge tannines of harde zuren.
DRUIF-2 (Small)Pure merlotwijnen zijn in Frankrijk voornamelijk te vinden in de Languedoc (als Pays-wijnen), want in Bordeaux en aangrenzende regio’s gebruikt men merlot hoofdzakelijk als mengdruif: of andere rassen worden toegevoegd om de wijn wat extra dimensie teMer2 (Small) geven, of merlot dient als ‘verzachter’ van cabernet sauvignon, zoals in o.a. de Médoc. Voorbeelden van dit vooral merlot bevattende mengwijnen zijn die uit de Bordeauxdistricten Canon Fronsac, Côtes de Castillon, Fronsac, Lalande-de-Pomerol (foto dorp rechts), Lussac-Saint-Emilion, Montagne-Saint-Emilion, Pomerol, Puisseguin-Saint-Emilion, Saint-Emilion, Saint-Georges-Saint-Emilion en Sainte-Foy Bordeaux, terwijl het eveneens geldt voor gewone rode Bordeaux en Bordeaux Supérieur. Elders in het Franse zuidwesten bepaalt merlot het karakter van rode wijnen als Bergerac, Buzet, Côtes de Bergerac, Côtes du Brulhois, Côtes de Duras, Côtes du Marmandais en Pécharmant.
Soorten Merlot
Mer3 (Small)
Een ster geeft aan waar de gemiddelde kwaliteit goed tot zeer goed is: Argentinië*, Australië*, Bulgarije*, Canada (Okanagan Valley)*, Chili*, Frankrijk (vaak Pays d’Oc)*, Italië, Marokko*, Moldova, Roemenië, Spanje*, Uruguay*, Verenigde Staten (niet alleen Californië, maar ook bijvoorbeeld Washington)*, Zuid-Afrika* en Zwitserland (Ticino, links)*.
Merlot smaakt lekker bij
VLEES – rundvlees (van biefstuk en entrecote tot gestoofde ossenstaart en gekruide
runderrollade), varkensvlees (karbonade, spareribs of barbecued ribs).
WILD – groot en klein wild, plus ook wilde duif, wilde eend.
GEVOGELTE – gans, kwartel.
KAAS – harde Hollandse kazen zoals belegen of extra belegen Goudse.

 

IVV1 (Small) “…In Vino Vrolijkheid is een genot om te lezen” schreef Charlotte van Zummeren op haar website www.winebusiness.nl, in een uitvoerige bespreking van mijn nieuwste boek. Andere strofen uit deze recensie zijn de volgende. ‘Een alleskenner met roots in de reclame, er is niets of niemand in de wijnwereld die Duijker niet kent en dat wordt met humor beschreven in het boekje. Vooral de beschrijvingen van collega-wijnkenners – inclusief de auteur zelf – die volledig de mist in gaan bij blindproeverijen zijn hilarisch. Duijker was de eerste wijnschrijver in Nederland en inmiddels is een hele generatie wijnjournalisten met hem opgegroeid.
Bij het lezen van In Vino Vrolijkheid kan iedere professional niets anders overkomen dan respect voor de jarenlange ervaring van Duijker in een toen nog donker Nederlands wijnniemandsland. Het zijn 32 korte stukjes of columns van gebeurtenissen, ontmoetingen en vooral lunches – gelardeerd met grote hoeveelheden wijn – met de groten der wijnwereld, variërend van Eric de Rothschild, Claude Ricard, Wina Bsmakelijk-lezen-v2orn, Miguel Torres tot Robert Parker en Michael Broadbent. Duijker raadt aan de stukjes ‘te nippen’ net als bij een goed glas wijn. Dat is mij in ieder geval – net zoals het nippen bij sommige wijnen – niet gelukt, ik heb in het boek in twee keer uitgelezen.”
. In het Stan Huygens Journaal van De Telegraaf werd de bundel uitgebreid beschreven, met strofen als “Zijn laatste boekje is met veel humor geschreven.”
. Het tijdschrift WineLife tenslotte schreef:”Een vrolijk en leerzaam kijkje achter de schermen! Want van die titel is geen woord gelogen: met een glimlach lees je over zijn avonturen in de wondere wijnwereld van de afgelopen 45 jaar.”
* In Vino Vrolijkheid, paperback met 144 pagina’s en 25.000 woorden. Tweede druk Uitgever Aerial Media Company. Gedrukte versie een tientje, E-book €4,99.

 

Etiket (Small)

Ten zuiden van de Portugese hoofdstad Lissabon liggen de vissershaven Setúbal en het gelijknamige schiereiland. Van de moscateldruif wordt daar een versterkte zoete wijn gemaakt. Aan het eind van de 19e eeuw dienden vaten met deze wijn soms als ballast op de heen- en terugtocht van schepen naar Oost-Indië. De desbetreffende Moscatel, die dankzij de warmte en de deining een bijzonder karakter had gekregen, ontving het predicaat ‘Torna-Viagem’ ofwel ‘Terugweg’. Aldus de toelichting van verzamelaar Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, die dit etiket selecteerde uit zijn grote collectie.

 [socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.