~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
LANGS DUITSLANDS
MOOISTE WIJNROUTE
Gastvrije wijnbouwers, sfeervolle dorpen en golvende wijngaarden: ze zijn volop te vinden langs de Deutsche Weinstrasse, de mooiste wijnroute van Duitsland. De route loopt door de Pfalz, een wijnstreek direct benoorden de Franse Elzas. Wat men er vooral produceert zijn droge witte wijnen, vaak verrassend fraai, maar ook de rode en mousserende zijn het ontdekken waard.
De Deutsche Weinstrasse loopt van noord naar zuid, en begint in Bockenheim – waar de Druivenmadonna in de parochiekerk het bekijken waard is – tot Schweigen aan de Franse grens, over een 
lengte van 85 kilometer en langs de beboste bergketen Haardt. Deze beschermt de wijngaarden tegen koele, vochtige wind uit het westen. 
Er heerst dus ook een relatief droog, warm klimaat waarin druivenstokken perfect gedijen. Deze geven niet alleen witte wijnen, met voorop de Riesling, maar ook rode (ruim een derde van de productie). Het zachte klimaat betekent bovendien dat er Mediterrane bomen en planten kunnen groeien, waaronder vijgenbomen. In diverse parken verspreiden ook sinaasappelbomen, dadelpalmen en cipressen hun aroma’s. De Weinstrasse verbindt tientallen dorpen en enkele steden. Overal vind je er vakwerkhuizen en andere oude panden, met ’s zomers veel bloemen. Soms ook groeien druivenranken over de vaak smalle straten. Een van de fraaiste dorpen is 
het romantische Rhodt unter Rietburg, waarvan de langste en breedste straat hobbelig omhoog loopt, met aan weerszijden historische huizen, en in het midden een rij kastanjebomen. Ook buitengewoon sfeervol en tegelijk bekend om zijn bloeiende amandelbomen is het kleine Gimmeldingen, waarvan het centrum met zijn hellende, bochtige straten vrijwel alleen uit woningen van wijnboeren bestaat (foto helemaal boven). Hét adres om daar te bezoeken is Weingut Christmann, dat een eigen Weinstube met patio heeft. De wijnen van dit 22 hectare tellende domein behoren tot de allerbeste van de hele Pfalz. 
Kruidige, frisse, door citrusfruit getypeerde Rieslings zijn de specialiteit – en de meeste smaken echt droog. Wijnmaker Steffen Christmann, die de zevende generatie van eigenaren vertegenwoordigt, vindt zijn Rieslings echte maaltijdwijnen. ’Ze passen bij vrijwel alle gerechten waarbij je witte wijn zou willen drinken.’
Over gerechten gesproken, saumagen is een regionale schotel van varkensvlees en aardappels. Het was de favoriet van ex-kanselier Helmut Kohl, die de schotel tot ver buiten de Pfalz bekendheid gaf. Het liefst at hij saumagen in restaurant Schwarzer Hahn dat gevestigd is in de bekende 
wijngemeente Deidesheim. Een dorp waar je behalve wijn ook vers gekonfijte viooltjes, meloenen en ananas van Kandierfabrik Biffar kunt kopen. Bij de kerk en het eeuwenoude stadhuis staat het fameuze hotel-restaurant Deidesheimer Hof. 
Het pleintje daarvoor dient in het seizoen als terras, en is een heerlijke plek om te genieten van een lunch, een diner of gewoon een glas lokale witte wijn, met een hartig hapje. Er vlakbij staat het wit geschilderde pand van Reichsrat von Buhl, de grootste wijnproducent ter plekke. Het was een wijn van dit beroemde domein die geschonken werd bij de officiële opening van het Suezkanaal. Binnen het omvangrijke assortiment zijn uiteenlopende, hoogwaardige witte wijnen aanwezig, waaronder een verkwikkende, door groene appel, 
citrusvruchten en specerijen getypeerde Riesling Kabinett trocken. Voorts tref je Bourgogneachtige rode wijnen aan en een uitstekende Sekt. Van de 56 hectare wijngaarden heeft Von Buhl er flink wat liggen in Forst, een sfeervol wijndorp vlakbij. De opmerkelijkste druivenakker ter plekke heet Pechstein. Deze is bezaaid met zwarte basalt, en geeft expressieve, levendige Rieslings met vaak iets van abrikoos in hun aroma. In Wachenheim vind je de Sektkellerei Schloss Wachenheim die ook een goede naam heeft opgebouwd met zijn alcoholvrije bubbelwijnen – die je bij het proeven dus niet hoeft uit te spuwen.
De belangrijkste stad langs het noordelijke deel van de Weinstrasse is Bad Dürkheim. Aan de noordzijde ligt een plein met het grootste wijnvat ter wereld. Het heeft een inhoud van 1,7 miljoen liter en herbergt een restaurant. Ernaast is het historische, 22 hectare omvattende wijngoed K. Fitz-Ritter gevestigd. De tuin daarvan (foto), achter het woonhuis, werd uitgeroepen tot mooiste van de Weinstrasse. Tevens vind je er een klein Sekt museum en de oudste Sekt-kelder van Pfalz. 
Er worden kostelijke bubbelwijnen geboren. Niet ver achter Fitz-Ritter stijgt de Annaberg omhoog, een wijngaard waarop onlangs, in een voormalig keldercomplex, het comfortabele hotel-
restaurant Annaberg werd geopend. Het heeft een goed specialiteitenrestaurant en een gezellige Weinstube. Waar ik een schilderijtje gemaakt heb van een soep slurpende vrouw. Zuidelijk in de Pfalz valt eveneens veel te genieten. Burrweiler, Frankweiler en andere dorpen nodigen uit voor een wandeling én veel proeverijen. Want hier zijn meestal vrij jonge wijnbouwers actief die streven naar de allerhoogste kwaliteit. Zo maakt Boris Kranz in Ilbesheim een royal reeks klassewijnen in wit, rood en rosé, en voert Volker Gies van Weingut Gies-Duppel te Birkweiler (foto onder) o.m riante Rieslings. Voor wijnliefhebbers is de Deutsche Weinstrasse een route waarlangs je véél verrukkelijke vondsten kunt doen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
SCHILDERIJ VAN DE MAAND
‘Snowbirds’ is de term waarmee Amerikanen en Canadezen worden aangeduid die in Florida plegen te overwinteren. Vorig jaar februari, tijdens onze laatste buitenlandse reis tot nu toe, zag ik een groepje zonaanbidders op het strand van Madeira Beach – en kon niet nalaten om er een vrolijk, zonnig schilderijtje van te maken. Meer details bij Landschappen op www.vinpressionist.com.
LOGEREN OP LAFITE
Een ‘Lafite, open u‘ werd in 1987 gesproken door François de Prins, de Brusselaar wiens Palais du Vin waarschijnlijk de grootste Bordeaux importeur van Europa was. Samen met enkele Belgische collega’s (waaronder de culischrijver en wijnjournalist Etienne Cocquyt, en Jo Gryn van Gault-Millau) was ik uitgenodigd om naar Château Lafite-Rothschild te reizen, teneinde daar de nieuwe, spectaculaire, ondergrondse vatenhal te bekijken. Die ontworpen was door Ricardo Bofill, een ronde vorm heeft en ruimte biedt aan 2200 fusten.
HET ARCHIEF SPREEKT
Bij aankomst op Lafite werden we persoonlijk welkom geheten door baron Eric de Rothschild. Hij was degene die al een jaar of twaalf de leiding had over het domein, namens de gelijknamige bankiersfamilie. Zijn voorvader James bracht het château anno 1868 in de familie, voornamelijk op aandringen van zijn drie zoons – die Lafite’s beroemde wijn graag wilden schenken aan hun societyvrienden, ermee pronken dus. Decennia lang werd Lafite vooral als een prestigeobject beschouwd. Het wijngoed maakte ook tachtig jaar geen centime winst, bepaald opmerkelijk voor bankiers. Na de rondleiding werd er gedineerd. Voor het aperitief namen we plaats in de ‘rode salon’, waar de meubels bekleed zijn met rood damast. Tegen de wanden hangen schilderijen van de vijf gebroeders Rothschild die in de Napoleontische tijd het getto van Frankfurt verlieten op zoek naar fortuin. De gelijkenis tussen Eric en zijn naar Wenen getrokken voorvader is frappant.
De foto toont het moment waarop de baron zijn zeldzaamste wijn inschonk, Château Lafite-Rothschild 1959 – zij het niet in de rode, maar in de witte versie. Tot en met 1961 heeft Lafite namelijk een weinig wit geproduceerd. De blank gouden wijn deed me denken aan een droge Sauternes. Rond negen uur leidde de geappliqueerde sloffen dragende baron ons naar de eetsalon. Waar uitsluitend kaarsen brandden, veertig stuks. Bij de kaas verscheen Château Lafite-Rothschild uit 1902. De haastig pratende, veel lachende, druk gesticulerende en kennelijk zeer genietende baron riep uit “J’adore les vins vieux!”. De hoogbejaarde Pauillac bleek een bewonderenswaardige kwaliteit te bezitten, met een bijna sappige, geenszins uitgedroogde smaak, veel kleur en een mooi aroma bestaand uit tonen van heel rijp fruit plus een vleugje truffel. De baron stelde dat je grote wijnen vaak niet alleen veel tijd moet gunnen, maar bovendien dat hij het moeilijk vond om jonge, nog op vat liggende wijnen goed te beoordelen. ‘Dat kun je vergelijken met het kijken naar een baby en dan te voorspellen dat het over achttien jaar een knappe jongeman zal zijn.’
****************************************************
Op de vlucht voor de Duitsers kwam de Pool George Bryczek tijdens de Tweede Wereldoorlog terecht in de Bourgogne. In het dorp Morey-Saint-Denis, waar hij wijngaardwerker werd. Later verwierf George eigen grond en begon zijn eigen domein. Als goede Pools-katholiek ging hij op bezoek bij de Poolse paus Johannes Paulus II – en kreeg toestemming om diens naam gebruiken voor een Morey-Saint-Denis Premier Cru. George is meer dan 100 jaar geworden en droeg eerder zijn wijngoed over aan kleinzoon Christophe. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, jokebertwentzel@gmail.com, die dit etiket selecteerde uit zijn omvangrijke collectie.
.
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website in dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.