Culinaire-combinatie . Het is de in Zuid-Frankrijk actieve wijnmaker Jan Panman die deze maand zijn favoriete wijn-spijscombinatie beschrijft. Jan werd geboren in Rotterdam en werkte na zijn rechtenstudie twintig jaar bij de internationale divisie van eerst de Chase Manhattan Bank en daarna ABN AMRO, op diverse continenten. Anno 2001 kregen hij en zijn vrouw Caryl de kans om bij Limoux Château Rives-Blanques over te nemen ‘en een gezamenlijke, lang gekoesterde droom te verwezenlijken’. Waar hij sindsdien uitsluitend Jhoogwaardige witte wijnen maakt, zowel stille als mousserende. Zoon Jan Ailbe, die in Californië wijnbouw studeerde, en de in Oxford opgeleide dochter Xaxa helpen daarbij in toenemende mate. Zijn culinaire combinatie beschrijft hij als volgt. Jan2
Als maker van uitsluitend witte wijnen schrijf ik graag over de combinatie van kaas met witte wijn, al was het alleen maar omdat deze nog zo weinig wordt aanbevolen. Ik had ook kunnen schrijven over de eveneens weinig voorkomende combinaties van mooie witte wijn met gevogelte, lamsvlees of varkensvlees, maar zal me beperken tot  kaas. Een Amerikaanse  kaasmaker  in Zuidwest-Ierland maakte mij vijftien  jaar  geleden bewust van de verrassende combinaties die bestaan tussen bepaalde witte wijnen en bepaalde kazen. Bill Hogan, inmiddels niet meer actief, genoot een legendarische reputatie voor zijn ambachtelijke kazen van koe-, geit- en schaapmelk.  Samen waren we aanwezig op een wijn-spijsproeverij in West Cork toen Bill onze Blanquette de Limoux proefde. Hij reageerde enthousiast ‘Mijn hemel, wat een explosie van bubbels!  En voegde toe ‘Wat een perfecte combinatie met een pittige Parmezaanse kaas. Nee, sterker nog, met míjn kazen!’. Zo kwam het dat wij uitgebreid onze witte wijnen van ons (mousserende en stille) hebben geproefd met Bills kaascreaties. Bijvoorbeeld pittige oude kazen vol zoutkristallen met zowel de frisse sprankelende Blanquette en Crémant de Limoux. Romige, jongere kazen met en de licht op hout gelagerde Chardonnay Cuvée Odyssee en de complexe Chenin  Blanc Cuvée Dédicace. Enkele jaren
geleden kwam Ron Pieters op bezoek, de kaasmeester van Reypenaer. kazen. VLUU L100, M100 / Samsung L100, M100Hij was met vakantie bij ons in de buurt en reageerde enthousiast op ons voorstel om voor een select gezelschap een kaas- en wijnproeverij te houden. Hij bracht kazen mee van zes maanden tot drie jaar oud. waaronder geitenkazen. Bij iedere kaas proefden behalve een rode wijn – van onze vrienden Rutger Grijseels (Château de Panéry) en Floris Lemstra (Château de Canet) – ook een witte. En elke keer werd de gasten gevraagd aan welke combinatie hun voorkeur had. Opvallend was op dat veelal de voorkeur werd gegeven aan de combinatie met een witte wijn (wat overigens niets te maken had met de kwaliteit van de rode wijnen!). Het was een interessante ervaring voor iedereen, en allen gaven een gulle bijdrage aan een favoriete charitatieve instelling van Ron in Nederland. Wijzelf eten regelmatig kazen van de Pyreneeën, altijd met wat lokale honing en veelal met onze favoriet, de witte Limoux Cuvée Occitania, gemaakt van de lokale druif mauzac.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuw

SP (Small)
HET PARADIJS
VAN
PETER DE GROTE

. Toen tsaar Peter I, beter bekend als Peter de Grote, zijn droom wilde verwezenlijken van een paradijs bij de monSP71ding van de Neva in het Russische noordwesten, liet hij zich inspireren door het hem wel bekende Amsterdam. Mede omdat er moerasgrond moest worden drooggelegd en een netwerk aangelegd van grachten en andere waterwegen tussen tientallen eilanden. Het eerste gebouw dateert uit 1703, de nog altijd bestaande Peter en Paul vesting, en de stad werd net als de tsaar zelf genoemd naar de heilige Petrus, St. Petersburg (later tijdelijk omgedoopt in Petrovgrad respectievelijk Leningrad). De plaats ontwikkelde zich tot Ruslands poort naar Europa en tijdens Peters regime tot een grote werkverschaffer. Alle mogelijke kunstenaars en ambachtslieden trokken er naartoe, zowel uit eigen land als het westen. Waaronder Franse en Italiaanse SP4 (Small)architecten die briljante bouwwerken creëerden. Er ontstond een over eilanden verdeeld stadscentrum met statige panden, weidse pleinen, imposante paleizen, schitterende kerken en enkele brede boulevards. Vandaag de dag ervaar je dit als een immens openluchtmuseum waar de tsaristische glorietijd in allerlei vormen kan worden beleefd – wat miljoenen toeristen ook jaarlijks doen. Op de zondag dat wij voor een tweedaags bezoek in St. Petersburg arriveerden, met de comfortabele Prinsendam van Holland America Line (www.hollandamerica.com), lagen er nog zeven andere cruiseschepen in de haven en op de rivier, terwijl voor de belangrijkste attracties meestal een stuk of twintig touringcars stonden. De busroute naar het stadshart is uitgesproken saai met depriSP70merende flatgebouwen en dito fabrieken. Maar dan ineens verschijnt de brede Neva (die meer water verwerkt dan de Don en de Dnjepr samen) met langs zijn kaden en daarachter een overrompelende massa monumentale panden. Waar te beginnen met onze stadsverkenning? We gaan meteen maar naar het bekendste bouwwerk, een architectonische extravagantie om niet te missen en tegelijk het symbool van St. Petersburg, de Opstandings kathedraal, officieel geheten kathedraal Onze Verlosser op het Bloed (foto’s helemaal boven en rechts). Van meet af aaSP2 (Small)n heeft deze kerk alleen gediend als monument, want een mis werd er nooit gehouden. Het vijf uivormige koepels tellende, in 1907 opgeleverde bouwsel verrees op de plek waar tsaar Alexander II in zijn rijtuig werd vermoord. Qua rSP75ijkdom wordt het bonte exterieur nog overtroffen door het interieur, aangezien alle wanden, pilaren en plafonds versierd zijn met ruim driehonderd grote mozaïeken waaraan kunstenaars bijna een kwart eeuw hebben gewerkt. Het is de ultieme invulling van pracht en praal. Een kaarsrechte gracht in zuidwestelijke richting vormt de verbinding met een andere indrukwekkende kerk, de in een halfronde, tempelachtige Kazan kathedraal (linksboven en onder) die een kleine eeuw eerder gestalte kreeg, net voor de Napoleontische oorlog. De veldmaarschalk die de Franse keizer uiteindelijk versloeg, in 1812, ligt er begraven. In tegenstelling SP12A (Small)tot de Opstandings kathedraal is deze volop in gebruik en een geliefde locatie om te trouwen. Toevallig maakten we er een huwelijksceremonie mee waarbij prachtig werd gezongen – en het volgende paar stond al klaar. Tegelijkertijd schuifelde een lange rij gelovigen naar een relikwie om deze te kussen. De kerk verlatend zie je aan de overzijde een deels met goud gedecoreerd Jugendstilgebouw met op zijn dak een glazen wereldbol. Dit is het Singer huis waar de gerenommeerde boekhandel Dom Knigi werd gevestigd (met 99,9 procent Russische werken). Een leuke plek-met-uitzicht om daar te lunchen, op de eerste etage, SP83is het Singer Café (dat gerund wordt door het Kempinski Hotel). Behalve allerlei zoetigheden, waar de Russen dol op zijn, kun je er flensjes bestellen met o.a. gerookte SP13A (Small)zalm en zure room. Verwacht alleen van de bediening geen glimlach, want daaraan doet men nauwelijks in ’s werelds noordelijkste miljoenenstad. De boulevard ervoor kan worden beschouwd als de Champs-Elysées van St. Petersburg, het is de brede, lange Nevsky Prospekt. Een paar blokken links vanuit de boekhandel staat een ander, met standbeelden versierd Art Nouveau-pand. Op de begane grond is daarin het Yeliseyevesty Food Emporium gevestigd, de RSP74ussische variant van de Harrod’s food halls, compleet met koperen kandelaars. Een uitnodigende terug-in-de-tijd plek bovendien voor een kop koffie of thee. Aan zijn noordzijde wordt de boulevard gemarkeerd door de 72 meter hoge gouden spits bovenop de triomfboog van de admiraliteit die geflankeerd wordt door meer dan manshoge sculpturen van historische en mythologische figuren (rechts). Wie goede ogen heeft of een verrekijker ziet op de spits een windvaan in de vorm van een driemaster. Gescheiden van de admiraliteit door een park troont de St. Isaacs kathedraal waarvan de vorm doet denken aan de St. Pieter in Rome of de St. Paul van Londen. SP80Want ook deze kerk draagt een enorme koepel die tot 101 meter reikt, alsmede 122 zuilen. Vanaf 1818 heeft een Franse architect er vier decennia aan gewerkt. Daarbij niet gehinderd door geld, gezien het overdadige interieur met al zijn muurschilderingen, standbeelden, marmersoorten, mozaïeken en goudlak. Op het plein voor de kathedraal troont de bronzen ruiter in de vorm van Peter de Grote op een paard. Het rotsblok waarop dit standbeeld werd geplaatst, in 17SP16A82, weegt 125 duizend kilo en is het zwaarste gesteente ooit verplaatst. Direct rechts ervan strekt zich het grandioze paleisplein uit met daarlangs, in een halve cirkel, het monumentale hoofdkwartier van de generale staf, dat een dubbelde triomfboog heeft. Om Ruslands overwinning op Napoleon te gedenken plaatste men op het plein de Alexanderzuil die op zijn top een engel heeft met kruis (onderstaande foto, net als enkele andere foto’s, werd ter beschikking gesteld door www.saint-petersburg.com). De ontwerper was ironisch genoeg een Fransman. Het paleis in kwestie is de wereldberoemde, van buiten met lichtgroen en wit beschilderde Hermitage die 1064 zalen en kamers telt. Het bouwwerk heeft gediend als winterpaleis voor de tsaren en SP76Catharina II, maar is al sinds 1764 museum. In dat jaar namelijk deed de tsarina haar eerste grote kunstaankoop, 225 werken van West-Europese meesters. Gedurende de twee eeuwen daarna werd de collectie uitgebreid tot ongeveer drie miljoen stukken – de grootste ter wereld (zie de rubriek ‘Galerie & musea’). De werken hangen of staan merendeels in zalen die nog altijd een vorstelijke allure hebben en die je bereikt via een dubbele, door goud omgeven monumentale trap van marmer. Bezoekers komen ogen én tijd te kort om al het moois te bekijken. Alleen al vanwege dit museum is het paradijs van Peter de Grote ook voor kunstliefhebbers een paradijs.

SP1 (Small)

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Profiel breed. ‘Wil je met of zonder pet op de foto?’ vroeg ik Benjamin Romeo. ‘Altijd met pet’ antwoordde de Spaanse wijnbouwer. Inderdaad, op al zijn portretfoto’s draagt hij een hoofddeksel met klep. Het onderstreept zijn informele karakter, maar met wijn gaat hij allesbehalve losjes te werk. CON6 (Small)Sterker nog, voor alle wijnen van zijn nu tien jaar bestaande Bodega Contador wordt minutieus maatwerk verricht. Dat geldt zowel voor het telen van de druiven op 68 verschillende percelen in Rioja als voor het bereiden, componeren en opvoeden van de diverse wijnen. Benjamin heeft bovendien veel aandacht voor detail. Zo reist hij elk jaar naar Frankrijk om daar in de bossen van Tronçais de beste eiken te selecteren, soms wel drie eeuwen oude, waarvan het hout na rijping vervolgens door Frankrijks beste kuipers wordt verwerkt. Het schroeien van de barricas gebeurt voorzichtig, tot medium toasted of hooguit medium+ (alleen voor wijnen uit koele jaren’). Op het 45 hectare bestrijkende, rond het heuveldorp San Vicente de la Sonsierra (foto) gesitueerde domein staan stokken die zo oud zijn dat ze slechts wijn geven voor één elke fles. Qua rendement had Benjamin ze allang moeten rooien Con3‘maar ik bescherm ze als een soort erfgoed’. Aanvankelijk diende de garage van zijn ouders als ruimte waar de wijnen werden bereid, maar tegenwoordig beschikt Benjamin, een afgestudeerde oenoloog, over een bijna futuristische zwaartekrachtkelder ontworpen door Héctor Herrera. De investering kon worden gedaan nadat de Amerikaanse wijngoeroe Robert Parker twee Contador wijnen de maximale score van 100 punten had gegeven, wat een gigantisch effect had op de vraag, de verkoop en de prijzen. Samen met Benjamin heb ik vier rode wijnen geproefd – en wat smaakten ze lekker, energiek bovendien. En zonder het dominante vanilleachtige aroma dat veel Rioja’s kenmerkt. Con5 (Small)‘Mineralig’ was de term die ik het vaakst gebruikte. Met als goede tweede ‘evenwichtig’, alleen al vanwege de mooi geïntegreerde hoge alcoholgehaltes (14,5 procent meestal) en rijpe tannines. Mijn favoriet was La Cueva del Contador 2012, afkomstig van 65-jarige tempranillostokken en achttien maanden in nieuwe vaten gerijpt. Heel beschaafd, mooi geconcentreerd, vitaal mineralig en kruidig, met behalve bes- en kersfruit ook donkere tonen: ongetwijfeld wondermooi bij wild. Fles €59,90, bij www.bestofwines.com. Ook de meer dan de helft goedkopere, op €21,72 geprijsde Predicator 2012 verdient een aanbeveling. Deze rode Rioja is iets minder complex en intens, en ging voor vijftien maanden op fust (een deel nieuwe), maar biedt eveneens diepgang, met frisheid, donkere, kruiden en besfruit.
Petje af…

 

. Eerder dit jaar verscheen mijn WIJNGENIETGIDS. Zoals de titel duidelijk maakt, dit is geen koopgids, maar een genietgids. Een boek waarmee je lezend, proevend en genietend op ontdekkingsreis kunt gaan door de wereld van de wijn. Op haar leuke, zeer lezenswaardige blog Shyama in Boekenland (http://shyamahopman.blogspot.nl/) schreef zij o.a. het volgende over mijn 117e wijnboek.
smakelijk-lezen-v1
Deze Wijngenietgids van Neerlands beroemde vinpressionist Hubrecht Duijker is een kruising tussen boek en magazine, en speelt in op de nieuwe trend van wijnbeleving, genieten! Hubrecht Duijker zegt over dit boek het volgende: ‘Welnu, dit boek is bestemd om dat genieten te verrijken, te optimaliseren. Op een manier die mijzelf aanspreekt, niet via lange verhandelingen, maar puntsgewijs, helder en vaak met een glimlach.’ Hij heeft 365 genummerde tips, adviezen en COVwetenswaardigheden overzichtelijk gegroepeerd en samengebracht in dit boek. Als extra is er het smaakkatern  Drinken op druif, waarin hij profielen geeft van veelvoorkomende druivenrassen en hoe die te combineren met spijs. (…) Er wordt steeds meer wijn gedronken in Nederland en het aantal wijngenieters neem toe. Ik geniet zelf ook graag van een lekker gekoeld glas witte wijn; mijn voorkeur gaat uit naar de Sauvignon Blanc. Zowel als aperitief, bij salades, groenteschotels, vis, schaal- en schelpdieren én… bij kaas! Verrassend en lekker, ik spreek uit eigen ervaring. Ik vind het dan ook erg leuk dat er een stukje over de kwestie kaas en witte wijn staat vermeld: Kaaskwestie (nummer 89, blz. 42).  ‘Te veel wijnobers bevelen bij kaas alleen Port of rode wijn aan, terwijl tal van kazen – waaronder de romige en van geitenmelk – juist beter door witte wijnen kunnen worden begeleid. Hulde daarom voor Stephen Fowler, de sommelier van Les Sources de Caudalie (hotel in Martillac, Bordeaux). Die vroeg na het inschenken van de rode wijn bij het hoofdgerecht: “Zal ik het glas met witte wijn weghalen, of wilt u dat bewaren voor bij de kaas?” (…)  Wijnregime (nummer 202) vind ik als boekenliefhebber erg geestig: ‘De Franse auteur Simenon, schepper van commissaris Maigret, schreef maar liefst vierhonderd boeken, sliep met tienduizend vrouwen, werd 86 jaar – en dronk dagelijks twee flessen Bordeaux!’ Ik vind deze Wijngenietgids een mooi naslagwerk dat je rustig op je tafel kunt laten liggen om af en toe te lezen, alleen of met je (wijn)vrienden, en uiteraard onder het genot van een lekker glas wijn. Dat is lachen en ongemerkt ook leren over wijn, een wi(j)n-wi(j)n situatie.
. De met veel kleur uitgevoerde Wijngenietgids werd gepubliceerd door www.aerialmediacom.nl en kost €17,95.

 

NOSVINOSTALGIE (53)
‘Het schilderachtigste hoekje van de Mâconnais’, daarmee begint de tekst op deze oude prentbriefkaart. Deze toont in de verte de scheepsboegachtige rotsen van Solutré en Vergisson, en beschrijft wat er vanaf hun toppen allemaal is te zien. Op de voorgrond, aan weerskanten van het weggetje, liggen wijngaarden. Want in dit deel van de Mâconnais, zuidelijk in de Bourgogne, wordt al heel lang wijnbouw beoefend – met als bekendste wijn de witte Pouilly-Fuissé.

 

. Chaotisch. Leuk. Chaotisch. Informatief. Chaotisch. Soms onthullend. Hier en daar praktisch. MelOntspannend. Aantrekkelijk vormgegeven. Ziedaar de kenmerken van Met liefde geschonken, samengesteld door Thérèse Boer en Hans Melissen (hoofdauteur, tevens uitgever via zijn bedrijfje Syrah, prijs €19,95). Inmiddels zal een vrachtje auteursexemplaren zijn uitgereikt, want buiten het auteursduo zelf heeft een klein dozijn anderen bijdragen geleverd. Niet alleen wijnpublicisten, maar ook BN’ers. Die allemaal vragen beantwoordden over hoe ze aan de wijn raakten en dat soort zaken. Zo schrijft Paul de Leeuw:’Wij zijn meer van de wit. Volgens mij hoort het ook bij je seksualiteit; ben je homo, dan hou je van witte wijn…’. En Marco Borsato onthult:”Eigenlijk drink ik mijn wijn voor kenners iets te koel. Ik weet dat het tegen de regelssmakelijk-lezen-v1 is, maar kamertemperatuur vind ik vaak net iets te warm.’
Voorts vertelt Hans Melissen (weer) vrolijke verhalen en lees je bijvoorbeeld wat te schenken op een verjaardag, bij een promotie, tijdens een huwelijk, tegen een kater (jazeker), bij de Kerst en uiteindelijk, bij bepaalde gerechten. Bovendien worden bepaalde druiven- en wijnsoorten geprofileerd. Dit alles loopt dwars door elkaar, net als een wijnrek waar allerlei soorten smakelijke wijn lukraak werden weggelegd. Hieronder volgt een deel van mijn bescheiden bijdrage aan dit aardige, op €19,95 geprijsde wijnleesboek. Beschouw hem als een voorproefje; zo deden collegae Gert Crum, Harold Hamersma en Frank Jacobs ook hun verhaal.
1. Wat was je allereerste wijn? Hoe oud was je?
In het ouderlijk huis verscheen wijn uitsluitend op hoogtijdagen, meestal alleen met de Kerst. Mijn vader, een psychologieprofessor, kocht dan twee buikflessen Pommard – want dat was vermoedelijk de enige wijnnaam die hij kende. Als jongetje kreeg ik aanvankelijk ook een slok, maar vond dat drankje helemaal niks. Pas veel later, na eerst een bierperiode (als drummer in een jazzorkestje kreeg je alleen pils aangeboden) begon ik wijn schoorvoetend te waarderen, vanaf van 23e.
2. Wat schenk je aan je gasten als je een feestje hebt?
Feestjes zijn bij ons altijd, zoniet uitsluitend etentjes. Waarvoor ik de wijnen niet alleen afstem op de spijzen, maar ook op de gasten. Sommige vrienden zijn wijnbarbaren wier terminologie beperkt blijft tot ‘lekker wijntje’. En die complexe, fijne wijnen vaak niet eens genietbaar vinden (hoorde ik eens toevallig achteraf, over een mooie rode Pessac-Léognan). Voor die groep verschijnt vrijwel altijd makkelijk fruit uit Chili. Ware wijnliefhebbers daarentegen krijgen altijd – en met liefde! – iets moois geschonken, een gedecanteerde rijpe Bordeaux van niveau meestal. Met vooraf een feestelijk mousserende wijn. Zij het nimmer Champagne, want alleen voor die negen letters op het etiket betaal je als consument gauw tien tot vijftien euro, terwijl er talrijke, heerlijke alternatieven voorhanden zijn die hooguit half zoveel kosten als een doorsnee-Champagne.
3. Wat is de mooiste wijn die ooit aan jou geschonken is met een verjaardag of andere feestelijke gelegenheid?
Toen Paul Fagel zijn restaurant Duurstede nog had, kregen we daar de Corton-Grancey van Louis Latour geschonken bij lamskoteletten, een combinatie die ik beschreven heb als ‘ontroerend lekker’. Een bijna vergelijkbare ervaring vond plaats in sterrenrestaurant Lameloise (Chagny, Bourgogne) waar Pieter Taselaar de foie gras deed vergezellen door een Corton-Charlemagne, ook weer van Louis Latour. Het mooiste wijncadeau voor thuis ontving ik van de Académie du Vin de Bordeaux, als behorend bij de eerste Prix Litéraire van deze organisatie: hele kisten met riante wijnen uit 1970, zoals Château Pavie.
4. Wat is de meest bijzondere wijn, die je ooit gekregen hebt?
In 1965 kreeg ik als verjaardagscadeau van mijn vrouw een fles Château Branaire-Ducru 1959 – mijn eerste ‘grote’ wijn. Waarvan de geur, iets van bloemetjes, en de elegante, prachtige, bijna mysterieuze smaak duidelijk maakten hoe geweldig, hoe lekker wijn kan zijn. Ik begreep toen ook dat mensen lyrisch konden worden over wijn. Terug naar Pinard zat er eigenlijk niet meer in.

 

ETIKETscannen0061
Brotherhood is Amerika’s oudste wijndomein en ligt in Washingtonville, zo’n 80 kilometer ten noorden van New York. In 1810 plantte de Franse Hugenoot Jean Jacques er de eerste wijnstokken. Zestig jaar laten namen de gebroeders Jesse en Edward Emerson het bedrijf over en noemden het Brotherhood. De Drooglegging in de dertiger jaren van de vorige eeuw overleefde men door het maken van miswijn. Tegenwoordig worden op Brotherhood uiteenlopende wijnen van internationale druivenrassen gemaakt, alsmede Ice wine en imitaties van zowel Sherry als Port. Aldus de toelichting van verzamelaar Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl die dit etiket selecteerde uit zijn omvangrijke collectie.

 [socialring]

 

 

 

. Disclaimer
Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.