. Het Meldpunt Miswijn voor te dure, dus mis geprijsde restaurantwijnen heeft ook afgelopen maand enige ophef veroorzaakt in horecaland. Bepaald verbijsterend was het stupide bericht dat de voorzitter van het verbond Jeunes Restaurateurs de wereld
inzond. Voorts kwamen op deze website nieuwe meldingen binnen van verontwaardigde
wijnliefhebbers, terwijl tegelijk enkele prettige geprijsde wijnen werden
gesignaleerd voor het Meldpunt Pretwijn. Zie voor dit alles verderop in dit bericht, na de smakelijke tips voor deze maand.

*******************************************************************

. Uit onderzoeken geïnitieerd door het Productschap
Wijn
blijkt dat inmiddels door 78 procent van de Nederlandse
huishoudens wel eens wijn gedronken wordt. Daarmee is wijn qua populariteit
de nummer één alcoholhoudende drank, want pils komt niet
verder dan 72 procent. Per hoofd van de bevolking drinken we inmiddels
21,6 liter per jaar. Dat is net iets meer dan de 21,5 liter van 2006 en
dubbel zoveel als in 1975.

. Marktonderzoeker Goos Eilander van Trendbox stelde tijdens
de presentatie van de productschapcijfers: “De
meest onderschatte functie van wijn is de gezondheidsfactor”.
Steeds meer consumenten blijken namelijk wijn te drinken op aanbeveling van medische onderzoeken. Marathonlopers bijvoorbeeld, zo stelde Eilander, wordt aangeraden een glas rode wijn per dag te drinken, omdat dit hun uithoudingsvermogen vergroot. Voorts verscheen vorige maand een groot
artikel in het American Journal of Medicine over een studie waaruit
blijkt dat degenen die wijn als primaire alcoholhoudende drank gebruiken
minder kans lopen op hartaanvallen en soortgelijke problemen dan gebruikers
van vooral bier of gedistilleerd, of mensen géén alcohol
nuttigen. Aandacht in dit verband verdient ook de nieuwe website www.alcoholengezondheid.nl.

. Een tv-interview met Klaas Wilting voor Omroep Flevoland
bracht me naar El Placer, de enige commerciële wijngaard
van Flevoland
. Deze ligt in de door bos beschutte biowijk Groene
Velden bij Lelystad. Rond zijn woning plantte Johan Rippen daar sinds
de eeuwwisseling blauwe druivenrassen, regent en rondo. Het aantal stokken
bedraagt 1350. Tussen de ranken groeit gras, en wordt ook compostthee
aangebracht. De grond bestaat uit IJsselmeer-sediment, dat kalk bevat.
Al op één meter diepte bevindt zich grondwater, waarin de
wortels liever niet moeten komen, en in de oogstperiode vormen vogels
een gevaar dat met behulp van luidsprekers wordt bestreden.

In het proeflokaal – waar minstens twee groepen per week worden
ontvangen – kreeg ik niet alleen een nog verbazend vitale Rondo
2003 te proeven, van de allereerste oogst, maar ook een tankmonster van
de Rondo 2007. Deze nog jonge wijn, waaraan later wat op vat gelagerde
Regent wordt toegevoegd, bood een massieve kleur en lekker veel fruit
(rode vruchtjes, bramen, vijgen). Heel verrassend eigenlijk, zeker gezien
de opmerkelijke locatie van dit polderdomein. De website is www.wijngaardelplacer.nl.

 

.
Niet alleen Nederland telt steeds meer wijngaarden, ook Denemarken.
Tot daar vervaardigde, opmerkelijke wijnsoorten behoren de mousserende. Een Deense bubbelwijn, de Don’s Cuvée 2006 van Skaeresogard (gevestigd op Jutland, zie de foto)
won zelfs een zilveren medaille tijdens het wereldconcours voor dat soort
wijnen. Overigens is het in Denemarken pas sinds 1999 wettelijk toegestaan
om wijn te produceren.

. In Chili heeft een deskundige jury bekend gemaakt welke
wijnen beschouwd kunnen worden als de beste soorten Pinot Noir
van dat lange land. Van de gelijknamige Bourgogne-druif is de aanplant
beperkt, wat mede blijkt uit het aantal Pinot Noirs dat werd geproefd:
slechts 30, in tegenstelling tot bijvoorbeeld 136 Chardonnays en 220 Cabernet
Sauvignons.

Goud ging naar de Cono sur 20 Barricas 2006
Zilver ontving de Matetic EQ 2006
Brons (zelfde aantal punten als zilver) kreeg de Cono Sur Ocio 2006.

Zelf ben ik een fan van eigenlijk alle Pinot Noirs die – het zeer
milieuvriendelijk werkende – Cono Sur produceert, en van hun wijnmaker
Adolfo Hurtado. Dus het resultaat verbaast me niet.

. De organisatie Best of wine tourism
selecteert, in allerlei categorieën, wijnproducenten die hun bezoekers
het best mogelijke bieden. Zo ook in het Bordeaux-gebied. Voor ‘accommodatie’
is Château Loudenne (Médoc) de nummer één,
vanwege o.m. zijn ligging, de gastenkamers, de rozentuin, het kelderbezoek
en zijn museum (www.lafragette.com).
Voor ‘parken en tuinen’ wordt Château Kirwan
(Margaux) aanbevolen (www.chateau-kirwan.com)
en voor ‘kunst en cultuur’ Chateau d’Arsac
(Margaux) met zijn permanente exposities (www.chateau-arsac.com,
zie foto).

 

*******************************************************************

Lees even mee. Met als kopregel ‘Duijker is zelf veel
te duur
’ bericht Patrick van Zuilen op bijna juichende
wijze dat ik veel te veel verdien aan elke verkochte Wijnalmanak 2008.
Deze restaurateur – van Savarin in Rijswijk – stelt
letterlijk: “Een marge van 9,77 euro op een boekje van 1,28 euro
vind ik exorbitant.” Van Zuiden meldt eveneens “het gezeik
van Duijker” over hoge wijnprijzen in restaurants “helemaal
zat te zijn” en dat “Duijker zelf het goede voorbeeld moet
geven; een marge van 10 euro is niet uit te leggen.” Dit stond allemaal
op de website van het vakblad Misset Horeca. Hoe het Rijswijkse
rekenwonder aan de cijfers komt? Hij heeft de tijd en de moeite genomen
om bij een drukker op te vragen wat de stukprijs van voornoemde gids zou
zijn bij 50.000 exemplaren.

Tja, hoe kun je zo’n bericht – en zijn maker – typeren? Rancuneus? Kortzichtig? Ontzettend dom? Ik vrees alle drie. In plaats van voor een verstandige dialoog over de hoogte van wijnprijzen kiest deze horecaondernemer, die nota bene voorzitter is van het verbond Jeunes Restaurateurs, voor een botte, persoonlijke aanval die nergens
op slaat. Want natuurlijk krijg je als auteur gewoon royalty’s (10 procent als het meezit, en bij hoge oplagen een paar procent extra) en zijn de werkelijke kosten van elk boek het redigeren, het fotograferen, het drukken, het binden, de distributie, de boekhandel (minstens 40 procent marge, vaak meer) en de uitgever. En wat het allemaal te maken heeft met de manier van wijn calculeren in restaurants, met mijn pleidooi voor een vaste opslag per fles in plaats van het onredelijke, ongastvriendelijke vermenigvuldigen
van de inkoopprijs? He-le-maal niets.

Van Zuilens publicitaire kamikaze-actie – een betere manier om je eigen reputatie, je eigen bedrijf en je eigen verbond te beschadigen lijkt nauwelijks denkbaar – toont wel aan hoe gevoelig de snaar is die ik met mijn initiatief bij sommige restaurateurs kennelijk
hebt geraakt. Vandaar dat ik mijn

graag geopend houd voor het signaleren van extreem dure, dus mis geprijsde restaurantwijnen. Dit in de hoop dat hier en daar te hoge prijzen zullen worden aangepast Behalve meer algemene reacties kwamen in maart de volgende concrete meldingen binnen.

. Behalve saai is de wijnkaart van Wilhelminapark
(Utrecht) ook echt te duur, zo meldt Tom Kramers. Bijvoorbeeld de Pinot
Noir van het Nieuw-Zeelandse domein Staete Landt – winkelprijs 16
euro, inkoop horeca circa 12 euro – staat daar voor 66 euro op de
kaart. “Veel te gek.”

. De visjes waren werelds en supervers, schrijft Marijke Blom, maar wat
ze presteerden met de wijn was schandalig. Ze lunchte met haar moeder
bij Las Palmas (Rotterdam) en bestelde als aperitief
twee glazen Prosecco, waar de mousse trouwens heel zwak van was.. “Wie
schetst mijn verbazing dat ik voor die twee glazen 24 euro moest betalen.”
Op de bon thuis zag ze overigens dat men haar had aangeslagen voor twee
glazen Champagne Brut.

. Over Prosecco gesproken: bij Tov (Schagen) betaalde
Linda Waal voor een fles 35 euro. De volgende ochtend zag ze exact dezelfde
wijn – ze heeft het nog geverifieerd – staan bij Lidl in Anna
Paulowna voor plusminus 3,50 euro.

. Iemand die goed is ingevoerd in de Nederlandse horeca wist te melden
dat leden van de Alliance Gastronomique ongeveer 18 euro inkoop betalen
voor een fles Moët & Chandon Brut Impérial – en
schrok dus van de 13 euro die hij bij Alliance-restaurant De Leuf
(Ubachsberg) moest betalen…voor een enkel glas.

. “Mogen ook pizzeria’s worden genoemd?” vraagt Marian
Delman. Want bij het afrekenen in pizzeria Piero (Enschede)
ontdekte ze dat een klein glaasje (“met nadruk op je”) gewone,
Aldi-achtige Port maar liefst 4,20 kostte. En bij pizzeria Napoli (Groningen)
kon/mocht ze géén karaf water bestellen, zelfs niet naast
de wijn. Heel ongastvriendelijk.

. Vanuit Vlaanderen, waar deze website eveneens wordt bekeken, mailde
Wilfried Reynders een wijnervaring in Kasteel Witlof
(Brasschaat). De sommelier daar bracht o.a. een rode Fattoria Mancini
2006 die bijna vier maal over de kop was gegaan, alsmede een door de berichtgever
als ‘niet te drinken’ bestempelde Nero d’Avola 2004
van Cusumano voor de inkoopprijs maal vijf..

. Er blijven ook klachten komen over woekerachtige waterprijzen. Judy
van Heuzen heeft geen problemen met het Nederlandse kraanwater, en vraagt
derhalve vaak om een karaf ijswater. Maar steeds vaker komt ‘nee’
als antwoord. Nog erger was haar ervaring in restaurant Soesterduinen
(Soestduinen), waar een kan kraanwater voor 4 euro in rekening werd gebracht
– “over klantvriendelijkheid gesproken”.

. Op de schenenschopperij van Jeunes Restaurateurs-voorzitter Patrick
van Zuilen is voornamelijk negatief commentaar gekomen, zowel op de site
van Misset Horeca als elders. John Bindels bijvoorbeeld publiceerde vernietigende
columns op zowel www.lekkerwijntje.nl als op www.wijnsuggestie.nl.

. Voorts hield laatstgenoemde website een wekenlange enquête met
de vraag Wat is de beste manier om restaurantwijnen te berekenen?
Van de mensen die stemden (tot en met eind maart) koos bijna 72 procent
voor ‘de inkoopprijs plus een vast bedrag, gelijk voor alle wijnen’.

 

*******************************************************************

. Deze website staat eveneens open voor het melden opvallend
prettig geprijsde restaurantwijnen. Want gelukkig, gelukkig, die zijn
er óók. De desbetreffende restaurateurs mogen ook best een
virtueel schouderklopje krijgen, een compliment. Terwijl die prijzen bovendien
aantonen dat anders, gastgerichter calculeren – via een vaste opslag
per fles – wel degelijk realiseerbaar is, ook met oog op een gezonde
bedrijfsvoering. Vandaar dus het

De volgende meldingen kwamen in de maand
maart binnen.

. Ivo Stork schrijft dat bij hem in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt
het eetcafé Kamerz zowaar een Barbaresco 2005
schenkt voor slechts 12,50 euro per fles. De wijn, van Ricossa Antica
Casa, smaakte ook lekker en kenmerkend. “Zijn dit soort ondernemers
te goed voor deze wereld of zijn dit de prijzen waarnaar u streeft”,
vraagt Ivo nog. Ik zou zeggen, respectievelijk nee en ja.

. Een wijnhandelaar hoorde het Spaans getinte restaurant Maria
(Rotterdam) dat de eigenaar daar mede vanwege mijn acties over is gegaan
op vaste opslag per fles. Met als gevolg dat zijn gasten nu de kostelijke
Albariño 2007 van Abadia de San Campo kunnen drinken voor 26,50
euro (elders al gauw 45 euro, en in Amsterdam zelfs gezien voor 59,50
euro). En de eminente rode Petalos van Alvaro Palacios, een rode Bierzo,
kost daar nog geen 30 euro.

. Voor wijnliefhebbers tip Job Wilhelmus Seuren restaurant De
Gulzige Kater
(Groningen). “De gastheer heeft verstand
van en liefde voor wijn, wat blijkt uit de presentatie en de wijnprijzen.”
Zelfs voor een vrij eenvoudige Rosso di Montalcino worden een karaf en
mooie glazen uit de kast gehaald. De Elzasser Pinot Gris van Zind-Humbrecht
kost daar 27,50, terwijl in de winkel voor diezelfde wijn al 17,50 euro
wordt gevraagd. Ook Meursault en andere, minder dan 20 euro kostende wijnen
bieden veel waar voor hun geld. Niks gulzigs dus.

. Aan de Nes (Amsterdam) at Jan Willem ter Braak met 35 mensen bij brasserie
Harkema, en kreeg daar een keurig wijn- en waterarrangement
voor 10 euro persoon. Drie uur lang gebruikte “het gezelschap ruim
wijn en water, waarbij Harkema rustig doorschonk en wij zeker meer dan
drie glazen de man dronken. Zo mag ik het graag zien – en de wijn
was zeer acceptabel.” Vraag van (ex-Kurhaus-directeur) Jan Willem
ter Braak aan de bezoekers van deze website:

W

. Collega Pieter Nijdam vierde de verjaardag van zijn vrouw in Dauphine
(Amsterdam) en ontdekte daar ‘een luilekkerland’ voor de wijnliefhebber.
Met veel topwijnen voor zeer redelijke, zoniet menslievende prijzen. Bijvoorbeeld
een Condrieu van Chapoutier voor 48 euro (inkoop 28 euro), de heerlijke
Chardonnay Prelude van Leeuwin Estate voor 32 euro (inkoop 16 euro) en
Crus Classés uit Bordeaux, waaronder de klasse en finesse biedende
Château Léoville-Barton 2001 voor 74 euro, “een wijn
op het niveau van een Premier Grand Cru”. En een fles Champagne
Bollinger kost daar minder dan 50 euro. Dit alles wordt bereikt doordat
uitbater Charles Hollenkamp werkt met een vaste opslag van 13,50 op de
inkoopprijs plus btw.

. Over Dauphine kwam eveneens een blij bericht binnen
van Tom Kramers: “Wat een fijne wijnkaart met van alles voor een
goede prijs.” De dimensierijke Château du Tertre 2004 uit
Margaux bijvoorbeeld (“wel te jong”) voor 45 euro.

*******************************************************************