. Wijnhandelaar David Bolomey combineert zijn kennis over internet (hij is gespecialiseerd in webontwikkeling, e-mail commerce en andere IT-zaken) met passie voor wijn. Voor Bordeaux-liefhebbers creëerde hij de website www.bordoverview.com met een recent primeurprijzenoverzicht, en hij begon een eigen wijnbedrijf dat gespecialiseerd is in kleinschalig geproduceerde, energieke Franse wijnen met een hoog biogehalte. De naam is Bolomey Wijnimport, www.bolomey.nl. Zijn favoriete wijn-spijscombinatie beschrijft David, die vinoloog is, als volgt. Eens in de vijf weken sta ik op de Zuidermarkt in Amsterdam, een markt met biologische en lokale producten, het een nog lekkerder dan het ander. Naar één ding kijk ik altijd speciaal uit, en dat is de lunch. Die ik staand in de stand op eet: een broodje worst van Brandt & Levie. Die worst, ja, wat zal ik daarover zeggen, die vind ik verschrikkelijk lekker. Zo’n vette, sappige worst, precies genoeg smaak (dat is: niet te veel en niet te weinig), en dat dan afgemaakt met mosterd en wat groenvoer. Of het een culinair hoogstandje is dat laat ik in het midden, voor mij is het dat wel, en al schrijvend manifesteren zich dan ook meteen weer de reflexen van Ivan Pavlov. Maar goed, dit is natuurlijk maar de helft van het verhaal. Want wat drinken we erbij? Geen melk. Maar een licht gekoelde lichtrode wijn. Een recht-door-zee wijn die geen hout heeft gezien en ook geen last heeft van allerlei aanstellerige aroma’s. Nee, een wijn die even makkelijk drinkt als bier. Een wijn uit Frankrijk, dat ook. Uit Midden- of Noord-Frankrijk. Loire, Beaujolais, Jura, dat zijn de gebieden waar-ie vandaan kan komen. Laat ik een paar toppers noemen. Uit de Loire is daar de Orléans van Clos Saint-Fiacre (foto wijngaard onder). Voor 80 procent gemaakt van de niet zo bekende pinot meunier, zo genoemd omdat de loten en jongste blaadjes door de meel lijken te zijn gehaald: er lijkt een soort poeder op te zitten. En zo fris als dat oogt, dat grijs-lichtgroen ontluikende blad, zo fris smaakt de wijn van deze druif: Hubert Piel maakt een vederlichte sappig ranke, super frisse wijn van de pinot meunier, en dan zit daar ook nog 20 procent pinot noir bij. Geen ongewone mix trouwens: in de Champagne staan de twee pinots soms gebroederlijk zij aan zij in één wijngaard; ze zijn qua DNA dan ook zeer aan elkaar verwant. Nog een natuurlijke mix: Beaujolais bij worst. Het zal me dan worst wezen of het de sappig-boerse Bojo van Romain des Grottes is, de rank-sappige Bojo van Isabelle en Bruno Perraud, of de huppelende schone van France Gonzalvez. Alle drie bio tot ver achter de komma, en alle drie gemaakt zonder toegevoegd sulfiet. Verraderlijke wijnen die terecht zelden per losse fles onze opslag verlaten. Tenslotte de Jura. Mijn grootste liefde geldt de druif poulsard. Doe in dit geval maar de briljante Dorabella van Domaine de l’Octavin, bijvoorbeeld. Laat ik voor de afwisseling een collega citeren, uit New York:“ This is one of the purest, brightest, most enticing Jura reds we have ever had the luck to stick our snouts in.” Niets aan toe te voegen, behalve dat ie niet geschikt is voor mensen wiens lievelingswijnen zware houtgerijpte Australiërs zijn. Die schrikken hier vast van. Gelukkig kan ik dit wijn-spijsgenot ook elders ondergaan, zo vaak als ik wil. En dat is bij Wijncafé Worst (foto) van Kees Elfring. Dat kan ik iedereen zeer aanraden. Wat een worsten hebben ze daar, en aanverwante worstige (zoals ze zelf zeggen) zaken… zoals de varkenspoot, de pied de cochon, een van mijn favorieten. De varkenspoot zit vol met plakkerig-vette gelei en niets is dan zo lekker om dat weg te spoelen met een fris ranke Orléans, Beaujolais, of Jura dus. OK, tot slot dan een meer high end combi: buikspek van Restaurant Lastage’s Rogier van Dam met de biologische Sauternes 1er grand cru classé Château Guiraud 2009. Meesterlijk. Maar ûh, ik vrees dat ik die vette buikspek ook beestachtig lekker zou vinden met iets… lekker licht koel roods. Welja.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ON THE GO
IN IDAHO
. De dimensies van de noordwestelijke Amerikaanse staat Idaho, die de vorm heeft van een staande rechthoek, zijn even anders dan de Nederlandse. Want het oppervlak is bijna zes maal zo groot – en er wonen slechts anderhalf miljoen mensen. Waarvan haast de helft in de zuidwesthoek, in en rond de hoofdstad Boise (links). Maar first things first. Hoe snel naar Idaho te komen? Een prettige verbinding vanuit Amsterdam is die met Delta naar Seattle en daar overstappen op Alaska Airlines. Waarna je om ongeveer vier uur ’s middags in Boise arriveert. Keurig op tijd om ‘s avonds in het bruisende hart van deze prettige universiteitsstad een van de vele restaurants te bezoeken (zie de rubriek ‘Aanbevolen restaurants’). Boise maakt een nette, welvarende indruk en heeft slechts 3 procent werkeloosheid. Een aangenaam verblijfsadres is het Modern Hotel, een voormalig motel dat een complete, designachtige make-over kreeg, sindsdien comfortabele kamers heeft, alsmede een restaurant met patio en een zeer vriendelijke staf (www.themodernhotel.com). Een bescheiden ontbijtbuffet is bij de kamerprijs inbegrepen, en parkeren kost niks. Bovendien kun er lekker eten, bij mooi weer buiten. Groene asperges met jonge regionale geitenkaas bijvoorbeeld en gerookte steur met een salade en als wijn een frisse, lichte, heerlijke Grüner Veltliner uit Hongarije. De naam Boise (spreek uit “boyzie”) komt van het Franse woord bois. Naar verluidt zouden Franse Canadezen dit geroepen hebben toen ze na weken trekken door kaal, woestijnachtig terrein eindelijk bomen zagen, rond een rivier. Anno 1863 werd bij die rivier eerst een versterking gebouwd, Fort Boise, waaromheen een nederzetting ontstond. Die rivier bestaat nog steeds; erlangs heeft men de zogeheten Greenbelt aangelegd, een zone van ongeveer 40 kilometer waar je kunt wandelen, joggen en fietsen. Nog meer groen (verrijkt met kleurige bloemen) wordt geboden door een drietal naast elkaar liggende parken aan de zuidzijde van het centrum. Sowieso telt Boise 104 parken. En langs de straten staan soms aparte kunstwerken, zoals de fietsen waarmee trappend speeldozen tot klinken kunnen worden gebracht. Je zou het art biking kunnen noemen.Opvallend in het centrale stadssilhouet rijst de door een bronzen adelaar gekroonde koepel omhoog van de 63 meter hoge state capitol. Deze ‘tempel van licht’ (zie linksonder) verrees in 1920 en staat open voor bezoekers. Een leuke manier om een eerste verkenning van Boise te doen, is met een anderhalf uur durende busrit van Boise Township Tours. Eigenaresse Julia Couch, tevens chauffeur en gids, weet ongelooflijk veel te vertellen over haar stad en rijdt langs allerlei attracties. Waaronder het voormalige treinstation met zijn hoge toren, uitzichtpunt, rotondemozaiëk en oude stoomlocomotief, ‘Big Mike’. Een speciale sectie van Boise is de Baskische. Gedurende de eerste helft van de vorige eeuw trokken veel Spaanse Basken naar dit deel van Amerika, om schaapherders te worden of andere beroepen te beoefenen. Taxichauffeur bijvoorbeeld of restaurateur. Naar schatting wonen in Idaho nog altijd zo’n veertigduizend Basken. Middenin Boise staat het Basque Museum met ernaast een authentiek boarding house, een van de vele waar de mannen vroeger logeerden. Rechts van het museum vind je een grote zaal waar de Baskische balsport pelota nog altijd wordt bedreven.Voorts zijn in de straat diverse Baskische eetgelegenheden gevestigd, de meeste met terrassen (rechts). Behalve het Baskische museum heeft Boise nog een dozijn andere musea en monumenten. Voor moderne kunst verdient het Boise Art Museum een aanbeveling, vooral vanwege de regelmatig wisselende, tijdelijke exposities. Vorige maand zag ik twee prachtige van eigentijdse sculpturen, respectievelijk keramiek, en vanaf 30 augustus zijn er vijftig werken te zien van de Fransman Arp, de Amerikaan Calder en de Spanjaard Miró. Achter dit museum, in het Julia Davis Park, valt van alles te zien, zoals een rozentuin, een openluchtexposite gewijd aan de ontdekkers Lewis & Clark, een groot standbeeld van Lincoln (die Idaho opnam in de Verenigde Staten en met het daar gevonden goud zijn Burgeroorlog financierde), het Idaho Black History Museum en een dierentuin met o.a. giraffen. Twee autominuten verder werd het Anne Frank Human Rights Memorial aangelegd, sober, met een standbeeld van Anne die haar raam uitkijkt (onder).
Main Street, vroeger deel van de beroemde Oregon Trail, wordt in oostelijke richting Warm Springs Road, waar enkele prachtige landhuizen staan. De warme bronnen bestaan inderdaad en worden gebruikt om op vier locaties in Boise huizen en kantoren te verwarmen. Verder oostelijk, langs de voormalige staatsgevangenis, nu museum met ook een grote wapenverzameling, bevindt zich een openluchttheater. Daar vindt in juni het jaarlijkse Shakespeare Festival plaats, een van de drie in Amerika en een van Boise’s talrijke culturele evenementen. Per traditie nemen veel bezoekers picknickmanden mee om voor en tijdens de voorstelling ontspannen te eten en drinken. Bovendien kun je ter plekke allerlei hapjes en drankjes kopen. In de stad zelf, noordkant van downtown, wordt een verbijsterend goed assortiment van vooral regionale producten, waaronder kazen, aangeboden door de Boise Co-op, met schuin aan de overzijde van hetzelfde pleintje de Co.op Wine Shop die 3600(!) soorten op voorraad heeft. Het hart van Boise wordt gevormd door The Grove Plaza een plein waarop ook evenementen worden georganiseerd en de zaterdagse, altijd druk bezochte farmers market (links). Wie geïnteresseerd is in zowel de Eerste Wereldoorlog als de Tweede, zou in een half uurtje naar Nampa kunnen rijden, voor een bezoek aan het Warhawk Air Museum. Behalve vliegtuigen, waaronder de beruchte Fokker D.VII uit 1918, zijn daar al mogelijke militaire voorwerpen te zien en zeer persoonlijke brieven plus ooggetuigenverslagen. De staf wordt gevormd door deskundige, vriendelijke vrijwilligers, waaronder zelfs een paar veteranen, nu negentig jaar, uit de laatste wereldoorlog.
Eenmaal in Nampa is het een minuut of dertig rijden naar het hart van Idaho’s grootse wijnregio, de Snake River Valley. Want, jazeker, behalve zuivel, inclusief kaas, en zaden en de vooral in eigen land bekende aardappelen (5,8 miljard kilo per jaar), produceert Idaho wijn. In toenemende mate – en van verbazend goede kwaliteit. Dit dankzij de combinatie van doorgaans vulkanische grond, een droog, zonnig en warm groeiseizoen (tussen nu en oktober valt vrijwel geen regen), koele nachten (die overdag verzamelde aroma’s in de druiven conserveren) en voldoende water (dankzij druppelirrigatie; afkomstig uit de Snake River). Die omstandigheden maken het tevens mogelijk om zeer uiteenlopende druivenrassen te cultiveren. Langs de regionale wijnroute kun je dus zeer uiteenlopende wijnen proeven, van frisse, elegante Rieslings tot gespierde, mondvullende Malbecs. Witte Viognier en rode Syrah zijn specialiteiten, maar Pinot Gris en Tempranillo komen sterk op. In de grootste wijngaard van het dal,Sawtooth (bij Nampa en zeker een visite waard gezien de kwaliteit van zijn wijnen, foto boven), staan maar liefst achttien verschillende variëteiten geplant. In Idaho, waar momenteel 51 wineries floreren, zijn derhalve heel wat wijnontdekkingen doen. Het gros van de bedrijven is klein, denk aan veertienduizend tot zestigduizend flessen per jaar, en verkoopt vrijwel de gehele oogst binnen de staat: aan bezoekers, aan leden van de eigen wijnclub en soms ook aan restaurants en wijnspeciaalzaken.
De beste, leukste wijnbedrijven om te bezoeken? Bij Caldwell de Bitner Winery (alleen al voor de prijswinnende Riesling, de kostelijke Chardonnay en het uitzicht, ook over een perceel met jonge truffeleiken; op de foto rechts eigenaar Ron Bitner, die tevens bijenbioloog is), de Fujishin Winery (alleen een proeflokaal, verrukkelijke Viognier Reserve en Dry Gewürztraminer, Martin Fujishin links op op de foto), Hells Canyon (voor liefhebbers van hele rijpe wijnen; uitzichtterras en sjieke proefkamer binnen), Koenig (Viognier en rode mengwijnen van niveau, tevens een excellente distilleerderij van o.m. eaux-de-vie; het Europees gestijlde ontvangstgebouw werd ontworpen door de talentvolle wijnmaker Greg Koenig die architectuur studeerde), Ste Chapelle (levert meer dan de helft van Idaho’s wijn, waaronder commerciële zoete en fraaie droge; kapelachtig proeflokaal op een heuvel, foto helemaal bovenaan). Dichter bij Boise, binnen de gemeente Eagle, maar echt geïsoleerd, ligt 3 Horse Ranch Vineyards (waar een rode Rhône-blend van syrah en mourvèdre de meest succesvolle en verkochte wijn is). En bij Kuna bereik je Indian Creek (brengt in goede jaren een prima Pinot Noir voort, terwijl ook de Sauvignon Blanc en Touriga, gemaakt van een Port-druif, een compliment verdienen). Vlakbij Boise, in Garden City, exploiteren drie kleine producenten gezamenlijk een kelder met proefhal. Dat zijn Cinder (hele goede Dry Viognier, Dry Rosé van Syrah, Mourvèdre,Syrah en Tempranillo), Coiled (heeft terecht veel succes met o.a. de Dry Riesling) en Telaya (Viognier, Syrah en de eveneens aantrekkelijke rode mengwijn Turas). In het centrum van Boise worden wijnliefhebbers gastvrij ontvangen in de proef- en verkoopzaak van de Snake River Winery (opmerkelijkste wijn: de rode Zweigelt, gemaakt van “a most happy grape here”). Dieper het dal in, oostwaarts en langs de Interstate 84 bij Hammett, ligt de akker met proefhuisje van de Cold Springs Winery (alleen wijnen zónder hout, waaronder een vieve Viognier).
Noordelijk van Boise kan worden geproefd van Idaho’s indrukwekkende natuur. Namelijk door Highway 21 te volgen naar Idaho City. Wát een prachtige weg. Hij voert eerst langs bruingroene bergen, met in de diepte een brede rivierravijn, en vervolgens door een bochtig, smal dal, langs een snel stromende bergbeek en donkergroene pijnbomen, zowel op de valleivloer als tegen de omringende hellingen. In 1863, het jaar dat Boise werd gesticht, groeide Idaho City uit tot de grootste stad van het hele noordwesten, groter bijvoorbeeld dan Portland, met uiteindelijk zesduizend inwoners. Deze groei was te danken aan een gold rush. Twee jaar later brandde het dorp, toen met alleen houten gebouwen, geheel af om vervolgens te worden herbouwd met deels panden van baksteen. Vandaag de dag wonen er minder dan vijfhonderd mensen en fungeert het met zijn brede hoofdstraat als een sterk toeristische ghost town.
Op de weerpagina van USA Today wordt voor drie locaties in Idaho (www.visitidaho.org) de weersverwachting gegeven: Boise, Idaho Falls en Sun Valley. Niet omdat dit een andere belangrijke stad is, maar een geliefde bestemming in zowel zomer als winter. Je kunt zelfs stellen dat in Sun Valley het skiën in Amerika begon, dankzij de aanleg van een luxe resort met dezelfde naam. Het werd gebouwd in 1936 door de spoorwegmaatschappij Union Pacific, met als doel rijke cliënten te trekken naar dit deel van het land, op ruim 250 kilometer van Boise. In maart 1937 haalde het resort de cover van Life magazine, met een foto van Amerika’s eerste skilift. De lodge van het Sun Valley Resort (www.sunvalley.com), een groot gebouw waarvan de dikke, bruine betonnen buitenmuren in de indruk geven van hout te zijn, ondergaat vanaf september zijn zoveelste renovatie en werd regelmatig bezocht door de Ernest Hemingway. Die logeerde altijd in suite 206, aan het eind van een gang op de eerste etage, en werkte daar o.a. aan zijn roman For whom the bell tolls. In de kamer, die gewoon kan wordeuurstadje Ketchum een residentie voor zijn vierden geboekt, hangen foto’s en andere memorabilia van deze beroemde schrijver. Hij kwam er voor het eerst in 1938. Later kocht Hemingway even buiten het b vrouw en hemzelf. Het was daar dat hij, op 2 juli 1961, zelfmoord pleegde, na jaren geplaagd te zijn door ziekten en verwondingen. Deze woning kan niet worden bezocht, doch herinneringen aan de Nobelprijswinnaar zijn wel elders volop te vinden. Pakweg twee kilometer van het Sun Valley Resort, middenin de natuur, staat een klein Ernest Hemingway Memorial, met daaronder een door hem geschreven tekst, de openbare bibliotheek heeft veel materiaal over hem verzameld, beide boekhandels in Ketchum voren een Hemingway collectie, en zijn grote grafsteen in het kerkhof van Ketchum wordt jaarlijks door velen bekeken. Sommigen laten er muntjes achter of doppen van whiskeyflessen. Behalve over 148 superieure hotelkamers beschikt het Sun Valley Resort over cottages en villa’s waar kan worden gelogeerd. Plus zeventien tennisbanen, drie golfbanen (samen 45 holes), een grote kunstijsbaan, diverse restaurants (waaronder de Konditorei, waar koffie, thee, ontbijt, lunch en diner kunnen worden genoten, alsmede huisgemaakte patisserie, foto linksonder). Op het meer dan 200 hectare bestrijkende terrein zijn voorts winkels te vinden, en talrijke keurig onderhouden bloemperken, met vijvers. Op twee nabije skibergen, waaronder Bald Mountain ofwel ‘Baldy’, werden de grootste gecomputeriseerde sneeuwmachines ter wereld geplaatst, met in totaal 555 kanonnen. Behalve voornoemde sporten worden in de Sun Valley, afhankelijk van het jaargetijde, sporten beoefend als moutain biking, nordic skiën (tevens als nationale race) en fly fishing. Met als rustig contrast de galerieënroute die in plaatsje Ketchum rustig te voet kan worden afgelegd. Een ander aardige wandelcircuit van ongeveer een uur is de Historic Walking Tour of Ketchum. Deze duurt
ongeveer een uur en begint in het Ski & Heritage Miuseum. Bepaald bijzonder is voorts het Sun Valley Harvest Festival (www.sunvalleyharvestfestival.com) dat dit jaar voor de vijfde keer plaatsvindt. Dit vier dagen durende programma, vanaf 18 september, is rijker dan ooit, met een bont areaal van soms ook kleinschalige activiteiten, inclusief wijnproeverijen, kookdemonstraties, een Swine, Wine & Dine evenement en vijf foodie adventures met maaltijden bereid door stijgende-sterkoks. Er vallen in deze Amerikaanse staat heel wat avonturen te beleven – ook smakelijke. Het devies betreffende Idaho is simpelweg: go!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. De chief van Chivite was even in ons land, Julián Chivite. Hij is baas en meerderheidseigenaar van de Spaanse wijngroep Chivite. Deze is gevestigd in Navarra, waar het bedrijf zo’n 500 hectare met druivenstokken bezit. Inmiddels produceert Chivite ook wijnen in Ribera del Duero, Rueda en Rioja. Zo’n 60 procent van het wijnvolume wordt geëxporteerd.Twee keer elf: Julián vertegenwoordigt de elfde generatie van eigenaren en dirigeert het bedrijf sinds 2011. Als oudste zoon (en genoemd naar zijn vader) begon hij veertig jaar eerder voor de firma te werken, ging daar vanwege een familiedispuut vier jaar weg (vanaf 2007), maar nam op verzoek van zijn moeder de leiding daarna over. Julián woont in San Sebastián, maar verblijft door de week in het dorp Cintruénigo, westelijk Navarra, waar het bedrijf anno 1647 werd gesticht en ook zijn hoofdvestiging heeft. De succesvolste merken van Chivite zijn Gran Feudo en El Parador, samen goed voor een jaarlijkse vier à vijf miljoen flessen. Tot de groep Chivite behoort het Rioja-huis Salceda, dat ruim een miljoen flessen produceert. Zo’n 60 procent van de Chivite wijnen wordt geëxporteerd. Dat succes laat zich makkelijk verklaren, want de kwaliteit is goed tot zeer goed, en het prijsniveau redelijk. Dat bleek op de proeverij die Julián (1950) persoonlijk gaf in het warm .gedecoreerde En Pluche, Amsterdam. Zijn Gran Feudo Rosado 2013 een rozerode Navarra van voornamelijk garnacha, trakteert gul op fris rood zuurtjesfruit, is behoorrijk vol, heel sappig en zomers lekker – en kost slechts € 4,99 bij Albert Heijn, www.ah.nl. Vanaf halverwege deze maand staat als witte variant op het schap de Gran Feudo Verdejo 2013. Onder supervisie van Chivite wordt deze wijn wijn in Rueda gemaakt door het gerenommeerde huis Alvarez y Diez. De smaak van dit zomerse, €6,99 kostende product is fris en mild fruitig tegelijk. Traditioneel van karakter, dus geurend naar vanille en zacht kruidig hout, is de rode Gran Feudo Crianza 2009, een Navarra gecomponeerd uit tempranillo en garnacha plus beetjes merlot en cabernet sauvignon. Verkoopprijs €5,99. Ook heel aangenaam smaakt een andere rode wijn uit dezelfde streek en van ongeveer van dezelfde druivenmelange, maar dan met iets meer cabernet sauvignon, de El Parador Reserva 2008,een nog vitale, niet te rijpe, noch te houterige creatie waarvan het besfruit omlijst wordt door beheerste kruidige houttonen en een vleugje vanille. Hiervoor wordt €8,99 gerekend door Gall & Gall, www.gall.nl, zie ook de banner.
. De naam sauvignon blanc verschijnt een eeuw of drie geleden voor het eerst in Bordeaux, en duikt niet lang daarna op in het Loire-dal. Beide regio’s verbouwen dit ras nog steeds volop, maar daarnaast tref je het ook ver buiten Frankrijk aan, tot in Chili en Zuid-Afrika. De wereldwijde aanplant bedraagt 110.000 hectare, waarmee sauvignon blanc op de derde plaats van de witte variëteiten komt, na airén (Spanje, ook veel gebruikt voor brandy) en chardonnay.
Het gebruikelijke signalement van een Sauvignon Blanc is een droge, frisse, opwekkende wijn met heel vaak een plantaardig aroma (zoals van vers gemaaid gras, asperges, buxus) en groen fruit (kruisbessen bijvoorbeeld). In warmere streken, waar de druif minder zuren heeft, geeft men de wijn soms vatgisting en/of -lagering. Daarmee heeft Robert Mondavi in Californië pionierswerk verricht. Dit type wijn wordt in Californië veelal aangeduid als Fumé Blanc. Maar ook in het Loire-dal en Bordeaux kom je Sauvignons tegen die op fust werden gelegd.
Soorten Sauvignon Blanc
Een ster geeft aan waar de gemiddelde kwaliteit goed tot zeer goed is: Argentinië, Australië*, Bulgarije, Canada (Okanagan Valley)*, Chili*, Frankrijk (de beste komen uit het Loire-gebied, zoals Menetou-Salon, Pouilly-Fumé, Quincy, Reuilly, Sancerre en Sauvignon Touraine; lekkere, pure Sauvignons zijn ook te vinden in onder meer Bergerac, Bordeaux, de Bourgondische herkomstbenaming Saint-Bris, Côtes de Duras, Haut-Poitou, Montravel en in Zuid-Frankrijk, met name de Languedoc)*, Hongarije, Israël, Italië, Mexico, Nieuw-Zeeland (vooral die uit Malborough, zie de foto)kunnen fantastisch zijn en behoren tot de wereldtop)*, Oostenrijk (in het bijzonder die uit Steiermark)*, Roemenië, Spanje (de meeste uit Rueda)*, Uruguay*, Verenigde Staten (Californië, Washington)*, Zuid-Afrika*.
Ook voor zoet
Weer een andere gedaante is die van zoete wijn. Als de vruchten van sauvignon blanc laat in het najaar de zogeheten nobele rotting ondergaan, drogen ze ten dele uit, krijgen een speciaal aroma, en geven een dessertwijn die tegelijk rijk zoet en fris smaakt. Het klassieke voorbeeld is Sauternes, een goudkleurige Bordeaux. Deze bevat doorgaans ook een aanzienlijk deel sémillon, een variëteit waarmee sauvignon blanc perfect samengaat. Ook met andere druiven kunnen attractieve droge mengwijnen worden gecreëerd, zoals met chardonnay en chenin blanc.
Sauvignon Blanc smaakt o.a. lekker bij
APERITIEFHAPJES – bij veel amuses dus, het is een perfecte voorafwijn.
FRIS AANGEMAAKTE SALADES – kunnen ook maaltijdsalades zijn
GROENTE – asperges, artisjok(blaadjes om te dippen in een vinaigrette).
SCHAAL- EN SCHELPDIEREN – oesters (schenk ook wat ín de schelpen), plateau de fruits de mer, noem maar op.
VIS – talrijke soorten, van schol tot zalm (ook gravad lax), sashimi, sushi
KAAS – Crottin de Chavignol en tal van andere Franse geitenkazen.
VINOSTALGIE (27)
Flaneren op waarschijnlijk een zondagmiddag, begin vorige eeuw, in Cassis. Dit charmante havenplaatsje even oostelijk van Marseille, ligt aan de voet van een natuurlijk amfitheater waarvan de kalkhoudende hellingen veelal bedekt zijn met druivenstokken.De daarvan afkomstige witte wijnen plegen fantastisch te smaken bij bouillabaisse.
Château de Ferrand ligt in het dorp Saint-Hippolyte, niet ver van Saint-Emilion. Het prachtige kasteel dateert uit 1702 en rondom liggen 32 hectare wijngaarden beplant met merlot, cabernet franc en cabernet sauvignon. In 1978 kocht baron Marcel Bich, de uitvinder van de Bic ballpoint en directeur van het Bic concern, dit wijngoed en spendeerde veel geld om de kwaliteit van de wijn te vergroten. Na zijn overlijden in 1994 beheert zijn dochter Pauline Bich-Chandon-Moët het wijngoed, samen met haar man. Zo goed zelfs, dat Château de Ferrand in 2012 promoveerde naar Grand Cru Classé de Saint-Emilion. Aldus Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens verzameling dit etiket afkomstig is.
[socialring]
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.