. Uniek en van internationale allure is Arachon,
een wijnproject in Oostenrijk. Even buiten het dorp Horitschon, in het
zogeheten Blaufränkischland, voorbij de plaatselijke coöperatie
en temidden van een wijngaard, verrees voor Arachon een opmerkelijk, modern
keldercomplex met zandstenen buitenmuren. Dit werd ontworpen door de architect
(en wijnglazenontwerper) Wilhelm Holzbauer. Er liggen alleen vaten, circa
tweeduizend en allemaal van Frans eikenhout, want de wijnbereiding vindt
plaats bij de coöperatie. Arachon is namelijk een partnership tussen
enerzijds de Vereinte Winzer Blaufränkischland – Oostenrijks
grootste producent van rode wijn – en een drietal individuen. Te
weten wijnhandelaar Tibor Szemes (met diens vrouw Illa) en twee zeer gereputeerde
producenten, F.X. Pichler (uit Wachau) en Manfred Tement (uit Steiermark).
Hun grote voorbeeld is Opus One, de Californische jointventure tussen
Robert Mondavi en Philippe de Rothschild. De totale investering voor Arachon
bedroeg 6,2 miljoen euro, waarvan ruim een derde voor alleen het gebouw.

Het idee achter het in 1996 gestarte project was om de best mogelijke rode
wijn te maken – en dat doel werd bereikt. De Arachon 2005, die ik
ter plekke te proeven kreeg, is een complexe, vlezige, nog jeugdige creatie
met schakeringen van bessen, zwarte vruchtjes, laurier, kruidig hout,
specerijen en mooie, rijpe tannines. Het Oostenrijkse tijdschrift
A la carte
gaf hem 92 punten uit een mogelijke 100. Als druiven voor deze grote wijn werden gebruikt blaufränkisch (50 procent), merlot (30 procent), zweigelt (15 procent) en cabernet sauvignon (15 procent).
Uiteraard betrof het steeds strenge selecties. Dat de Arachon ook goed kan rijpen, bleek uit de nog volstrekt vitale, eveneens delicieuze 2001. In eigen land genieten de wijnen van Arachon – inclusief de ook kostelijke tweede wijn, a’Kira – inmiddels veel succes. Hier te
lande heeft Imperial Wijnkoperij, www.imperialwijnkoperij.nl, er even mee gewerkt, maar de 2005 is nog niet aangekocht. Laten we hopen dat dit alsnog gebeurt.

 

!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€

Meldpunt Miswijn

. Het botweg vermenigvuldigen van inkoopprijzen – en dan niet drie
maal, maar vier, vijf of meer keren – is de grootste oorzaak van
buitensporig dure restaurantwijnen. Bovendien is het
een onlogische manier van calculeren. In een restaurant zijn alle handelingen
voor alle wijnen identiek, dus waarom zou een betere wijn meer moeten
opleveren? Een simpel rekenvoorbeeld. Stel er worden twee wijnen ingekocht.
De ene voor 10 euro, de andere voor 20 euro. De horecaondernemer past
een traditionele calculatie toe en vermenigvuldigt met drie. Wijn één
gaat dus 30 euro kosten en brengt 20 euro in de la. Maar wijn twee komt
voor 60 euro op de kaart en voegt derhalve 40 euro toe aan het bedrijfsresultaat
– het dubbele dus. Terwijl er niets extra’s mee wordt gedaan.
Onzinnig eigenlijk. En zéér ongastvriendelijk. Dit effect
wordt uiteraard nog versterkt, hevig zelfs, als men met méér
dan drie gaat vermenigvuldigen. Ik pleit daarom voor een vaste opslag
per fles, in elk geval wat betreft de betere wijnen. Die blijven dan redelijk
geprijsd en dus bereikbaar voor de gast. Er zijn al bedrijven die dit
doen – met veel succes. Bijvoorbeeld De Wilde Pieters
(Apeldoorn), Brasserie Muiden (Muiden), De Poort
(De Lier), hotel-restaurant De Roode Leeuw (Amsterdam)
en hotel-restaurant Hof van Marken (op Marken).

. Om signalen af te geven naar restaurateurs die het niet
zo nauw nemen met hun wijnprijzen heb ik eind december in het leven geroepen
het

Hierop kwamen behalve veel min of meer algemene
reacties en meldingen ook heel concrete binnen, voorbeelden van reële
horecahorror op wijngebied. Lees en beef…

!€! De Fleurie bij brasserie Keyzer (Amsterdam, zie
vorige maand) mag dan voor 45 euro extreem geprijsd zijn, wat te denken
van de absurde 57,50 euro die berekend wordt door Fifteen
(Amsterdam) van Jamie Oliver. Joan Smithuis zag daar ook een Givry vermeld
staan, niet eens een Premier Cru, van Domaine de la Fertévan, voor
een heftige 62,50 euro. “Ach”, zei de bedienende jongeman,
“ze worden verkocht, meneer.”

!€! Over Fleurie gesproken, het kan nóg erger.
Leendert van Dijk rekende voor die Beaujolais een exorbitante 62,50 euro
af bij Cordial (Oss).

!€! Mevrouw Van Hall bezocht na een strandwandeling
Hotel Huis ter Duin (Noordwijk aan Zee). Ze heeft het
maar bij koffie gelaten, want in de lounge kost een glas Champagne daar
17,50 euro, en een fles 110 euro.

!€! De uitvinder van o.a. de Vacuvin, Bernd Schneider,
was eind december met drie anderen in het Amstel Hotel
(Amsterdam, vorige maand eveneens genoemd). In de serre vroeg de ober
of het gezelschap iets wilde drinken. Per glas beschikbaar was de Champagne
rosé van Laurent Perrier. Maar wat bleek achteraf? De wijn kostte
een ontzagwekkende, zoniet onvoorstelbare 32,50 euro per glas. Bernd zei
tegen de ober dat hij deze wijn overpriced vond. Als commentaar terug
kwam dat dit ‘normaal’ was.

!€! Bij Palladio (Amsterdam) werd Marcel van den Burg geconfronteerd met een ”flinterdunne huiswijn” voor 18 euro; “deze prijs staat in geen verhouding tot de kwaliteit”.

!€! Er is echter altijd baas boven baas, zo blijkt. Een wijnimporteur was met zijn familie in hotel Opduin (Texel, al eerder gemeld) en moest daar voor de huiswijn 26,50 afrekenen,
“een magere wijn uit Italië, die ik inkoop voor nog geen 2 euro”.

!€! Bij Sauter in Maastricht koopt Paul Lardinois de Côtes du Vivarais van Domaine de Belvezet voor 5,85 euro per fles. De inkoop voor de horeca zal lager liggen. Toch durft hotel-restaurant Slenakervallei (Slenaken) voor dezelfde wijn 30,50 euro te vragen.

!€! De naam van de wijn hebben Riet van Wettum en haar man niet genoteerd, maar het was een Sauvignon Blanc uit Oostenrijk – die bij De Hoefslag (Bosch en Duin) 50 euro per fles bleek te kosten, “voor een zaak zonder ster een belachelijk bedrag”.

!€! Als “redelijk stevig”, zo omschrijft Peter Henst op eigenlijke vriendelijke wijze die 13,85 euro die hij voor een glas Champagne Mailly moest betalen in Château Neercanne
(Maastricht). Bij zes glazen per fles komt dat neer op een flesprijs 83,50
euro, maar wellicht schenkt men er wel zeven uit een fles – wat dan omgerekend
op niet minder 96,95 euro per hele fles komt.

!€! Er kwamen ook klachten binnen over de extreme,
werkelijk woekerachtige waterprijzen die veel restaurants durven te vragen,
en over die voor koffie. Tevens ontving ik signalen over de wisselende,
vaak te karige hoeveelheden wijn die per glas worden geserveerd. Want
dit gebeurt haast altijd met de losse hand, letterlijk zelfs. En als je
pech hebt, krijg je gewoon veel te weinig geschonken. Jeannette Takkebos
had een dergelijke ervaring bij brasserie Keyzer (Amsterdam),
waar ze lunchte met een vriendin. Beiden bestelden een glas witte wijn.
“Afgezien van de kwaliteit en de daarbij behorende (te hoge) prijs,
zat er nauwelijks iets in het glas. We waren beiden zo verbouwereerd dat
we er aanvankelijk niets van zeiden. Terugrijdend zei mijn vriendin ‘Wat
zat er eigenlijk weinig in het glas.’” Jeanette heeft nog gemaild naar Keyzer en kreeg een antwoord in de trant van ‘als er weer te weinig in het glas zou zitten, moet u dat melden bij de bediening’.

!€! Een echtpaar dat liever niet met naam genoemd
wil worden, bestelde eind vorig jaar een glas witte huiswijn bij Café
Roux
(Amsterdam). Het bleek er een te zijn van Veramonte uit
Chili, voor – en dat was even slikken – 9 euro per glas. De
rode huiswijn, een Crozes-Hermitage, bleek nog prijziger te zijn. Een
enkel glas kostte 15 euro.

!€! Eveneens in december bezocht Hans de Jong de
bar van het Hilton Hotel (Amsterdam). Hij vroeg welke
rode wijn per glas beschikbaar was, en koos uit de twee voorgestelde soorten
de Barolo. Bij het afrekenen moest daarvoor wel 18,50 per glas worden
betaald, “iets om nooit meer te vergeten”.

!€! Is the sky the limit wat wijnprijzen betreft?
Kennelijk niet. Hans Baars heeft buitengewoon goed gegeten bij Ciel
Bleu
(Okura Hotel, Amsterdam), “werkelijk top, de twee
sterren meer dan waard”. Maar hij verbaasde zich wel over de 2500
euro die daar wordt gevraagd voor een gewone fles Château Cheval
Blanc 1998.

!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€!€

 

Meldpunt Pretwijn

. Gelukkig zijn er ook horecagelegenheden
waar de wijnen wél gastvriendelijk en dus opvallend prettig
geprijsd
zijn. Om dit soort bedrijven te signaleren heb vanaf deze
maand geopend het

Het betreft dus bezoektips voor wijnliefhebbers
– en tegelijk een virtuele schouderklop voor de desbetreffende restaurateurs.
Meldingen moeten uiteraard nog binnenkomen – de eerste plaats ik
vanaf 1 maart – en ik beperk ze graag tot Nederland. Nogal wat van de
reacties die op Meldpunt Miswijn hadden namelijk betrekking op de in verhouding
lage wijnprijzen in andere Europese landen, waaronder Duitsland, Frankrijk,
Spanje en Portugal.

* Collega Harold Hamersma gaf al wel een voorzet in HP/De
Tijd, waarin hij lovend schreef over de ”buitengewoon scherp geprijsde”
wijnen bij Pasta e Basta (Amsterdam). Daar kost een fles
van de voortreffelijke Champagne Billecart-Salmon een relatief bescheiden
49 euro en de Soave van topproducent Pieropan een beheerste 21 euro.

. Ter afsluiting een citaat van collega John Bindels:

Wie drank vergeet,
is te vergeven,

wie wijn vergeet, vergeet te leven.