“Heren, in de korte tijdspanne die ons rest na de crisis en voor de catastrofe, laten we een glas Champagne drinken.” Paul Claudel
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. Bij sushi, onze wekelijkse traktatie, hadden we nogal wat wijnen geprobeerd, van Manzanilla tot Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc, maar niet eerder een Muscadet Sèvre et Maine – en ziedaar, de wijn deed het héél goed. Wellicht geen wonder, want bij vis en zeefruit is de rond Nantes geboren wijn al héél lang een klassieker. Dit ongetwijfeld mede vanwege zijn frisse karakter, je ervaart dat haast als een zeebries, en bescheiden alcoholgehalte, terwijl in de betere soorten wat frisse citrus aanwezig pleegt te zijn. De desbetreffende Muscadet, een zeer kenmerkende, was de Bonnet-Huteau Les Dabinières 2014 sur lie, een bio bovendien. Fles 9,95 bij www.winesupply.nl en www.vojacek.nl. Een andere succeswijn bij sushi komt uit Nieuw-Zeeland, de Matua Sauvignon Blanc 2014. Deze Marlborough trakteert op aanzienlijk wat sappig fruit, van groene vruchten en frisse citrus vooral. Daarnaast zijn buxus, grassigheid en verse kruiden present, waardoor het geheel een plezierige extra dimensie krijgt. Prijs €7,99 bij www.ah.nl. Super bij sushi (maar ook schelpdieren en gebakken vis) smaakt de Vidal White Series Sauvignon Blanc 2014, eveneens vervaardigd van druiven uit Marlborough. Het is een heel expressieve creatie, bijna tintelend fris, met volop buxus, verse kruiden en grassigheid in zijn aroma, naast fris citrusfruit. Een fles kost €10,99 bij www.mitra.nl. Specifiek bij sushi heb ik genoten van de Brancott Estate Sauvignon Blanc Brut. Want deze vrij droge Nieuw-Zeelandse bubbelwijn (foto paneel op het domein), gemaakt via een tankgisting, heeft in zijn vrij droge, feestelijk bubbelende smaak plantaardige elementen van o.a. buxus en asperges die op de een of andere manier vrienden zijn met sojasaus. Te koop bij Albert Heijn, via www.ah.nl en in circa 425 filialen voor €13,99. Zie bovendien de voor oesters aanbevolen wijnen.
. Na vier jaar onderzoek en experimenteren introduceerde hij Kappa, een bijzondere Pisco die à la Cognac in Chili wordt gestookt, en vandaag de dag leidt hij de facettenrijke firma die Marnier Lapostolle Chile. Het betreft Charles de Bournet die de zevende generatie van zijn familie vertegenwoordigt, en die zijn moeder Alexandre de Bournet Marnier Lapostolle heeft opgevolgd. Net als zij werkt Charles nog steeds, als enige wijnproducent in Chili, met de beroemde consulent Michel Rolland (‘met wie we geen contract hebben, want hij is voor ons veel meer dan een adviseur’). De bedrijfsstrategie van Lapostolle is ‘om consumenten stap voor stap kennis te laten met onze wijnen’, van het entreelevel Santa Alvara, via d’Alhamel by Lapostolle naar Casa Lapostolle, de Cuvée Alexandre, de Lapostolle Collection en dan de topwijn Clos Apalta. Dit door op alle niveaus een onberispelijke kwaliteit te bieden – en een Franse benadering te hanteren. Zeker de hogere wijnen worden dus gemaakt met in gedachten een zeker rijpingspotentieel. ‘Kwaliteit, daar gaat het om, niet kwantiteit.’ Vandaar dat Lapostolle nog steeds zo’n tweehonderdduizend dozen à twaalf flessen produceert, net zoveel als pakweg vijftien jaar geleden. De benodigde druiven komen van ongeveer 470 hectare, waarvan twee derde in eigendom en de rest onder contract. Samen met Charles (1981) heb ik afgelopen najaar enkele wijnen geproefd, allemaal echt lekker. Zou ik er een mogen kiezen voor beste prijsprestatie, dan wordt dat de Casa Lapostolle Merlot 2013 uit Valle de Rapel. Deze verleidelijk naar cassis en ander zwart fruit plus bessen geurende en smakende wijn biedt ook een hint van kruidig hout en wat laurier, samen met een zachte frisheid en veel sap. Dit alles is mede te danken aan gebruik van kleine doses, steeds 5 procent, van carmenère, syrah en petit verdot. Bij Albert Heijn betaal je er €9,99 voor, en da’s geen cent te veel. Wereldwijd is de Casa Lapostolle Sauvignon Blanc de meest verkochte wijn. Best begrijpelijk,want de 2014 combineert in zijn sappige smaak op aangename wijze wit plus citrusfruit met een kruidje en een niet overdreven grassigheid. Deeze €9,99 kostende Valle de Rapel bevat overigens een beetje sémillon. Op de ‘Franse manier’ druiven telen en wijnen maken betekent dat de Lapostolle Cuvée Alexandre Chardonnay 2013 nu nog net zo genietbaar is als een blanke Bourgogne van dezelfde leeftijd. De organisch geteelde druiven komen uit Valle de Casablanca, de wijn werd voor 45 procent in grotendeels nieuwe vaten vergist, de lagering daarna duurde tien maanden, de verzachtende appel-melkzure gisting werd achterwege gelaten, net als een klaring – en het resultaat is delicieus. We proeven een zeer zuivere, vlezige, behoorlijk rijke, evenwichtige wijn met zachte zuren en schakeringen van milde citrusvruchten, zachte smakende kruiden, roosteraroma’s en vanille. Fles €17,99 via alleen www.ah.nl.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wijn maken op basis van een perceelselectie in haar wijngaard, dat deed Philiberte Pommier al in de 18e eeuw, Met zo veel succes dat ze in 1862, op 99- jarige leeftijd, met haar wijnen een prijs won op de Universal Exibition in Londen. Ze werden uitgeroepen to de beste van de regio Mâcon. De geschiedenis heeft zich herhaald. Want de huidige eigenaar van diezelfde (en tientallen andere) percelen past een vergelijkbare druivenselectie toe. Het wijngoed in kwestie is Château du Moulin-à-Vent waarvan de 30 hectare, verdeeld op ruim 90 lapjes grond, gelegen zijn bij de historische windmolen die de beroemdste cru van de Beaujolais zijn naam gaf, Moulin-à-Vent. De grond is graniethoudend, met sporen van geoxideerde metalen, zoals ijzer en koper. Eeuwenlang heeft het domein Château de Thorins geheten (Moulin-à-Vent is grotendeels binnen de gemeente Romanèche-Thorins gesitueerd), maar kreeg anno 2009 zijn huidige naam. De bezitting werd toen overgenomen door Parijzenaar Jean-Jacques Parinot (1953) die zijn fortuin verdiend had als CEO van Orsyp, een wereldwijd opererend softwarebedrijf. Zoon Eduard (1984) werd mede-eigenaar en verantwoordelijk voor het gehele commerciële traject. Bovendien kwam er, na drie jaar, een nieuwe wijnmaker tevens technisch directeur, Brice Laffond (1988). Als gediplomeerd oenoloog heeft deze rijke ervaringen opgedaan door te werken in o.a. de Champagne, op Château Mouton-Rothschild, bij het Bourgogne-huis Faiveley, in Californië (Spring Moutain) en in Nieuw-Zeeland (Giesen). Het nieuwe team ging voortvarend aan de slag. De wijngaard kreeg zeventigduizend nieuwe gamaystokken, de kelder werd geheel gerenoveerd en er kwamen tweehonderd rijpingsvaten. Voorts werd besloten om opnieuw een perceelselectie toe te passen en het rendement per hectare laag te houden, op ongeveer de helft van wat wettelijk is toegestaan. Alle investeringen en inspanningen samen hebben geresulteerd in wijnen die inmiddels tot de allerbeste van Moulin-à-Vent en dus de hele Beaujolais worden gerekend, wijnen bovendien met rijpingspotentieel. De plezierigste kennismaking met het herboren wijngoed is de Couvent des Thorins 2013. Deze wijn offreert flink wat fruit, van bessen en zwarte vruchtjes vooral, veel sap, een zachte frisheid en een licht kruidige (hout)toets. Prijs €14,75 bij www.debruijnwijnkopers.nl. Hij heeft wat meer materie en smaakt wat intenser dan de voor het overige eveneens heel aangename Château du Moulin-à-Vent 2013 (wordt niet geïmporteerd). Beduidend rijper, en bestemd voor de liefhebbers van zacht kruidige rode wijnen, is de Croix des Vérillats à €19,75.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1844 werd de staat South Australia beschreven als ‘nadrukkelijk een armeluisland, een land van goedkoop brood, goedkoop vlees en goede lonen’. Datzelfde jaar begon Christophe Penfold, een uit Engeland afkomstige huisarts, er niet alleen een praktijk, maar ook een wijngaard. Waarvoor hij aanvankelijk stokken gebruikte die hij onderweg had gekocht in Zuid-Afrika. Uit dit bescheiden begin zou een van Australië’s bekendste bedrijven ontstaan, Penfolds, dat tegenwoordig 30 tot 36 miljoen flessen wijn verkoopt in tachtig landen. Dit succes is te danken aan een consistente kwaliteitskoers. Een van de zeven wijnmakers is Andrew Baldwin (links), die de verantwoording heeft voor de meest hoogwaardige rode soorten en al dertig oogsten voor Penfolds heeft meegemaakt. De stijl van zijn wijnen beschrijft hij als ‘bigger and richer’, terwijl Andrew tevens termen gebruikt als ’consistent en complex, maar toch toegankelijk’. Het moederbedrijf van Penfolds is sinds vier jaar Treasury Estates, een enorme wijnonderneming, op de beurs genoteerd. De druiven voor het Penfolds assortiment komen van meer dan 800 hectaren die voor 70 procent eigendom van telers zijn. Behalve in de Barossa Valley, waar de Penfolds kelder staat, zijn de akkers te vinden in allerlei andere regio’s, waaronder Coonawarra (Treasury Estates bezit daar bijna driekwart van alle grond) en Tasmanië. De meest legendarische Penfolds creatie is sinds 1951 de Penfolds Grange die door critici overal ter wereld als perfect wordt beschouwd en dus bij herhaling 100 punten kreeg van een mogelijke 100. Als principe hanteert Andrew hiervoor ‘de beste mogelijke druiven voor de best mogelijke wijn’, waarna een gisting en lagering volgen in nieuwe vaten van Amerikaans eikenhout, gedurende bijna anderhalf jaar. De aldus vervaardigde 2011, een pure Shiraz, vertoont een vitale rijpheid en een prachtige intense, tegelijk fraai genuanceerde smaak met elementen van rijpe zwarte vruchten, bessen, kruiden, zwarte olijven, laurier, vanille en beschaafde roosteraroma’s, zoals van koffie. Heerlijk om nu te drinken, maar Andrew stelt dat de mensen de Grange soms 25 tot 30 jaar bewaren. Dat wegleggen gebeurt nog veel vaker met ‘the baby Grange’, ook wel ‘the poor man’s Grange’ genoemd, de Penfolds Bin 389 Cabernet Shiraz 2013. Deze geldt als Australië’s meest verzamelde wijn. De uit ongeveer gelijke delen cabernet sauvignon en shiraz samengestelde melange, die net zo in fusten (eerder gebruikt voor de Grange) fermenteerde en rijpte, trakteert op een weelderig fruitige, geconcentreerde smaak van zwarte plus rode vruchten en bessen, met tegelijk een beheerste kruidigheid dankzij het hout. Terwijl van de Grange slechts 36.000 à 72.000 flessen ter beschikking komen, voor de hele wereld, ligt dat van de Bin 389 vele malen hoger. Hetgeen terugkomt in de winkelprijs. Voor een fles Grange, als je die kunt kopen, wordt €600 à €700 per fles gevraagd, terwijl de Bin 389 die bijna net zoveel genoegen geeft, €59 kost bij www.ah.nl (jaargang 2011) Ook niet echt weinig natuurlijk – zeker niet met in gedachten het armeluisland dat South Australia vroeger was. De immense, beursgenoteerde wijngroep waartoe Penfolds behoort, Treasury Estates, bezit ongeveer 70 procent van alle wijngrond binnen het om zijn rosse grond beroemde Coonawarra. Vandaar dat Penfolds daar een mooie wijn vandaan haalt, de Bin 128 Coonawarra Shiraz 2013. Deze smaakt stevig, zacht fris, een tikje muntig. licht kruidig (mede dankzij een deel vatrijping), zwart- en besfruitig, kortom buitengewoon aangenaam. Fles €21,99 bij www.gall.nl. Een andere ster in het gamma vormt de Bin 2 Shiraz Mourvèdre 2012, een genereuze compositie uit diverse delen van South Australia; de mourvèdre kwam alleen uit Barossa Valley. Leder, zondoorstoofd zwart fruit, zachte roostertonen en kruidigheid maken ‘m heel geschikt voor wild en winter. Bij Albert Heijn vind je ‘m voor €14,99.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‘Voor een lach zonder wijnaanslag’ is de slogan van een leuke Nederlandse vinding, het Wijndoekje. Dat bedacht werd voor vrouwen (en eigenlijk ook mannen) die na het proeven c.q. drinken van een rode, tanninerijke wijn last hebben van aanslag op hun tanden en/of lippen. En die deze naplakkende aanslag nu makkelijk ter plekke kunnen verwijderen. Gewoon door het witte, enigszins vochtige doekje om een vinger te doen en daarmee de lippen en voortanden schoon te wrijven. Aan deze slimme uitvinding werd een jaar of drie gewerkt, om uiteindelijk tot een samenstelling te komen van een stuk of tien ingrediënten, waaronder aloë vera en munt. Het Wijndoekje is ook biologisch afbreekbaar en werd cosmetisch goedgekeurd. Vanaf €0,45 per stuk (excl. verzendkosten) kan het worden besteld bij www.wijndoekje.nl. En het is natuurlijk een aardig weggevertje voor wijnhandelaren en restaurateurs.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. Het was bijna 35 jaar geleden dat Andrew Quady (foto) in Californië stokken ontdekte van het druivenras orange muscat – en besloot daar een licht versterkte, 15 procent alcohol bevattende dessertwijn van te maken. Hij doopte deze Quady Essensia – en het werd een spectaculair succes. Zoniet een openbaring: niemand eerder had zo’n lekker wijn van deze variëteit vervaardigd. De jaargangen 2012 en 2013 verleiden met hun frisse zoetheid en hun intense aroma dat een mix vormt van sinaasappel, verse druiven en wat abrikoos. Fantastisch bij nagerechten met een of meer van deze ingrediënten. Fles €25. Terwijl een andere, evenveel kostende Quady wijn, de Quady Elysium Black Muscat 2013, perfect past bij tarte tatin en andere appeltaarten, gezien zijn fris zoete appel-druivensmaak. Adressen via www.intercaves.nl. De Chileense Montes Late Harvest Gewürztraminer 2012 die afkomstig is uit Valle de Curicó, verblijdt de zintuigen met een licht kruidige, slechts 12 procent alcohol bevattende smaak waarin zoet citrusfruit, citrusrasp, citrusmarmelade en een likje honing plezierig present zijn. Voortreffellijk bij allerlei niet al te rijke vruchtentaarten. Een halfje kost circa €12, verkooppunten via www.dgswijn.nl.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
VINOSTALGIE (43)
In Parijs, tijdens de wereldtentoonstelling van 1900, floreerde het Théâtre des Bonhommes Guillaume. Dat voorstellingen gaf met marionetten, zo’n twintigduizend stuks. Volgens goed Frans gebruik werden voor, tijdens en na de optredens de nodige wijnen gebruikt. Het theater afficheerde met trots een aantal toen al bekende wijnhuizen, waaronder Barton & Guestier en Bouchard Père & Fils, alsmede Champagnes, zoals Mercier die deze prentbriefkaart liet drukken.
Wijn wordt ook vaak gebruikt bij het maken van sauzen. Meestal kookt men, zo schrijft Julie Duijker, de wijn daarvoor in tot een concentraat dat vervolgens wordt afgemaakt met het kookvocht of een sterke bouillon – in combinatie met een roux, eieren, boter of andere bindmiddelen. Sauzen zijn meestal snel gemaakt, maar vragen wel volle aandacht. Vergeet niet eerst de wijn te proeven. Die moet lekker zijn, want anders ontstaat een onsmakelijke saus. Zet ook de sausingrediënten zo neer dat je ze snel kunt verwerken. Keur de saus altijd voor het serveren. Een saus mag best een tikje geprononceerd smaken. Hij wordt immers niet puur gegeten, maar bij een gerecht: van vlees en vis tot aardappelen, rijst en pasta. Een fijne saus die bij tal van visschotels heerlijk smaakt, is de zogeheten beurre blanc. Dit is het recept.
Je hebt 1 deciliter droge witte wijn nodig, twee fijn gehakte sjalotjes, 200 gram boter, een theelepel citroensap, zout en peper. Doe de wijn en de sjalotjes in een pan met dikke bodem. Kook de wijn in tot er één à anderhalve eetlepel resteert. Desgewenst kan het vocht gezeefd worden om de sjalotjes te verwijderen. Houd het vocht op een middelhoog vuur en roer er geleidelijk kleine stukjes koude boter doorheen. De boter lost sneller op als je flink blijft doorroeren met een garde. Blijf nog een minuut of vijf roeren nadat de boter is opgelost om een smeuïge saus te verkrijgen. Breng de saus op smaak met citroensap, zout en peper. Serveer hem onmiddellijk of houd hem ‘au bain marie’ warm. Variaties op deze saus zijn mogelijk door gebruik van andere kruiden en/of er een scheutje room bij te doen.
Een andere leuke, simpele mogelijkheid om wijn te gebruiken is met weken. Hiervoor komen in aanmerking vers fruit (bijvoorbeeld perzik, peer, misschien met een snuifje kruiden erbij), gedroogde vruchten (appeltjes, pruimen, abrikozen, e.d.) en olijven. Bietjes voor de huzarensalade zouden eerst in rode wijn geweekt kunnen worden. Enzovoorts. Met wat creativiteit zijn nog veel meer aardige toepassingen van wijn te bedenken. Kijk maar eens rond als je op vakantie in een wijnstreek bent. Zo zouden ze er in de Elzas niet aan denken om een zuurkoolschotel zonder de regionale witte wijn te bereiden. En wat te denken van het idee om de oer-Hollandse wentelteefjes een Franse tik mee te geven door de melk helemaal of ten dele te vervangen door witte wijn? Wentelteefjes worden van oud wittebrood gemaakt. Culinair journalist Ton van Es leerde me om van datzelfde brood ook een lekkere snack te maken, door de boterhammen eerst in de witte wijn te dopen, dan met Bresse Bleu te besmeren (nadat deze eerst met wat witte wijn werd los geroerd) en vervolgens in de oven te leggen. Met wijn kun je blijven creëren. Dat bewees ook chef-kok John Halvemaan. Wij kregen bij hem eens als hapje vooraf gemarineerde haring. Een perfect huwelijk tussen een zeer Hollandse vis en Franse wijn. Voor mij als geboren Amerikaanse was dit een zeer speciale ontdekking, want na 25 jaar was het de allereerste keer dat ik een haring echt lekker vond! Het recept is trouwens heel eenvoudig. Voor 4 personen zijn nodig twee zoute haringen, 1 uitje in ringen gesneden, zwarte peper, 1/8 liter room en 1/8 liter droge witte wijn. Leg een deel van de uiringetjes in een platte schaal en daar bovenop de haringen. Bedek de vis eerst met de resterende uiringetjes, en vervolgens met de in een kom gemengde room, peper en droge witte wijn. Laat de haring dan een klein etmaal marineren. Voor het serveren de vis in stukjes snijden. Garneer eventueel met wat bieslook of, zoals John Halvemaan dat deed, met een ruitje van wortelreepjes.
. Ierland is bepaald geen land dat je onmiddellijk associeert met wijn. Het is er gewoon te vochtig, er heerst in dit groene, groene land een soort eeuwige herfst met veel grijze luchten en vaak regen. Ik heb er acht dagen gereisd en exact één dag gehad met flink wat zon en geen neerslag. In de buurt van het om zijn kasteel bekende Limerick (onder) zag ik wel een bordje dat wees naar een winery, maar dat bedrijf bleek alleen mead te produceren, een drank op basis van honing, water en gist. Een soort honingwijn dus – overigens wel een product dat ver voor het begin van onze jaartelling werd gedronken door onder andere de oude Grieken. Er bestaan ook enkele echte wijngaarden in Ierland, maar de meeste maken wijnen die door een Ierse collega-wijnschrijver werden beschreven als ‘verschrikkelijk’. Alleen van twee wijngaarden werden de producten acceptabel gevonden, waaronder een lichte, Duits gestijlde witte uit de buurt van Cork en een lichte, Beaujolaisachtige rode uit de havenstad Kinsdale. Die toevallig ook Ierland een leuk wijnmuseum heeft, in Desmond Castle (onder). Daar ontdek je dat wijn vaak voorkomt in de Ierse geschiedenis, terwijl bovendien heel wat Ierse emigranten succesvolle wijnbouwers en wijnhandelaren geworden zijn. De allereerste verwijzing naar wijn in Ierland dateert uit het jaar 533. De toenmalige Ierse koning vierde feest in zijn zomerpaleis bij Newgrange, dat beroemd is om zijn vijfduizend jaar oude, ronde grafkelder, toen een wraakzuchtige vrouw het slot binnensloop en brand stichtte. Om zichzelf te redden sprong de koning toen in een vat wijn, waarin hij prompt verdronk. Een land waarheen nogal wat Ieren trokken is Frankrijk. Dat gebeurde vooral na 1690, toen de Ierse protestanten de Ierse katholieken versloegen, die vervolgens met vele duizenden naar Frankrijk reisden. Deze exodus kreeg als naam ‘Vlucht van de Wilde Ganzen’, ‘Flight of the Wild Geese’. Velen van hen kwamen terecht in Bordeaux, en daarmee in de wijn. Hun familienamen zijn daar nog altijd te vinden. De stad Bordeaux (rechts) heeft tien straten die naar Ieren werden genoemd, en er bestaan heel wat châteaus met een Ierse connectie. Denk aan Kirwan, Clarke, Mac Carthy, Dillon, Léoville-Barton en Lynch-Bages, om maar enkele te noemen. Ook wijnhandelshuizen werden door Ieren gesticht, als Barton & Guestier en Johnston. In het Ierland van vandaag heb ik op wijngebied nog wel een leuke ontdekking gedaan, een prijzenswaardige vondst. In heel veel restaurants en vrijwel alle pubs serveren ze namelijk geen wijnen per glas, maar in klein vliegtuigflesjes die de inhoud hebben van of een kwart fles of een kwart liter. Eigenlijk is dat een héél goed idee. Je weet namelijk precies hoeveel wijn je krijgt. Als in Nederlandse restaurants of eetcafés een glas wijn wordt ingeschonken, hangt het af van de schenker hoeveel wijn je krijgt. Heeft hij of zij een losse hand van schenken, dan heb je geluk, maar het omgekeerde gebeurt ook. En per glas is de hoeveelheid wijn nooit gelijk. Met zo’n vliegtuigflesje wordt dat verholpen. Bovendien is de wijn uit kleine flesjes altijd vers, hij komt immers niet uit aangebroken flessen die allang open staan. Bovendien is de kwaliteit van de kleine-flesjes-wijnen doorgaans beter dan die van simpele huiswijnen. In Ierland heb ik werkelijk voorbeeldige wijnen gedronken van vooral Chileense, Californische en Australische producenten. Het zijn wijnen die meestal steengoed zijn, ze glimlachen in het glas. Misschien zou dat bekende Ierse liedje moeten gaan heten ‘When Irish wines are smiling’.
Toen Ferrucio Lamborghini, de baas van de beroemde autofabriek, in 1970 door het dorpje Panicale in Umbrië reed, werd hij terstond verliefd op dit prachtige wijnland. Hij kocht het landgoed La Fiorita (100 hectare) en ging zich na zijn pensionering bezig houden met wijnbouw. Sinds halverwege de jaren negentig is Patrizia Lamborghini verantwoordelijk voor de wijngaarden en de gestegen wijnkwaliteit. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, die dit etiket selecteerde uit zijn immense collectie.
[socialring]
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.