.  ‘In al onze wijnen proberen wij het beste van de nieuwe wereld te combinatie met het beste van de oude wereld. Dus waarachtig fruit met frisheid, elegaCS1B (Small)ntie en een goede afdronk.’ Aldus Mario Pablo Silva (rechts), algemeen directeur van het domein Casa Silva, in Chili. Dat streven wordt deels bereikt door de – uitsluitend biologisch geteelde – druiven op precies het gewenste tijdstip te plukken. De oogst van carmenère, de grote specialiteit van het familiebedrijf, samen met cabernet sauvignon, vindt doorgaans en dag of twintig eerder plaats dan gebruikelijk in Chili, meestal vanaf 10 à 15 april, ‘en nóóit alCS5 (Small)s laatste’. De eigen wijngaarden van Casa Silva bestrijken zo’n duizend hectare en liggen voor 99 procent binnen het uitgestrekte oost-west dal van de Colchagua, zuidelijk van Santiago (circa anderhalf uur rijden). De lange vallei was vroeger bekend om zijn stevige rode wijnen, maar geniet tegenwoordig een uitstekende reputatie voor ook elegantere soorten rood en uitstekende witte. CS4 (Small)Dit dankzij de ontginning van koelere zones, bij de kust. De familie Silva – vader Mario, moeder Maria Theresa met hun zonen Mario Pablo, Francisco, Gonzalo en Raimondo – was de eerst om in 2007 op slechts zes kilometer van de koude oceaan druivenstokken te planten, voornamelijk sauvignon blanc en pinot noir. Dit Paradores Estate bestrijkt inmiddels 60 hectare en kan groeien naar 100. Het levert kostelijke wijnen, zoals de expressieve, grassige, eigenlijk perfecte Cool Coast Sauvignon Blanc 2012 (en de in aantocht zijnde, iets fruitiger 2013). Terwijl ook de Cool Coast Pinot Noir 2011 spectaculair is, met roostertonen, fris fruit van bessen en rode plus zwarte vruchten, soepelheid en een kracht. En ook hiervan is de 2012 minstens zo geslaagd. All koele-kustwijnen hebben een richtprijs van €19,99. Destijds het grootste probleem om in de kuststreek wijnbouw te beoefenen was het verwerven van de benodigde waterrechten, vertelt Mario achteraf.
Van de ongeveer 120.000 hectare die Chili aan wijngaarden heeft, liggen er ongeveer 25.000 binnen de Valle de Colchagua. Daarvan zijn plusminus 4000 hectare bedekt met carmenère, wat neerkomt op 40 à 50 procent van hetCS_13 (Small) landelijk totaal. Vooral aan de voet van de Andes, waar Casa Silva zijn grootste bezittingen heeft, gedijt deze oude Bordeaux-variëteit uitstekend. Het is ook daar dat met een universiteit proefplantingen en andere experimenten worden gedaan om de best mogelijke, eigen Chileense klonen van carmenère te vinden. ‘Er zijn er al twee ontdekt, en mogelijk een derde.’ Hoe de wijn, de ideale wijn van carmenère moet zijn? Mario Pablo (1969) stelt: ’Romig, denk aan witte chocolade maar niet bittere, elegant, met zwart fruit dat niet overrijp is, een vleugje groenheid en wat ons betreft niet te veel hout. De wijn houdt het midden tussen een Merlot en een Cabernet Sauvigon – en verteCS_20A (Small)genwoordigt in wezen het beste van de oude wereld met het beste van de nieuwe.’ Deze woorden maken ons nieuwsgierig naar wat Casa Silva aan Carmenères te bieden heeft.  Meteen al de eerste, de Casa Silva Collección Carmenère  2012 is voorbeeldig, een modelwijn. Donkerrood, inderdaad romig, met een zachte frisheid, zwart fruit, wat laurier en drop, een fraaie finale – en gewoon ontzettend lekker. Adviesprijs €8,95. Nog wat meer van alles, inclusief toastachtig hout, biedt de Casa Silva Carmenère Reserva 2011 Cuvée Colchagua à €10,95. Voor de diveCS_14 (Small)rse wijnlijnen van Casa Silva en het dochtermerk Santa Dominga wordt altijd intensief geproefd, door drie mensen, inclusief Mario Pablo. ‘We doen dat voor zes kwaliteitsniveaus en beginnen al in de wijngaard, met de druiven.’ Op deze manier werd ook de Casa Silva Syrah Reserva 2011 Cuvée Colchagua samengesteld, een gulle, ook wat viognier bevattende wijn die volgeladen zit met cassis, omlijst door beheerst wat kruidig hout en die een prijskaartje van €10,99 draagt.  In zijn soort net zo verrukkelijk is de Casa Silva Viognier Reserva 2012 die de mond breed vult met milde citrus, abrikoos vooral, en een kleine kruidje. Ook deze kost gewoonlijk €10,99. Zijn beschikbaarheid iCS_17 (Small)s beperkt, want een aanzienlijk deel van het volume ging naar de KLM World Business Class. Distributeurs van Casa Silva zijn te vinden op www.casasilva.nl. Behalve met wijn is de familie Silva druk doende met paarden, waarvan er zo’n tweehonderd rondlopen in twee stallen en fokkerijen. Leden van het gezin, waaronder Mario Pablo’s oudste zoon, spelen zelfs polo op wereldniveau en er worden rodeo’s georganiseerd. Of, zoals Mario Pablo het formuleert:’Wij houden van wijn én van paarden.’

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

reisreportage1 (Small) Lub_10 - Mén
GENIETEN IN DE LUBÉRON

. Achteraf  beschouwd waren de ter plekke gemaakte opnamen voor de romantische film A Good Year (met o.a. Russel Crowe, zie de locatiefoto links) geen goede zaak voor Château La Canorgue. Dit vanwege de hondsbrutale toeristen die de tuin gewoon binnenliepen en soms zelfs met een ladder over de muur klommen. Eigenaar Jean-Pierre Margan werd gedwongen om zowel ‘verboden toegang’ Lub2A (Small)bordjes als afrasteringen te plaatsten, en om grote waakhonden te nemen. Tijdens mijn bezoek zag ik hoe drie Amerikaanse vrouwen de wijngaard betraden, snel foto’s maakten en weer wegreden – zonder ook maar enige belangstelling te tonen voor de wijnen. Terwijl die juist tot de lekkerste behoren van de hele Lubéron, zuidelijk in het Rhône-dal en noordelijk in de Provence. Het château staat bij Bonnieux, een fotogeniek dorp met blanke panden, aan de voet van een kasteelruïne en Lub8een paar middeleeuwse kerken (links). Château La Canorgue is gesitueerd langs de weg naar de Pont Julien, een perfect bewaard gebleven brug uit de Romeinse tijd (gebouwd rond het begin van onze jaartelling) die net als Bonnieux zelf veel toeristen trekt, soms voor een picknick bij zijn bogen (onder). Herinneringen aan de Romeinen tref je tevens aan op het landgoed La Canorgue, in de vorm van zLub6 (Small)even lange, ondergrondse aquaducten waaraan het domein zijn naam ontleent – en zijn water. Minstens zo opmerkelijk is de vroege overstap naar een biologische druiventeelt, al in de jaren zeventig van de vorige eeuw, lang voor wie dan ook in de regio. De gehele, 42 hectare omvattende wijngaard, waar de pluk altijd heel preciesLub4 (Small) wordt getimed,  is inmiddels gecertificeerd. Eveneens bijzonder is de milieuvriendelijke, halfronde, zelf ontworpen gistingshal waar de wijnen via zwaartekracht worden bewogen en gisten in roestvrijstalen tanks.
Tegenwoordig is het Nathalie (foto onder), de dochter van Jean-Pierre, de de gehele wijnbereiding superviseert. Een deel van haar intensieve scholing ontving ze in de Barossa Valley, Australië. Zij was het die, volgens Australisch model, het nachtelijk machinaal oogsten voor de witte en rosé wijnen initieerde (‘om oxidatie te voorkomen’). En ze lanceerde een aantal nieuwe wijnen, waaronder  Vendanges de Nathalie, een deelsLub3 (Small) à la Beau8jolais vergiste, soepele rode  wijn die dik in het zwarte fruit zit en tegelijk ietwat kruidig smaakt. Een van haar andere creaties, met nog wat meer dimensie, mede dankzij kruidig hout, werd Béret de la Canorgue gedoopt en kreeg een kikkerkop op het etiket. Tegelijk heeft Nathalie de kwaliteit van de rode klassieker Château La Canorgue hoog weten te houden. De 2011 bijvoorbeeld werd werd grotendeels, voor 70 procent om precies te zijn, uit syrah samengesteld en biedt een beschaafde, complexe smaak met besfruit, zwarte vruchten, kruidigheid, een vleugje laurier en beheerste houttonen. Geen wonder dat twee wanden van hLub5 (Small)et proeflokaal vol hangen met alle mogelijke oorkondes voor bekroonde wijnen. De fraai geschakeerde witte Château La Canorgue 2012 is ook niet mis en smaakt gewoon heerlijk, wat eveneens geldt voor de Viognier uit hetzelfde jaar: heel aromatisch, aangenaam fris en met een licht gekruid aroma van abrikozen..En de Château La Canorgue rosé doet niet onder voor de allerbeste soortgenoten uit andere Provençaalse regio’s. Je vindt dit Lubéron domein in de  Pieksman Wijnwinkel, Hogeweg 19, 1098 BV Amsterdam-Watergraafsmeer, (020) 645 82 32, wijn@pieksman.nl Het wijngebied Lubéron, aanvankelijk Côtes du Lubéron genoemd, ligt in zijn Lub7 (Small)totaliteit binnen het Parc Régional du Lubéron. Dat gedomineerd wordt door het behoorlijk beboste Montagne du Lubéron, waarover Judith Dufourny, een Nederlandse die ter plekke woont, een mooi gedicht schreef, met als eerste van vijf coupletten

het aarden beest languit van oost naar west
onder de plooien van een donker kleed
van pijnboom, steeneik, stoffig groen

Zowel aan de noord- als zuidzijde van het massief, waarvan de hoogste top 1100 meter bereikt, wordt wijnbouw beoefend. De gehele herkomstbenaming telt ruim 5200 hectare die jaarlijks zo’n 20 miljoen flessen voortbrengen. Met bijna de helft van dit volume is rosé de belangrijkste soort, daarna volgt rood met bijna een derde en tot slot wat wit. Behalve elfLub7B (Small)  coöperaties zijn ruim vijftig individuele wijnproducenten actief. In het algemeen gesproken zijn voor rosés en rode wijnen syrah en grenache de meest gebruikte variëteiten, maar ook mourvèdre, carignan en cinsault verschijnen veelvuldig in de blends. Bordeaux-rassen worden aangewend voor streekwijnen met andere herkomstbenamingen dan Lubéron; hier en daar groeit zelfs wat pinot noir.

Alleen al voor zijnLub9 (Small) wijnen, die je wonderlijk genoeg in Nederland weinig ziet, is de Lubéron een heerlijke bestemming. In nog sterkere mate geldt dit voor het steeds wisselende,  vaak reliëfrijke landschap, dat warme zomers kent, vrieskoude winters en waar dikwijls een straffe wind waait. Je vindt er ook talrijke stokoude, schilderachtige dorpen waar wandelen een visueel festijn is – en de alom aanwezige terrassen uitnodigend zijn. Misschien wel het bekendste van alle villages binnen de Lubéron is Ménerbes (beginfoto van deze reportage, en de omringende foto’s hierbij) Lub_10C (Small)dat net als Bonnieux aan de noordkant van het gebergte ligt. Het is nLub_10A (Small)amelijk hier dat ex-reclameman Peter Mayle een kwart eeuw geleden zijn besteller A year in Provence schreef. Het eindelijke dorp, een van Frankrijks mooiste,  bestaat uit smalle, vaak hellende straten en historische panden. Hier en daar krijg je een prachtig panorama over de omgevin. In dit voormalige bolwerk van Calvinisten staat de gerestaureerde 16e eeuwse kerk Saint-Luc. Op een paar kilometer van de dorpskern, richting Cavaillon, ligt Domaine de la CitadelleLub_11A (Small) (rechts) dat niet alleen een wijngaard heeft van 39 hectare, (probeer o.a. de intens smakende, kruidige rosé Les Artèmes), maar ook een museum met ruim 1200 kurkentrekkers, het Musée du Tire-Bouchon. (Als adept van de schroefsluiting vind ik dit de enige plek waar kurkentrekkers vandaag de dag thuis horen.)Lub_10B (Small) Behalve wijn is truffel, die arriveert vanaf eind november, een specialiteit van Ménerbes. Vandaar dat het  plaatje een Maison de la Truffe et du Vin de Lubéron heeft, gevestigd in een 17e-eeuws gebouw. Wie vanuit Ménerbes via de D104 oostwaarts rijdt, komt langs de romaanse Lub_12 (Small)abdij Saint Hilaire, een klein, stil complex dat alleen te bereiken is via een buitengewoon hobbelige hellingweg naar beneden. Het kleine complex (rechts) kan gratis worden bezocht.

Ongeveer alle wegen in de noordelijke Lubéron leiden naar Apt, dat een kathedraal heeft,en waar de zaterdagse Lub_13 (Small)streekmarkt op het grote stadsplein een feestelijk karakter draagt. In het seizoen worden er veel kersen en andere verse vruchten aangeboden; daarnaast is Apt bekend om zijn gekonfijte fruit. En ver terug in de tijd kun je  ter plekke via twee prehistorische musea. In oostelijke richting loopt vanuit Apt de N100, vrij druk Lub_13A (Small)maar tegelijk door veel natuurschoon omgeven. Op een gegeven moment, kun je rechtsaf via een smal weggetje richting Monjustin, een hoog heuvelgehucht met aan de voet daarvan een door Belden begonnen, landelijk sjieke, heel comfortabele Lub_14 (Small)bed & breakfast (foto links), Les Veaux, www.lesveaux.fr .Deze heeft ook een grote tuin met zwembad. Een afslag verder, maar dan links, voert naar Reillanne, dat verrees op, tegen en bij een heuvel waarop behalve een kerk Lub_18 (Small)de resten liggen van een fort. De drukste dag is zondag, want dan vindt ’s ochtends een streekmarkt plaats op een laag gelegen plein (rechts). De terrassen daarlangs doen dan hele goede zaken. Prettig logeren kan even bLub_17 (Small)uiten het dorp is in de rustige Auberge de Reillanne, open tijdens het seizoen, vanaf 1 april tot 20 oktober. Website www.auberge-de-reillanne.com. Een uitstapje zou kunnen gaan naar St. Michel l’Observatoire, misschien niet zozeer voor een hapje en een drankje op het Lub_42dorpsplein (alhoewel….), maar voor een bezoek aan de sobere kerk Saint-Michel en zijn deels daarachter, deels daarboven liggende, intieme priorijtuin, waar o.m. geurige rozen bloeien en zeer oude olijfbomen staan.(links).

Vanuit Reillanne loopt een aanvankelijk zeer bochtige bergweg in zuidwestelijke richting naar La Tour d’Aigues waar, aan de zuidkant van het dorp,  twee grote wijnbedrijven gevestigd zijn, een lokale coöperatie en Cellier de Marennon, een samenwerkingsverbLub_20 (Small)and voor het bottelen en verkopen van wijnen die geproduceerd worden door caves cooratives in de Lubéron en Côtes du Ventoux. In totaal zijn er zo’n 1200 druiventelers bij betrokken die ongeveer 7600 hectare met druivenstokken bewerken. De belangrijkste attractie van het plaatsje is het 17e-eeuwse Château la Tour d’Aigues, of althans wat daarvan resteert: overblijfselen van murLub_21B (Small)en en enkele gebouwen die vroeger lichtblauwe daken hadden, alsmede een triomfpoort. In een van de gebouwen werd behalve het toeristenbureau ook een keramiekmuseum ondergebracht, het Musée des FaïencesLub_50A (Small). Vanaf het kasteel en voorbij een parkeerplaats kun je het oude, compacte centrum inlopen voor een korte, leuke voettocht door smalle straten met hoge oude, panden. Even verder zuidwaarts bevindt zich Pertuis, een tamelijk grote provincieplaats met onaantrekkelijke, deels behoorlijk vercommercialiseerde buitenwijken, maar toch ook een sfeervol centrum met enkele fonteinen, rond een klokkentoren en de ruïne van en 12e-eeuws kasteel. Aan het stadsplein staat de bij herhaling verbouwde kerk Saint-Nicolas (boven) waar niet alleen de Lub_23 (Small)religieuze schatten, maar ook het orgel het bekijken waard zijn. Enkele kilometers westelijk, langs de D 973, werd het imposante wijngoed van de Lubéron gecreëerd,Lub_22 (Small) Château Val Joanis. De gehele bezitting omvat 350 hectare, waarvan 100 met druiven. In het ontvangstlokaal zijn lekkere wijnen te proeven (waaronder de behoorlijk complexe ‘rosé gastronomique’ Joséphine). Achter de ruimte ligt een van Frankrijks mooiste tuinen. De planten, bloemen (waaronder rozen), groenten en vruchten groeien op drie terrassen en werden geplant vanaf 1978. Het – geheel gerestaureerde – kasteel zelf kan niet worden bezocht. Een kasteel waar toeristen wel welkom zijn, prijkt hoog boven Ansouis, niet ver noordelijker in de zuidelijke Lubéron (onder). Aanvankelijk fungeerde dit als militair bolwerk, maar Lub_24 (Small)vooral in de 17e eeuw werd het getransformeerd tot een lustslot, compleet met tuinen, een park en terrassen. Het behoort aan de familie Sabran die graag het antieke meubilair, de collectie porselein, de schilderijen en andere aanwezige huisraad van Château d’Ansouis toont. Langs de weg van Ansouis naar PertuLub_29 (Small)is staat Château Turcan, een wijndomein waarvan de betere, op vat gelagerde rode wijnen stevig zijn en lang nahangen in de mond. Wel zo aardig is het Musée des Lub_26 (Small)Arts et des Métiers du Vin, een privémuseum waar talrijke wijnwerktuigen worden geëxposeerd.  Waaronder, in een grote zaal, indrukwekkende oude persen. Vanuit Ansouis is het slechts een kilometer of 5 naar Cucuron dat ooit in zijn geheel behoord heeft aan de familie Sabran, dezelfde van Ansouis. Lub_31 (Small)Een wandeling door het deels ommuurde dorp voert langs een donjon ofwel versterkte toren, twee andere markante torens, de boven een poort gebouwde, fraaie woning van koningin Jeanne, een paar stadspoorten en hoogbejaarde huizen (foto rechts). Tot slot, we komen alweer in de buurt van Bonnieux, is er Lourmarin. Deze parel van de Lubéron, die je bereikt via een straat met platanen, bestaat grotendeels uit bochtige Lub_35 (Small)straten met 16e en 17e-eeuwse panden waarin Lub_33 (Small)behalve cafés, een ijssalon en restaurants (een stuk of tien, de meeste met terrassen voor of achter) ook galerieën, ateliers van kunstenaars en snuisterijenwinkels gevestigd zijn. Je vindt er tevens gezellige pleintjes, een klokkentoren, een deels  romaanse kerk en een kerkhof waar Albert Camus begraven ligt, Nobelprijswinnaar literatuur. Even buiten het dorp staat hLub_40 (Small)et Château de Lourmarin, het eerste van de Lubéron dat verrees in renaissancestijl. Je ziet er grote zalen, een immense keuken, een monumentale wenteltrap en dit monument kan het gehele jaar worden bezocht. Bovendien vinden er concerten en andere evenementen plaats, samen met exposities van jonge kunstenaars die in het kasteel wonen (en door  beherende stichting worden gesteund). In Lourmarin en eigenlijk de hele Lubéron zijn kunst en levenskunst nauw met elkaar verweven.

Lub_39 (Small)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Nos (Small) VINOSTALGIE (18)
Van links naar rechts Harold Hamersma, Pieter Nijdam, Nicolaas Klei… grapje. Nee, dit zijn niet de Nederlandse wijnpublicisten aan het werk, maar een aantal onbekende, gewichtige (letterlijk ook) Duitse heren die lang geleden wijn proefden in een historische kelder onder een hotel in Assmannshausen – een dorp dat binnen de Duitse Rheingau vooral bekend om zijn rode wijnen.

 

Etiket okt 13 (Small)

Een van Duitslands mooiste kastelen, Schloss Eltz, ligt verscholen in de bossen boven het Moezel-dorpje Moselkern. Na een mooie wandeling van een half uur bereikt men dit kasteel, dat 850 jaar zonder noemenswaardige verwoesting heeft overleefd, en dat al die tijd in bezit was van de graven van Eltz. Een rondleiding is zeer de moeite waard vanwege de prachtig ingerichte kamers, wapenzalen en schatkamers. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw stond dit kasteel afgedrukt op het 500 Mark biljet van Duitsland. De graven van Eltz, die ook eigenaars zijn van een wijnhandel, hebben dit biljet vervolgens op hun wijnetiketten gedrukt. Aldus Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit
wiens collectie dit label afkomstig is.

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.