. Het idee voor een wijncruise is dit: aan boord van een groot, supercomfortabel
cruiseschip heeft een klein gezelschap Nederlanders een eigen, van wijn
doordrenkt programma dat bestaat uit excursies, proeverijen en maaltijden.
Dit programma wordt door mij samengesteld en persoonlijk begeleid. Voor
alweer de vijfde keer werd afgelopen nazomer gevaren over de westelijke
Middellandse Zee, op de Noordam van de Holland America Line. Dit schitterende schip dateert uit 2006 en had tijdens onze reis ruim 800 bemanningsleden aan boord voor een kleine 1100 passagiers. Als gastheer in het groot fungeerde hotelmanager René Tuinman, terwijl een andere Nederlander, Rob van Leeuwen, als executive chef verantwoordelijk was voor alle maaltijden. In diens keukens, verspreid over vijf dekken, werken bijna 130 mensen. Tijdens een rondleiding door de hoofdkeuken vertelde Rob, die o.m. ervaring opdeed bij Henk Savelberg, wat er allemaal wordt gedaan en bereid buiten de gewone maaltijden om. Bijvoorbeeld buffetten en barbecues op het achterdek, een dessertextravaganza (zie de foto), 300 à 400 roomservice ontbijten en, in het luxe restaurant The Pinnacle Grill, dagelijks 120 tot 150 dinercouverts. Men verwerkt op de Noordam in een week tijd gemiddeld 62.500 kilo verse groente, ruim 3500 kilo aardappels, bijna 5400 kilo vlees, 1300 kilo vis, 1170 kilo schaaldieren en 23.000 eieren.

Hoogtepunt van de wijncruise was de excursie naar Torres, vanuit Barcelona. Geen wijnbedrijf ter wereld biedt zijn bezoekers zo’n rijk verblijf. Dit begint met een film, dan enkele minuten in een aromastraat (geuren en beelden) en vervolgen een rondrit over zowel het terrein als door de kelder van het tempelachtige nieuwe complex voor topwijnen, de
Celler Waltraud (foto boven). In deze ondergrondse ruimte krijg je ook historische hologrammente zien. Daarna wordt een bezoek gebracht aan het wijnmuseum, en tot slot
vindt een proeverij plaats. Het Nederlandse gezelschap proefde samen met Miguel Torres zelf, de ongekroonde wijnkoning van Spanje, in diens eigen restaurant Mas Rabell. Tijdens een Catalaanse lunch daar werd o.a. geschonken de Chileense Sauvignon Blanc 2007, Santa Digna, een levendige, opwekkende, loepzuivere wijn met zowel plantaardige elementen (paprika, gras) als fris fruitige (richtprijs €7,80). Wit fruit plus wat citrus, kruidigheid en substantie werden geboden door de Catalaanse Nerola Xa.rello 2006, perfect bij hartige taarten en veel visgerechten (€10,75). Ook de rode, uit Chili afkomstige
Cordillera 2004 imponeerde, een verleidelijke, zacht kruidige, door toastachtig hout, een kruidje en zwart fruit getypeerde, stevige creatie van voornamelijk oude cariñenastokken (hooguit circa €20).

Via Livorno brachten we een bezoek aan het Toscaanse topdomein Tenuta
dell’Ornellaia
, waar een op zee uitkijkende wijngaard werd bezocht (foto boven), de kelder bekeken en een drietal wijnen geproefd – waaronder de door kracht, beschaving, lengte en diepgang getypeerde Ornellaia 2005, een van ’s werelds allerbeste rode
wijnen, vervaardigd van vier Bordeaux-variëteiten (importeur www.vinites.com).
Tijdens het diner diezelfde dag vloeiden twee karaktervolle andere Italiaanse
wijnen in het glas, waaronder de witte, zeer gewaardeerde, kruidig-fruitige
Bolina del Salento 2007 van het in Puglia gevestigde huis Rosa del Golfo. Het was een compositie van voornamelijk verdeca, aangevuld door chardonnay (€11,50). Verkrijgbaar bij De Gouden Ton, www.goudenton.nl;

. Het waren priesters van Mallorca die langs de Amerikaanse westkust missieposten
stichtten, als San Diego en San Francisco, en daar ook de eerste wijndruiven
plantten – van een soort die als naam zou krijgen mission grape. Alleen al hieruit valt te begrijpen dat Mallorca reeds eeuwenlang wijn produceert. Vandaag dag gebeurt dat nog steeds. De grootste wijnbouwer is José L. Ferrer, gevestigd in het dorp Binissalem.
Een kelderwandeling daar werd afgesloten met een kelderproeverij van witte en rode wijnen voornamelijk gemaakt van typisch Mallorcaanse rassen, zoals witte moll en rode manto negro. Een heerlijke viswijn was de  2007 van moll plus chardonnay. Momenteel heeft Ferrer geen importeur in Nederland. Je moet dus naar het eiland toe om de wijnen te kunnen drinken – maar dat is bepaald geen straf. Zie ook www.vinosferrer.com. Even voorbij uit Monte-Carlo werd tijdens de avondmaaltijd genoten van twee Provençaalse wijnen – gemaakt door een Nederlander, Dick de Groot. Die is eigenaar van een prachtig wijndomein bij Le Luc-en-Provence. Het heet Domaine de l’Amaurigue en werd onder Dicks leiding geheel gerenoveerd, terwijl hij tevens een perfect toegeruste kelder bouwde. Zijn wijnen hebben inmiddels medailles en andere distincties gewonnen. We dronken de kostelijke, kruidig fruitige rosé 2007 (€6,99) en de op vat gelagerd, behoorlijk genuanceerde, flink wat fruit biedende rode 2006 (€7,99). De wijnen liggen, zolang de voorraad strekt, bij Gall & Gall, www.gall.nl.

Op weg naar het door bergen omgeven Palermo vond een boordproeverij
plaats, Expressies van Sauvignon Blanc & Pinot Noir. Klassieke, dus Franse versies van deze wijnen werden gekeurd naast andere – die verrasten door hun kwaliteit en vaak minstens eenzelfde niveau boden. De mineralig frisse, bijna Chablisachtige Pouilly-Fumé
2007
van Cailbourdin (€18,50) kreeg prachtig tegenspel van de knisperende frisse Sattlerhof Steirische Klassik 2007 uit het Oostenrijkse Steiermark (€17,50) en de zeer
expressieve, grassig-fruitige Isabel Estate 2007 uit het Nieuw-Zeelandse Marlborough (€18,50). De prachtigste Pinot Noir was de gulle, krachtige mooie geschakeerde Bohan Dillon 2006 van de Californische Hirsch Winery – een bijkans perfecte wildwijn (€31). Alle te koop bij De Gouden Ton, www.goudenton.nl. In de omgeving van Palermo werd een bezoek gebracht aan Duca di Salaparuta, een van Sicilië’s toonaangevende producenten. Het gezelschap keek in de sfeervolle vatenkelders en maakte een professionele proeverij mee onder leiding van oenoloog-wijnmaker Giovanni di Giovanna. Eigenlijk alle wijnen, van de blanke, frappant frisse, complexe Kados 2007 tot en met de rode, dimensierijke topwijn Duca Enrico 2004 imponeerden door hun kwaliteit, terwijl de witte en rode versies van de merkwijn Corvo uitblonken door betrouwbaarheid. Op de laatste dag voor de vlucht terug, vanuit Rome, werd vanuit Salerno gereden naar het nummer één wijnbedrijf van Campania, Feudi di San Gregorio. Dit beheerst honderden hectaren wijngrond en
beschikt over een designachtig keldercomplex met ervoor een kruidentuin, ernaast een rozentuin en eronder een koele kelder waar religieuze koormuziek klinkt. Voor de wijnen – alle van onberispelijke kwaliteit, zoniet ontzettend lekker – gebruikt men alleen regionale druivenrassen.


De witte, absoluut verrukkelijke Greco di Tufo 2007 combineert in zijn zacht frisse, ferme smaak diverse soorten fruit met een hint van hout (richtprijs €17,75), de witte Lacryma Christi del Vesuvio 2007 vormt een opwekkende melange van groene appel, fris citrusfruit en specerijen (ruim €13). Beide wijnen – verkoopadressen via
www.vinites.com – deden het uitstekend bij een lunch van hartige hapjes, bereid door Feudi’s eigen restaurant. Het was een smakelijke finale van een memorabele wijncruise.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

. Vlak voor het begin van de wijnmaand ben ik vereerd met de allereerste
Marketing Award van het Productschap Wijn. Dit vanwege mijn altijd zeer marktgerichte – dus op consumenten afgestemde – activiteiten van de afgelopen veertig jaar, waaronder meer dan honderd boeken, duizenden artikelen, talrijke tv-programma’s, radiocolumns, lezingen, proeverijen en wijnreizen. Inmiddels, maar was natuurlijk al
duidelijk, is ook deze website een echt medium geworden dat maandelijks
veel bezoekers trekt.

De prijs, die als neventitel Oeuvre Award heeft, werd uitgereikt tijdens het derde Symposium Wijn & Marketing van voornoemd productschap. Ik kreeg hem uit handen van juryvoorzitter prof.dr.ir. Kitty Koelemeijer, directeur en hoogleraar marketing aan de
Nyenrode Business Universiteit.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Het opmerkelijke etiket
van deze maand werd gecreëerd door een Franse producent, Paul Boutinot.
Het betreft Old Tart en heeft betrekking op een witte Zuid-Franse wijn
met ‘een weelderige body’. Vooral in Engeland, waar men dit
soort Benny Hillachtige humor weet te waarderen, is de wijn een succes,
maar in preuts Amerika durfde men hem niet te importeren. Overigens is
Old Tart witte tegenhanger van de rode, wie weet vreemd geurende Old Fart.

*

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.