SNELCURSUS WIJNPROEVEN

Regelmatig bereikt me het verzoek om ‘onderricht’ te geven
in het proeven van wijn, ook van nieuwe buren.

In eerste instantie verwijs ik de – meestal jonge – wijnliefhebbers naar mijn
door Ronald Hoeben knap gefilmde, ontspannen snelcursus wijn proeven
die al zo’n elf jaar op YouTube staat. En die inmiddels door een recordaantal
van ruim 16.500(!) geïnteresseerden werd gevolgd.
Ziehier de link
Wijncursus: wijn proeven met Hubrecht Duijker – YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=d1mqfIoIM_Y

 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  HOERA voor BRDA

Als reisbestemming is Slovenië een parel. Het kent veel natuurschoon, levert heerlijke wijnen, is gastronomisch ontwikkeld, werd nog niet ontdekt door massatoerisme en wordt bevolkt door gewoon aardige mensen die uitstekend Engels spreken. Nog altijd koester ik de herinneringen van mijn bezoek aldaar – heerlijke herinneringen die terugkwamen bij het lezen van onderstaande reisreportage die Paul Balke en Ronald Groot publiceerden over het mooie, dicht bij Italië gesitueerde wijngebied Brda.
De reportage verscheen eerder in een supplement van Perswijn.

Het naar een dorp genoemde gebied Brda telt 7200 hectare en wordt beschouwd een van de meest pittoreske wijnlandschappen van Europa en wordt vanwege de vele glooiende heuvels vaak vergeleken met Toscane. Tevens is het een van Slovenië’s belangrijkste wijnbouwgebieden, op slechts een uur rijden van zowel de hoofdstad Ljubljana als Venetië. Het lijkt of op elke heuveltop een grote dorpskerk staat, meer dan dertig in totaal. Overal op heuvels en in dalen vind je kronkelende landweggetjes tussen wijngaarden en boomgaarden. Overigens is de makkelijkste manier om per auto Brda te bereiken via het nabije Italië.  Brda heeft één grote wijncoöperatie en een paar grotere bedrijven, maar verder worden de wijnen vooral gemaakt door kleine familiebedrijven. De gastvrijheid is groot: haast overal kun je wijnen proeven, een leuke rondleiding krijgen en/of een maaltijd genieten. Bovendien is er vaak accommodatie aanwezig. De regio staat voorts bekend om zijn traditionele mediterrane keuken. Een bezoek aan Brda is ondenkbaar zonder te genieten van een royale maaltijd op een terras met uitzicht, en nippend aan een glas witte Rebula, de grote witte wijnspecialiteit. De gelijknamige druif groeit in ongeveer een kwart van Brda’s 1800 hectare wijngaarden.  culturele erfgoed van de regio rond het plaatsje Brda (circa 5700 inwoners) vind je terug in de cultuurlandschappen en de typische architectuur van dorpen, kastelen en kerken. In veel kleine plaatsen zijn oude huizen gebouwd met grote poncastenen.
Voor wie nog nooit in Brda nog nooit bezocht zou de 23 meter hoge uitkijktoren in Gonjače een aantrekkelijke eerste halte kunnen zijn. Even verderop ligt het fraaie middeleeuwse dorp Šmartno, waar zich een toeristeninformatiecentrum bevindt. Het nabij gelegen Šmartno bezit een oud fort, troont hoog op een uitkijkpunt en heeft alles in zich om uit te groeien tot een kunstenaarsdorp. Even verderop, in het centraal gelegen Dobrovo, vind je de bijzondere villa Vipolže die dateert uit de Renaissance. Het plaatselijke kasteel (foto) dateert uit de Slovenië’s Oostenrijkse periode en behoorde ooit aan de familie Coronini-Cromberg.  Dobrovo is bovendien de zetel van de wijncoöperatie Klet Brda. Deze is de grootste van Brda en heeft ook de grootste kelder van het land. De gehele tocht voert voortdurend langs wijngaarden en olijfgaarden, en overal kun je stoppen om een kelderproeverij mee te maken, soms ook van internationaal geprezen wijnen. Opvallend is hoe steil de wijnhellingen soms zijn; twee derde meet minstens 5 graden. Vandaar ook de talrijke terrassen.
Het jaar 1947 was een belangrijk, zoniet tragisch moment voor Brda: de streek werd toen door gescheiden van het Italiaanse Collio. Vervolgens sloot men de grens en was er jarenlang nauwelijks contact mogelijk met de andere kant. Soms ook werden families gescheiden. Het isolement was groot. Pas na 1991, toen Slovenië onafhankelijk werd, kon het gebied zich gaan ontwikkelen. Al die jaren moesten de boeren hun druiven naar de coöperatie brengen en was er maar heel weinig handel. Nu echter is Brda op weg om een toonaangevende Europese wijnregio te worden. Er bestaat een groeiende belangstelling voor de wijnen, mede omdat de en de kwaliteit daarvan veelal snel en sterk is gestegen. Er wordt ook op verschillende manieren met de Italiaanse wijnstreken Collio en Colli Orientali.  Seizoen festivals zijn in Brda hoogtepunten waarop, zoals gebruikelijk in Slovenië, veel wordt gezongen en gedanst. Denk aan o.a. het gastronomische wijnfestival Brda & Wine  (in april), het Kersen Festival en de Open Wijnkelders (in juni). Bij die gelegenheden stromen bezoekers naar Brda om er te genieten van de wijnen, de culinaire producten en de geweldige sfeer.
Voor toeristen, ook die uit eigen land, is een boeiende optie is de wandeling langs de Alpe Adria Trail en de Juliana Trail, ten noorden van het plaatsje Brda. Je kunt in de streek bovendien fietsen langs wijngaarden en kastelen, terwijl je onderweg grotten ontdekt en memorabele locaties uit de Eerste Wereldoorlog, zoals op de Monte Sabotino. Met de auto toeren, wandelen, fietsen, lokale producten proeven, culinaire ervaringen opdoen, proeverijen van olijfolie, honing en marmelade, themaroutes en begeleide excursies: dit alles maakt  de Brda regio tot een ideale toeristische bestemming voor liefhebbers van iets speciaals. Niet voor niets zette CNN het Brda gebied op een wereldwijde lijst met elf bezoekwaardige, maar nog onontdekte wijnstreken. Wie Brda bezoekt, wordt ook ondergedompeld in een bijzondere gastvrijheid; vaak word je ontvangen met een glaasje Rebula, lokale kazen, salami en zelf gebakken brood. Het is onmogelijk om niet meteen verliefd te worden op Brda.

AANBEVOLEN STREEKRESTAURANTS

Gredic (Medana): www.gredic.si
Kruh in Vino (Vipolže): www.kruhinvino.si
Restaurant Belica (Medana): www.belica.si
Restaurant Vino Modana (Medana)
Kabaj-Morel (Dobrovo)
Klinec Plešivo (Dobrovo)
Homestead Klinec (Medana)
Hiša Marica (Šmartno)

***

 

 SCHILDERIJ VAN DE MAAND

In een onder de Tuinclub Abcoude circulerend tijdschriftje, Tuinjournaal, zag ik een kleine, vroege-lente foto waarvan de grote boom en andere bomen erachter enigszins deden denken aan bewegende ballerina’s die dansen op een tapijt van voorjaarsbloemetjes. Vervolgens heb ik er (met acrylverf, acrylstift, pastelkrijt, pastelpotlood en houtskool) een impressie van geschilderd. De titel luidt Bomenballet, buitenplaats Calorama (Noordwijk).
Voor meer details zie Landschappen op www.vinpressionist.com.

 

 

MEMORABELE MAALTIJDEN (6)
genoten door Hubrecht Duijker

Mijn vorige maand beschreven maaltijd in l’Auberge de l’Ill vond plaats in 2012, maar onlangs vond ik een veel eerdere impressie terug die zeker zo lekker leest. Ik maakt hem voor een Elzas special van… Allerhande. In de late zomer van 1998 vloog ik naar Straatsburg, reed vervolgens naar Illhausern en gebruikte daar de lunch, om vervolgens dezelfde dag terug te reizen. Ziehier een samenvatting van de vier pagina’s tellende, bijna een kwart eeuw geleden geschreven reportage.

***

Illhausern, een stil dorp in de Frans Rijnvlakte. Na verwoest te zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de naast een brug over het bochtige riviertje Ill gelegen herberg l’Arbre Vert van de familie Haeberlin in 1950 weer opgebouwd, groter en luxueuzer dan voorheen. Dit gebeurde onder leiding van twee broers, de rustige, stille Paul Haeberlin die was opgeleid tot kok, en de energieke, praatgrage Jean-Pierre die kunst en architectuur had gestudeerd, gevolgd door een restaurantstage in Parijs. Beiden vulden elkaar volmaakt aan. Hun bedrijf – herdoopt in l’Auberge de l’Ill – kreeg anno 1952 zijn eerste Michelin ster, vijf jaar later een tweede, en in 1967 een derde. Nog altijd dirigeert Jean-Pierre de bediening, terwijl Pauls zoon Marc als chef-kok fungeert, zij het dat Paul zelf (75 jaar jong) nog elke dag aanwezig is, in kokstenue.

Dagelijks ontvangt de vijftig mensen tellende staf voor zowel de lunch als het diner een maximum van honderd gasten. Jean-Pierre stelt: ‘Wij willen dat iedereen zich bij ons thuis voelt, of het nu een koningin is, of een echtpaar dat lang heeft moeten sparen om hun trouwdag te vieren’. Als aperitief adviseert sommelier Serge Dubs (in 1989 uitgeroepen tot beste wijnober ter wereld) een glas Muscat. Deze droge, naar verse druiven geurende wijn beschouwt men in Alsace als het ideale aperitief. De Muscat krijgt gezelschap van een voorafje dat zó verrukkelijk is dat ik er een heel bord van zou lusten, namelijk een coquille met een saus van prei, truffel en aardappel.

Daarna begint de tafelpret pas echt. In zijn keuzemenu’s verwerkt Marc Haeberlin (‘de regionale keuken is ons fundament, van daaruit bouwen we verder’) altijd een veelheid aan smaken. Zacht en subtiel worden vaak afgewisseld door kruidig en pittig. Een fijn smakend gerecht als steurfilet met kaviaar (beide uit de Gironde), en een licht romige wijn- en kaviaarsaus, zuurkool en aardappeltjes wordt gevolgd door een moot tarbot op Cajun gekruide inktvisjes. En als hoofdgerecht arriveert heel langzaam, bij 100 graden Celsius gegaarde duivenborst die bedekt wordt door een spinaziemousse. Serge Dubs voorziet elke schotel trefzeker van een passende wijn. Een mineralige Riesling Schlossberg komt bij de steur met kaviaar, een zeldzame, bijna exotische Klevener de Heiligenstein bij de kruidige tarbot met inktvisjes, en een door rood fruit gedomineerde Elzasser Pinot Noir bij de duif. Steeds is sprake van een heerlijke harmonie.

Bij de kazen mag de regionale, markante Munster niet ontbreken. Hij ligt op de kaastrolley, maar kan ook in bewerkte vorm worden besteld, koud of warm. Het zoete dessert wordt een fantastisch, met vanille-ijs gevuld schuimtaartje ‘op de manier van grootmoeder Haeberlin’ met erbij een aardbeiensorbet. De lunch wordt besloten met thee, een snoeperijtje en een heel klein nadessert in de vorm van tiramisu. Het afscheid valt zwaar, maar de geuren, de smaken, de beelden en een warm gevoel van welbehagen blijven: pure perfectie is onvergetelijk.

***

 

Ludovico Einaudi (1955) is een beroemde Italiaanse pianist en componist van niet alleen klassieke, maar ook moderne muziek. Hij werd geboren in Dogliani, Piemonte, in een gezin van wijnbouwers dat wijngaarden bezit binnen de herkomstbenamingen van Barolo, Barbaresco, Langhe en Moscato d’Asti. Ludovico is overigens de kleinzoon van Luigi Einaudi, de tweede president van Italië. Aldus de toelichting van de etiketten verzamelaar Bert Wentzel, jokebertwentzel@gmail.com, die dit label selecteerde uit zijn omvangrijke collectie.

 

 

 

 

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website in dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.