reisreportage1

. Bootje varen, wijntje drinken, dat kan in Porto, de tweede stad van Portugal. Vanaf de sfeervolle rivierkade kun je een korte rondvaart boeken over de Douro, met als afsluiting een rondleiding met proeverij in een van de Port-kelders aan de overkant,
in Vila Nova de Gaia. Bijvoorbeeld bij Sandeman (toegang 3,50 euro), waar de ene groep na de andere keurig en vriendelijk ontvangen wordt. Eenmaal terug in Porto zijn er op en boven de kade tal van eethuizen, de meeste met terrassen, waar je kunt lunchen. Zelf deed ik dat op het terras van Farol da Boa Nova, waar o.a. de boven houtskool gegrilde zeebaars lekker smaakte (9,50 euro). Als wijn daarbij vloeide een witte Vinho Verde in het glas, tintelend fris, levendig, van fruit voorzien en iets steviger dan de meeste; de met zilver bekroonde Azal 2007, Casa de Oleoros (11,90 euro). Waarom zien we dit soort perfecte zomerwijnen hier haast nooit, en is de meeste Vinho Verde op onze schappen vaak vrij plat van smaak, met ook een commercieel zoetje? Een stijlvol eetadres voor wijnliefhebbers bevindt zich sinds oktober vorig jaar in het Palácio de Bolsa (beurspaleis). Het heet O Comercial en noemt zichzelf wine restaurant.
Ten noorden van Porto ligt de kerkenstad Braga. Een van
de belangrijkstebezienswaardigheden daar is de honderden treden tellende,symmetrische, barokke trap voor de op een heuvel tronende kerk Bom Jesus. Aan een pleintje van het stadshart ligt het kleine eethuis Cruz
Sobral
, dat al drie generaties geleid wordt door dezelfde familie. Omdat Braga middenin het herkomstgebied van Vinho Verde ligt, beval de ober daarvan een wijn aan, de op bruine fles gebottelde Muvalhas de Monçao 2007 (7,80 euro). Het bleek een enigszins florale, sappige wijn te zijn met nuances van peer plus citrus – erg lekker bij de regionale dagspecialiteit van gele rijst, spek, twee sinaasappelpartjes, gegrilde rozijnen, pijnpitten en draadjesvlees van eend, een soort poor man’s canard à l’orange, heel smakelijk (15 euro).Altijd lekker in Portugal zijn verse sardines, veel groter dan die wij
kennen uit blik, en doorgaans gegrild. Langs de boulevard van de badplaats Nazaré, die een heel breed strand heeft, heb ik er voor weinig geld (6 euro voor een zeer royale portie, met ook gekookte aardappelen) van gesmuld tijdens een zondagse, druk bezochte lunch in het grote eethuis Adega Oceana. Erbij, toch maar weer – het was een mooie, zonnige dag – een Vinho Verde gekozen. Dit keer een tamelijk licht type (11 procent alcohol), echt droog, met een minuscule pareling en grapefruitachtig fruit: zalig
gewoon. Het was de Terras do Minho 2007 (20 euro). Deze zelfde Noord-Portugese wijn smaakte eveneens verrukkelijk bij het voorgerecht van gegrilde, verse garnalen. Kennelijk zijn de Portugezen verzot op zoet. Want overal vind je pastelerias, ruim gesorteerde banketbakkerijen waar meestal tafeltjes en stoelen staan, omdat er ook koffie of thee kan
worden gebruikt.

Op een zondagochtend, na Portugals grootste kerk bezocht te hebben, de
Mosteiro de Santa Maria in Alcobaça, heb ik op het plein daar tegenover gesmuld van vers gebak – keuze uit zo’n dertig soorten! – met thee in Pasteleria Alcoa.
Je houdt ook niet voor mogelijk druk het daar was met mensen die dozen
gebakjes meenamen voor later bij de lunch.
De Champs Elysées van Lissabon is de bomenrijke Avenida da Libertade, waarvan men de brede trottoirs van mozaïeken heeft voorzien. Behalve
sjieke winkels en comfortabele hotels zijn er ook eethuizen te vinden. Bekend om zijn schelp- en schaaldieren is op een straathoek gesitueerde
Ribadouro. Je kunt daar o.a. lekkere oesters bestellen (prijs per kilo 19,75 euro) die bijna groen ogen en behoorlijk zilt smaken. Even verderop, in Hotel Tivoli, is een vestiging van Brasserie Flo gevestigd, voor wie even wil afkicken van Portugese gerechten en Portugese wijnen. Op de kaart staat o.m. Riesling zuurkool parfumé de la mer,
met coquilles en enkele soorten vis. De mooiste maaltijd met ook de mooiste wijnen genoot ik Lissabons enige restaurant met een Michelin-ster, het op een parkheuvel prijkende Eleven. Riante amuses, een terrine van sardine met artisjok, gestoofde wang van zwartpootvarken, hartige kazen (waaronder een van de
Azoren), ijs van olijfolie en een dessert van marscapone met rabarber behoorden tot het huismenu. Op verzoek stelde de jonge, vriendelijke, uiterst deskundige sommelier Nuno Jorge (links) het bijpassende wijnarrangement samen uit louter Portugese wijnen – en dat werd een delicieuze ontdekkingsreis.
Ik proefde bijvoorbeeld de beste witte Douro ooit, de Doña
Berta Reserva 2007
van oude rabigatostokken, de beste droge Verdelho ooit, de Domingos Soares Franco 2007 uit Terras do Sado, en de beste rode Dão ooit, de Casa Dos Gaios 2004. Ik heb naar Nederlandse importeurs van deze wijnen gezocht, maar wonderlijk genoeg niemand kunnen vinden. De kwaliteit die Portugal vandaag de dag biedt, buiten natuurlijk de overbekende Port, is blijkbaar deels nog onbekend.

. Voor de zoveelste keer heeft de Consumentenbond vijfhonderd wijnen laten testen ‘op smaak én chemische kwaliteit’. Het resultaat werd bijeengebracht in de Wijngids 2008
en is uitermate treurig. Met name de wijnomschrijvingen vormen een dieptepunt
van armoedigheid. Neem bijvoorbeeld de Tierra Buena Chardonnay 2007 uit Argentinië, te koop voor 4,99 bij Plus. Daarover schrijft Harold
Hamersma in de Zomerwijnalmanak 2008: Rond en pittig. Wat frisser dan die van 2006. Perzik, mango, passievrucht en vanille. Op en top Nieuwe Wereld. Erg smakelijke Chardonnay van de al sinds jaar en dag betrouwbare
producent Finca Flichman.
De wijn krijgt bovendien een ster. Dezelfde Chardonnay krijgt van de Consumentenbond als enige omschrijving: Veel geur, weinig zuur. Daar moet je het als lezer dan mee doen. Bij de opmerkingen staat nog wel tinteltje en te bitter, maar die notities zijn beide hoogst dubieus. Exact dezelfde Chardonnay (natuurlijk wel op
een ander tijdstip gebotteld) wordt met het merk Viña de Barrancas verkocht door de Hema. Hierbij komt als enige omschrijving Weinig geur. En tussen de karige opmerkingen lezen we nu 7up smaak. Het smaakoordeel in punten verschilt eveneens. De eerste Chardonnay ontvangt een 6,8, zijn tweelingbroer slechts 5,6. Wat zien we echter bij de óók weer gelijke Tanguero Chardonnay 2007 die C1000 aanbiedt? Zowaar 8,8 punten
voor de smaak. Enzovoorts, enzovoorts. Geklungel en slordigheid ten top. Zéker wat de wijn betreft zou de Consumentenbond zelf eens moeten worden getest.

. Dat de vooral in rode wijn aanwezige stof resveratrol goed is voor hart en bloedvaten hebben wetenschappers inmiddels bij herhaling aangetoond. Een nieuwe studie, van Duitse onderzoekers aan de universiteit van Ulm, doet vermoeden dat resveratrol eveneens helpt tegen overgewicht. De stof houdt de ontwikkeling van bepaalde
cellen tegen waardoor deze zich niet ontwikkelen tot zogeheten vetcellen.
Je kunt het haast al voorspellen: in de nabije toekomst praten we niet meer over een Sonja Bakker-dieet, maar over een resveratroldieet.