~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

DAGJE DARTMOOR

De meeste mensen buiten Engeland kennen Dartmoor dankzij Conan Doyle die zijn speurheld Sherlock Holmes er een mistig, griezelig avontuur deed beleven, in The Hound of the Baskervilles. De auteur schreef het verhaal ter plekke. Hij logeerde in het Duchy Hotel, tegenwoordig bezoekerscentrum, in het centraal gelegen dorp Princetown. Anno 1810 werd dit hotel speciaal gebouwd voor officieren die krijgsgevangenen moesten bewaken in de plaatselijke  gevangenis die een jaar eerder was geopend – en die nog altijd fungeert, en zelfs tot Engelands beruchtste behoort. Het ooit nogal lugubere, tegelijk desolate imago dat Dartmoor heeft gekend is inmiddels verdwenen. De gehele gelijknamige streek – die circa duizend vierkante kilometer bestrijkt en die gelegen is in zuidwest Engeland, zo ongeveer tussen Exeter en de havenstad Plymouth – werd bijna zeventig jaar geleden tot national park verklaard, en trekt normaliter beduidend meer dan twee miljoen bezoekers per jaar. Men beschrijft het park wel als ‘de grootste ongerepte wildernis’ van het Engelse zuiden. Vandaag de dag is Dartmoor grotendeels onbewoond. Vroeger was dat anders. Al in het Bronzen Tijdperk (circa 2500 voor Chr.) werd er volop landbouw beoefend, zoals o.m. blijkt uit de nog zichtbare sporen daarvan: geulen die rond de boerderijen werden gegraven, en waarin men stekelige, snel groeiende planten plaatste als een omheining c.q. bescherming tegen zwervende roofdieren. In het kleine, gratis museum op de eerste etage van het bezoekerscentrum in Postbridge is een permanente expositie gewijd aan het Dartmoor van toen. Bij dit centrum stroomt een riviertje (rechts) waarlangs het prettig wandelen is vanwege alleen al de vele planten en bloemen op beide oevers.
De belangrijkste plaats ter plekke is Tavistock, net nog binnen de westgrens van het park. Het kan een uitstekende uitvalsbasis vormen voor een dagje Dartmoor. Dit lang gestrekte dorp volgt de loop van alweer een riviertje, en was de geboorteplaats van Sir Francis Drake die de Spaanse Armada versloeg. Vandaar dus zijn standbeeld. In het centrum verdient de Saint Eustatius kerk zeker een bezoekje vanwege zijn vele fraaie gebrandschilderde vensters (boven). Meer werelds is de Pannier Market, er vlakbij. In deze overdekte markthal bieden tientallen verkopers hun waren aan, variërend van antiquiteiten tot tweedehands dvd’s, en van speelgoedtreinen tot lokale lekkernijen. In een prettige locatie ernaast, het Dukes Coffee House, kun je terecht voor o.a. een ontspannen lunch bestaande uit bijvoorbeeld een BLT sandwich met troebel, ambachtelijk appelsap uit het eigen Devon.
Een paar kilometer buiten Tavistock ligt rechts van de weg een grote parkeerplaats die een geliefd vertrekpunt vormt (foto helemaal bovenaan) voor een wandeling door dit deel van Dartmoor. Al dan niet met een gids van www.moorlandguides.co.uk. De overal aanwezig granietgrond is hier bedekt met een licht verende veenlaag waarop o.a. gras, brem en bloemetjes bloeien, meestal heel laag. Al wandelend zie je hier en daar grazende schapen met op hun vacht kleurige tekens die aangeven van welke eigenaar de wollige beesten zijn. Eenmaal over een nabije, lage heuvel rechts komen in beeld een oud kanaaltje, een stenen kruis dat monniken vroeger de weg wees, en een groepje pony’s. Deze kleine paarden, waarvan een handvol soorten bestaan, lopen vrij rond, al sinds de prehistorie, maar hebben wel allemaal een eigenaar. Ze zijn heel sterk en bestand tegen alle getijden. Gewone paarden zijn overigens ook te zien. Op heuveltoppen overal in Dartmoor staan zogeheten tors, uit rotsblokken vervaardigde, mythische monumenten die duizenden jaren geleden werden geplaatst. Men heeft er ongeveer 160 geteld.
Wie Dartmoor bezoekt zal vermoedelijk bij herhaling het vrij centrale Two Bridges passeren, waar vier doorgaande wegen elkaar kruisen. Schuin boven het kruispunt, waar ook een heel comfortabel, klassiek ingericht hotel met restaurant staat, loopt een fraai wandelpad omhoog. Terwijl even verderop uitgestrekte, veelkleurige heidevelden verschijnen, alsmede bossages en door bomen omzoomde, bergachtige beken. Dartmoor heeft tevens de langste stone row ter wereld. Deze bestaat uit lijnrecht achter elkaar geplaatste hoge stenen over een  afstand van 3,4 kilometer. Een soort Stonehenge, maar dan in de lengte. Het is niet eenvoudig deze rij zelf te vinden. Hij ligt bij Merrivale, en bezoekerscentra wijzen graag de weg. Veel makkelijker te vinden en te bereiken is een van de drie middeleeuwse Clapper bridges, met name die bij het eerder genoemde Postbridge. De brug (foto onder) ligt naast een stokoude stenen, Romeins aandoende brug, waarbij ook wordt gevist, en bestaat uit over grotendeels over elkaar liggende platen graniet. Tenslotte zijn in het park diverse imposante watervallen en hun ravijnen te zien (soms wordt entree gevraagd). Al met al kan een dagje Dartmoor rijk worden gevuld – en is één dag waarschijnlijk te weinig.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

SCHILDERIJ VAN DE MAAND

Opzij en achter het kruispunt van Two Bridges, middenin het Dartmoor National Park, loopt een mooi wandelpad omhoog. Even voorbij het begin daarvan heb ik eind augustus vorig jaar een beeld vastgelegd, met de camera, en daarvan vervolgens thuis een impressie gemaakt. Een geschilderde ode aan dit prachtige park.
Meer details op www.vinpressionist.com bij Landschappen.

**************************************************************************************************************

AMSTERDAMSE KELDERSCHATTEN

 Waarmee te beginnen… Met de heerlijke wijnen? Met het boeiende gezelschap? Met de  mooie maaltijden? Jan Huckriede bracht ze allemaal samen in zijn Amsterdamse grachtenhuis. Decennia achtereen nodigden hij en zijn altijd hartelijke, altijd spontane vrouw Engeltje enkele keren per jaar wijnminnende mensen uit voor de meest prachtige proeverijen of wijnmaaltijden. Dirigent Anton Kersjes, violist Theo Olof, hoboïst Han de Vries, restaurateurs als John Beeren (vader en zoon), Jaap Klosse, collega Gert Crum, culischrijver Ton van Es, zij en anderen kwamen graag op de eerste etage proeven en praten.  Alle flessen kwamen uit Jans eigen kelder, alle gerechten bereidde hij zelf. Soms ook werden genereuze lepels kaviaar geserveerd, omdat de gastheer net in Rusland was geweest.

HET ARCHIEF SPREEKT

Jan Huckriede, een begaafde concertpianist en later de dynamische directeur van het Amsterdams Philharmonisch Orkest, deed niet aan dure auto’s, noch aan een zeiljacht, antiek verzamelen, golfen of dat soort hobby’s, maar besteedde zijn geld voornamelijk aan hoogwaardige wijnen. Met als goede tweede het bezoeken van restaurants (hij was een soort stamgast bij De Bokkedoorns en had daar ook eigen flessen liggen), en als dampende derde grote sigaren. Voor de prijshausse van de jaren ’80 had Jan Huckriede zo’n omvangrijke wijncollectie opgebouwd dat hij daaraan een boekje wijdde. Een gedrukte miniatuurcatalogus met veel grote namen uit hoofdzakelijk Bordeaux en Bourgogne. Dat rood gekafte overzichtje gaf Jan weg aan andere wijnliefhebbers en aan restaurateurs, ook in het buitenland. Wier monden vaak open vielen van verbazing. Veruit de meeste flessen kocht Jan bij Wijnhandel Thiessen in Maastricht, toen nog geleid door Theo Penris.

In mijn ringboekjes heb ik verslag gedaan van alles dat door Jan zo genereus geschonken werd, vanaf oktober 1973. Hier wat – verkorte – impressies.
. Château Chasse-Spleen 1952 (‘Geweldig geurig, ook erg goed van smaak’).
. Château La Conseillante 1916 (‘In het begin wat zurig, later steeds meer in harmonie met het mooie bouquet’).
. Château Cantemerle 1958 (‘Meer geur en smaak dan de hoger geklasseerde Ducru-Beaucaillou uit hetzelfde jaar, erg goed voor een bijna twintigjarige uit een klein jaar’).
. Bâtard-Montrachet 1964, Pierre Ponnelle (‘Goudgeel, mooie, zachte smaak met wat honing en geroosterd brood, prachtige, lange afdronk’).
. Château d’Arche 1964 (‘Geconcentreerd, krachtig met fraaie fruittuinen; ontzettend goed; ik had hem voor een 1970 aangezien’).
. Monthelie Hospices de Beaune 1953 van Patriarche Père & Fils (‘Prachtig, veel zachter dan Bordeaux, rijk bouquet, genuanceerde smaak’).
. Domaine de Chevalier 1973 wit (‘Prima, fris, elegant, véél smaak, tikje steenachtig, hint van anijs, talrijke subtiele schakeringen’).
Laatstgenoemde wijn – zie het handgeschreven menu – serveerde Jan voor het eerst in 1977, en wederom tijdens een diner begin jaren negentig, na de Apostelhoeve Riesling 1989, en bij een vispâté. En voor een rode Bordeaux die blind geschonken werd. Jan hield ervan om zijn gasten ook letterlijk op de proef te stellen. Voordat ik Jan leerde kennen werd door hem een blinde proeverij gereorganiseerd van rode Graves, voor mensen waarvan sommigen meenden véél van wijn te weten. Kenners dus. Jan zette tien flessen neer en kondigde aan dat er één geen Graves bevatte, maar een uit Rusland meegenomen wijn. Het gezelschap kreeg als taak om die rode Rus te vinden, wie was de mol? Nadat alles was geproefd, wees bijna iedereen een bepaalde wijn aan, dat moest hem zijn. Bij het demasqué bleek echter dat niemand de Russische wijn (door Jan sluw op de eerste plaats gezet) had ontdekt. En de wijn die men voor de Russische had aangezien? Oef, dat was Château Haut-Brion, de hoogst geklasseerde van alle Graves.

***********************************************************************************

In 2020 is het 250 jaar geleden dat de beroemde componist Ludwig van Beethoven in Bonn werd geboren. Zijn grootouders kwamen uit Mechelen in België; vandaar het voorvoegsel van. En zijn moeder Maria Magdalena Keverich (oorspronkelijk Köwerich) kwam uit een wijnbouwers familie in het Moezel-dorpje Köwerich, vlakbij Leiwen. Er bestaat nog steeds een wijngoed geheten Geschwister Köwerich. Dit is gevestigd langs de Beethovenstrasse, bestrijkt 14 hectare en wordt geleid door Marcus Regnery – die trots de beeltenis van Ludwig op een etiket heeft geplaatst.
Aldus de toelichting van de grote etikettenverzamelaar Bert Wentzel, jokebertwentzel@gmail.com.

********************************************

Het scheelt slechts EEN ENKELE LETTER, maar zo’n kleine verschrijving kan een curieus gevolg hebben. Hoe precies, dat heb ik de afgelopen maanden voor de zoveelste keer bijgehouden, tijdens het typen voor dit maandelijkse webmagazine. Daar gaan we dan.

stoofgerecht wordt… stofgerecht
stoofschotel wordt… stootschotel
herkomstbenaming wordt… hertkomstbenaming
kalkrijk wordt… kakrijk
viltstift wordt… vilstift
gerookte zalm wordt… gerokte zalm
collectie wordt… collecte
stokje overdragen wordt… sokje overdragen
pasta met kip wordt… pasta met kop
tiré sur lie wordt… tire sur lie
zonnig klimaat wordt… zinnig klimaat

Wijnkring wordt… Wijnkreng
bes wordt… bos
zwaartekracht wordt… zwartekracht
rook wordt… roof
gezien wordt… gezoen

slagroomtaart wordt… slagroomstaart
tientje wordt… tentje
goed gevuld wordt… goed gevild

tarbot wordt… tarot
blinde proeverij wordt… blinden proeverij
wijnhuis wordt… wijnluis
druivenrassen wordt… druivenbrassen
wijnbouwer wordt… wijkbouwer
hartelijke groet wordt… hatelijke groet
liefhebber wordt… lieghebber
Philip de Goede wordt… Philips de Goede
biefstuk wordt… briefstuk
rook wordt …rok
Best uit de Test wordt… Beest uit de Test
roestvrij staal wordt… roesvrij staal
getiteld wordt… getieteld
druivenakker wordt… druivenbakker
druivenakker wordt… druivenrakker
airport wordt… airpot
Domaine de la Perrière wordt… Domaine de la Derrière

tapas wordt… papas
schakeringen wordt… schakelingen
vatopvoeding wordt… vatopvoering
Shiraz wordt… Shitaz
geschonken wordt… beschonken
typefout wordt… typeflut

********************

 

 

 

 

 

.

.

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website en dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.