reisreportage1

. Oostenrijk heeft bepaald geen gebrek aan mooie wijngebieden, maar qua landschapsschoon is het zeer zuidelijke Steiermark toch onovertroffen. Grote delen daarvan zijn uitgesproken heuvelig en van vulkanische origine, met tegen de hellingen weiden, bossen, akkers en wijngaarden. Vanaf smalle slingerwegen word je getracteerd op het ene vergezicht na het andere, en niet alleen het klimaat is zacht, maar vaak
ook het zeeflicht dat over de gewassen en de dorpen strijkt. Het zogeheten
Süd Steirisches Weinland werd zelfs in zijn geheel tot natuurpark verklaard.

Je vindt er ook fraaie dorpen, waaronder het op een heuvel prijkende,
rond een hoge kerk gebouwde Straden. Tot de regionale specialiteiten behoort
behalve wijn ook pompoenpitolie, donkergroen van kleur en uitgesproken
notig van karakter. En in tal van restaurants, ook in eenvoudige lokalen
op wijndomeinen, kun je er zeer smakelijk eten.
Geen wonder dat Steiermark voor de Oostenrijkers zelf een geliefde vakantie- of weekendbestemming is.


Mijn favoriete stek in Steiermark is Saziani van het wijndomein Neumeister, gesitueerd op een lage heuvel bij Straden, met uitzicht op de kerk. Het lage, van buiten zacht
gele restaurant heeft twee zacht verlichte eetzalen met blanke wanden. De ene zijde bestaat uit het Wirtshaus, een soort brasserie, de andere kant uit het   specialiteitenrestaurant waar op hoog niveau wordt gekookt. Elk menu – van vier tot en met zeven gangen – begint met prachtige amuses en bestaat vervolgens uit gerechten die meestal tegelijk regionaal en Mediterraan zijn. Lokale reerug met gnocchi bijvoorbeeld, of tonijn gemarineerd met tomaat en mierikswortel, terwijl ook streekkazen altijd aanwezig zijn, waaronder roodschimmels. Uiteraard serveert men in Saziani de eigen wijnen volop – en wat smáken ze lekker. De meeste zijn wit, en bijna altijd met de voor Steiermark zo frisse toets. De florale, opwekkende
Welschriesling, een aromatische, citrusachtige Weissburgunder (Pinot Blanc), superieure Sauvignon Blancs (ik proefde drie soorten), karaktervolle, krachtige, op vat gerijpte Grauburgunder (Pinot Gris), een milde, naar rozen geurende Roter Traminer en een Morillon (Chardonnay) van meesterlijk niveau. Dat de wijnen veel kwaliteit hebben, is deels te danken aan de goede gronden,
deels aan een late druivenpluk (Neumeister pleegt de laatste te zijn in de hele streek), deels aan de perfect geëquipeerde zwaartekrachtkelder en deels aan de deskundigheid plus gedrevenheid van de Neumeisters zelf: vader Albert en diens zonen Christophe (de wijnmaker) en Matthias. In Nederland wordt de familie vertegenwoordigd door Imperial Wijnkoperij, www.imperialwijnkoperij.nl.


En wat ís het prettig dat Saziani ook over een klein hotel beschikt. Het witte gebouw is chaletachtig van opzet en in de ruime (vanaf 40 vierkante meter), comfortabele designkamers – zes stuks plus een suite – werd vooral gewerkt met natuurlijke materialen. Er zijn speciale arrangementen met maaltijden in het restaurant.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

. Geen gewone wijnproeverij, maar een wijnbonbonproeverij,
die zou je tegenwoordig ook kunnen houden. Want op meesterlijke wijze
heeft Manfred Spaargaren een aantal
bijzondere bonbons met wijn gecreëerd. Het begon met een bonbon op basis van Pedro Ximénez (waarvoor ik jaren geleden het idee heb aangedragen), en de laatste aanwinst is er een met zoete Marsala – en wat zíjn ze lekker… Vooral wanneer dan ook nog een glas
koele Pedro Ximénez 1827 van Osborne wordt geschonken. Op de foto is het huidige assortiment te zien. Van links naar rechts: de blauwe Madeira, Maury, de roze met rosé en vijg, Chardonnay, Port, Monastrell Dulce
en Marsala. Vlak voor de fles ligt de bonbon met Pedro Ximénez, de bestseller. De wijnbonbons worden verkocht door Confiserie Manfred Spaargaren, Nassaulaan 40, 1404 CR Bussum, tel. (035) 691 31 23, info@manfredspaargaren.nl.

. Rode wijn bij rood vlees blijkt een hele goede combinatie te zijn, óók vanwege onze gezondheid. In de Science Daily lazen we vorige maand over een wetenschappelijk
onderzoek in Israël, uitgevoerd door een team onder leiding van Joseph Kanner. Uit de proefneming blijkt dat rode wijn op substantiële wijze het formeren reduceert van twee min of meer (voor cellen in ons lichaam) schadelijke stoffen die normaliter ontstaan bij het verteren van vet in rood. vlees.

 

. Ze was even op bezoek in Nederland, de charmante Chiara Lungarotti. Haar vader Giorgio creëerde bijna eigenhandig het wijngebied Torgiano, in het hart
van Umbrië. Samen met zijn vrouw stichtte hij bovendien in het dorp Torgiano een van ’s werelds mooiste wijnmusea en een museum gewijd aan de olijf en olijfolie. Ter plekke kun je bovendien logeren in een buitengewoon comfortabel hotel met ook een excellent restaurant, of in een sjiek landhuis. Sinds het overlijden van haar vader, nu negen
jaar geleden, leidt Chiara het familiebedrijf. Behalve in Torgiano heeft de familie ook een grond in Montefalco, twintig hectare om precies te zijn. In een nieuwe zwaartekrachtkelder daar wordt van de blauwe, moeilijk te cultiveren en zeer laag renderende sagrantino een markante rode wijn gemaakt. Deze Sagrantino di Montefalco, jaargang 2005, smaakt vlezig en gul, met stevige doch rijpe tannines, toastachtig hout, donkere, leer- en laurierachtige
elementen en zwart fruit van o.a. pruimedanten. ’t Is een absoluut voorbeeldige wildwijn, die trouwens ook DOCG-status heeft. Prijs ongeveer 25 euro. Een kleine partij van deze geweldenaar komt deze maand binnen bij Intercaves, tel. (0341) 41 15 90.

.

.
Je moet maar durven, de duurste rosé ter wereld
maken. Want met zijn prijs van 72,50 breekt de Garrus van Château d’Esclans waarschijnlijk een record, althans wat betreft niet-mousserende
roséwijnen. Wat de familie Ott kan, kan ik ook, moet Sacha Lichine gedacht hebben toen hij twee jaar terug mede-eigenaar werd van voornoemd
Provençaals château. De uit Bordeaux afkomstige producent, zoon van de legendarische Alexis Lichine, huurde als adviseur Patrick Léon in, die verantwoordelijk is geweest voor de wijnen van Baron Philippe de Rothschild, inclusief Château Mouton-Rothschild. De
eerste oogst bestaat uit een viertal wijnen, waarvan ik er drie te proeven heb gekregen (die hele dure niet). Mijn favoriet is de ‘gewone’, toch nog wel 19,95 kostende Château d’Esclans 2006. Deze Côtes de Provence heeft behalve een vieve frisheid ook stijl
en beschaving, met een hele lichte houttoets, sappig rood fruit plus wat
sinaasappel, en een zachte kruidigheid. Verkoopinfo bij www.chauxdigue.nl.

 

Gastvriendelijk dus prettig geprijsde wijnen
kunnen op deze website eveneens worden gesignaleerd, via het

. Dankzij het vakblad Misset Horeca vernamen we prettig nieuws over restaurant De Grut (Nijmegen).
Eigenaar Willem van de Ven bepaalt zijn wijnprijzen namelijk via een vaste
opslag per fles, van 12,50 plus btw. Een wijn van 25 euro inkoop komt
bij hem dus voor 45 euro op de kaart – en niet voor 75 à
100 euro, zoals bij ouderwets rekenende zaken het geval zou zijn. Uitspraken
van Willem:’Het is leuk om dure wijnen betaalbaar te maken. Het
is leuk om mensen goede wijnen te laten drinken. De marge verhogen zie
ik niet zitten. Dan verkopen we de dure wijnen niet meer. Nu raken we
alles kwijt.’ Waren alle restauranthouders maar zo wijs.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

. De helaas veel te vroeg overleden vrouwelijke wijnimporteur Denny Beerman-Hendriks had een uitspraak die ik nog altijd koester:

Een goede wijn drink
je niet omdat het feest is,
maar omdat het feest kan worden.