. Op de website van Misset Horeca lazen we het volgende zonnige bericht. Wijn drinken in de zomer heeft een heilzame werking. Stofjes in druiven beschermen huidcellen tegen ultraviolettestralingen, waardoor de huid minder snel verbrand. Dit is de uitkomst van een onderzoek van de Universiteit van Barcelona en het Spanish National Research Council. Zij bestudeerden de chemische reactie van de huid na blootstelling aan ultraviolette straling van de zon. Druiven gaan de chemische reactie tegen die huidcellen vernietigt en verbranding veroorzaakt.Volgens onderzoeks-leider Dr. Marta Cascante (zie foto), professor biochemie, bewijst de studie dat druiven beschermend werken tegen zonnebrand en zelfs huidkanker. Het beeld van gezonde gebruinde bewoners van Mediterrane landen wordt ondersteund door dit onderzoek. Eerdere studies pleitten al voor een Mediterrane levensstijl. Zo werden olijfolie en rode wijn in het verleden gekoppeld aan een verkleind risico op hartziekten en kanker.

. ‘Op dit domein produceren we voornamelijk witte wijn. U vraagt zich misschien af, hoe kan dat? Het is immers héét in Afrika. Welnu, hier in het gebied Constantia is onze zuidelijke buurman Antarctica. Het nabije zeewater blijft daarom koel. Bovendien is vanwege de hoge bergen achter ons de middagzon snel weg. De hoogste temperatuur ooit in onze wijngaard gemeten was 34 graden Celsius, maar in Stellenbosch was het toen 48 graden. En er valt hier 70% procent meer regen dan in Kaapstad, vlak achter de bergen.’ Lars Maack legt uit waarom zijn witte wijnen zo verkwikkend smaken. Hij is eigenaar van Buitenverwachting, een bijkans idyllische bezitting rond een witte herenboerderij in oud-Hollandse stijl. De ongeveer 100 hectare tellende wijngaard maakte heel vroeger deel uit van Constantia, het allereerste commerciële wijngoed dat ruim vier eeuwen geleden door gouverneur Simon van der Stel werd gesticht. Behalve fris zijn Maacks witte wijnen ook vitaal – en blijven dat jarenlang. Op de zonnige binnenplaats naast het ontvangstlokaal verschijnt een Sauvignon Blanc uit 2007 die nog niets aan vitaliteit heeft verloren. ‘Onze Sauvignon Blancs kunnen tot tien jaar mee’, stelt Maack (1967), ‘en ooit zelfs werd een acht jaar oude Sauvignon Blanc uitgeroepen tot beste van ons land.’ In het eigen restaurant van Buitenverwachting, dat tot de beste van Zuid-Afrika behoort (zie ook de rubriek Aanbevolen restaurants), wordt de 2007 geschonken bij gebakken kabeljauw met een tomatenrisotto en een basilicumsaus. Heerlijk gewoon. Ook de Sauvignon Blanc 2010, die als gebruikelijk enkele procenten Sémillon bevat, zal nog zeker twee jaar genoegen geven, terwijl hij toch nu al heel lekker is. Richtprijs €13,25. De vrij stevige smaak, die fractioneel zachtere zuren heeft dan normaal, bevat behalve kenmerkende, grassige, aspergesachtige facetten eveneens flink wat fruit, waaronder perzik en meloen. We omschrijven deze Buitenverwachting graag als buitengewoon. Verkoopadressen via info@activin.nl.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

. We gingen met SRC mee naar Schotland. Dit gebeurde vanuit Engeland, dus werd eerst Hadrians Wall gepasseerd, de beschermende muur die de Romeinse keizer Hadrianus liet bouwen om de Schotten buiten te houden. Destijds was deze muur vijf meter hoog en liep over een lengte van 117 kilometer tussen Carlisle en Newcastle.   Resten van een van de tussenliggende forten zijn die van Birdoswald. Waar bezoekers ook wijn te proeven krijgen, van respectievelijk gember, bosbessen, bramen en honing. Stuk voor stuk met én veel smaak én veel alcohol (15,5 procent, foto beneden). Vervolgens door naar Gretna Green, even over de grens met Schotland. Vroeger konden jonge stelletjes (vanaf zestien jaar) hier trouwen, boven het aambeeld van de plaatselijke smid, maar tegenwoordig is het een tourist trap van voornamelijk winkels, een groot restaurant (we gebruikten daar waterige erwtensoep) en de onvermijdelijke doedelzakspeler. Van het rommelig gebouwde Glasgow hebben we alleen spuuglijke buitenwijken gezien en een prachtig museum, dat van de Burrell Collection, gestitueerd in een groot park (voor een beschrijving zie de rubriek ‘Galerie & Musea’). Maar dan eindelijk komen we in de Schotse Hooglanden, ruig, ongerept en tijdloos. De weg loopt slingerend langs het grootste meer van Schotland, Loch Lomond. Waar kennen we naam toch van? Uit de Kuifje-albums… Want Loch Lomond was de whisky waarmee kapitein Haddock zijn immense dorst voortdurend leste. Voorbij het meer en een lange, kronkelige vallei verdient het Glencoe bezoekerscentrum een bezoek, alleen al vanwege omringende natuur (zie foto) en de wandelingetjes die je er kunt maken. Aan de westkust – waar het drie keer zoveel regent als aan de oostkust – vervult het aan een soort fjord gebouwde Fort William de functie van streek-centrum. Maar veel meer dan een lange wandelstraat met winkels en eenvoudige eetlokalen is het eigenlijk niet. Dus maar snel verder noordelijk, langs het indrukwekkende Commandos Memorial en de vijf sluizen van Fort Augustus – een toegangspoort tot het fameuze, lange Loch Ness. Het monster bleef buiten beeld, maar de ruïne van het 14e-eeuwse Urquhart Castle kon wel bekeken worden. Dit verrees langs het meer en, zoals een knappe videofilm toont, kent een gewelddadige historie. Na ’s avonds laat in ons hotel nog genoten te hebben van de talentvolle Schotse zanger Davy Holt (die al wel heeft opgetreden in België, maar nog niet in Nederland, www.davyholt.co.uk) werd de volgende ochtend schapenherder Neil Ross van de Leault Farm bezocht. Dit voor een lange, lange demonstratie met schapenhonden en van het schapen scheren. Neil houdt met die speciale honden, 35 stuks, zijn 2500 wollige viervoeters bijeen. Het witte Blair Castle doet van buiten een beetje Disneyachtig aan, maar maar telt ruim dertig prachtig ingerichte vertrekken waar een ongelooflijke verzameling van meubels, wapens, serviesgoed, jachttrofeeën en schilderijen kan worden bekeken. In het trappenhuis zagen we zowaar een portret van Willem van Oranje. En in de eetzaal een whiskyfles van 24 liter, bestemd voor destijds de tweede hertog (van de Murray-clan) die hier woonde.  In de buurt biedt het Queen’s View een prachtig panora over heuvels en water. Verder zuidelijk vind je in Pitlochry behalve een whiskystokerij ook een visladder die jaarlijks door zo’n 5400 zalmen wordt gebruikt om een stuwdam te passeren.  Eindelijk komen we dan, via een lange brug over de Firth of Forth, in Edinburgh, een van de fraaiste steden in heel Groot-Brittanië. Met veel hellende straten en statige panden, een groot kasteel met drie militaire musea, oude kerken en andere monumenten, gezellige wandel- en winkelstraten (zoals de Royal Mile) en alle mogelijke toeristische attracties. Het grootste museum ter plekke is de National Gallery, waar behalve veel Schotse en Engelse meesters ook Rembrandt, Vermeer (met diens oudste en grootste schilderij), Frans Hals, Avercamp (jazeker, met een Hollands schaatstafereel), Weissenbruch, Van Gogh en Cézanne met enkele werken aanwezig zijn. Je kunt in het museum ook lekker lunchen, in The Scottish Café & Restaurant. Daar wordt voornamelijk met regionele Schotse ingre-diënten gewerkt, waar-onder ook kazen. We bestelden er het Dunedin artisan cheese board, met daarop o.a. een kennelijk heel licht gerookte Cheddar van het Isle of Mull (7,85 pond). Het noenmaal bleek een goede bodem te zijn voor de rondgang door The Scotch Whisky Experience, waar bezoekers in treinkarretjes van whiskykuipen langs het verhaal van whisky worden geleid. Waarna uitleg volgt over whisky proeven en je via een geurkaartje jouw favoriete type whisky te proeven krijgt – en het originele proefglas mee naar huis, als herinnering aan whisky en aan Schotland.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Deze maand onthult niemand minder dan Vanessa Borgmeyer, de wijninkoopster van HEMA, haar favoriete wijn-spijscombinatie. Vanessa groeide op in de restaurants van haar ouders, waaronder Neeltje Pater en De Silveren Spiegel.   Haar voorliefde voor lekker eten en mooie wijnen is daar ontstaan. Studeren aan de Hogere Hotelschool Maastricht was dan ook een logisch gevolg van Vanessa’s opvoeding. Na haar periode in het Bourgondische Maastricht en stages in het buitenland heeft zij diverse functies vervuld. Eerst binnen Hampshire Hotels, vervolgens bij Amsterdam RAI. Vanaf 1 november 2010 is zij werkzaam bij HEMA en verantwoordelijk voor het wijnassortiment. Een uitdaging, zo stelt ze zelf, ‘omdat HEMA staat voor unieke producten en bijzondere vormgeving voor verrassend lage prijzen’. Haar favoriete culinaire combinaties van dit moment beschrijf ze als volgt. September is de maand van de Indian Summer en mijn verjaardag. Een maand om nog te genieten van het uiteinde van de zomer, de laatste zonnestralen en een maand die voor mij altijd eindigt met een feestje. Kortom een maand waarin je nog kunt genieten van zomerse wijnen en bubbels. Uiteraard schuif je in ons vak regelmatig aan bij  diners waarbij exclusieve wijnen en luxe producten de revue passeren. Juist daarom kan ik intens genieten van een simpele picknick in het park, met een frisse zomerse salade met geitenkaas en onze Ten Rocks Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland. Heerlijk, die geur van vers gemaaid gras en die smaak vol citrusaroma’s. Ook een barbecue, in datzelfde park, met rosbief en vers gedraaide worstjes van de Franse slager op de Albert Cuyp, met in het glas een licht gekoelde BEAU(jolais) zorgt voor de zomerse noot. Zonder bubbels geen feest en geen feest zonder bubbels, ook dit is het gevolg  van mijn opvoeding. Op een avond waarbij er veel verschillende hapjes voorbij komen, drink ik dan het liefst een goed glas Cava. Uiteraard is dat nu de Cava Copa Sabia van HEMA.

 

 

. Edwin Raben is niets minder dan een fenomeen. Ik heb hem leren kennen als sommelier van La Rive (Amstel Hotel). Daarna heeft hij als gastheer en mede-eigenaar o.a. gewerkt bij Landgoed De Wolfslaar (Breda) en voorts bij De Echoput (Hoog-Soeren). terwijl hij bovendien de prijs behaalde voor beste sommelier van Nederland – en derde ter wereld. Want zijn vakkennis is fenomenaal. Hij is ook voorzitter van het Nederlands Gilde van Sommeliers. Sinds 2009  leidt Edwin zijn eigen bedrijfje, Edwines. Hij verstrekt adviezen, geeft cursussen, organiseert workshops – en verkoopt enkele zeer zorgvuldig geselecteerde wijnen. Met als jongste aanwinsten een trio uit Gelderland. Van de drie prefereer ik de Edwines Rood 2009. Net als de witte en de rosé is ook deze wijn afkomstig uit de wijngaard Bergherbos, de enige kasteelwijngaard van Nederland. Deze bestrijkt ongeveer 1,5 hectare, bestaat uit zand met kiezel, en ligt op een zuidhelling bij het indrukwekkende kasteel Huis Bergh daterend (12e- eeuws, zie foto), met uitzicht over het Rijndal.  Er wordt volstrekt biologisch en handmatig gewerkt met veel respect voor de natuur. De eigenaren zijn Magda en Léon Masselink, die ook het wijngoed Montferland bezitten. Voor de rode Edwines 2009 werd het druivenras rondo gebruikt. Dit is een kruising van St. Laurent (lijkt wat op pinot noir) en een Oost-Europese hybride. Zijn herkomst is Tsjechië, maar de druif werd in in het Duitse Geisenheim geperfectioneerd.  Wat hij in Gelderland heeft opgeleverd?

Een wijn met een intens rode tint en een verrassend vlezige smaak met flink wat roosteraroma’s (dankzij een jaar in eiken vaten) en ook behoorlijk wat fruit, van zowel zwarte als rode vruchten. Het is een van de beste rode Nederwijnen die ik heb geproefd. De prijs voor een sjieke halve-literfles is €9,95. De Edwines Rosé 2010, vervaardigd van regent, is een lichte, bijna tintelfrisse wijn met sappig fruit van bessen en rijpe rode vruchtjes. Prijs €8,75. Adres www.edwines.com. Let wel, de oplage per soort bedraagt slechts honderd stuks…

 

Uit zijn immense collectie heeft Bert Wentzel deze maand een etiket van Château Mouton-Rothschild geselecteerd, met het volgende commentaar. Eén van de meest tot de verbeelding sprekende wijnen ter wereld is ongetwijfeld Château Mouton-Rothschild, in het dorpje Pauillac ten noorden van Bordeaux. Het Domaine Mouton werd in 1853 gekocht door baron Nathaniel de Rothschild, een telg uit de Engelse tak van de Rothschilds. Tot zijn grote verdriet werd dit wijngoed in 1855 niet geklasseerd als Premier Grand Cru, iets dat zijn kleinzoon Philippe pas in 1973 voor elkaar kreeg. Grote faam verwierf dit château niet alleen door zijn excellente wijn, maar ook vanwege zijn kunstetiketten. Vanaf 1945 wordt namelijk elk jaar de bovenzijde van het etiket ontworpen door een beroemde kunstenaar. Daarvoor was het heel eenvoudig, in 1855 met alleen de naam Mouton en gouden letters plus cijfers op wit papier.

 

 

 

*

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.