MÜNCHEN
MUSEA & MONUMENTEN

We associeerden München voornamelijk met bier (denk aan de Oktoberfeesten, en er zijn zes brouwerijen), met voetbal (Bayern-München speelt in een van Europa’s modernste stadions) en wellicht met auto’s (hoofdkwartier BMW, gebouwd in de vorm van vier cilinders), maar het blijkt toch vooral kunst te zijn die Duitslands derde stad typeert – en zo aantrekkelijk maakt om te bezoeken. Zo telt München niet minder dan zo’n zestig(!) musea, de meeste gewijd aan beeldende kunst. Bovendien vind je er prachtige, vaak monumentale uitingen van bouwkunst. Hoe je de fraaiste kunstuitingen kunt ontdekken? In de eerste plaats te voet. De door een ringweg omgeven Altstadt heeft een flinke voetgangerszone die aan de westkant begint bij een van de drie bewaard gebleven stadspoorten, de Karlstor, waarvan de origine meer dan acht eeuwen terug gaat. Bij de poort ligt een rond fontein met uitzicht op het imposante, 19e-eeuwse paleis van justitie dat gemarkeerd wordt door een grote koepel (foto). Eenmaal de poort onderdoor kom je in de altijd drukke Neuhauserstrasse met zijn winkels, restaurants, cafés, terrassen en historische panden. Een daarvan, vrijwel meteen links, is de Bürgersaalkirche die beneden een kleine, intieme laag gewelfde gebedsruimte heeft met gebeeldhouwde voorstellingen rondom, en die boven een hoge, schitterende zaal blijkt te bezitten (vaak helaas wat duister). Verderop langs dezelfde straat, voorbij de statige Alte Akademie, staat de barokke kerk St. Michael met zijn fraaie, hoge voorgevel. Even voor 1600 werd dit aan Jezuïeten behorende godshuis gebouwd. Er worden regelmatig uitvoeringen van kerkmuziek gegeven door het eigen orkest en leden van een zestal vocale ensembles. Het interieur is bepaald door wit geornamenteerde muren en een rijke collectie religieuze kunst. Schuin achter de St. Michael, die ook als hofkerk heeft gefungeerd, rijzen de markante, iconische koepeltorens omhoog van de Dom Zu Unseren Lieben Frau, beter bekend als Frauenkirche. Langs de domkerk lopend beland je vanzelf in, zowaar, de Weinstrasse die voert naar Münchens centrale plein, de Marienplatz. Onze eerste gedacht was: we zijn op de Grote Markt van Brussel.  Want flamboyante Vlaamse gotiek springt je tegemoet, via het Neues Rathaus. Dit beeldschone gebouw met zijn spitse toren verrees vanaf 1867 en vormt de zetel van de gemeenteraad. Dagelijks om 11, 12 en 17 uur komen drommen mensen kijken en luisteren naar het klokkenspel met zijn dansende figuurtjes. Overigens kan de toren worden beklommen, met als beloning een riant uitzicht over de stad, tegen een ver decor van Beierse bergen. In de toren is een leuk Spielzeugmuseum ondergebracht, geschikt voor kinderen van alle leeftijden. Haaks op het Nieuwe Raadhuis staat het kleinere,  lagere, witte Altes Rathaus  dat een opvallende, hoekige zijtoren heeft en bijzondere balzaal. Op het plein zelf, dat 100 x 50 meter meet, staat de 17e-eeuwse Mariensäule met bovenop een gouden maagd Maria. Met deze zuil werd gememoreerd dat Zweedse bezetters de stad hadden gespaard voor vernietiging.
Direct achter het plein is de oudste kerk ter plekke te vinden, de Alter Peter, officieel Peterskirche die een 11e-eeuwse origine heeft. Het interieur

bestaat uit een stuk of twintig altaren, en via ongeveer driehonderd treden kan een panoramaplatform worden bereikt. Voor een hapje en een drankje is, niet ver zuidelijk van de Marienplatz, de aloude Viktualienmarkt normaliter een prima plek. Wie in noordelijke richting loopt,  komt bij de immense Residenz. Het hoofdgebouw van dit paleis kwam anno 1835 gereed in opdracht van koning Ludwig I – en palazzi in Florence dienden als model. De residentie verrees naast een ouder gebouw met daarin het 16e-eeuwse Antiquarium, een 60 meter lange bogenhal die duizelingwekkend weelderig werd ingericht (foto). Ook in de eigenlijk Residenz zijn een stuk of tien zalen te zien  vol pracht en praal.
Verder noordelijk vanaf de Residenz strekt zich ’s werelds grootste stadspark uit, dat zelfs  Central Park verslaat. Het heet Englischer Garten en bestaat uit weidse gazons,  bossages, struikgewas, bloemperken en waterpartijen. Het riviertje Eisbach stroomt er met zo veel vaart doorheen dat dat bij een kleine waterval aan de Prinzregentenstrasse door jongens vaak wordt…gesurft. Heel uniek én gedurfd. Langs dezelfde straat zijn twee musea gelegen. Het pompeuze, door  Hitler gebouwde Haus der Kunst is vandaag de dag een tempel voor moderne kunst waar wisselende tentoonstellingen worden georganiseerd. Een van de grootste momenteel (tot 27 januari 2019) omvat plusminus tweehonderd werken van de intens creatieve, politiek begane Jörg Immendorff (1945-2007). Een paar honderd meter verderop prijkt het van buiten fraaie Bayerisches Nationalmuseum waar de geschiedenis, de folklore, streekkunst en ander aspecten van Beieren worden gepresenteerd.  Plus een verzameling kribben met meer dan zestigduizend Italiaanse figuurtjes. Een hele groep musea werd bijeengebracht in het zogeheten Kunstareaal, een omvangrijk museumkwartier dat van het Hauptbahnhof snel te bereiken is met o.a. de museumbuslijn 100. Beeldende kunst van wereldklasse   is te zien in de Alte Pinakothek, in de Neue Pinakothek en in het Lenbachhaus. In andere gebouwen zijn collecties gewijd o.a. antiquiteiten, het oude Egypte, kristal en paleontologie. Alleen al in de Neue Pinakothek en het Lenbachhaus hebben we, inclusief een ontspannen lunch, bijna een hele dag doorgebracht.
Ook in en rond Schloss Nymphenburg, aan de rand van het centrum (trams 12, 16 of 17 van Hauptbahnhof), kun je heel wat uren aangenaam spenderen. Samen met zijn uitgestrekte park van 180 hectare  is dit een van Europa’s grootste (sier)kasteelbezittingen. Met de bouw werd begonnen in 1664, door keurvorst Ferdinand Maria van Beieren, waarna diens opvolgers het gestaag complex uitbreidden met steeds weer nieuwe vleugels en los staande gebouwen, zoals een jachtpaviljoen. De meeste panden staan in een halve cirkel rond een vijver en haaks op een speciaal aangelegd kanaal. Het paleisachtige hoofdgebouw heeft op zijn eerste museumetage een spectaculaire zaal waarvan kleurrijke fresco’s, kroonluchters en andere ornamenten een feest vormen voor het oog. De zalen ernaast zijn meestal stijlvol  ingericht met meubilair van eeuwen geleden. Nog helemaal authentiek is de groene slaapkamer waar in 1845 Ludwig II werd geboren, de latere vorst die o.a. het sprookjeskasteel Schloss Neuschwanstein liet bouwen. Opmerkelijk zijn twee series schilderijen die in koninklijke opdracht  werden gecreëerd: een galerij van zestig aristocratische schoonheden (waaronder de legendarische Duchesse de Berry) aan het hof van Lodewijk XIV, de Zonnekoning, en een andere galerij met drie dozijn meisjes en vrouwen uit alle lagen van de Beierse bevolking. In een zijpaviljoen toont het Marshallmuseum ’s werelds grootste verzameling van koninklijke koetsen, waaronder een gouden koets. In weer een ander gebouw heeft men  een prachtige porseleincollectie ondergebracht. En er is meer, waaronder parkpaleisjes, een botanische tuin en een pagode. Op Schloss Nymphenburg raak je niet uitgekeken – en het hetzelfde geldt voor München zelf.

Voor meer informatie over München zie www.simply-munich.com.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

De wijnen van Quinta de Soalheiro werden een internationale maatstaf voor wijnen van de witte variëteit alvarinho. Het domein ligt in een vallei in het typische Vinho Verde landschap; een Noord-Portugese lappendeken van bossen en heuvels, met daartussen druivenakkers. Een passie voor wijnmaken, of noem het een roeping, leidde João António Cerdeira ertoe om binnen Minho, in de jaren zeventig van de vorige eeuw, de eerste alvarinho stokken te planten. Daarmee werd hij tevens de eerste Alvarinho producent in  de Monção en Melgaço, de tegenwoordig meest gerenommeerde subregio van Vinho Verde.

Luís Cerdeira, zoon van João Antonio en wijnmaker op het familiedomein, is een vrolijke verschijning. En roept, wanneer hij buiten de Quinta staat met op de achtergrond het prachtig glooiende landschap: ’Het lijkt wel een schilderij, maar net als in de wijngaarden, is ook dit uitzicht altijd in beweging. Soalheiro staat voor zonnig. Dit zonnige karakter laten wij terugkomen in onze frisse en elegante wijnen.’ Toch is hier niet altijd zonnig; zon en regen, net als warmte en koelte, wisselen elkaar af. Sowieso worden warme dagen gevolgd door koele nachten – die in de wijnen frisse zuren, aromatische intensiteit en een gematigd alcoholgehalte bevorderen. De druiven worden biologisch geteeld, en er is veel aandacht voor de biodiversiteit op het domein. Aangekomen bij een van de oudste akkers vertelt Luís dat de alvarinho druiven afkomstig zijn van verschillende kleine percelen waar de stokken staat op granietgrond, op 100 à 400 meter hoogte. Voorts is microklimaat bepaald bijzonder in Melgaço, in het meest noordelijke punt van Portugal. Zo wordt het district beschermd door bergketens die de storingen vanuit de Atlantische Oceaan tegenhouden.  Luís: ‘De bergen reguleren de regen, de temperatuur en het aantal zonuren, de belangrijkste factoren die de onderscheidende kwaliteit van onze druiven bepalen. Het regent hier voornamelijk tijdens de wintermaanden. waardoor de waterreserves van de bodem worden aangevuld. Dat draagt bij aan een evenwichtige rijping van de druiven en vergroot het minerale karakter van de wijnen’.
Dat deze unieke omstandigheden het wijnhuis geen windeieren hebben gelegd, blijkt uit het grote succes van Soalheiro. De wijnen prijken op talrijke wijnkaarten in heel Portugal, terwijl ook internationaal gezien het domein steeds meer aanzien krijgt. Zowel nationaal als internationaal worden Luís en diens zus Maria (beiden op de foto, zij leiden het bedrijf)  beschouwd als dé experts als het om alvarinho gaat. Luís: ‘Het draait allemaal om de passie voor wijnmaken die aan elke generatie wordt doorgegeven’. Het maken van zuivere, harmonieuze wijnen is ook altijd het doel geweest. Met dit als streven zijn Luís en zijn zus blijven innoveren, perfectioneren en investeren. Inmiddels maakt het wijngoed naast de klassieke Alvarinho, waar het allemaal mee begon, ook geweldige mousserende wijnen, alsmede natuurwijn, rosé en zelfs rode wijn. Dit laat zien hoe veelzijdig en kundig het team is en hoe groot hun drive om altijd te vernieuwen. Uiteraard blijven ze daarbij trouw aan de alvarinho, de druif die in iedere cuvée aanwezig is. In de – recentelijk uitgebreide – kelder werd een apart gedeelte speciaal ingericht voor de vergisting en rijping van de wijnen, waarbij het team alle omstandigheden nauwlettend in de gaten kan houden.  Inmiddels in de kelder aangekomen gaat Luís verder: ’Ieder klein, maar essentieel detail wegen we zorgvuldig om de ​​constante kwaliteit van onze wijnen te kunnen garanderen. Daarnaast experimenteren we veel. Zo worden er wijnen op verschillende soorten en vormen hout opgevoed’.

Een verkwikkende kennismaking met Quinta de Soalheiro is Soalheiro Allo 2020, en lenteachtige Minho op basis van alvarinho en loureiro. Dartelend licht (11,5 procent alcohol), geurend naar bloemen en kruiden, en met een smaak die niet allen zeer fris is, maar ook trakteert op groene appel, grapefruit en andere frisse citrus. Hij is de bestellen voor €11,50 bij www.okhuysen.nl.

***

 

 

SCHILDERIJ VAN DE MAAND

Met de zomer in zicht neem ik je graag mee naar Lugano, in het Italiaanse deel van Zwitserland. De stad ligt aan een groot meer, en telt een aantal fraaie parken.
Waaronder het op een heuvel aangelegde Parco San Grato.
Mijn impressie daarvan toont behalve licht en schaduw ook bloeiende struiken aam de voet van oude, weelderig bebladerde bomen.
Voor meer details zie bij Landschappen op www.vinpressionist.com.

 

 

 Tijdens een rondreis door Ierland heb ik overal in de hotels gevraagd naar een echte Ierse wijn, maar vond helaas alleen maar mead, honingwijn. Toch heerst er in het zuidoosten bij Kinsale een klein microklimaat waarbinnen Thomas Walk sinds 1980 experimenteert met druiven – en uiteindelijk in de rondo een geschikt ras vond om wijn van te maken. Tegenwoordig produceert hij daarvan een lichte rode wijn genaamd Velvet, een rosé en een bubbelwijn genaamd Exubérance. Aldus de toelichting van de grote etikettenverzamelaar Bert Wentzel, jokebertwentzel@gmail.com.

 

 

 

 

 .

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website in dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.