Culinaire-combinatie. Wijn zit Corinne Hofland, die deze maand haar favoriete wijn-spijscombinatie onthult, bijkans in het bloed. Haar grootvader stichtte de wijnhandel Hofland & Semeyn. En na een studie commerciële economie plus diverse wijncursussen begon ze samen met haar vader de eerste zelfbedieningsslijterij van ons land, gedoopt Impodra. Die uitgroeide tot een keten van zo’n zeventig winkels (tegenwoordig Gall & Gall filialen). Anno 2001 trad ze in dienst bij Oud Reuchlin & Boelen, op de marketingafdeling, CH (Small)als product manager. Ze werd verantwoordelijk voor grote merken als Torres, Robert Mondavi en Taittinger. Acht jaar later maakte Corinne een overstap naar de Baarsma Wine Holding (eigenaar van ook Oud Reuchlin & Boelen) om daar inkoopactiviteiten te verrichten, voor o.a. De Nederlandse Wijnbeurs. In februari 2011 keerde ze terug naar Oud Reuchlin & Boelen, nu als hoofd inkoop. Haar culinaire combinatie beschrijft Corinne als volgt. Hierover kan ik eigenlijk heel kort zijn. Ik ben een groot liefhebben van een mooie schaal fruits de mer. Met name langoustines, krab, oesters en mosselen vind ik heerlijk. Delicaat, kwaliteit, puur en zuiver smakend. Eigenschappen die ik eveneens aantref in bepaalde Champagnes. Ik ben een groot liefhebber van bubbels, vooral van Champagne. Laat dit nu een goede combinatie zijn met zeefruit. Voor mij is de ultieme combinatie die met de Taittinger Prélude “Grands Crus”. Dit is voor mij de meest pure, delicate en complexe Champagne van Taittinger, naast de Comtes de Champagne uiteraard. Op een tweede plek komt de combinatie van bepaalde romige kazen, bijvoorbeeld Reblochon, met een mooie witte Bourgogne als de Meursault Perrières van Bouchard Pere & Fils. Beide combinaties zijn niet heel ingewikkeld om te bereiden; het draait om de kwaliteit van de ingrediënten en de combinatie met de bijpassende wijnen!

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Reisreportage nieuw
H1 (Small)
ICH BIN EIN HAMBURGER

. Het is maar goed dat Kennedy in 1961 Berlijn bezocht, en niet Hamburg. Want anders zou hij zijn fameuze speech hebben afgesloten met de woorden “Ich bin ein Hamburger”. Toch vind je zijn naam in Europa’s tweH2 (Small)ede havenstad. Een van de twee parallel liggende bruggen die Hamburgs beide meren scheiden, het kleinere Binnenalster bij het stadshart (foto) en het grotere Aussenalster dat door luxueuze witte villa’s en appartementen wordt omzoomd, heeft naar de charismatische president. Andere lokale beroemdheden zijn The Beatles, die in Hamburg doorbraken. Tussen 1960 en 1962 gaven ze er maar liefst 218 optredens, een keer bijna vijftig avonden achter elkaar. Dit gebeurde bij de beruchte Reeperbahn, een gewoon lelijke uitgaansstraat die behalve Boutique Bizarre, de grootste seksshop van het continent, nu ook (sinds 2008) aan zijn westeinde metalen sculpturen van de rockgroep heeft staan, op het zogeheten Beatles Plaza. In de hele wereld wordt Hamburg geassocieerd met de hamburger. Ter plaatse vertelt men dat deze, in de vorm van een schijf rundergehakt met gegrilde uien, voor het eerst werd geserveerd in de sinds 1925 bestaande Oberhafenkantine (links). Het was niet de enige uitvinding die in Hamburg werd gedaan. De lijst omvat o.a. het dynamiet (1866), leukoplast (1882), Niveacrème (1911), Tesa plakband (1935) en de chipkaart (1969). De grootste lokale werkgever? Dat is Airbus. Vanuit de – nog volop in ontwikkeling zijnde cruisehaven (we volgen een cruise met de Prinsendam, het kleinste schip van www.hollandamerica.com), waar jaarlijks zo’n 120 schepen H5 (Small)afmeren, is het een minuut of tien lopen naar de historische Speicherstadt. Ooit was dit ’s werelds grootste pakhuizenwijk, compleet met grachten. Vandaag de dag bieden de bakstenen gebouwen onderkomen aan kantoren, appartementen, restaurants en musea, waaronder het Miniatur Wunderland. Dit heeft de grootste modelspoorbaan ter wereld, waar 700 computergestuurde treintjes rondrijden, en waar 130.000 lampjes branden. Voor kookliefhebbers verdient Spicy’s Gewürzmuseum een aanbeveling, waar je alle mogelijke kruiden kunt ruiken, proeven en kopen, ja zelfs sieraden gemaakt van specerijen. Imposante architectuur op basis van baksteen – we moesten een beetje denken aan Berlage – is even verderop te bewonderen, weer een minuut of tien gaans, nu in noordwestelijke richting. Daar verrees in 1924 het driehoekige Chile-haus dat de vorm en de contouren heeft van een reusachtige scheepsboeg. De bouwer ervan handelde voornamelijk in salpeter, uit Chili afkomstig. Bij het pand, dat ook een binnenplaats heeft, staan diverse andere, hoge kantoorgebouwen uit dezelfde periode en soms van dezelfde architect. Onderweg naar dit complex kanH9 (Small) de St. Katharina worden bekeken, een van Hamburgs bekendste kerken. Deze heeft een barokke toren en een gotisch schip. Tegen een van de witte wanden staat een 15e-eeuwse standbeeld van de heilige waaraan het godshuis zijn naam ontleent. Werelds vertier, in de vorm van winkelen, bieden de Mönckebergstrasse en de daarmee parallel lopende, alleen voor voetgangers bestemde Spitalerstrasse. Deze laatste staat haaks op het noordelijke Centraal Station, waarlangs je het mooiste museum van Hamburg bereikt, de Kunsthalle (zie ‘Galerie & Musea’). In de moderne vleugel daarvan, op de noordwesthoek, bevindt zich The Cube (links), een leuk koffie- en lunchadres (zondag en maandag gesloten). Wie daar zit, binnen op het smalle straatterras, heeft een aardig uitzicht op de de eerder genoemde Binnenalster met zijn 35 meH10 (Small)ter hoog spuitende fontein. Lopend lands de rechterkade van dit stadsmeer passeer je eerst enkele bootrestaurants en komen aan het eind witte, Venetiaans aandoende galerijen in beeld, de Alsterarkaden. Bewoners en toeristen drinken daar graag koffie, bier of wijn. Wie buiten zit kijkt niet alleen op een watertje met zwanen, maar ziet ook het prachtige Rathaus. Dit kwam gereed in 1897, nadat er elf jaar aan was gebouwd, en staat op 4000 heipalen. Men gaat er prat op dat dit stadhuis 647 vertrekken heeft – zes meer dan Buckingham Palace. De zalen werden rijk gedecoreerd; een pronkjuweel is de Kaisersaal met zijn monumentale H11 (Small)fresco’s. De ruimte heet naar keizer Wilhelm II die er verbleef toen het Kielkanaal werd geopend, de waterweg die de Noordzee verbindt met de Oostzee – en die inmiddels de drukst bevaren ter wereld is. Zeven dagen per week worden er rondleiding door het raadhuis gegeven; ze zijn beslist het volgen waard. Het als een bezoekje aan de binnenplaats met zijn majestueuze fontein . Vanaf de Rathausmarkt, het drukke centrale plein, wandel je in minder dan een kwartier naar een ander gebouw dat het beeld van Hamburg bepaalt, de kerk St. Michaelis. Een lekkere lunchstop onderweg, bij de Michaelisbrücke en achter het SteigenbergH12 (Small)er Hotel, is de Rheinische Republik. Van binnen is dit een bruine brasserie en buiten ligt een riant terras. Een specialiteit zijn Flammenküche, ofwel de Elzasser versie van pizza. In zijn klassieke vorm bestaat hij uit knapperig, ovengebakken deeg met ui, kaas en spekjes. Erbij een Weinschorle, droge witte wijn met mineraalwater, en voor pakweg 10 euro is het gewoon genieten. De route naar de kerk voert oveH13 (Small)r een tweetal grachten en even zovele bruggen. Naar verluidt heeft Hamburg in totaal 2321 bruggen, meer dan Amsterdam en Venetië – samen. Van ver is de St. Michaeliskerk te herkennen aan zijn 132 meter hoge, zwarte toren (foto helemaal boven). Dat deze, samen met andere kerkspitsen het silhouet van Hamburg bepaalt, is te danken aan wijze burgemeesters de de bouw van hogere panden verboden. Het kerkinterieur is om stil van te worden, wat bij velen ook gebeurt. Een machtig altaarstuk met een glasmozaïek wordt geflankeerd door een spreekgestoelte met een schipvormig afdak. Er tegenover staat en imposant orgel met 665 pijpen. Goudblad werd genereus gebruikt voor balustraden en ornamenten. En desgewenst kun je een kaartje kopen voor de torenlift,om, eenmaal boven, ook ’s avonds tot 11 uur, te genieten van het panorama. Achter en oostelijk van de kerk ligt een rustige wijk met enkele galerieën, inclusief die van ene keramiekatelier, en de zogeheten Krameramtswonungen. Dit zijn kleine huizen in een paar hele smalle straatjes (rechts) en anno 1676 gebouwd voor verpauperde weduwen (entree via Krayenkamp 10). Langs de noordoever van de Elbe worden verleden en toekomstige gecombineerd. De Fischmarkt trekt op zondagochtend (tot half tien) en bij mooi weer drrommen mensen, naar schatting zo’n zeventigduizend. Velen doen er niet alleen inkopen, maar gaan er ook eten en drinken. Binnen en buiten staan zo’n 300 handelaren met stalletjes. Iets verderop in oostelijke

H17 (Small)

richting kunnen rondvaarten worden geboekt bij de Landungsbrücken. Langs een nabije kade fungeren twee schepen als musea, de driemaster Rickmer Rickmers en het anno 1992 in Hamburg gebouwde vrachtschip Cap San Diego. Opnieuw oostwaarts kom je oog in oog met Europa’s grootste bouwproject, HafenCity. Het nu al beroemdste werk in aanbouw daar is de Elbphilharmonie Hamburg (bijnaam Elphi) waarvan het 110 meter hoge dak gelijkt op golven in de branding. Verwacht wordt dat dit concertgebouw, geplande opening januari 2017, voor Hamburg eenzelfde symbolische waarde zal krijgen als het Opera House van Sydney. Terugblikkend was het bezoek aan deze schone, levendige, welvarende Duitse havenstad – die per hoofd van de bevolking de meeste miljonairs heeft van heel Europa – een groot genoegen. Dat ook doet begrijpen waarom ongeveer 1,8 miljoen mensen met trots en tevredenheid stellen “Ich bin ein Hamburger”.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  banner ecoshower_538x100

. In de Australische Barossa Valley, op ruim een uur rijden van de kerkenstad Adelaide, kom je veel Duitse namen tegen. Want vanaf de jaren veertig in de 18e eeuw vestigden zich er JC4A (Small)Duitse lutheranen die hun land waren ontvlucht uit angst voor godsdienstvervolging. Ze waren gewend wijn te drinken, soms ook te maken, en begonnen dus druivenstokken te planten. De eerste, in 1847, was Johann Gramp. Hij deed dit vanuit zijn kleine pioniershuis (foto) rond het stroompje Jacob’s Creek. Drie jaar later produceerde hij zijn eigen wijn, een Duits gestijlde witte die Carte Blanche werd gedoopt. JC1 (Small)Zijn oudste zoon Gustav volgde hem op. Het was hij die in Rowland Flat 18 additionele hectaren plantte op een domein dat als naam kreeg Orlando. Waarbij Gustav ook een grote kelder bouwde, in 1886. Al deze inspanningen resulteerden uiteindelijk in een bloeiend bedrijf dat later als naam kreeg Orlando Wyndham – en dat in1992, na een succesvolle management buy-out, werd overgenomen door de Franse multinational Pernod-Ricard.

Profiel breed (Small)Het belangrijkste wijnmerk van de nog altijd in Rowland Flat gevestigde firma is Jacob’s Creek. Anno 1976 verscheen dit voor het eerst. Hoeveel flessen er jaarlijks van worden verkocht wil Pernod-Ricard niet vertellen, maar naar schatting moeten het er zo’n 70 miljoen zijn. JC12 (Small)Het merk wordt in circa vijftig landen gedistribueerd en is marktleider in Australië, China en India. De benodigde druiven (en een klein deel gerede wijnen) komen voor het overgrote deel van wijnbouwers onder contract, in allerlei Australische regio’s. Componeren, mengen dus, heeft men bij Jacob’s Creek tot kunst verheven. Tegelijk zijn hoofdwijnmaker Bernard Hickin (onder) en diens team voortdurend bezig met innoveren en experimenteren. Zo vertelt global wine ambassador Nick James-Martin, zelf wijnmaker geweest en afkomstig uit een wijnfamilie, met enthousiasme over de speciale Sushi wijn, gedoopt Wah. In overleg met Japanse chef-koks werd deze JC9A (Small)gecomponeerd uit chardonnay, pinot gris en sauvignon blanc. (De jaargang 2013 is niet representatief, want nu aan de de rijpe kant, maar met de 2014 gaan we t.z.t. graag aan de slag.) En dan zijn er de twee rode Double Barrel wijnen, opgevoed in gebruikte whiskyvaten, Schotse en Ierse. Pikant probleempje: vanwege het whiskycontact, hoe summier ook, mogen beide creaties binnen de Europese Unie niet als ‘wijn’ worden aangeboden. Wijnen van minder bekende, voor Australië onconventionele druivenrassen passen eveneens binnen het beleid van Jacob’s Creek. Een van de smakelijkste aanwinsten, in 2011 voor het eerst uitgetest in het grote bezoekerscentrum te Rowland Flat, waar jaarlijks 150 à 170.000 wijnliefhebbers komen, is de Classic Fiano 2014 uit South Eastern Australia. Het is een goed teJC8 (Small) koelen, zacht frisse, aangename witte wijn, enigszins floraal van geur, vriendelijk fruitig (wit, citrus) van smaak en bescheiden qua alcohol, namelijk 11 procent. Een fles kost €6,69 bij Albert Heijn (www.ah.nl) die hier de exclusiviteit heeft voor de consumentenmarkt; Makro voert een paar hoogwaardige groothandelswijnen. Absolute bestseller, wereldwijd, is de Classic Chardonnay, een heel toegankelijke wijn waarop allerlei technieken werden toegepast. De meest verkochte rode in ons land is de Classic Merlot waarvan het aroma eerder donker is dan fruitig, met tevens een bescheiden houttoets. Het niveau – en de prijs, van €6,69 naar €9,99 – stijgen met de Reserve reeks, waaronder de Reserve Chardonnay 2013 uit de reliëfrijke Adelaide Hills. Daar betreft Jacob’s Creek druiven van plusminus zeventig verschillende percelen. De deels in Franse fusten bereide en gelagerde wijn biedt lichte roosteraroma’s, groen plus wit fruit, een vleugje rijpheid en tegelijk een frisse kern. In zijn soort net zo aantrekkelijk is de Reserve Cabernet Sauvignon 2012, herkomst het cabernetgebied CoonawarraJC10. Het is een ferme, evenwichtige, muntige wijn met ook besfruit en beheerst wat hout. Met bubbelwijnen scoort het Australisch-Franse bedrijf eveneens. Vooral de Chardonnay Pinot Noir Brut Cuvée, die zijn belletjes kreeg in afgesloten tanks, is het ontdekken waard, vanwege zijn opwekkende karakter, frisse fruit, in dit geval van zowel citrusvruchten als rode, elegantie, zuiverheid en redelijke prijs, €11,99. Het moge duidelijk zijn: door de kreek van Jacob’s Creek vloeit voornamelijk wijn, goede wijn.

 

. Wijnen van de witte colombard hebben stilletjes een enorme populariteit verworven, en dat in pakweg vijftien jaar tijd. De opkomst van colombardwijnen heeft er bijvoorbeeld toe geleid Col1 (Small)dat een ooit massaal gedronken wijn als Muscadet sterk aan marktaandeel heeft verloren. Ook wordt colombard veel gebruikt voor huiswijnen (veelal in literflessen) van supermarkten en slijterijen. Dat de ster van Colombard als wijn sterk steeg, is te danken aan vooral zijn fruitige en tegelijk frisse smaak. Want de hedendaagse consumenten houden nu eenmaal van fruitige wijnen.

DRUIF-4 (2)

Het begon eigenlijk dankzij een crisis, want vroeger werd colombard in de Gascogne, zijn bakermat, vooral beschouwd als distillatiedruif, met name voor Armagnac. Omdat de verkopen van dit digestief daalden, ging men de colombarddruiven in toenemende mate verwerken tot gewone witte wijn – waarbij wel moderne technieken werden toegepast, Col3 (Small)zoals het langzaam laten vergisten bij lage temperatuur. Het aldus verkregen product was zo lekker, en tegelijk zo betaalbaar, dat het met open armen, zo niet open monden werd ontvangen – wereldwijd. De belangrijkste herkomstbenaming binnen Frankrijk, en daarmee Europa, is Côtes de Gascogne (foto).
Soorten Colombard
Een goede tot zeer goede kwaliteit wordt aangegeven met een ster: Australië*, Frankrijk (vooral in het zuidwesten)*, Israël, Mexico, Verenigde Staten (in Californië is colombard, daar french colombard genoemd, de tweede witte druif, na chardonnay; het gros wordt gebruikt voor slobberwijnen), Zuid-Afrika (waar de druifnaam met een ‘d’ op het eind wordt gespeld was ook daar eerst vooral een distillatiedruif; enkele van de beste wijnen komen uit Robertson)*.
Mooie melanges
Col4 (Small)
In Zuidwest-Frankrijk maakt men ook zeer succesvolle wijnen die voornamelijk colombard bevatten, maar waaraan andere variëteiten werden toegevoegd. Dit geldt zowel voor Pays-wijnen als die met een beschermde herkomstbenaming. . Hetzelfde gebeurt in Australië en Zuid-Afrika, waar men echt mooie melanges creëert van colombar(d) met rassen als chardonnay en chenin blanc.
Colombard smaakt lekker bij
AMUSES – Denk aan alle mogelijke tapas en ook knabbelwerk, want Colombard is een perfecte aperitiefwijn.Col5 (Small)
SCHAAL- EN SCHELPDIERENgarnalencocktail, gekookte mosselen, mosselcocktail.
VIS – ansjovis, fish & chips, gebakken makreel, gegrilde verse sardines (zoals ze die in Portugal veel eten), haringsalade, lekkerbekjes, schol, stokvis, tempura, vissticks, witvis.
GROENTE aardappelsalade, artisjokken met vinaigrette, avocado met vinaigrette, crudités/rauwkost, fris aangemaakte salades, groene asperges, vichyssoise (koude soep van aardappel, groente en prei).
KAASKaasfondue en Franse geitenkaas

 Nos (Small)
VINOSTALGIE (35)
Het Franse departement Lot, diep in het zuidwesten is niet alleen een geliefde vakantiebestemming, maar levert ook een beroemde rode wijn, Cahors. Genoemd naar de gelijknamige, historische stad aan heftig slingerende Lot. Het bekendste monument daar is de versterkte Pont Valentré (links onderin op de ansicht). Dankzij de opkomst van Malbec uit Argentinië kent Cahors een revival – want hiervoor malbec de belangrijkste druif.

 

Etiket (Small)

Een van de mooiste wijndomeinen van Duitsland is Schloss Johannisberg in de Rheingau. Vorst Clemens Metternich kreeg dit 50 hectare grote wijngoed in 1816 voor zijn verdiensten bij de val van Napoleon. Dit op voorwaarde dat jaarlijks 10 procent van de opbrengst afgedragen zou worden aan het Habsburgse Hof in Wenen. Tot aan de Tweede Wereldoorlog ging dat niet in geld, maar in natura, dus in flessen wijn met dit bijzondere etiket. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens grote collectie dit label afkomstig is.

  [socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.