. Smile vierkant-100pxVorige maand was Tatjana Puklavec – van dCite voorbeeldige Sloveense wijnproducent Puklavec & friends – in São Paulo. Op een wijnbeurs daar, waar een van haar witte wijnen werd uitgeroepen tot beste van de beurs, en in de sjieke supermarkt Quitanda ontdekte de bove het wijnschap zowaar een citaat van ene Hubrecht Duijker. Ik denk dat het afkomstig is uit mijn in 1993 verschenen Engelstalige boekje Wine Wisdom. Waarin als laatste wijsheid inderdaad staat ‘Het leven is veel te kort om slechte wijn te drinken.’

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nieuwtje_v2. Recent verscheen mijn WIJNGENIETGIDS. Zoals de titel duidelijk maakt, dit is geen koopgids, maar een genietgids. Een boek waarmee je lezend, proeCOV (Small)vend en genietend op ontdekkingsreis kunt gaan door de wereld van de wijn. Een wereld die ik zelf al sinds 1969 heb bereisd – en die nog steeds fascineert. Niet alleen omdat er elk jaar een verse wijnoogst wordt geboren, maar vooral omdat de wijnwereld voortdurend in beweging is. Enerzijds ontstaan allerlei nieuwe facetten, die van druivenrassen, streken, technieken, producenten en wijnen, terwijl anderzijds traditionele, soms bijna vergeten wijnregio’s en hun wijnen een nieuw elan krijgen. Met als prettig resultaat dat het aanbod aan goede, lekkere wijnen rijker is dan ooit. Denk alleen al aan het woud van etiketten op schappen in winkels, een soort jungle waarin je snel verloren raakt. Toch wordt wijn niet gemaakt om verwarring te scheppen, maar om plezier te geven. En evenmin om gestrest op een voetstuk te plaatsen, denk aan die extreem kostbare COV1châteauwijnen uit Bordeaux, maar juist ontspannen op tafel. Met als boodschap dat wijn vooral bestemd is om van te genieten. Of, zoals William Sokolin schreef: ‘De definitie van een goede wijn zou moeten beginnen en eindigen met een glimlach.’ Welnu, dit 160 bladzijden tellende boek is bestemd om dat genieten te verrijken, te optimaliseren.  Op een manier die mij zelf aanspreekt, niet via lange verhandelingen, maar puntsgewijs, helder en vaak met een glimlach. Wikkend en wegend, in de beperking tone zich de meester, heb ik 365 genummerde tips, adviezen en wetenswaardigheden verzameld – in principe een voor elke dag van het jaar – en vervolgens COV2 (Small)overzichtelijk gegroepeerd. Dat in de tekst veel persoonlijke ervaringen werden verwerkt zal begrijpelijk zijn. Smaak immers is per definitie zeer, zéér subjectief. Over smaak gesproken, in het speciale smaakkatern Drinken op druif worden profielen verschaft van vijftien veel voorkomende variëteiten, hun wijnen en waarbij die het lekkerst zijn. Dit met in gedachten dat steeds meer wijnliefhebbers de naam van druif als belangrijkste keuzecriterium hanteren bij het aanschaffen van wijn. Het met veel kleur uitgevoerde boek werd gepubliceerd door www.aerialmediacom.nl en kost €17,95.

 

 


Culinaire combinatieFleur van Heemskerck van Beest-de Groot
, de wijnvrouw die deze maand haar favoriete wijn-spijscombinaties onthult, groeide op met een vader die een enorme passie heeft voor wijnen. Van jongs af aan hoorde zij hem over wijnen vertellen. Toen haar vader in 1998 zijn ultieme droom verwezenlijkte door Domaine de l’Amaurigue in de Provence te kopen, was bij Fleur inmiddels ook het wijnvirus uitgebroken Fleur1en raakte zij dus bij het wijngoed betrokken. In de beginjaren combineerde Fleur haar liefde voor wijn met haar vaste banen bij o.a. Ahold, Sanoma en Bugaboo. Een dag in de week reserveerde  ze voor de marketing en pr voor het wijndomein, terwijl ook de nodige wijncursussen werden gevolgd. Uiteindelijk besloot Fleur in 2014 om zich volledig met Domaine de l’Amaurigue bezig te gaan houden. Haar focus kwam te liggen bij het vermarkten van de speciale Cuvée Fleur die vader Dick naar haar genoemd heeft en waarmee eigenlijk  ieder jaar internationale prijzen worden gewonnen. Met veel energie en passie heeft Fleur de afzetmarkt in Nederland uitgebreid. Dankzij haar bezoeken aan internationale wijnbeurzen, samen met de talentvolle wijnmaker Jean-Marie Quef, zijn de wijnen van Domaine de l’Amaurigue inmiddels verkrijgbaar in o.a. Amerika, Australië, Duitsland, Zweden en Taiwan. Naast de verkoop doet Fleur de marketing en pr voor l’Amaurigue, en heeft onlangs een korte film laten maken, ter viering van de vijftiende oogst: https://vimeo.com/156250385.  En in haar vrije tijd zingt ze in de band The Jordainetts. Haar culinaire combinatie beschrijft ze als volgt. Dit voorjaar had ik het genoegen om op Ibiza een goede klant te bezoeken, de eigenaar van de mooie wijnspeciaalzaak Vino & Co. Samen belandden we in een heel simpel, maar charmant strandtentje met plastic stoeltjes in de baai van Cala d’Hort. Na een plateau gemarineerde oesters volgde een heerlijke, vers bereidde dorade, vergezeld van geroosterde venkel met knoflook. De droge, fruitige Fleur rosé 2015 met zijn delicate aardbeitonen, Fleur4 (Small)zijn  frisheid van grapefruit en zijn licht bittertje combineerde perfect met zowel de zeebrasem als het uitzicht op de betoverende rots Es Vedra. We sloten af met een smeuïge crema Catalana en een glaasje Hierbas. Terwijl de zon onderging vergaten we de plastic stoeltjes en waanden we ons in een sterrenrestaurant. Op de wijngaard is het altijd genieten als mijn moeder (vooraan rechts op de foto) haar befaamde, in de oven gegaarde kwartels met een rolletje spek erom heeft bereid. De kwartels worden vergezeld door een mousse van courgettes uit eigen  tuin. Onze rode Domaine de l’Amaurigue 2014 met zijn karakteristieke kruidje van de syrah en de robuuste smaak van cassis plus rijpe bessen van de cabernet sauvignon vormt daarmee een perfecte match! Het zijn voor mij de heerlijke momenten met familie en vrienden die wijn-spijscombinaties onvergetelijke maken, en niet zozeer een kostbare fles in een sterrenrestaurant.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuwD41
DRIE DAGEN
DETROIT

. Die drie dagen Detroit zijn eigenlijk een halve dag meer. Want dD2 (Small)e rechtstreekse, snelle Delta vlucht arriveert zo tijdig dat je al om drie uur ’s middags in een downtown hotel kunt zijn. En dus nog uren de tijd krijgt om wandelend of met de People Mover (een hoog bovengronds tramtreintje, 75 dollarcent per rit; foto sculptuur in een van de stationnetjes), het centrum een beetje kunt verkennen. Waarbij meteen zal opvallen dat Detroit allesbehalve de grauwe, drukke, armlastige industriestad is die velen voor ogen hebben. Veel brede straten, heel wat statige gebouwen en verrassend weinig verkeer bepalen het beeld. Wij logeerden in het Aloft Detroit, een comfortabel,D3A gunstig gelegen designhotel dat werd ondergebracht in een hoog historisch pand, het David Whitney building dat een imposant, ongeveer driehoekig atrium heeft (links). De ruime, suiteachtige kamers ($129 meestal) hebben net iets te korte gordijnen (gebruik dus het oogmasker dat Delta uitreikte) en de airco is te luid (’s nachts uitzetten dus). Het ontbijt stel je ’s ochtends zelf samen in een soort zelfbedieningswinkeltje, en valet parking kost $30 per dag (www.aloftdetroit.com). Eenmaal gesetteld rijst de vraag: waarmee te beginnen? Want Detroit is een grote, grote stad met allerlei attracties D (Small) (www.visitdetroit.com). Bovendien spreekt men van een herboren plaats. Na het faillissement van drie jaar terug werd orde op zaken gezet en vond een economische comeback plaats. Downtown bijvoorbeeld raakte zo in trek dat het nu bijna onmogelijk is om er nog een appartement te vinden. Typerend is bovendien dat gedurende de afgelopen paar jaar in het centrum zo’n honderd nieuwe eet- en drinkgelegenheden werden geopend, wat het totaal op ongeveer vierhonderd heeft gebracht.
D4bMaar goed, DE EERSTE DAG. Een sterke start vormt het Detroit Historical Museum (links) waar je alleen voor het parkeren betaalt ($7). In dit grote museum wordt op aantrekkelijke wijze het verleden van Detroit gepresenteerd. Wat doet begrijpen hoe bijzonder de stad is. In het begin van de twintigste eeuw was deze stad de snelst groeiende van Amerika, toen er een stuk of 125 autofabrieken gevestigd waren, met alle toeleveranciers. Het nummer één automodel was de Ford T die geproduceerd werd via ruim 7800 handelingen in vijf en een D5 (Small)half uur tijd. Detroits straten waren toen al geplaveid met asfalt of beton, er verschenen verkeerslichten, er reden elektrische trams, er verrezen wolkenkrabbers en er werden allerlei uitvindingen gedaan, niet alleen technische, maar ook van o.a. Tupperware. Toonaangevende modeontwerpers waren er actief, en later zou Detroit tevens een echte sportstad worden, met als grootste held de zwarte bokser Joe Louis. De rijke collectie van het historisch museum wordt  aangevuld door leuke filmpjes en replica’s van oude winkels, in de kelder. D6 (Small)Een excellente volgende etappe zou een voettocht door downtown kunnen zijn, of individueel of met een gids die je ook verborgen bezienswaardigheden doet ontdekken. Als uitstekende tour guide kregen wij Jon Chezich (links) van de Detroit Experience Factory, een non-profit organisatie die tien programma’s voert, waarvan de helft gratis (www.detroitexperiencefactory.org). Dit alles met in gedachten ‘The more people see Detroit, the more pD7 (Small)eople love Detroit’. Vlakbij ons hotel staan behalve sportstadions de opera en een paar theaters, waaronder het fameuze, van binnen prachtige Fox Theatre dat met zijn vijfduizend stoelen het op een na grootste van Amerika is. Er schuin tegenover, bij de Methodist church, begon Marten Luther King in 1963 een protestmars die werd afgesloten met zijn eerste “I have a dream’ speech. In downtown zelf, haaks op Grand River Avenue, ontdekten we The Belt, een brede horecasteeg met aan weerszijden opmerkelijke schilderingen D8 (Small)tegen zijn muren; het is een soort openluchtmuseumpje van graffitikunst. Waarmee bovendien de nevenliggende parkeergarage werd vervrolijkt. Sowieso kom je in Detroit flink wat muurschilderingen tegen, soms immens grote, tegen een wolkenkrabber. Terug op Grand River ontmoetten we Steve van Steve’s Detroit Deli, een D9 (Small)simpel ogende zaakje (rechts) waar fameuze sandwiches worden bereid, zoals de corned beef special ($7,91). Rond het lunchuur staat men er graag voor in de rij. Even verderop kun je taco’s en sushi to go bestellen. Het hart van downtown, er komen zes straten op uit, is het Campus Martius, een plein waar vaak swingende muziek live wordt gespeeld, bij mooi weer al ’s ochtends. Behalve zijn podium en grasveld heeft het plein honderd spuitende fonteintjes en in de zomer een zandstrandje D10 (Small)als speelplek voor kleine kinderen. Opzij van Campus Martius ligt Cadillac Square met zijn basketball-, pingpong- en andere sportveldjes, terwijl ook diverse food trucks er hun smakelijke hapjes offreren. In zuidelijke richting, via Woodward Avenue (genoemd naar de architect die de gehele stad heD11rbouwde na de allesverwoestende brand van 1908) zien we het beroemde kunstwerk van Detroit, The Fist, een meer dan levensgrote replica van Joe Louis’  rechtervuist. Een andere opmerkelijke sculptuur, vlakbij, is The spirit of Detroit. In 1958 was dit ’s werelds grootste bronzen standbeeld sinds de renaissance. Naar dit tijdperk werd ook het iconische Renaissance Center genoemd, een complex van zeven Det88 (Small) wolkenkrabbers dat o.a. dient als hoofdkantoor van General Motors en waar je letterlijk op hoog niveau kunt dineren (zie
‘Aanbevolen restaurants’). Langs de torens en de oever van de Detroit River (aan de  overkant ligt Canada, de stad Windsor) werd de Riverwalk aangelegd, een wandel- en fietspad van vijf à zes kilometer dat aan zijn landzijde door kleine parken wordt geflankeerd. En aan de voet van het Ren Cen organiseert men ’s D13 (Small)avonds af en toe gratis popconcerten. Terug in downtown is een bezoek aan het Guardian building bijkans verplicht. Dit is namelijk het fraaiste van de stad. Men bouwde deze wolkenkrabber met speciale, op maat gemaakte bakstenen, bijna twee miljoen stuks, de zogeheten Guardian bricks. De entreehal vormt een visueel feestje, vanwege zijn kleurrijke art déco versieringen en prachtige vloer waarvoor het marmer speciaal uit Tunesië werd gehaald. Overal zijn ook mD14ozaïeken te zien en de grote klok komt van Tiffany. De grote, lichte zaal ernaast, een trapje op, heeft de allure van een kathedraal (zie de beginfoto van deze reportage). Het gebogen plafond lijkt van steen, maar is van canvas, bedoeld om te akoestiek te dempen. Een ander opmerkelijk feit: in 1928-1929 werd dit enorme pand, bijnaam de Cathedral of Finance, in slechts zeven maanden gebouwd. Enkele stappen verderop is het kleine Capitol Park gelegen, waaromheen de gebouwen voor $150 miljoen werden gerenoveerd. Er staat een standbeeld van Michigans eerste gouverneur (we zagen hem altijd met een duif op zijn hoofd) en je vindt er een winkel van de Shinola Factory, een in Detroit gevestigd fietsfabriek (jazD15 (Small)eker, in de stad van auto’s). Fietsen is populair in deze vlakke universiteitsstad. Op diverse plekken kun je fietsen huren en elke maandag volgen drie- tot vijfduizend fietsers een route die slow roll werd gedoopt. Tijd voor een glaasje – wijn of een van de talrijke lokale bieren – en een hapje. Volop gelegenheid daartoe wordt geboden in Greektown, een aan downtown grenzende wijk die door Duitse immigranten werd gesticht maar later door Grieken werd bevolkt. Aan beide zijden van Monroe Street (boven) bevinden zich in totaal vijftien eetgelegenheden, waaronder uiteraard diverse Griekse. De beste reputatie heeft Golden Fleece, nog een familiebedrijf. Een van Detroits drie casino’s is er ook gevestigd met erbij, à la Las Vegas, een groot hotel.
DAG TWEE kan heD16 (Small)lemaal in het teken staan van kunst. Het Detroit Institute of Art is met de huurauto (we kozen er een, tot volle tevredenheid, via www.lejebil.com) makkelijk te bereiken – en een van Amerika’s indrukwekkendste, zowel wat de collectie als de behuizing betreft, een immens wit, tempelachtig pand. Je kunt er makkelijk twee tot vier uur doorbrengen, en ter plekke lekker lunchen in het cafetaria. De meest bijzonder van ruim honderd zalen heet Rivera Court, een hoge hal met muurschilderingen uit de jaren dertig. Ze hebben een (auto)industrieel thema en werden in opdracht van Henry Ford gecreëerd door Diego Rivera. Na beeldende kunst kan als totaal contrast die van soulmuziek worden beleefd, in het Motown Museum. Het was Berry Gordon die anno 1966 het platenlabel Motown D17 (Small) lanceerde, vanuit zijn woonhuis. De sessies werden gehouden in een voormalige garage, en de registratieapparatuur stond in de voormalige keuken. Het desbetreffende zaaltje, Studio A, bestaat nog steeds in zijn oorspronkelijke vorm, compleet met vleugel, orgel, xylofoon, D18drumstel en andere muziekinstrumenten. Het is de plek waar o.m. The Four Tops, The Jackson 5, Little Steve Wonder, Martha Reeves and the Vandellas, Marvin Gaye en The Supremes, hun hits opnamen, 24 uur per dag, tussen 1959 en 1972. Gordy’s bedrijf groeide uit tot een miljoenenindustrie (met tientallen andere labels, een musical en nog veel meer) en maakte van Motown een begrip. Het eigenlijk kleine museum kan alleen via een rondleiding worden beD19bzocht. Deze duurt een uurtje, inclusief het bekijken van een documentaire. Meestal wordt aan de bezoekers gevraagd of ze tot slot met hun gids een bekend liedje uit Hitsville U.S.A. mee willen zingen – en vaak gebeurt dat ook. Voor de bouwkunst verdient het Fisher building een kort bezoek. Dit kwam ongeveer gelijk met het Guardian building gereed, en heeft een lange lobby (tevens toegang tot een groot theater) versierd met art déco ornamenten en allerlei soorten marmer. Zittend bij Stella’s, met een kop goede koffie of thee, kun je het plafond ontspannen bekijken. Voor schrijfkunst kunnen boekenliefhebbers terecht in het hoofdfiliaal van John K. King, een tweedehands boekwinkel, beter gezegd pakhuis, waar meer D20 (Small)dan een miljoen boeken worden aangeboden. CNN beschreef de zaak als ‘one of the coolest bookstores’. Tot slot is er, in een zuidoostelijke stadswijk, het Heidelberg Project. Dit werd drie decennia geleden begonnen door Tyree Guyton die een arme, criminele woonwijk wilde verbeteren door hD21cem te verfraaien. De kunstenaar begon met het aanbrengen van grote kleurstippen op het asfalt en tegen huizen, en plaatste naderhand kleurrijke objecten van alledaagse voorwerpen, vaak gevonden in de vuilnis, op gazons, langs trottoirs en op pleintjes, binnen twee huizenblokken (adres 3600 Heidelberg Street). Het geheel kreeg als bijnaam Detroit’s Getto Guggenheim.
DAG DRIE staat in het teken van Henry Ford, of beter gezegd The Henry Ford, een museum- en informatiepark van 80 hectare in de voorstad Dearborn. Er valt ongelooflijk veel te zien en te beleven; heel wat Amerikaanse families en schoolklassen brengen er een volle dag door. De driehonderdjarige historie van Amerika komt vanuit D23 (Small)verschillende invalshoeken tot leven in het Henry Ford Museum. Dat, hoe kan het anders, als belangrijkste collectie er een van historische automobielen heeft. Geëxposeerd worden o.a. enkele staatsieauto’s van Amerikaanse presidenten, de oudste Ford modellen en unieke exemplaren, waaronder de duurste auto ter wereld, de Bugatti Royale die langer was dan een Duesenberg, twee maal zo krachtig als een Rolls Royce, en waarvan slechts zes stuks werden gemaakt (rechts). Andere ruimten zijn gewijd aanD22 (Small) vliegtuigpioniers, aan stoomtreinen, aan landbouwmachines, aan innovaties, aan meubels en aan geschiedenis. Zo is de schommelstoel te zien waarin Lincoln zat toen hij werd vermoord. Dit gebeurde tijdens een toneelvoorstelling in een theater dat toevallig als naam had…Ford. Langs het museum loopt de honderden meters lange, stijlvol met kroonluchters verlichte Prechter promenade die uitkomt bij Michigan Café, D24 (Small)een prima plek voor een lekkere lunch. We genoten er van baked potato soup, en je kunt er zelfs wijn per glas bestellen. Een andere prettige zitpauze kan een bezoek zijn aan het filmtheater dat een gigascherm heeft. Achter het museum ligt een andere attractie, Greenfield Village, een uitgestrekt dorp met nagebouwde historische panden (o.a. het geboortehuis van Henry Ford) waarin ambachtslieden en boeren regelmatig demonstraties geven, terwijl hier en daar wordt gezongen en verteld. Behalve in een trein rond het dorp kanD25 een ritje door het dorp worden gemaakt in een Ford Model T (voorzien van een hele stille motor). Een van Edisons oorspronkelijke laboratoria, waar allerlei experimenten werden uitgevoerd, is er eveneens te zien. Wie nog tijd – en energie – over heeft, kan vervolgens een shuttlebus nemen om de Ford Factory Tour meemaken. Die niet alleen de geschiedenis van de autofabrikant toontD26, maar daarna een werkende fabriek waarin de Ford F-150 wordt geassembleerd. De dag zou kunnen worden afgesloten met een autotocht naar en over Belle Isle, een beschermd eiland, het is een staatspark, in de Detroit River. Behalve parken, tuinen, meertjes (waaronder een beroemde plas met waterlelies), sloten en strandje vind je er een dierentuin, een tropische kas, een gotische toren met carillon, een vuurtoren, het Dossin Great Lakes Museum en Amerika’s oudste aquarium. Die drie dagen Detroit zijn zó voorbij – en eigenlijk te kort.

D27 (Small)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Brown4 (Small). Bij de in citroen gemarineerde en met kruiden gerookte zalm die dun gesneden wordt opgediend rond een frisse salade, schenkt men ons de witte Château Brown – en de combinatie is kostelijk. De wijn biedt een verrukkelijk, evenwichtig geheel van opwekkende zuren, passievrucht, mild citrusfruit, een snufje specerijen en beheerst wat kruidig hout plus een hint van karamel. Binnen zijn herkomstbenaming, Pessac-Léognan, behoort hij tot de beste wijnen, wat hem tegelijk in de top brengt van droge witte Bordeaux.
Profiel hoog (Small)We zijn te gast bij de eigenaren van Château Brown, een domein binnen het district Pessac-Léognan. Het wijngoed is nog niet erg bekend, noch heel gereputeerd, maar voor de consument betekent dat alleen mBrown2 (Small)aar voordeel. De witte wijn – opbrengst meestal minder dan 25.000 flessen – kost namelijk euro’s minder dan vergelijkbare wijnen van bekendere châteaus uit hetzelfde district. De achterstand qua prestige is te wijten aan enkele decennia van zwakke bedrijfsvoering, zoniet achterstallig onderhoud. Deze situatie veranderde pas nadat Brown in december 2004 werd overgenomen door nieuwe, zeer kwaliteitsgerichte eigenaren. Dat waren enerzijds, met een kleine meerderheid, de al vijf generaties in Bordeaux gevestigde wijnfamilie Mau, en anderzijds Koninklijke Distilleerderij Dirkzwager, behorend aan de gelijknamige familie die al eerder wijnbelangen verwierf, waaronder Nederlandse importeurs en distributeurs. Onder leiding van Jean-Christophe Mau (links), opgeleid voor accountant maar uiteindelijk als oenoloog afgestudeerd, werd veel verbeterd in Browns wijngaard ‘omdat daar 90 procent van de wijnkwaliteit ontstaat’. Verwaarloosde stokken Brown1 (Small)werden gerooid, via overenting (waarbij de onderstokken gewoon blijven staan) verving men de minderwaardige muscadelle door sémillon, onkruidverdelgers verdwenen, bodemvitaliserende technieken deden hun intrede en het snoeien geschiedde veel strenger. Deze door Jean-Christophe als ‘hoog precisiewerk’ omschreven activiteiten vonden plaats in samenwerking met twee gerenommeerde experts, Stéphane Derenoncourt en Claude Bourguignon. Als wijngoed is Château Brown, dat nu 28 hectare met druivenstokken heeft, een van de oudste binnen Bordeaux, met een historie die teruggaat tot de twaalfde eeuw. Honderden jaren luidde de naam Château Barrière de Bordeaux, vanwege zijn ligging bij een uitvalsweg uit die stad. Een welvarende, van oorsprong SBrown3 (Small)chotse wijnhandelaar, John Lewis Brown, kocht het château in de achttiende eeuw en gaf dit zijn familienaam (die hij eveneens toevoegde aan Château Cantenac in Margaux). De laatste eigenaar voor het Mau-bewind woonde in Madrid, was met olie welgesteld geworden en had de wijnbezitting bedoeld voor zijn dochter – maar die vluchtte na een jaar Bordeaux terug naar de meer kosmopolitische Spaanse hoofdstad. De bereiding van Browns witte wijn, een compositie van meestal 60 procent sauvignon blBrown5 (Small)anc en 40 sémillon, bleef tamelijk klassiek, met een vergisting in voor de helft nieuwe vaten, maar werd op tal van details geperfectioneerd. Het proces begint met een aromabevorderende schilweking, per perceel, van acht tot twaalf uur. De fermentatie geschiedt bij 20 graden Celsius en duurt een week of twee, waarna de wijn nog acht maanden in de barriques verblijft. Tegelijk verbeterde men de rode Brown, waarvan ruim vijf  keer zoveel wordt geproduceerd. De door Mau c.s. gedurende veertien maanden in fusten opgevoede Pessac-Léognan 2009, een mooi uitgerijpte compositie van 56 procent merlot, 40 cabernet sauvignon en 4 petit verdot, vormt een heerlijk en tegelijk krachtig geheel van zacht kruidige, beschaafde houttonen, milde vanille, rijpe zwarte vruchten en discreet wat drop – lekker bij o.a. lamsbout, lamskoteletten  of entrecôte. Fles €32,99 bij www.mitra.nl.


NOS (Small)
VINOSTALGIE (50)
Ooit was het nu zo mondaine Saint-Tropez een rustig vissersdorp, met alleen enkele zeilscheepjes langs de kaden. Op het gelijknamige, heuvelachtige schiereiland  erachter wordt al sinds mensenheugenis wijn gemaakt. En het was een schepeling uit Saint-Tropez, ene Antiboul, die een vermoedelijk Grieks druivenras naar de Provence bracht, de naar hem genoemde blauwe rosédruif tibouren.

 

DRUIF-5

Miniprofielen van minder bekende blauwe druiven – serie 1

Barbera
Bar3Vooral in Piemonte, Noordwest-Italië (rechts), voorkomende soort. Kenmerkend voor de gelijknamige wijn zijn een hoge natuurlijke zuurgraad, een licht bitter aroma van kersen (plus soms rood fruit) en een laag tanninegehalte. Lang werd barbera beschouwd als een  tweederangs druif, maar men is er in toenemende mate kwaliteitswijn van gaan maken. Toonaangevende Italiaanse herkomstbenamingen zijn Barbera d’Alba, Barbera d’Asti en Barbera del Monferrato. De variëteit groeit eveneens in o.a. Argentinië en Californië.
Blaufränkisch
In het Oostenrijkse Burgenland weet men van dit ras levendige, zeer fruitrijke (rijpe
aardbeien, frambozen, cassis, bramen, pruimedanten) rode wijnen te maken,
soms op vat gerijpt. Niveau is tevens te vinden in de Amerikaanse staat Washington, waar de druif lemberger heet. Zijn Duitse naam is blauer limberger, zijn Hongaarse kékfrankos.
Bobal
Sterk in Oost-Spanje aanwezige druif die zelfs in een warm klimaat zijn zuren
behoudt. Men gebruikt hem voor droge rosés en rode wijnen die smaken naar sappig,
licht gekruid rood fruit. Toonaangevende gebieden zijn Utiel-Requena en Valencia.
Cabernet franc
Dit is het wat minder begaafde broertje van cabernet sauvignon – waarmee hij, vooral in Bordeaux, vaak wordt vermengd. Meestal met veel succes, Sommige van zijn mooiste wijnen zijn te vinden in Saint-Emilion; zo is cabernet franc de belangrijkste druif voor Château Cheval Blanc. Van alleen cabernet franc worden vooral in het Loire-dal rode wijnen vervaardigd. Denk aan o.a. Bourgueil, Chinon (foto stadje), Bar5Saint-Nicolas-de-Bourgueil en Saumur-Champigny. Je herkent ze aan een vrij elegante smaak die in de betere soorten voorzien is van besachtig en soms rood fruit, terwijl de minder kwaliteiten in meer of mindere mate smaken naar paprika. Experts spreken ook wel over een aroma van potloodslijpsel. Veel cabernet franc groeit in Italië, maar de wijnen daarvan zijn meestal middelmatig. Ook in allerlei andere landen, waaronder Zuid-Afrika, is cabernet franc op bescheiden wijze present.
Carignan
De uit Spanje afkomstige carignan (cariñena) behoort tot ‘s werelds meest geplante blauwe soorten. Buiten Spanje wordt hij vooral gecultiveerd in de Zuid-Franse Roussillon (links) en het Pays d’OcBar6. Als men hem conventioneel vergist, ontstaat een kleurrijke wijn met behoorlijk wat zuren en tannines, maar als hij à la Beaujolais bereid wordt (via de zogeheten macération carbonique), dan wordt zijn smaak opvallend soepel en fruitig, zonder dat deze inboet aan structuur. Je proeft dan vooral zwarte en rode vruchten, in combinatie met kruiden en specerijen. Kwaliteit kan eveneens verkregen worden van oude, weinig opbrengst gevende stokken. Franse wijnen met meestal veel carignan zijn Côtes du Roussillon en Côtes du Roussillon Villages. Pure Carignan wordt hier en daar met succes gemaakt, zoals in Chili.

 

 Etiket

 Het Kanaal-eiland Jersey heeft de meeste zonne-uren van heel Groot-Brittannië. Het is dus niet verwonderlijk dat er ook wijn wordt gemaakt. Domaine de la Mare in St. Mary heeft een wijngaard van 10 hectare, geplant in 1972 met een viertal witte en een drietal blauwe druivenrassen. Dit prachtige landgoed, waarvan het hoofdgebouw uit 1797 stamt, is een grote toeristenattractie met een restaurant, rondleidingen en workshops, niet alleen voor wijn maar ook voor mosterd, cider, bier, chocolade en koekjes. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, de grote etikettenverzamelaar die dit label selecteerde.

 

[socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.