Het-weten-waard-v1

Pasen, vroeg dit jaar, vormt een uitstekende aanleiding om een  Bawykov zalm in huis te halen. De kwaliteit daarvan stijgt hoog boven andere uit – wat ook bewezen werd op een blinde proeverij – en dit is weer te danken aan het ambachtelijke, twee volle dagen durende, droog- en rookproces dat zijn bedenker en maker, Rien Heemskerk (onder), zorgvuldig toepast. Vanwege zijn mooie structuur kan deze Bawy1 (Small)zalige, van oorsprong Noorse zalm ook beter in mootjes of blokjes worden genoten in plaats van de bekende dunne plakjes. Gewoon puur (met eventueel sojasaus) of in gerechtjes. Heel geschikt voor de Paasbrunch is het ‘eitje’ dat Sjanie de Geus van restaurant De Watergeus bedacht. Voor vier personen heb je nodig vier eieren, 100 gr Bawykov zalm en 1 dl slagroom, peper, zout en wat boter. De bereiding gaat als volgt. Vet een ovenbestendig kopje of glas in met boter. Breek er een ei in. Breng de verse room op smaak met zout en peper. Snijd de zalm in kleine blokjes en lepel die bovenop het ei (dat een beetje in zal zakken). Plaats het kopje of glas 12 tot 15 minuten in de oven op 170 graden Celsius. Serveer de eitjes met licht geroosterd brood, en natuurlijk een feestelijk glas droge bubbelwijn. Bijvoorbeeld de voortreffelijke Simonsig Kaapse Vonkel 2013 die www.winematters.nl verkoopt voor €15,95.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 . In Amerika wordt per glas bestelde wijn meestal zorgvuldiger en gastvriendelijker geserveerd dan bij ons. Hier gebeurt dat vrijwel altijd met de losse hand. Het gevolg is dat de hoeveelheid per glas nooit gelijk is, zelfs niet kán zijn. Te vaak heb ik meegemaakt dat aan dezelfde tafel de ene gast beduidend meer of minder wijn geschonken kreeg dan de andere. Terwijl tevens per glastype – waarom eigenlijk kleinere glazen voor witte wijn? – de hoeveelheid kan verschillen. En per restaurant: het ene bedrijf schenkt royaal en in het andere denk je ‘is dat alles?’. Welnu, in Amerika hebben heel veel bedrijven dat simpel opgelost door alle per glas bestelde wijnen eerst in een maatbeker te schenken, tot precies de gewenste hoeveelheid, en vervolgens in een glas. Wat zou het fijn zijn als zulk maatwerk alom in Nederland wordt toegepast.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Culinaire combinatie. Als twintigjarige jongen begon Bas Lippens zijn loopbaan bij het grote Bacardi-Martini. Samen met nog drie andere jonge krachten mocht hij de sterke merken van dit bedrijf gaan promoten binnen de Nederlandse horeca en retail. Daarna is Bas 22 jaar actief geweest bij diverse internationale bedrijven, zoals Friesche Vlag, Pernod Ricard en Imperial Tobacco. Om uiteindelijk, een maand of vier geleden, commercieel directeur te worden bij de wijnimporteur Jean Arnaud. ‘Mijn hele carrière staat in het teken van verkoop. Het zal dan ook niemand verbazen dat ook binnen Jean Arnaud hier mijn eerste prioriteit ligt. De keuze voor Jean Arnaud heeft vooral te maken met het goede gevoel dat ik al meteen had bij deze organisatie. Jean Arnaud heeft “passie voor wijnen” en geeft mij de ruimte om te ondernemen. In mijn eerste maanden bij Jean Arnaud heb ik mij vooral gericht op het wegzetten van een duidelijke commerciële koers voor 2016. Jean Arnaud mag dan een geveBas1stigde naam zijn in de markt, maar dit is zeker geen garantie voor toekomstig succes. Afnemers verleggen hun horizon en zijn steeds meer op zoek naar leveranciers die meer bieden dan alleen maar een goede fles wijn. Hierin zullen wij ons blijvend moeten onderscheiden. Jean Arnaud is niet de grootste speler in de markt, maar is er wel één met wijnen van een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. Als organisatie mogen we daar best trots op zijn. Het is aan mij, als de nieuwe commercieel directeur, om de organisatie klaar te stomen voor de toekomst. Onze commerciële aandacht zal hierbij vooral uitgaan naar sterke labels uit Chili, Zuid-Afrika en Frankrijk. Zoals het hoort bij sterke labels zullen we ook intensief blijven investeren in de relatie met onze afnemers. Wij gaan voor samenwerking met ondernemers/retailers die onze merken kunnen dragen en promoten. Wat betreft zijn favoriete wijn- spijscombinaties heeft Bas Lippens de volgende bedacht. Als voorgerecht gevulde Jakobsschelpen uit de oven, met de Riesling 2014 van Paul Blanck uit Alsace. Het recept voor vier personen heeft als ingrediënten 350 gr coquilles, 1 ui, 2 tenen knoflook, 40 gr verse broodkruimels, 3 el peterselie, zout en peper, kruidnagels, 3 el olijfolie 1,5 el droge witte wijnen en roomboter. De bereiding is als volgt. Snijd de coquilles in stukjes en doe ze in een kom met ui, knoflook, broodkruimels, peterselie, zout, peper en kruidnagels. Meng alles goed en bevochtig met olijfolie en witte wijn. Verdeel de melange over de ovenschaaltjes of schelpen en leg overal een klontje boter op. Bak 15 à 20 minuten in de oven. Het hoofdgerecht bestaat uit gebakken zeeduivel op een bedje van lamsoren, met als wijn daarbij de Alvi’s Drift CVC Reserve (Chenin, Chardonnay, Viognier)uit Zuid-Afrika. Het dessert tenslotte wordt gevormd door gebakken en gepeperde aardbeien met aardbeienlikeur en bolletjes ijs, begeleid door de Noval Black Ruby Port.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuw

CC1 (Small)
KUNST KIJKEN
OP
SINT MAARTEN
(en andere Caraïbische avonturen)

 . De avond begint om zes uur met een ontspannen glas bubbelwijn, genoten met enkele landgenoten in de Crow’s Nest, een grote panoramabar. Vervolgens wandelen we naar een CC2 (Small)vroeg geopende nachtclub waar trivia wordt gespeeld, met Amerikanen en Canadezen. Even na achten melden we ons in een grote eetzaal, voor een diner met een klassieke uiensoep, roze gebakken tonijnfilets en een klein kaasplateau. Om vervolgens naar het theater te lopen waar een spetterende zang- en dansshow wordt gegeven met als thema Road House; we zien en horen nummers als Honky Tonk woman en Born to be free. Na drie kwartier is het slechts enkele stappen gaans naar de Queen’s Lounge, voor een enerverend optreden met ritmische bluesnummers van de B.B. King’s Blues Club All Star Band. Alles samen vindt plaats tijdens een willekeurige avondCC4ACC3 (Small) – niet in een uitgaanscentrum, maar aan boord van de Oosterdam, een van de zestien comfortabel cruiseschepen van de Holland America Line (www.hollandamerica.com). Een schip dat overigens een Nederlandse kapitein heeft, Robert-Jan Kan. Ook overdag valt er van alles te beleven – of juist helemaal niet, want lui lezen in een dekstoel is een permanente optie. Het dagprogramma offreert o.a. digitale workshops, de mogelijkheid om te bridgen, filmvertoningen, lezingen over gezondheid, presentaties over de Caraïbische eilanden die worden bezocht, proeverijen van wijn en gedistilleerd, seminars over acupunctuur, kookdemonstraties en fitness klassen. Terwijl de lekkere lunchtrek kan worden gestild op CC6vier verschillende locaties. Plezierig is dat alles kan, maar niets hoeft. En op de proeverijen na kost het allemaal niks extra. Overigens waren dagelijks wisselende avondshows meestal van wereldniveau. Topentertainement werd o.a. geboden door de briljante, leuke goochelaar-zanger Matthew J. Dowden (links, alleen al zijn verbluffende kaarteffecten behoren tot de beste ter wereld), de komische buikspreker Brad Cummings (die zelfs aan de slag ging met iemand uit het publiek, die hij behandelde als een pratende en zingende ‘pop’) en de fabelachtige, alom geprezen pianist Ryan Ahern (die in Las Vegas een eigen show heeft gehad).
Het kunnen kiezen tussen allerlei activiteiten geldt eveneens voor de CC7 (Small)talrijke excursies die vanuit alle havens worden georganiseerd. Onze absolute favoriet, vorige maand meegemaakt, is de Art Tour op Sint Maarten (prijs $59,95). We waren een beetje bang dat de ‘kunst’ zou bestaan uit toeristische kitsch, maar die vrees bleek ongegrond. De uitstekende gids Sandra (Nederlandse van origine, sprekend met een perfect Amerikaans accent en al decennia woonachtig op het eiland) en buschauffeur Elvis brachten ons naar vijf studio’s en galerieën van niveau. Op het Franse eilanddeel kreeg de toer een vliegende start bij Francis Eck die zijn werken deels had geëxposeerd rond het zwembad van zijn door groen omgeven woonhuis-met-atelier. Francis (boven) werd geboren in Alsace, was aanvankelijk gymleraar, maar woont en werkt nu al dertig jaar op Caraïbische eilanden. We bereikten zijn woning via meestal hellende slingerwegen, eerst langs de meren de Sint Maartens CC8belangrijkste exportproduct leveren, zout. Erbij staat een opmerkelijk beeldengroep, The Salt Pickers. Het is vooral de zee die Francis inspireert. Veel van zijn doeken bestaat uit zeegezichten, energiek met het mes geschilderd in olieverf, met niet alleen blauwe tinten, maar ook andere kleuraccenten, zoals zonnige oranjerode. Hecks werken waren bijna naar Nederland gekomen. De geplande expositie in Maastricht ging echter niet door, omdat een eveneens uitgenodigde Nederlandse artieste vlieg- en faalangst kreeg. (Virtueel zijn nu enkele van Becks doeken wel te zien op deze website, in de rubriek ‘Galerie en musea’.) Na een ritje door het dorp Grand-Case, waarvan de hoofdstraat geflankeerd wordt door talrijke restaurants en strandtenten, en CC11waar elke woensdag een Art Fair plaatsvindt, arriveerden we in Galerie Minguet, gelegen op een heuveltje bij Rambaud. Het is hier dat Alexandre Minguet veel vaCC10 (Small)n zijn kleurrijke, im- en expressionistisch schilderijen en litho’s creëerde. Een gestaag slinkend aantal daarvan – Alexandre overleed in 1996 – wordt ter plekke verkocht door zijn dochter Catherine (rechts), die bovendien werken heeft hangen van zo’n zestig andere kunstenaars, de meeste woonachtig in Frankrijk zelf. Haar collectie bevat geen grote namen, maar aantrekkelijke doeken tegen dito prijzen volop. De enigszins verlegen galeriehoudster (ze wilde aanvankelijk niet op de foto) vertelde dat haar vader hier zich in 1974 vestigde en o.m. geschilderd heeft in het Noord-Hollandse Laren. Met moeite zeiden we ‘au revoir’. Want Galerie Minguet is meer dan een galerie, het is in feite een klein museum voor coloristische kunst. Een doodlopende weg naar Friar’s Bay, in het CC13meest begroeide deel van Saint Maarten (of eigenlijk Saint Martin) leidde ons naar Lady Ruby’s, de galerie waar de op Aruba geboren Ruby Angelica Bute haar eigen schilderijen en die van anderen tentoonstelt en verhandelt. Ruby is er trots op dat ze door koningin Beatrix werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau, dit als eerbetoon voor al haar culturele activiteiten. Haar okergele onderkomen CC12 (Small)staat naast een drie eeuwen oude silkwoodboom en wordt min of meer bewaakt door een zwarte hond die graag met zwarte stenen speelt. De kunst van Ruby zelf (rechts) wordt gekenmerkt door een rijk kleurgebruik, neigt naar het primitieve en verbeeldt vaak folkloristische taferelen. Binnen ditzelfde kader passen de doeken van de meeste andere eilandschilders die ze verzamelde. We vervolgden de route via Marigot, de Franse hoofdstad, waar de New Orleansachtige straten bij de baai soms heftig verstopt kunnen zijn met lange, lange rijen auto’s. Als contrast wordt totale rust geboden in en rond de Fleming villa die hoog boven dCC15 (Small)e huizen en winkels op een heuvel troont. De welgestelde familie Fleming stelde de woonkamer van het in 1980 gebouwde complex ter beschikCC14 (Small)king aan een lokale artieste, Akinom (het omgekeerde van Monika). Zij werd in Frankrijk geboren, ging daar ook op school en kwam anno 1992 op Saint Martin terecht, ‘maar ik was reeds op mijn vierde jaar begonnen met schilderen’. Ze vergelijkt haar abstracte schilderijen graag met ‘muziek en ritme’. Sommige zijn bovendien zo gemaakt dat met de invalshoek ook hun kleuren veranderen. De foto werd genomen bij haCC18 (Small)ar recente werk The Guardians. Keramiek creëert Akinom eveneens, volgens een Japans procédé dat bestaat uit drie keer branden en dat de figuurtjes een zwarte huid geeft ‘terwijl er bovendien wat rook in is getrokken’. Tenslotte bezoeken we, in het Nederlandse deel, Mounette Radot. Ooit was deze kleine, in China geboren vrouw (rechts) het gezicht van Vogue; enkele fraaie foto’s in haar lage woning binnen het dorp Simpsonbay doen begrijpen waarom. Ze is nu 85 jaar, heeft nog altijd de allure van een ‘grande dame’- en leerde zichzelf het schilderen. Ook haar doeken CC17hebben allure, vooral de grote figuratieve met eilandbewoners, en zijn altijd uitbundig van kleur (zie ook het schilderij bovenaan deze reportage). Zelden werd het lokale leven zo vrolijk, uitbundig en overtuigend in beeld gebracht. Mounette Radot vertelt graag over haar werken en toonde ons glimlachend haar langwerpige werk waarop ze al haar twintig kleinkinderen portretteerde. Ook de ontmoeting met Mounette Radot zullen we nog lang koesteren.
Tijdens eCC19A (Small)erdere cruises hebben we op andere eilanden veel natuurschoon gezien, zoals op het heuvelige Barbados met zijn groene plantages, rumfabrieken (die van Mount Gay is de oudste ter wereld en heeft een museum), tuinen, grotten en stranden. Tijdens deze vaarreis echter bekijken we voornamelijk steden en hun gebouwen c.q. monumenten. In de CC19 (Small)hoofdstad Bridgetown, waar de helft van de bevolking uit luid wervende taxichauffeurs lijkt te bestaan, vinden we schuin tegenover het standbeeld van admiraal Nelson de zeer Brits aandoende parlementsgebouwen (rechts) en het in gelijke stijl ontworpen Museum of Parliament plus de National Heroes Gallery. Terzijde van Nelson ligt de bekende Chamberlain Bridge, met ernaast een kade waar talrijke toeristen graag een glas komen drinken. Terug over de brug is het een paar hCC20onderd meter lopen naar het op drie na oudste parlementsgebouw van de Engels sprekende wereld. Even verderop staat de in 1789 herbouwde St. Michaels kathedraal. En wie in het stadshart het museumplein oversteekt, komt vanzelf in Swan Street, een vaak buitengewoon drukke, autovrij winkelstraat waar toeristen zelden komen (links). Behalve door Engelsen en Fransen werd en wordt het leven op Saint Lucia tevens door de eigen Creoolse bevolking gekleurd. Zo heeft de havenplaats Castries een grote, deels overdekte markt waar behalve de onvermijdelijke souvenirs gevent wordt met exotische kruiden, CC21 (Small)hete sauzen en tropische gewassen. Het hart van deze rommelig gebouwde, door veel verkeer geplaagde hoofdstad bestaat uit het Derek Walcott plein (boven)CC22 dat genoemd werd naar de winnaar van een Pulitzerprijs voor literatuur. Dominant achter het toegangshek rijst een drie eeuwen oude samanboom ongeveer net zo hoog als de nabije kathedraal van de Immaculate Conception, een van de grootste kerken in de Caraïben. Het in grijs gesteente opgetrokken bouwwerk oogt sober aan de buitenzijde, maar heeft een kleurrijk interieur met fresco’s en glas-in-lood vensters. Saint Lucia’s meest memorabele beelden zien we vanaf ons schip. Het zijn de puntige, vulkanischCC23 (Small)e pieken van de Gros Piton en de Petit Piton die aan de zuidwestzijde van het eiland zo’n 800 meter hoogte bereiken en UNESCO Werelderfgoed werden verklaard. Een architectonisch hoogtepunt van het naar zijn fort genoemde Fort-de-France, de hoofdstad van Martinique, staat naast een uitgestrekt park. Het betreft de Schoelcher bibliotheek. Deze werd in art nouveau en andere stijlen, waaronder Egyptische, anno 1889 gebouwd voor een Parijse tentoonstelling. En na afloop daarvan CC24 (Small)afgebroken, ingepakt, vervolgens naar Martinique verscheept en daar weer opgebouwd (rechts). De voorgevel bevat fraaie mozaïeken en in de grote hal, te midden van boeken, vinden vaak kunstexposities plaats. Vorige maand hingen er abstracte werken van Isabel Tronçon. Het eiland St. Kitts hadden we eerder verkend via de scenic railway tour, een twee uur durende treintoer die de kust van dit eiland volgt langs immense suikerrietvelden, verlaten windmolens en stille dorpen, waarna een busrit van drie kwartier het rondje completeerde (kosten €99,95 per persoon). De havenpier van CC27 (Small)de hoofdstad Basseterre voert eerst naar een winkelcentrum met dezelfde juweliers die in alle andere Caraïbische haCC25 (Small)vensteden gevestigd zijn. Bij de entree klonk welkomstmuziek van een vermoeid orkestje in kleurige kledij, en er liepen minstens drie mannen rond met op hun arm of schouder een aapje dat je – tegen betaling – mag fotograferen (de man op het kiekje heet Patrick, het aapje Sandy). Eenmaal de commercie voorbij beland je op een plein met het National Museum (rechts), waar een bescheiden tentoonstelling over de koloniale geschiedenis en de suikerproductie kan worden bekeken. Het gebouw zelf, waarin vroeger de eilandfinanciën werden geregeld, dateert uit 1894 en heeft muren van handgehakte vulkanische CC26 (Small)kalksteen. Vrijwel pal erachter kijk je op The Circus, een plein rond een grote, groen bronzen klok, de Berkeley Memorial Clock. Na slechts een uurtje in Charlotte Amalie op St. Thomas – waar het veel te druk was; er lagen vijf cruiseschepen in de haven en de meerderheid van de winkels verkocht juwelen – meerden we op de voorlaatste dag af bij het eigen eiland van de Holland America Line, Half Moon Cay. Wie wilde kon daar zonnen op het immense strand, zwemmen of snorkelen in de azuurblauwe zee, en bovendien een barbecue bijwonen. Naast een van de strandpaviljoens zagen we een bord met daarop het ‘I wish I could stay here forever’. Verleidelijke woorden…

CC50 (Small)

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


. ‘Consistentie’, dat is misschien wel de belangrijkste eigenschap van de rode Rioja’s die Ramón Bilbao produceert, aldus de algemeen en tegelijk technisch directeur Rodolfo Bastida. Een andeProfiel breedr kenmerk bestaat uit de vriendelijke frisheid die ook rijpere rode wijnen lang vitaal houdt, denk aan de Reservas en Gran ReservRB2 (Small)as. Het frisse element is te danken aan de gronden waarvan Ramón Bilbao het merendeel van de tempranillodruiven betrekt, de meeste gelegen rond Haro (Briones, Labastida e.d.). ‘Hout daarentegen mag onze wijnen niet bedekken’ stelt de uit een familie van druiventelers en wijnmakers afkomstige oenoloog. Vatlagering wordt toegepast – alleen al omdat deze voor de meeste soorten Rioja wettelijk verplicht is – maar wel zo beheerst mogelijk. Wat weer verklaart waarom de producten van Ramón Bilbao eigenlijk nooit gedomineerd worden door milde vanille, in tegenstelling tot reeksen andere Rioja’s. Na tien jaar bij Bodegas Bretón trad Rodolfo (foto) in dienst bij Ramón Bilbao. Het jaar was 1999. Enkele maanden later werd het bedrijf overgenomen door de familiefirma Zamora, producent van o.a. de likeur ‘43’ en in Spanje een grote wijndistributeur. Met verve voerden de nieuwe eigenaren allerhande verbeteringen door, RB5met als doel de wijnkwaliteit verder omhoog te brengen. Het areaal van eigen wijngaarden groeide van heel weinig tot 180 hectare. En voor ruim 600 additionele hectaren werden contracten afgesloten, soms ook pachtovereenkomsten. Alle investeringen, inclusief de jaarlijkse aanschaf van minstens drieduizend nieuwe rijpingsvaten (op een totaal van vijftienduizend), hebben de bodega geen windeieren gelegd. De jaaromzet die eind jaren ’80 – ik bezocht Ramón Bilbao toen voor het eerst – ongeveer anderhalf miljoen flessen bedroeg, heeft nu de vier miljoen bereikt. Met Rodolfo (1968) heb ik een aantal nu beschikbare wijnen geproefd. Binnen de bodega verrees overigens een spectaculair proeflokaal (zie de foto). De mooiste, meest RB11complexe maar ook duurste Rioja was de Minto 2010, een nog verrassend vitale wijn van alleen oude tempranillostokken uit het dorp Villalba, en gerijpt in fusten van Frans eikenhout. Besfruit, kruidigheid, kracht en frisheid gaan er heel smakelijk en harmonisch in samen. Adviesprijs €33,50. Minder dan half zoveel, namelijk €15,75, kost de Ramón Bilbao Reserva 2010 die een maand of twintig in vaten van Amerikaans eikenhout verbleef en eveneens wordt gedomineerd door tempranillo, in dit geval met circa 90 procent (zie het druifprofiel even verderop). ‘Als je een volle wijn laat rijpen, behoudt deze zijn fruit’, stelt Rodolfo. En inderdaad, deze redelijk rijpe en tegelijk nog vieve, volle wijn biedt naast wat vanille en kruidige houttonen ook fruit, van bessen vooral. Prijs €15,75. En vorige maand schreef ik o.a. het volgende over de – in een Bourgogne-fles gepresenteerde – Ramón Bilbao Edición LimRB6itada 2012. Of ’t nou lamsbout is of biefstuk of sudderlapjes, deze Crianza kan het met allerlei vleesgerechten uitstekend vinden. Dit dankzij een solide 14 procent alcohol samen met wat kruidig hout plus een lepel besfruit en duidelijk ook vanille. Die vanille en dat hout zijn te danken aan een verblijf van acht maanden in vaten van voornamelijk Frans en een beetje Amerikaans eikenhout, terwijl het besfruit verschaft werd door de tempranillo. Verkoopinfo over voornoemde wijnen is te vinden op www.wijnkring.nl. Behalve in Rioja heeft de groep Zamora inmiddels wijngaarden en -kelders in drie andere Spaanse streken die beginnen met een R. Namelijk Rías Baixas, Ribera del Duero en Rueda. Enkele hoogwaardige wijnen daarvan zijn volgende maand te vinden bij de vondsten.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 NOS

VINOSTALGIE (46)
Een van Duitslands meest bezochte wijndorpen is Rüdesheim am Rhein, binnen de streek Rheingau. Vrijwel alle riviercruiseschepen leggen er aan, en ook per auto(bus) arriveren de toeristen. De belangrijkste attractie is de smalle Drosselgasse met zijn vele wijnlokalen. Een populair uitstapje (dat nog niet bestond toen deze foto werd genomen) is sinds 1954 met de kabelbaan over de wijngaarden naar Assmannshausen gaan, en dan terug te keren met een veerboot. De grootste drukte beleeft Rüdesheim in het derde weekend van augustus, want dan vindt het traditionele Weinfest plaats.

 

. Tempranillo is Spanje’s edelste blauwe druif en met een kleine 235.Tem1000 hectare de nummer vier van de wereld. Je kunt hem probleemloos cultiveren op verschillende soorten grond. Voorts geeft hij een regelmatige opbrengst, mede dankzij de dikke schillen die beschermen tegen rotting DRUIF-2als gevolg van vocht. Uit zichzelf biedt de tempranillo rode wijnen met voldoende kleur, voldoende tannine en aanzienlijk wat fruit, voornamelijk dat van bessen. Voorts is deze druif, en daarmee ook zijn wijn, goed bestand tegen oxidatie – reden Tem7 (Small)waarom de betere tempranillowijnen probleemloos een lange vatlagering kunnen ondergaan. En vaak lang goed blijven in een geopende fles. Overigens bestaan binnen Spanje nogal wat regionale varianten van tempranillo, als de tinto fino of tinta del país van Ribera del Duero, de cencibel van La Mancha, de tinta de toro van Toro en de ull de llebre van Penedès. Steeds vaker echter vervangt men op wijnetiketten die namen door gewoon tempranillo.
De beste soorten tempranillo
Deze komen uit Australië (opkomende aanplant en kwaliteit), Chili (klein beetje),  Frankrijk, Portugal (als tinta roriz), Spanje (waar men de druif volop teelt in onder meer Almansa, Cigales, Costers del Segre, La Mancha, Navarra, Penedès, het eminente wijngebied Ribera del Duero, Ribera del Guadiana, Rioja (zijn bakermat, foto’s boven en rechts), Rueda, Somontano, Toro, Valdepeñas en Vinos de Madrid).
Geniet van Tempranillo bij
VLEES – chorizo, geitenbok, lamsvlees (alle soorten,; foto van lamsbout uit de oven in restaurant El Terete te Haro, Rioja), rundvlees.
GEVOGELTE – wilde eend, gans.
WILD – hazenrug, hert, konijn, ree, wild zwijn.
KAAS – Cheddar, Cheshire, Goudse (van belegen tot oud), Leicester, Manchego en andere schapenkaas, Parmezaanse.


Het-weten-waard-v2 
Op 10 juli 2008 ben ik uitgebreid gaan corresponderen met de redactie van eerst de Van Dale woordenboeken en vervolgens met de Nederlandse Taalunie (die het Groene Boekje samenstelt). Het onderwerp was de spelling van wijnnamen. Die schermbrieven bevatten o.a. de volgende passages.
“Als wijnschrijver word ik sinds jaar en dag geconfronteerd met fouten in de Van Dale woordenboeken en in het Groene Boekje. Het betreft de manier waarop de namen van bepaalde wijnen worden gespeld, namelijk met een onderkast als beginletter. Dus médoc en champagne, om twee voorbeelden te geven. DezeTaal7 spelwijze is onjuist. Hij doet namelijk voorkomen alsof het soortnamen betreft, terwijl het om eigennamen gaat. Niemand kan het hebben over bijvoorbeeld ‘een médoc uit Chili’. Zowel Médoc als Champagne zijn wijnen die alleen in de desbetreffende streken kunnen en mogen worden gemaakt, volgens wettelijk vastgelegde normen. Die namen zijn net zo beschermd als Coca-Cola en Douwe Egberts, Van Dale en het Groene Boekje. Hetzelfde geldt voor honderden, misschien wel duizenden andere, strikt streekgebonden, op alle mogelijke manieren vastgelegde wijnnamen, van Brunello di Montalcino tot Sherry, van Mendoza tot Madeira, van Rioja tot Port, en van Mosel tot Chablis. Al deze wijnnamen zijn wettelijk gedeponeerd – en Taal10beginnen in die documenten consequent met een beginkapitaal. Omdat streekgebonden wijnnamen dus altijd met een beginhoofdletter moeten worden gespeld, is het logisch om datzelfde te doen met de namen van alle wijnen die naar hun druif worden genoemd. Denk aan o.a. Chardonnay, Cabernet Sauvignon, Chenin Blanc en Shiraz. Als dat gebeurt, is het óók logisch om de namen van de desbetreffende druivenrassen met een kleine letter te beginnen, opdat de lezer begrijpt wat er wordt bedoeld. Een Chardonnay wordt dus gemaakt van chardonnay. Daar gaat het toch om: de taal zo te gebruiken dat hij optimaal, duidelijk en correct communiceert. Hopelijk worden bovenstaande suggesties in de eerstkomende edities van het Groene Boekje en de woordenboeken verwerkt.” Al binnen een uur kwam er een reactie van de Nederlandse Taalunie. Daarin stond dat de door mij aangedragen punten zo ‘helder gemotiveerd’ waren dat ze op de agenda werden geplaatst van de commissie die in 2015 bijeen zou komen om een nieuwe editie van het Groene Boekje voor te bereiden.
Is dit inderdaad gebeurd? Op die gestelde vraag kwam vorige maand het volgende antwoord: “Uw voorstel met argumentatie om wijnnamen met een hoofdletter op te nemen in de Woordenlijst en het Groene Boekje hebben wij voorgelegd aan de Commissie Spelling van de Taalunie. De Commissie sluit zich aan bij het advies dat op Taaladvies.net gegeven wordt http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1528, waarin wijnsoorten als soortaanduidingen beschouwd worden en met een kleine letter geschreven worden. Het staat de beroepsgroep overigens vrij om de betreffende namen wel met een hoofdletteTaal5r te schrijven.”
Helaas dus, de taalstrijd is verloren, althans tijdelijk. Met als enig soelaas de laatste zin van bovenstaand schrijven. Misschien zouden voor een komende editie van het Groene Boekje zowel wereldwijde streekorganisaties als de gezamenlijke wijnhandelaren officieel moeten protesteren – niemand in wijnland wil toch Alsace, Champagne, Barossa Valley, Ribera del Duero, Rheingau of Chianti als soortnamen zien – in de hoop dat de taalcommissie zijn al veel te lang durende dwaling inziet en herstelt.

 

Etiket maart 2016
Deze half droge witte wijn komt uit Kazachstan dat grenst aan Rusland, China en Oezbekistan. Het land is 65 maal groter dan Nederland en heeft 18 miljoen inwoners. De hoofdstad is Astana, het vroegere Alma Ata, en het land wordt door president Nazerbajev zeer autoritair geregeerd. Kazachstan is de rijkste natie van Centraal Azië, dankzij zeer grote gas- en oliereserves. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl die dit etiket aantrof in zijn omvangrijke collectie.


[socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.