Culinaire combinatie. Degene die deze maand zijn favoriete wijn-spijscombinatie beschrijft, is Rolf Ketelaar die in 2010 zijn eigen bedrijf begon, Grandcruwijnen. Met als missie ‘goede wijnen aanbieden tegen een scherpere prijs. In Nederland liggen de wijnprijzen namelijk een stuk hoger dan in het buitenland. Bovendien is de keuze per winkel vaak beperkt.’ Om wijnen ‘via substantieel minder schakels’ naar Nederland te importeren, ontwikkelden Rolf en zijn vrouw RolfCorina (samen op de foto) een logistiek model. Bovendien brak Grandcruwijnen met de voorwaarde van verkoop per doos. Het concept sloeg aan. Onder leiding van Corina Ketelaar groeide Grandcruwijnen uit tot een fulltime bedrijf met een eigen magazijn en klantenservice. ‘Duizenden klanten bestellen hun wijnen bij ons; zij maken hun keuze uit één van de grootste wijncollecties van Nederland en België.’ Over zijn culinaire combinatie schrijft Rolf het volgende. Eten is voor ons een belevenis en we zijn een grote fan van bereiding van de Green Egg barbecue, om daarop vis of vlees te bereiden. Pulled pork is een absolute favoriet die we met veel liefde bereiden. Wat tegelijk betekent dat we een mooi stuk varkensprocureur bij een goede biologische slager halen, en als dat niet verkrijgbaar is een mooi stuk pata negra Iberico varken. Dit dooraderde vlees wordt minimaal een dag geweekt in gepekeld en gekruid water (zout, tijm, lavendel, chilipepers, rozemarijn) en daarna voor 24 uur of langer in de koelkast gelegd. De volgende dag stoken we de Green Egg Greenrond de 90 graden op en houden die temperatuur stabiel, waarna het vlees zes tot acht uur zorgvuldig en geduldig wordt gegaard. Het ligt op een rooster met daaronder een druipbakje dat wij afvullen met een mooie fles Italiaanse Poggio Verrano (https://www.grandcruwijnen.nl/2009-poggio-verrano-3-toscana-i-g-t). De wijn zorgt voor een smaakexplosie in de afgesloten Green Egg, trekt naast de lichte rooksmaak mooi in het vlees en houdt het mals. Natuurlijk bewaren we een slokje om te ervaren hoe de wijn bij het vlees smaakt. Maar tijdens het grillen nippen we het liefst van een delicate rosé, met als absolute favoriet de Cepa 21 Hito Rosado. Een mooi bittertje, strak en mineralig, zie  https://www.grandcruwijnen.nl/2015-emilio-moro-cepa-21-hito-rosado. Dan komt het moment dat het vlees gereed. Een no-nonsense aanpak is nu gewenst: je moet het gegaarde vlees, dat bijna uit elkaar valt, gewoon opdienen in een mooie schaal. Dit tezamen met pita broodjes en koolsla, en dit alles met een gezellige groep mensen ongecompliceerd verorberen. Een zalig glas rode wijn uit de Rioja is onze favoriete begeleider. Vooral een moderne Rioja waarin fruit en frisheid overheersen zorgt voor de juiste balans. Zoals de Remirez de Ganuza Coqueta. Een Rioja met Bordeaux-elementen. Volrood, donker fruitig en met een haast perfecte harmonie tussen het zuur en het zoet,  https://www.grandcruwijnen.nl/2007-remirez-de-ganuza-vi-a-coqueta.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuw

M1 (Small)
HINK-STAP-SPRONG

door
MICHIGAN

. Is Michigan buiten Detroit (zie het vorige maandmagazine) het bezoeken waard? Reken maar – en zelfs wijnliefhebbers komen aan hun trekken. Vanuit Motown hebben een M2 (Small) hink-stap-sprong gemaakt naar het noorden van deze Amerikaanse staat. Om te beginnen met een korte ‘hink’ naar Ann Arbor, een levendige universiteitsstad pal westelijk van Detroit, op pakweg 65 kilometer. Mocht je nog geen plattegrond hebben, haal er dan een op bij het redelijk centraal gelegen convention & visitors bureau (315 West Huron Street, suite 340, www.visitannarbor.org). Want die maakt het  makkelijk om attracties en parkeerpleinen/garages te vinden. Die laatste zijn essentieel, want het autoverkeer in Ann Arbor is bepaald druk, drukker bijvoorbeeld dan Detroit, met minder brede straten. Is de auto eenmaal weggezet, dan zou de eerste wandeling over University of Michigan Central Campus kunnen zijn, een deels door historisch panden omgeven park dat grenst aan downtown. De beroemdste – en mooiste – groep gebouwen is M3 (Small)die van de Law Quad. Deze werd tussen 1924 en 1933 werd gebouwd in Engels Gotische stijl. Het geheel is sfeervol en stil, de auto’s lijken ineens ver weg, en er is een imposante rechtenbibliotheek ondergebracht die hoge glas-in-lood vensters heeft (links)en een ondergrondse annex. Er pal tegenover, aan de noordzijde, staat het University of Michigan Museum of Art waar kunstwerken van vier continenten worden geëxposeerd (zie op deze website ‘Galerie & Musea’). De in 1817 gestichte universiteit telt meer dan veertigduizend studenten die allemaal wel eens over The Diag lopen, M4 (Small)een diagonaal breed wandelpad achter het  museum, met in het midden een fier waaiende vlag van Amerika of de universiteit zelf.  Het noordelijkste punt van The Diag komt uit in het zogeheten State Street District, vier huizenblokken met eigenlijk alleen maar cafés, restaurants, galerieën en een grote verscheidenheid aan winkels afgestemd op studenten. Een leuke plek voor een kop koffie is het zaakje Comet Coffee in de overdekte Nickels Arcade (rechts) die South State Street en Maynard Street met elkaar verbindt. In dezelfde wijk staat het fraai gerenoveerde en met liefde onderhouden Michigan Theatre dat zijn deuren opende in 1928, en waar tijdens de avondfilmvoorstellingen van donderdag tot en met maandag Annhet beroemde Barton-pijporgel wordt bespeeld. Ruim drie blokken westwaarts loopt Main Street, waar men zich graag verpoost in de vele winkels en de net zo talrijke eet- en drinkgelegenheden, waarvan er heel wat trottoirterrassen hebben. Een van de aardigste zaken, op nummer 110 South Main Street, is Vinology, wijnbar tevens wijnrestaurant. M6 (Small)Even een hoek om, naar West Liberty Street 111, en je treft een echte wijnbar (die ook hartige hapjes serveert, waaronder een kaasplateau), gedoopt Vinbar. Er wordt uitsluitend wijnen uit Michigan zelf geserveerd, aangezien de bar een initiatief is van drie regionale wineries. De beste en vrolijkste flight is die van drie soorten heerlijke bubbelwijnen, gemaakt door de daarin gespecialiseerde M7 (Small)producent L. Mawby. In dezelfde straat, op nummer 117, ontdekten we 117 Gallery, een grote galerie waar lokale en regionaal kunstenaars hun werken verkopen en exposeren. Op zowel de eerste als tweede etage zagen we veel fraais, en waanden ons in een klein museum. De noordzijde van downtown wordt gevormd door Kerrytown waar behalve overheidsgebouwen allerhande horecagelegenheden gevestigd zijn. De bekendste zaak, met enkele dochterbedrijven, is Zingerman’s Delicatessen die zo’n goede naam heeft voor zijn megasandwiches, waaronder de smoky pastrami, dat men er graag lang voor in de rij staat. Zelf zijn we uitgeweken naar de nabije Kerrytown Market, een M8 (Small)overdekt complex met o.a. een half dozijn lekkere winkeltjes en een prima delicatessenmarkt waar sandwiches en salades op maat kunnen worden besteld  (een uitstekende Cobb salad bijvoorbeeld) die je vervolgens met een drankje nuttigt in het Sweetwaters Café ernaast. Een in alle opzichten keurig en prettig verblijfsadres buiten het stadscentrum, en niet ver van de doorgaande I-94, bleek The Kensington Hotel te zijn dat niet bij een grote keten behoort, de zaak helemaal gerenoveerd heeft, aangenaam comfortabel is, tijdens ons verblijf een goede chef-kok in dienst had en bovendien gastvriendelijkheid hoog in het vaandel heeft staan (www.kcourtaa.com).
M9 (Small)De volgende etappe, de ‘stap’ van onze route, gaat eerst westelijk en dan noordelijk. Met alras de mogelijkheid om wijn te proeven, niet heel ver van de I-94 (bij de plaats Jackson). Het desbetreffende domein is Sandhill Crane Vineyards. Dat een chaletachtig proeflokaal met café heeft en dertien jaar geleden gesticht werd door de familie Moffat. Vanwege een groot vorstprobleem in 2014 en 2015 werden er toen bijna geen druiven geoogst, alleen de resistente rassen gaven nog wat. Van de tien geproefde wijnen sprak eigenlijk alleen de Vignoles 2014 ons aan, een uitgesproken frisse creatie met een bescheiden dosis fruit (peer, perzik, grapefruit). M10 (Small)Eenzelfde probleem, in nog heviger vorm, ervoeren we in de buurt bij Château Aeronatique (rechts) waar zowel wit als rood uit 2012 en 2011 gewoon veel te rijp smaakten, soms met een overdaad aan hout. Net als Sandhill is het wel een leuk domein om te bezoeken. De grote proefzaal en de onlangs uitgebreide kelder eronder liggen naast een vliegveldje en behoren een aan een professionele piloot, Lorenzo Lizzaralde – die overigens een fraai collectie Bordeaux-wijnen bezit. Immer westelijker belanden we in het rond een brede hoofdstraat  gebouwde Marshall, M12 (Small)dat zichzelf historic noemt vanwege een paar honderd gerenoveerde gebouwen (waarlangs een wandelroute werd uitgezet) en vijf musea. Waaronder het American Museum of Magic. Dit koestert de grootstM11Ae collectie goochelartikelen ter wereld, na het Musée de la Magie van Parijs. Oude affiches en dat soort drukwerk lijken de ruggengraat van de collectie te vormen, terwijl de aanwezige attributen, waaronder een grote melkbus van Houdini, zeer doen verlangen naar optredens ermee. Bovendien zien eigenlijk alleen namen van Amerikaanse goochelaars. De enige min of meer Nederlandse naam is die van de meestermagiër Okito (toneelnaam van Theo Bamberg), bij een hutkoffer waarmee hij rondreisde. Vanuit Marshall  ‘stappen’ we verderM14 (Small) langs Kalamazoo (waarheen veel Nederlanders verhuisden, net als naar het tulpenstadje Holland), met als eindbestemming Grand Rapids. Een schone, ruim opgezette, zo te zien welvarende provincieplaats rond de Grand River (links downtown). Waar kunst alom aanwezig is. Neem alM15A (Small)leen al het Frederick Meijer Gardens & Sculpture Park dat bijna 53 hectare met buiten- en binnentuinen heeft waar een schitterende collectie van sculpturen bijeen werd gebracht. Deze omvat meer dan tweehonderd werken, eigenlijk meesterwerken van kunstenaars als Keith Haring, Henri Moore, Juan Miró, David Nash, Auguste Rodin, Richard Serra en Ossip Zadkine. De stukken staan verspreid over het hele terreM16 (Small)in, waar tevens thematuinen werden aangelegd, waaronder een Japanse. Soms ontdek je kleine, in de schaduw geplaatste, bijna intieme standbeelden, terwijl elders enorme sculpturen op open ruimten werden neergezet, in het volle zonlicht.  Het markantste voorbeeld is The American Horse, een ongeveer acht meter hoog paard van brons dat de artieste Nina Akamu baseerde op een bijkans legendarisch ontwerp van Leonardo da Vinci. Het beeldenpark dat Fred(erick)  en Lena Meijer in twintig jaar tijd creëerden is van wereldklasse, maar Grand Rapids biedt méér. Ook het Meyer May House mag uniek M17 (Small)worden genoemd. Want dit is het mooist gerenoveerde woonhuis dat Frank Lloyd Wright ontwierp. Het kwam gereed in 1911 en was bestemd voor het gezin van de succesvolle, inventieve kledingverkoper (en vermoedelijke uitvinder van de klerenhanger) Meyer May. Na diens overlijden raakte het pand ernstig in verval, stond ook leeg en was rijp voor de sloop. Echter, de plaatselijke multinational Steelcase bracht redding. M18 (Small)Door het huis te kopen en het vervolgens in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Zoals de rondleidster glimlachend zei:’Het budget was ongelimiteerd – en zelfs dat werd overschreden.’ Een later aangebouwde, lelijke vleugel werd gesloopt, het half ingestorte dak vernieuwd (waarvoor ruim zeventien ton staal nodig was), overgeschilderde fresco’s teruggehaald en gerestaureerd, verloren gegane tapijten opnieuw geweven, 115 glas-in-lood ramen hersteld, meubilair teruggevonden of helemaal opnieuw gemaakt. Gedurende bijna twee jaar werkten dozijnen deskundigen aaM19 (Small)n dit project – en het resultaat is groots. Toevallig, maar wat is toeval, logeerden we  in dezelfde Victoriaanse villawijk die Heritage Hill heet en waar zo’n dertienhonderd fraaie woningen staan, gebouwd vanaf 1844. Onze bed & breakfast was The Leonard at Logan House, een grote, comfortabel ingerichte villa (rechts) die acht gastenkamers heeft en waar je vriendelijk ontvangen word door een uiterst informeel gekleed jong echtpaar. Alleen in weekends is het ontbijt geen zelfbediening. Wat de kunst betreft biedt de stad nog een attractie, het in downtown M20 (Small)gesitueerde Grand Rapids Art Museum waar alleen al de permanente collectie met de doeken van Amerikaanse schilders het bekijken verdient (zie ‘Galerie & Musea’). Last but least organiseert Grand Rapids ‘s werelds grootste kunstcompetitie (prijzengeld een half miljoen dollar), dit jaar van 21 september tot 9 oktober. Aan deze Artprize wordt deelgenomen door meer dan vijftienhonderd kunstenaars uit de hele wereld, terwijl het aantal bezoekers enkele honderdduizenden beloopt.
Als laatste etappe, de ‘sprong’ van de hink-stap-sprong, toeren we een flinke 230  kilometer naar het aan een noordelijke baai gelegen Traverse City. Dit is enerzijds een resort bestemming met hotels en stranden, anderzijds een perfecte uitvalsbasis voor M24 (Small)de twee grootste en beste wijnregio’s van Michigan, de schiereilanden van Leelanau en Mission Hill. De stad heeft als bijnaaM23 (Small)m ‘Cherry capital of the world’, vanwege de vele kersgaarden in zijn nabijheid. Het centrum ligt gevat tussen een lus van de Boardman River en heeft als aardigste attractie Front Street (rechts) met zijn vele winkels (waaronder de imposante boekhandel. Horizon Books), een paar galerieën, cafés, restaurants en een prachtig, historisch M25 (Small)bioscooptheater, het State Theatre, waar ook operavoorstellingen van de New Yorkse MET worden vertoond. Een tot leven gebrachte nieuwe wijk, even ten zuidwesten van downtown, is The Village. Waarvan het immense hoofdgebouw van oorsprong een asiel was en later ziekenhuis. In het souterrain daarvan zijn M26 (Small)tegenwoordig kleine winkels, cafés, restaurants  en galerieën geopend. Tegelijk fungeert het gangenstelsel als een minimuseum, aangezien diverse wanden met (veelal te koop zijnde) kunstwerken werden versierd, waaronder een vis van nummerborden (rechts). Rond het complex ligt een park met arboretum. Wijn kan vlakbij worden geproefd en gedronken, in de zogeheten urban winery van Left Foot Charley (links). Deze betrekt druiven M27 (Small)van achttien regionale telers. Behalve een sympathieke, Elzasachtige Pinot Gris 2015 van de Tale Feathers Vineyard proefden we een van Michigans beste, en ook als zodanig bekroonde rode wijnen, de Cadia 2013. Deze blend van merlot en cabernet franc smaakte nog verrassend fris, naar bessen, en naar zacht kruidig hout. Prijs wel $30 per fles: wijnen  uit deze staat zijn gewoon prijzig. Op voornoemde schiereilanden zijn wijnliefhebbers welkom bij meer dan veertig wineries, de meeste klein, enkele groot. En allemaal hebben ze hun eigen verhaal. Op Laurentide bijvoorbeeld veM28 (Small)rtelde eigenaresse Susan Braymer (rechts) hoe zij en haar toekomstige echtgenoot William als studenten in Ann Arbor van wijn begonnen te houden, en tien jaar terug een uitgesproken stenige en fossielenrijke kersgaard vonden die ze deels converteerden tot een wijngaard. ‘We dachten bovendien: indien kersen hier goed groeien, doen druiven dat ook.’ Als proeflokaal vonden ze een voormalig kerkgebouw (onder). Terwijl haar man nog als ingenieur in Ann Arbor werkt (bijna 400 kilometer zuidelijker), leidt Susan de winery. Waar elegante wijnen worden gemaakt ‘in Franse stijl’, M29 (Small)slechts duizend dozen per jaar.  Een topper in het gamma is de Dry Riesling, waarvan de 2014 enerzijds heel fris is, anderzijds licht zoet, net als veel soortgenoten uit Duitsland. De Sauvignon Blanc Estate en de Pinot Noir rosé brengen eveneens een glimlach om en in de mond. Ook Forty-Five North wordt geleid door een vrouw, Alanna Grossnickle (linksonder) wiens schoonouders het uitstekende geëquipeerde domein stichtten, in 2007. De naam van de bezitting refereert aan de 45e breedtegraad die precies over de M70 (Small)14 hectare bestrijkende wijngaard loopt – en dezelfde is die Bordeaux doorkruist. Droge Riesling, M30 (Small)zo blijkt uit de bijna mineralige 2014, is ook hier een specialiteit. Net als verkwikkende, droge ciders. Bij Shady Lane, eigendom van Richard Fortune (mooie achternaam), wordt een deel van de rieslingoogst mousserend gemaakt, wat een plezierig resultaat geeft, en doet de Grüner Veltliner niet onder voor de oorspronkelijke Oostenrijkse variant. Enzovoorts… in het noorden van Michigan kunnen heel wat smakelijke wijnavonturen worden beleefd. Zie overigens ook de impressies bij ‘Aanbevolen restaurants’. Genieten van de natuur kan er eveneens, bijvoorbeeld in het park Sleeping Bear Dunes National Lakeshore, een prachtig duingebied van ruim M80100 kilometer ten westen van Traverse City, langs de oever van Lake Michigan. De fraaiste panoramaplekken liggen bezijden de Pierce Stocking Scenic Drive. In 2011 riepen kijkers van het tv-programma Good Morning America dit park, dat ook bossen, binnenmeren en eilandjes heeft, uit tot ‘the most beautiful place in America’. Een superlatief van andere orde ging naar naar het hotel Cambria Suites dat voor de zesde(!) achtereenvolgende keer gekozen werd tot beste van Traverse City. Geen wonder, de staf is buitengewoon gastvrij en de ruime suites zijn van alle gemakken voorzien. M21 (Small)We hebben er met veel plezier een paar dagen doorgebracht. Enkele autominuten verder langs dezelfde US 31 North, die de oostelijke baaioever volgt, ligt een ander aangenaam hotel dat zowel een eigen strand heeft (links) als een binnenzwembad. Dit is Grand Beach en vakantie vierende Amerikaanse families komen er graag. Tot zover de hink-stap-sprong door Michigan, een min of meer haakse route naar sfeerrijke steden, kostelijke kunst en verrassende wijnen. Zelden hinkelden, stapten en sprongen we met zoveel plezier.

M32 (Small)

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

. ‘Een druivenstok is als een kind, je moet hem geven wat hij nodig heeft, niet wat hij wil.’ Zo verklaart Marimar Torres de bewust lage opbrengst per hectare op haar Californische wijndomein. Dat ruim 32 hectare bestrijkt en geheel organisch, deels biodynamisch wordt bewerkt. Hetgeen niet alleen goed is voor mens en milieu ‘maar bovendien krijgen de druiven meer persoonlijkheid.’
Profiel breed (2)
Als dochter van Miguel Torres Sr. en de drie jaar jongere zuster van Miguel; Torres Jr. begon Marimar aanvankelijk met het verkopen in Amerika van de Catalaanse wijnen die het familiebedrijf Torres produceert. Ze verhuisde zelfs naar San Francisco, en wist binnen een Mar4 (Small)decennium het exportvolume naar de Verenigde Staten te vergroten naar 1,8 miljoen flessen. Tegelijk ontdekte Marimar het wijnpotentieel van Californië en wist uiteindelijk haar vader en broer te overtuigen dat Torres daar een eigen domein zou beginnen. Dit gebeurde. Anno 1986 plantte Marimar de eerste stokken in de zuidwestelijke hoek Russian River Valley, waar een koel microklimaat heerst; de afstand van deze Don Miguel wijngaard tot de koude oceaan bedraagt slechts 16 kilometer. Vanwege en het terrein en het weertype koos Marimar, die ter plekke ging wonen, aanvankelijk alleen voor chardonnay. Twee jaar later echter besloot ze om het accent te verleggen naar pinot noir, een toen in Californië nog nauwelijks aanwezige variëteit. Het zou zelfs de enige soort worden op de nog dichter bij zee gesitueerde, Mar2later ontwikkelde Doña Margarita wijngaard. Er werden zes verschillende klonen geselecteerd, en drie voor chardonnay. En passant schreef Marimar een paar kookboeken, creëerde met haar dochter Cristina een paardenboerderij (aan de voet van de kelder) en stichtte een succesvolle wijnclub waarvoor ze proeverijen, maaltijden (haar paella is fameus) en reizen organiseert. Van meet af aan ontvingen de wijnen van Marimar Estate lovende kritieken. Mar1Terecht, vrijwel alle zes soorten die Marimar enthousiast laat proeven bieden klasse, persoonlijkheid en charme. De Chardonnay Acero 2014 wordt beschreven als unoaked,  maar heeft wel iets notigs plus een vleugje karamel, elementen die doorgaans te danken zijn aan houtcontact. Voor het overige is het een heerlijke, aangenaam frisse wijn waarvan het fruit bestaat uit milde citrus met een vleugje tropisch. Richtprijs drie tientjes. De vijf euro meer kostende La Masía Chardonnay 2014 werd op fust vergist en gelagerd (gedurende zes maanden, een derde van de vaten was nieuw). Vandaar de milde roosteraroma’s en de vanille, terwijl het fruit mild is, met wit en citrusfruit, en Mar (Small)de structuur bijna romig. Marimar produceert ook een excellente, uiterst aantrekkelijke  Albariño, ze schonk de 2014, maar helaas wordt die (nog?) niet naar Nederland verscheept. De rode La Masía Pinot Noir 2012 is fluwelig en tegelijk krachtig van smaak, met kruidige houttonen en het allerrijpste zwarte fruit. Deze mooie maaltijdbegeleider van de Doña Margarita Vineyard kost gewoonlijk €39. De top van Marimars Pinot Noirs wordt vertegenwoordigd door de Christina, maar ook die kostelijke wijn, van de 2013 werden slechts 416 dozen geproduceerd, is hier niet verkrijgbaar. Kunnen we in de toekomst nog andere wijnen verwachten? Jazeker, geholpen door haar dochter, die momenteel stage loopt bij het moederbedrijf in Villafranca del Penedès, is Marimar gestart met witte godello en blauwe tempranillo. We zijn benieuwd. Verkooppunten via importeur www.walravensax.nl; een van de distributeurs is www.francoisewijnen.nl in Amstelveen.

 

NOS (Small)

VINOSTALGIE (51)
‘Zomerfrisheid’ staat voorop deze 65 jaar oude prentbriefkaart van Langenlois – wat ook misschien een verwijzing is naar verfrissende witte zomerwijn die daar en de omliggende streek Kamptal al generatieslang van grüner veltliner wordt gemaakt. Dat gebeurt nog steeds in dit leuke stadje, waarvan het dorpsplein gesierd wordt door een markante pestzuil. Langenlois is zelfs de grootste wijngemeente van heel Oostenrijk.

 

 

DRUIF-1

Minder bekende blauwe druiven – serie 2

Cinsault
Zelden puur verwerkte variëteit die aan de melange soepelheid, elegantie, geur en
fruit toevoegt. Van pure Cinsault is droge, fris fruitige rosé een der lekkerste versies. Cinsault vind je alom in het hele Franse zuiden en in Zuid-Afrika.
Dornfelder
Voornamelijk in Duitsland groeiende druif die dieprode, flink wat besfruit bezittende,
stevige wijnen kan geven. Wijnen die zelfs goede wildbegeleiders kunnen zijn. De
helft van de aanplant bevindt zich binnen Pfalz.
Monastrell/mourvèdre
In Spanje weet men van monastrell een divers gamma wijnen te produceren: voor snelle consumptie, voor opleg, droog, zoet en alles daartussenin. DW1De droge rode, zoals die uit Alicante, Bullas, Jumilla en Yecla (wijngaardfoto) zijn meestal krachtig en vlezig met nuances van bramen, bessen, waaronder cassis, en specerijen. De Fransen gebruiken hem, als mourvèdre, vooral om blends te verbeteren, behalve in het Provençaalse Bandol, waar hij in pure vorm enerzijds opmerkelijke, stijlvolle, kruidig-fruitige bewaarwijnen geeft en anderzijds superieure, stevige rosés.
Montepulciano
Ongeveer de helft van de – vrijwel alleen in Italië aanwezige – aanplant bevindt zich in zijn geboortestreek Abruzzo. En zijn bekendste wijn is Montepulciano d’Abruzzo, een gewoonlijk niet al te zware rode wijn met bessig en rood fruit plus wat specerijen. De montepulcianodruif geeft ook tannine en karakter aan de Rosso Cònero uit Marche.
Nebbiolo
Geeft stoere, stevige DW6wijnen die vanwege hun zuren en tannine vaak lang moeten rijpen. Ze kunnen geuren naar rozen en viooltjes, en donkere aroma’s hebben, als van truffel, tabak, teer en/of bittere chocolade. De druif groeit vooral in Piemonte (foto Consorzio Barolo & Barbaresco), waar hij o.m. de basis is van geweldenaren als Barbaresco en Barolo.
Nero d’Avola
Herontdekte Siciliaanse soort waarvan donkerrode wijnen worden gemaakt met een stevige structuur en zowel kruidigheid als voornamelijk zwart fruit. Wie houdt van Merlot, houdt van Nero d’Avola.
Petit Verdot
In veel Médoc-wijnen en nabootsingen daarvan zit een klein deel petit verdot, want deze druif geeft wat extra kleur, structuur en tannine. Van alleen petit verdot worden hier en daar, zoals in Australië, kostelijke rode wijnen gemaakt, barstensvol fruit. (Volgende maand aflevering drie.)

 

Etiket

Deze halfzoete mousserende wijn werd geproduceerd in Novosibirsk. Een grote plaats in het oosten van Rusland met anderhalf miljoen inwoners. Het is de hoofdstad van het federale district Siberië. Gelegen aan de rivier de Ob en aan de Trans-Siberische spoorlijn fungeert hij als een belangrijk industrieel centrum met veel zware industrie. Verrassend dus dat er ook wat wijn wordt gemaakt. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, die dit etiket aantrof in zijn grote verzameling.

 

[socialring]

 

*

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.