. Twaalf jaar geleden nam wijnagent Marnix Engels een wijngoed over binnen Côtes de Provence, het Domaine de Camparnaud. Waarop sindsdien véél is gebeurd, met vallen, opstaan en de nodige investeringen. Marnix zelf stelt:’Sinds twee  jaar begin ik de vruchten te plukken van het vele werk ter verbetering van de wijnkwaliteit en ter verfraaiing van het landgoed.’ Profiel breedCamp1 (Small)Een paar jaar terug besloot Marnix om de bevriende Franse beheerder van het domein ook partner te laten worden ‘en daarmee heb ik een hele goeie zet gedaan’. Het betreft comte Guillaume de Chevron Villette ‘die Camparnaud niet alleen voortreffelijk beheert en perfect cultiveert volgens de Terra Vitis normen, maar tegelijk de grootste négociant uit de regio is en eigenaar van een van de fraaiste wijnkelders, terwijl hij bovendien Chateau Reillane bezit’. Tegelijk beschikt de graaf over modern materieel, waaronder vier van de allernieuwste oogstmachines en drie tri-opticques, apparaten die geplukte druiven snel fotograferen, checken of deze aan het gewenste profiel voldoen, en vervolgens verwijderen als dit nieCamp4 (Small)t zo is. ‘Al met al is Vins Chevron Villette optimaal toegerust om hele fijne kwaliteiten te vinifiëren – en dat hebben we met Camparnaud nu ook gemerkt: sinds 2010 zijn we echt betere wijnen gaan maken, zuiverder, fijner en meer aangepast aan de stijl.’ En inderdaad, van de 17 hectare tellende wijngaard, die zo’n honderdduizend flessen per jaar geeft, zijn de wijnen beter dan ooit tevoren. En eleganter, minder zwaar dan andere wijnen uit streek, dit dankzij  alcoholgehaltes van altijd rond de 12,5 procent. Heel aantrekkelijk in zijn soort is de Camparnaud Inspiration Réserve rouge 2011, een sappig, ook frisheid biedende, dieprode wijn waarin besfruit, wat kruiderij en donkere aroma’s heel harmonisch met elkaar verkeren. De Camp (Small)gebruikte druivenrassen zijn cinsault, grenache, mourvèdre en syrah; de prijs is €9,95.  Hetzelfde kost de mild fruitige, prettig frisse Camparnaud Inspiration Réserve rosé 2012, terwijl het niveau nog stijgt met vieve, wat meer concentratie en fruit (rood, wit sinaasappel) en een snufje kruiden biedende Château Camparnaud rosé 2012 waarvoor vijf euro meer wordt gevraagd. Voor deze kostelijke compositie werden gebruikt tibouren (de klassieke, regionCamp5 (Small)ale rosédruif), cabernet sauvignon, cinsault, grenache en syrah.  Er bestaat ook een vieve witte wijn, de Camparnaud Passion 2012, gemaakt van alleen rolle. Daarin ruik je en proef je mild wit en citrusfruit dat even geweekt lijkt in een specerijenmix. Prijs €9,95. In Nederland wordt Domaine de Camparnaud vertegenwoordigd door de winkels en website  www.heerenvandewijn.nl. Overigens is het mogelijk om op Domaine de Camparnaud met families of andere groepen te logeren (maximaal zestien personen). De bij Carcès gelegen villa werd prachtig gerenoveerd en heeft ook een fraaie tuin met zwembad.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Culinaire combinatie

. Deze maand is het een markante persoonlijkheid in wijnland, Karel de Graaf , die zijn meest memorabele wijn-spijscombinatie beschrijft. Na zijn studie algemene economie kwam Karel toevallig terecht in het onderwijs (Havo/Vwo). En maakte na zijn doctoraal examen economie, samen met een collega-docent, een bundel met een serie oude, uitgewerkte economie-examens om de leerlingen een maximale voorbereiding op het eindexamen Economie I te kunnen bieden. Zo werd de in Nederland wereldberoemde Examenbundel van uitgeverij Onderwijspers geboren. Er zouden nog 51 titels voor andere vakken en schooltypen volgen. Toen hij nog leraar was, kreeg Karel een fles lekkere wijn cadeau van een collega Frans en besloot zich, als bierliefhebber, in wijn te gaan verdiepen. Ene Jan van Lissum, die Karel kende van wijnproeverijen, vroeg hem of hij Proefschrift wilde Karel1 (Small)volschrijven, maken en uitgeven. Er was pas één nummer verschenen en het tweede liet al enige maanden op zich wachten. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met Ronald de Groot deed hij dat een paar jaren, om vervolgens, in 1988 samen met hem Perswijn op te richten.  Karel was toen al zo verliefd op de Bourgogne (1979 was zijn eerste bezoek aldaar) dat hij eind 1991 met Perswijn stopte om agent in Bourgogne-wijnen te worden: het bloed kroop waar het niet gaan kon. Hij verkocht zijn aandeel in de uitgeverij en verwierf in 1993 een stuk wijngaard op een toplocatie in het bekende wijndorp Meursault, een deel van de akker Les Narvaux. Als agent vertegenwoordigt hij nu een vijftigtal Bourgogne-boeren. Voorts geeft allesdoener Karel lessen in wijnbouw en vinificatie aan diverse wijnopleidingen (o.a. WSET, Het Wijninstituut, het begeleidingstraject Magister Vini) en begin 2013 pakte hij zijn oude liefde weer op, het schrijven over wijn, nu in WineLife. Wat hij ook schreef, en wel als volgt, is zijn favoriete culinaire combinatie.  De Bourgogne is natuurlijk niet alleen een wijngebied met verrukkelijke wijnen. Je kunt er ook geweldig en onbeschaamd lekker eten. Zo was ik een tiental jaren geleden uitgenodigd in het restaurant van (destijds) twee-sterrenkok Jean Crotet in Levernois, een dorpje ten oosten van Beaune. Mijn gastheer was mijn grote vriend en leermeester Gérard Boudot van het wereldberoemde Domaine Etienne Sauzet in Puligny-Montrachet. Hij vertrouwde me toe: ‘Vanavond gaan we iets bijzonders eten: een grote Bresse-kip van een kilo of twee met plakjes wintertruKarel2 (Small)ffel onder de huid gestoken en in de kip een ganzenlever van 700 gram. De dichtgenaaide kip gaat een paar uur de oven in op (maar) 60 graden om te voorkomen dat de lever gaat uitlopen’. Met een oude fles Bâtard-Montrachet (1982) vertrokken we uit Puligny richting Levernois. In de keuken stonden Crotets twee zonen aan de kachel. Geen voorgerecht, geen kaas en geen nagerecht was het parool. Ik fronste mijn wenkbrauwen enigszins. Crotet kwam met een trolley waarop de kip lag en begon hem op de klassieke wijze aan tafel te ‘ontleden’. Het was een fraai gezicht, de kleine Crotet met zijn dikke buik zo aan het werk te zien. Wat hebben we gesmuld. Onbeschaamd gesmuld. Zelfs ik had geen trek meer in kaas en een nagerecht. Dat wil wat zeggen! Helaas bestaat Crotets restaurant niet meer. Als ik aan die avond terugdenk, loopt het water me nog steeds in de mond. Sindsdien heb ik helaas alleen bij John Halvemaan in Amsterdam een wijn-spijscombi van een dergelijk niveau kunnen genieten. Maar gelukkig is er, na de torentjes en de moleculaire keuken, een terugkeer in gang gezet naar klassiekere gerechten.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuw

Bos4

HET BESTE VAN BOSTON

. Wat je in Boston beslist kunt missen, is een eigen (huur)auto. Het verkeer is een crime, richtingsborden zijn schaars en onduidelijk, parkeertarieven hoog – en deze havenstad heeftBos_23 (Small) uitstekend openbaar vervoer. Waaronder een metrosysteem, Amerika’s oudste.  In 1879 aangelegd voor vijf miljoen dollar. Het wordt gereden met lawaaiige trams, deels ondergronds deels bovengronds (op niet altijd vrije banen). Taxi’s zijn er natuurlijk ook, gewone en die op het water. Boston zelf telt ongeveer 640.000 Bostonians, met meer dan zes keer zoveel mensen in omringende gemeenten. De stad ligt op en rond een lage heuvel die aaBos_24 (Small)n noord- en oostzijde door water, pieren, jachthavens en enkele werven wordt omgeven. Een paar bijzondere bezienswaardigheden aan en op het water zijn nagebouwde zeilschepen van de Boston tea party. Op 16 december 1773 wierpen woedende patriotten theebalen over boord van een drietal Engelse schepen in de haven van Boston – wat de aanzet werd voor de Amerikaanse Revolutie. Op twee replica’s van Boston Tea Party Ships worden bezoekers uitgenodigd om zelf een baal in het water te werpen; deze zit wel vast aan een lang touw. In het aangrenzende museum wordt o.a. een film vertoond over een veldslag uit de vrijheidsoorlog. Boston is ook de stad van Cheers, de vroeger bekende tv-serie. Voor dit programma heeft namelijk de plaatselijke Bull & Finch Pub model gestaan (84 Beacon Street). Noordwaarts van de Tea Party schepen trekt het Waterfront (rechts) talloze toeristen, niet in de laatste plaats vanwege de daar gesitueerde restaurants (waaronder Legal Seafoods, zie ‘Aanbevolen restaurants’), het winkelmekka Quincy Market Bos_21a (Small)en het New England Aquarium dat gebouwd werd rond een tank heeft die meer dan 750.000 liter oceaanwater bevat. In het museum waggelen pinguïns rond en voert men haaien met de hand. Dichtbij  het Waterfront, temidden van hoog oprijzende moderne gebouwen, staat het Old State House van waaruit de Engelsen hun kolonie bestuurden (foto onder). Voor dit pand, tegenwoordig een museum, vond in 1770 de beruchte Boston massacre plaats waarbij Britse soldaten elf burgers doodden en verwondden. Zes jaar later werd vanaf het balkon de Declaration of Independence geproclameerd, ten overstaan van een juichende menigte. Wat overigens elk jaar nog steeds gebeurt. Het Old State House ligt halverwege de zogeheten Freedom Trail, een parcours van vier kilometer dat langs twintig historische locaties voert. Bos_70 (Small)Het moge duidelijk zijn dat in Bos_22a (Small)Boston een belangrijke periode uit de Amerikaanse historie warm wordt gekoesterd. Een voorval van andere orde geschiedde in het Omni Parker House, een hoog hotel binnen het centraal gelegen financiële district. Want daar vroeg John F. Kennedy de hand van Jacky. Bovendien werd in dit etablissement de met chocola bedekte Boston cream pie uitgevonden (foto). Bij het Waterfront vertrekken Bos_10a (Small)trouwens diverse busbedrijven die stadsrondritten verzorgen. Direct benoorden dit havenkwartier beland je in de wijk North Side, waar ruim negentig(!) Italiaanse eethuizen gevestigd zijn. Bovendien staat er, naast een kantoorpand, het huis waar de in Amerika legendarische revolutionair Paul Revere woonde en werkte (rechts). Van origine was hij een zilversmid. Ga vervolgens even westwaarts, naar Beacon Hill, de plek waar in 1625 de eerste woning van Boston verrees. Vandaag de dag is het de duurste wijk van Boston met veel statige, aan elkaar gebouwde huizen die zo’n twee eeuwen terug veelal met  baksteen werden gebouwd. Bos_18Een van de bewoners is politicus John Kerry. De straten zijn vaak smal en sfeervol, met gaslantaarns. Leuk voor een korte wandeling, en vergeet daarbij niet het pittoreske Louisburg Square. Het was rond Bacon Hill dat drassig, moerassig terrein werd gewonnen om de stad uit te breiden.  En om ,aan de voet van de heuvel, in 1634 de Boston Common te creëren, het eerste openbare park van Amerika, met middenin een kikkervijver. Door een drukke straat wordt het gescheiden van de Boston Public Garden die tweehonderd jaar later werd aangelegd, aanvankelijk als Amerika’s eerste botanische tuin. Op de grote rechthoekige vijver varen families graag in de zogeheten swan Bos_15 (Small)boats en langs de paden zie je sculptuurtjes van eenden.  Direct vanaf de westelijke parkgrens loopt een vijftal lange straten, parallel met de brede Charles River die Boston van Cambridge scheidt. Vooral Boylston Street is populair, vanwege zijn vele winkels en restaurants. Je vindt er ook de door Benjamin Franklin gestichte  Boston Public Library, de oudste openbare  bibliotheek van het land. Het gebouw, waar  werken bekeken kunnen worden van o.a. de portretschilder John Singer Sargent, licht bij Copley Square, een levendig plein – gedurende lente en zomer vindt er op dinsdag en vrijdag een farmers’ market plaats – Bos4c (Small)met fonteinen, een klein park, de imposante, nieuw-romaanse Trinity Church, de kleinere. in neo-Venetiaanse stijl ontworpen Old South Church en de glimmende John Hancock Tower die met zijn 241 meter het hoogste gebouw van New England is. Helaas heeft men na de aanslagen van 11 september 2001zijn panoramaterras gesloten voor bezoekers . Voor een immens uitzicht over de stad kun je nog wel terecht, een paar blokken verderop, in de Prudential Tower. Deze wolkenkrabber rijst uit boven een aardig, vrij sjiek winkelcentrum en heeft niet alleen een sky walk, maar twee verdiepingen daarboven het restaurant Top of the Hub waar van maandag t/m vrijdag een driegangenlunch voor zo’n $25 wordt geserveerd. Met als extraatje dus het vergezicht. Eenmaal op de begane grond en buiten het shopping center, aan de zuidzijde, ontdek een van Bostons verrassendste stadsgezichten, het Christian Science Plaza. Een weids, rechthoekig plein (onder) dat groteBos_72ndeels bestaat uit een ondiepe, reflecterende, tweehonderd meter lange vijver met een een zijde wat groen en aan het ene eind een groot rond fontein (waar kinderen ’s zomers graag pootjebaden) en aan de andere zijde de plaatselijke opera met daar tegenover de immense Christian Science Mother Church. Onder de Byzantijnse koepel daarvan is ruimte voor maar liefst drieduizend kerkgangers. Het plaza vormt een heerlijk rustpunt, bijna middenin de stad. Verder westwaarts staat Fenway Park, waar het fameuze honkbalteam Red Sox speelt. De opening van dit stadium kreeg destijds weinig aandacht, want dat gebeurde in dezelfde week dat de Titanic zonk.  Zuidelijk van het park kan het fantastische, tempelachtige Museum of Fine Arts worden bezocht (zie voor dit hoogtepunt de rubriek ‘Galerie & Musea’) en daar weer in de buurt tref je het opmerkelijke Isabella Stewart Gardner Museum. Dit werd genoemd naar een excentrieke, zeer welgestelde vrouw die volgens eigen onderzoek verwant zou zijn aan de beruchte 16e-eeuwse Queen Mary van Schotland. Aanvankelijk kocht ze op alle mogelijke reizen kleding, sieraden en vroege manuscripten, daarna schilderijen van voornamelijk Europese meesters. Inclusief Degas, Michelangelo, Rafael, Rembrandt, Titiaan en Vermeer. Voor hBos1d (Small)aar collectie liet ze vervolgens een Venetiaans  palazzo bouwen in barokke stijl, rond een binnentuin. In haar testament dicteerde ze dat binnen het gebouw helemaal niets veranderd mocht worden. Wat spijtig is, want de meeste zalen en kamers zijn behoorlijk duister, zodat de vele schilderijen niet optimaal zichtbaar zijn, terwijl alles volstrekt ongeordend door elkaar hangt.  In 1990 werd het museum getroffen door een kunstroof, een van ‘s werelds grootste ooit – en nimmer opgelost. Er verdwenen dertien werken, waaronder Het Concert van Vermeer. Gelukkig bleef een zelfportret van een jonge, 23-jarige Rembrandt behouden. Naast het hoofdgebouw is inmiddels wel een annex neergezet, hoekig en modern; Isabella zou er van hebben gegruwd. Dankzij bruggen over de Charles River, waarop‘s zomers volop wordt gezeild, zijn het noordelijker gesitueerde Charlestown en Cambridge goed te bereiken. Behalve dan tijdens de avondspits, wanneer de files heftig zijn. In Charlestown ligt de USS Constitution afgemeerd, de oudste nog drijvende oorlogsbodem ter wereld (met erbij een museum). Grote delen vBos9 (Small)an Cambridge bestaan uit saaie kantoorpanden van de Harvard University en MIT, maar daar tussenin heeft architect Frank Gehry het sterk contrasterende Stata Center geplaatst, à raison van driehonderd miljoen dollar. De muurdelen daarvan zijn zo scheef dat het gebouw alras The Chaos Building werd genoemd. Na oplevering bleek het wel te lekken en andere overlast te veroorzaken, waarna tegen Gehry en de bouwer zelfs een proces werd aangespannen. Commentaar van een betrokkene:’Wie Frank Gehry iets laat ontwerpen kan onverwachte problemen verwachten’. Zuidelijk van Bostons centrum verdienen twee musea een visite. Op weg naar de cruisehaven staat The Institute of Contemporary Art, gebouwd een lage T met alleen het rechter bovenstuk. Er worden wisselende exposities van alle mogelijke moderne kunstenaars vertoond. Een stuk verder zuidelijk, doch makkelijk te bereiken met de metro, staat de stijlvol vormgegeven John F. Kennedy Presidential Library (foto boven) waarin de wereld van Amerika’s 35e president multimediaal tot leven is gebracht. Ook hedendaagse historie kan in Boston worden beleefd.

Bos_61 (Small)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

. Het Oostenrijkse wijngebied Wagram ligt ten westen van Wenen, telt ongeveer 2800 hectare, bestaat uit löss- en kalkrijke gronden en staat vooral bekend om zijn fraaie witte wijnen, voornamelijk gemaakt van gruner veltliner. Wijnkoper Nico McGough bezocht afgelopen najaar Wagram en schreef de volgende

Schets breed (Small)

. EeWag_29n vijftigtal producenten in Wagram sloeg de handen ineen en kreeg gemeentelijke steun bij het verwezenlijken van een buitengewone ruimte waar bezoekers aan tafel kennis kunnen maken met regionale wijnen. Middenin Kirchberg am Wagram, een dorp dat bol staat van de historische panden, verrees een ultra modern pand met een volledig glazen pui, uitkijkend op de wijngaarden. In dit ontvangstcentrum, Weritas gedoopt, serveren Gerhard Hintermayer met zijn equipe niet alleen streekgerechten, maar schenkt men ook wijnen van de deelnemende wijnboeren: van iedere producent maximaal vier, waarvan er dagelijks maar liefst veertig open staan. Behalve de eigentijdse buitenzijde valt ook het interieur op. De vloer werd met betonverf geschilderd in vaal groen. Tafels zijn hagelwit, stoelen eveneens. Op tafel placemats liggen in ‘Kermit’ groen  en staan fraaie, vlinderlichte, mondgeblazen wijWag_10 (Small)nglazen van Zalto, type Denk Art . Helaas koos men ook het door mij verafschuwde bestek dat vanwege zijn vorm alsmaar in je bord schuift. De heerlijke muziek en de zeer vriendelijke service maken dat euvel snel weer goed.  Er werden smakelijke, regionale gerechten op tafel gezet, maar wij kwamen natuurlijk meer voor de wijn. Het begon al goed met een 2013 Gemischter Satz van Mehofer. Knisperend fris en zuiver en verkwikkend smaakte deze biologische melange van gruner veltliner, müller-thurgau en sauvignon blanc. Hierna volgde een superster. Fritz en Birgit Salomon werken biodynamisch en maken een voorbeeldige Grüner Veltliner: hun Wag_)21ABrunnberg 2012 was zeer fraai, expressief, fijn geparfumeerd, vol en zacht met prachtig in de wijn opgenomen zuren en mineraliteit. Omdat er proefslokjes werden geserveerd, kwam er al snel ruimte voor wijn nummer drie een prachtige ‘ 1er Lage’ wijn van de wijngaard Schlossberg. Producent Fritsch maakt er iets moois van. Diep en elegant Wag_12 (Small)geurend naar rijp geel fruit, elegant onderbouwd met verkwikkende tonen van groene appel. Een geconcentreerde, volle, zuivere prachtwijn. Hierna een miniglas Roter Veltliner. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden betreft het hier een witte druif die in maximaal rijpe staat een rossige schil krijgt.  De ‘O’ 2012 van Sonnseit ’n Soellner was zeer fris en aromatisch, met pittig zuur en fijne minerale tonen. De afdronk werd iets overschaduwd door een  bittertje. Tijd voor iets roods. Dit kwam ter tafel in de vorm van de Blauer Zweigelt 2007 van Fritz Salomon. Hemeltje lief, wat een mooi glas. Zweigelt als druif werd in 1922 ontwikkeld door Dr Zweigelt. Hij creëerde met (groot) succes een kruising van St. Laurent en Blaufränkisch. Salomon maakte er een kunstwerk van, elegant, diep geurend naar rijpe kersen, frambozen met een hint van specerijen. In de mond zacht, beschaafd, soepel. Met fijn in de wijn opgenomen tannines en een vleugje hout in de afdronk. Demeter gecertificeerd. Prachtig, prachtig, prachtig. Hoeveel wijngebieden nemen de moeite om zich in samenspraak met de wijnbouwers en de gemeente op dit uitstekende niveau te presenteren? Ik zag het wereldwijd haast nooit. Wagram geeft met Weritas een visitekaartje van formaat af. Zie ook www.weritas.at.
. Eigenlijk net zo bijzonder is, in hetzelfde Kirchberg am Wagram, het wijnhotel Alter Winzerkeller. Heel intiem, met zeven stijlvol en duurzaam ingerichte kamers in een geheel gerenoveerd pand uit 1824. Met als eigenaar de beeldend kunstenaar Ernst Vogel die het anno 199Wag_23 (Small)6 verwierf. Centraal in de receptie, office@alterwinzerkeller.at, staat een monumentale, houten wijnpers uit 1824. Gastheer Vogel wees naar een voorname kelderdeur en laat weten dat wij welkom zijn om ‘daar’ een glas te proeven. Een proefglas kost vijftig cent, een vol glas slechts een euro, laat een bordje weten. Of wij zelf willen bijhouden wat wij consumeren; Ernst laat ons verder alleen. Wij bevonden ons in een gigantische ondergrondse, gewelfde kelder. Smetteloos schone lucht en elegante verlichting. Links en rechts van het centrale pad staan wijnvaten opgesteld met erachter flessen. Als de wijn van je keuze niet open staat, pak je gewoon een fles uit het rek. En drinkt hem uit Spiegelau wijnglazen. Wat een feest. Wag_25 (Small)De volgende morgen stond een ontbijt klaar met nagenoeg uitsluitend huisgemaakte zaken. Alle zuivelzaken komen van een biologisch werkende boer uit de omgeving, net als de verse eieren, waaronder cholesterol arme. Voor een overnachting in dit paradijsje hoeft niemand naar de bank voor een lening. Een eenpersoonskamer met ontbijt komt op €65, een tweepersoonskamer op €100 (tel. 00 43 664 5958607). Schuin tegenover dit fantastische wijnhotel ligt een keurig restaurant waar voor heel redelijke bedragen prima kan worden gegeten en buitengewoon gedronken. Op naar Wagram!

 

 

Nos (Small)VINOSTALGIE (22)
Behalve de ruïne van een pauselijk kasteel heeft Châteauneuf-du-Pape sinds het eind van de 19e eeuw een tweede slot, het in middeleeuwse fantasiestijl gebouwde Château des Fines Roches. Dit 19eeeuwse bouwwerk fungeert tegenwoordig als viersterrenhotel. Alle elf kamers bieden uitzicht over een aangrenzende wijngaard – waarvan onder de kasteelnaam een goede Châteauneuf-du-Pape wordt gemaakt.

 

Etiket februari 2014 (Small) ‘Al bijna veertig jaar gaat onze koninklijke familie op wintersport naar het Oostenrijkse dorpje Lech am Arlberg en verblijft in Gasthof Post van de familie Moosbrugger. Het is twee jaar geleden dat prins Friso daar tijdens het skiën door een lawine werd bedolven.’ Dit schrijft etikettenverzamelaar Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens omvangrijke collectie dit label afkomstig is.

[socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.