Na de memorabele, uitbundig gevierde bestaans- en werkjubilea van vorig jaar – van o.a. Peter Bruins (40 jaar maître-sommelier bij De Bokkedoorns), Ronald de Groot (30 jaar PersWijn), Kwast Wijnkopers (40 jaar), LFE (50 jaar), De Monnik Dranken (100 jaar) – mag wellicht stilletjes gememoreerd worden dat ik zelf in 1969, 50 jaar geleden dus, mijn eerste woorden over wijn op papier zette.
Het ging over een ontmoeting met Madame Bollinger die ik bij haar thuis in de Champagne had bezocht, op mijn eerste wijnreis met mijn eerste auto. Stapels wijnknipsels en 118 wijnboeken later schrijf ik nog steeds met véél plezier over wijn, nu al bijna twaalf jaar voornamelijk op deze website. Die inmiddels door meer dan een kwart miljoen individuele levensgenieters werd bezocht. Maar laat dit genoeg zijn over het verleden, nu vrolijk naar het heden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wijn is onlosmakelijk met het leven van Job de Swart verweven. Met als absoluut hoogtepunt de titel Master of Wine die hij na zeven studiejaren eind augustus 2018 behaalde, als derde Nederlander ooit – na Frank Smulders MW en Cees van Casteren MW. Interesse voor wijn ontwikkelde Job al in een vroeg stadium. Tijdens zijn studietijd werkte hij als zaterdaghulp op de wijnafdeling van HANOS in Venlo. Dit leidde tot het afronden van de Vinologenopleiding in 2004. Via de opleiding International Business aan de Universiteit Maastricht had Job vervolgens de gelegenheid om negen maanden aan de gerenommeerde wijnbouwfaculteit van de Davis University in Californië te studeren, ‘een onvergetelijke ervaring’. Hij ontdekte er wel ‘dat het boerenleven niet voor mij is weggelegd’. Dus koos hij de marketingkant. Anno 2007 ging Job als marketeer aan de slag bij Les Généreux, een samenwerkingsverband van 38 zelfstandige wijnwinkels in Nederland. Na een paar jaar werkervaring en het afronden van de WSET Diploma Course in 2011 kwam hier de inkoop van wijn bij, met name gericht op Duitstalige landen en het zuidelijk halfrond. Een geweldige baan om te combineren met de exploitatie van Grape Compass, een software app die Job tijdens zijn Master of Wine studie samen met HydroLogic ontwikkelde om het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen in wijngaarden te verminderen. Als Job niet aan het werk is, dan besteedt hij zijn tijd graag aan koken en lekker eten. Hij schrijft daarover deze passie staat direct op nummer twee en laat zich uiteraard heel makkelijk combineren met wijn. Mijn vriendin en ik hebben veel kookboeken in huis, maar vallen dikwijls terug op een handjevol klassiekers. Een topfavoriet is het meesterwerk ‘De kunst van het koken’ van Julia Child dat ik tijdens mijn verblijf in Californië leerde kennen. Haar boeuf bourguignon (recept via de link hieronder) is wat mij betreft onovertroffen. Heerlijk comfort food op winterse dagen. Presenteert zich stoer op tafel en smaakt na een nachtje rust in de pan nog beter! Klassiek is de combinatie met rode Bourgogne, zoals de magnifieke Mercurey Vieilles Vignes van François Raquillet welke ik heel graag drink. Maar de rode Graves van Château Lassalle vormt eveneens een droomduo. Vineus kun je met dit gerecht meerdere kanten op. Die variatie vind ik leuk en spannend, want ik blijf natuurlijk een wijnman in hart en nieren.
Julia Childs boeuf bourguignon recept vind je op de website van Delicious magazine, https://deliciousmagazine.nl/2016/01/25/boeuf-bourguignon-van-julia-child/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
NEMEA & NAFPLION
De grootste wijnvallei van Griekenland en wellicht de gehele Balkan ligt achter enkele lage bergen bij Nemea, een Grieks gehucht op de Peloponnesos. Heel wat alleenstaande huizen in dit verstilde plaatsje hebben roestvrijstalen gistingstanks op hun terrein staan, omdat er wijnbouwers wonen en werken. Druivenakkers vind je ook in Nemea zelf, tot op de hellingen van nabije heuvels. Een echte gistingshal is te zien achter de poort van Palivou Estate dat met een eigen, organisch gecultiveerde akker van 40 hectare een van de grotere producenten ter plekke is. Veruit de belangrijkste blauwe variëteit die op dit domein – en heel Griekenland – geteeld wordt, is de agiorgitiko, letterlijk vertaald st. george druif (links). Er worden uiteenlopende wijnen van gemaakt, van frisse rosés tot rode die zo robuust zijn dat ze als lokale bijnaam hebben ‘Bloed van Herakles’. Onze gastvrouw op Palivou stelt dat hun jonge rode wijn ‘eenzelfde impressie geeft als de druiven die je in september in onze wijngaard proeft’. Onze eigen notities over de geproefde Palivou varianten lezen als die over Merlots, gezien hun soepele structuur, donkere aroma’s en zondoorstoofde zwarte fruit. De duurste soorten gaan op vat, twaalf tot achttien maanden, en plegen meer alcohol te hebben dan de correcte, houtloze Anemos. Eigenlijk alle rode wijnen vallen binnen de categorie wild & winter. De plezierigste witte wijn, waarvoor de druiven een hoog gelegen, relatief koele akker groeien, is de witte Anemos. Deze melange van moschofilero (70 procent) en roditis smaakt vrij vol, sappig, kruidig en enigszins naar vers geplukte witte druiven, met ook wat bladgroen: prima bij gebakken of gegrilde verse zeevis. Graag hadden we ook de rosé van moschofilero geproefd, maar die was uitverkocht.
Behalve relatief jonge wijnen biedt Nemea stokoude archeologische vondsten. Een aantal kan bekeken worden in het een klein plaatselijk museum. De verzameling bestaat o.a. uit vazen, kannen, kommen (rechts) en sieraden. De voorwerpen werden grotendeels gevonden in en rond de Tempel van Zeus, pal naast het museum. Aanvankelijk resteerden er slechts drie zuilen van het in 330 voor Christus gebouwde monument, maar dankzij een Amerikaans renovatie initiatief werd dat aantal meer dan verdubbeld (links). Naar verluidt zou Zeus op de Peloponnesos geboren zijn. En als eerbetoon aan deze god werden bij Nemea dezelfde spelen georganiseerd als in het meer westelijke Olympia, waaronder boksen, discus werpen, lange-afstandsrennen, ver springen en worstelen. Bovendien werden wedstrijden met paarden georganiseerd. De eerste spelen van Nemea vonden plaats in 573 voor Christus, en dat gebeurde grotendeels in een rechthoekig openlucht stadion (lengte ruim 192 meter) waar vierduizend toeschouwers konden kijken. De kale resten van dat stadion (rechts), dat je bereikt via een tunneltje, bestaan nog steeds. Overigens ontvingen de winnaars geen medailles of andere versieringen, maar…een tak selderij.
Vanuit Nemea is het hooguit een half uur rijden naar een van Griekenlands mooiste, maar bij toeristen minst bekende havensteden, het ongeveer 33.000 inwoners tellende Nafplion (waarvan de naam ook andere spellingen heeft; foto helemaal boven). Het bevindt zich zo’n 95 kilometer van Athene. Behalve een eigen acropolis heeft de plaats een op 216 meter hoogte gelegen versterking, het door Venetiërs gebouwde Palamidi dat het grootste vestingcomplex is van Griekenland. Te voet kun je het bereiken via 857 traptreden. Als beloning voor deze inspanning krijg je een spectaculair uitzicht over de baai, met het daarin liggende 15e-eeuwse Bourtzi fort (foto helemaal onder), de stad en de wijde omgeving. Behalve Venetiërs hebben vooral Ottomanen/Turken hun stempel op Nafplion gedrukt, net als op het hele land, eeuwenlang. Pas in 1831, na een negen jaar durende onafhankelijkheidsoorlog, werd Griekenland weer een zelfstandige staat – en fungeerde Nafplion als de eerste hoofdstad. Nog altijd heeft het oude, gezellige centrum niet alleen veel sfeer, maar tevens een zekere aristocratische allure, dankzij enkele statige panden (zoals de admiraalswoningen en het stadhuis op het Trion Navachonplein), marmeren plaveisels en standbeelden. Het is er heerlijk slenteren, en de terrassen, zoals die op het centrale Syntagma Plein zijn zeer uitnodigend. Aan dit plein ligt ook het Archeologisch Museum waarvan de collectie teruggaat tot de prehistorie. De mooiste kerk ter plekke is een voormalige moskee, de de 18e-eeuwse Arghios Georgios met als onderdeel van zijn weelderige interieur een kopie van Leonardo da Vinci’s schilderij Het Laatste Avondmaal. Een passend besluit wellicht van dit kleine, historisch rijke wijnavontuur.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
SCHILDERIJ VAN DE MAAND
Opzij van het openlucht stadion bij het wijndorp Nemea zag ik een eenzame boom op een lage heuvel in de zon staan, een tijdloos beeld. Met nog wat extra acrylkleur heb ik die impressie vlot vastgelegd in een schilderijtje, als kleine herinnering aan de stilte, de historie en de zon.
www.vinpressionist.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1992, toen de Golan Heights Winery bijna negen jaar oud was, trad Victor Schoenfeld (foto) in dienst als hoofdwijnmaker, en hij is dat nog steeds. Het volgens Californisch model gestichte bedrijf, een soort coöperatie waarvan acht Israëlische gemeenten de eigenaren zijn, betrekt druiven van 600 hectare, waarvan 240 in eigendom. De stokken staan op 400 tot 1000 meter hoogte, en de bodem is in het algemeen vulkanisch. ‘Ik wist dat het gebied potentieel had’, stelt Victor, ‘de kunst was om dat te ontdekken. Wat we nog steeds doen, we continueren een groots avontuur’.
De eerste belangrijke aanzet daartoe kwam in 2009, met een plan om de plantwijze preciezer te maken en het cultiveren te verbeteren. Dit gebeurde door stapsgewijs o.m. een andere vorm van irrigatie te introduceren, niet op de grond, maar in de grond, ‘met als doel langere wortels te krijgen’. Voorts werden met behulp van scanners alle bodems in kaart gebracht, ‘zodat we konden bepalen welke druiven op welke grondsoort te planten’. Andere initiatieven volgden, eigenlijk steeds met als streven ‘perfect rijpe druiven te krijgen; om dit te bereiken moet de wijnstok een echt goede conditie hebben, de plant moet zich goed voelen, moet blij zijn.’ Er kwam ook apparatuur waarmee precies kan worden gemeten ‘hoeveel suiker elke druif heeft’. Nogal wat van deze en andere handelingen waren zo progressief dat de benodigde hightech apparatuur nog moest worden uitgevonden. Voorts worden na de pluk alle binnen komende druiven optisch gescand. Dit gaat zo’n zeven keer sneller dan het sorteren met de hand, en geeft een beduidend beter resultaat. En de kwaliteit van de oogst wordt per leverancier twee keer gemeten, via de druiven en daarna via de wijnen daarvan, ‘en zo krijgen de leden betaald’. Enzovoorts, enzovoorts: wat technisch vernuft betreft staat de Golan Heights Winery aan de wereldtop. Dat de wijnen (‘onze stijl ligt ergens tussen de Oude Wereld en de Nieuwe’) een onberispelijke kwaliteit vertonen, spreekt eigenlijk vanzelf. Tot mijn persoonlijke favorieten behoren de pittig frisse Gamla Brut (adviesprijs €18; Victor liep stage bij Champagne Jacquesson), de beschaafde, notige, zacht kruidige Yarden Chardonnay Odem 2016 (circa €17,50), de stevige, soepele, uitgesproken sappige wild- en winterwijn Yarden 2T 2015 (van Portugese rassen; circa €25,95) en de zwoel kruidige, rijk zoete Yarden 2016 gemaakt van bevroren gewürztraminer druiven (halve fles circa €22,50). Waar dit vernuft in de fles verkocht wordt, is op te vragen via www.monnik-dranken.nl.
Tijdens de grote, 19e-eeuwse trek naar het westen van Amerika hebben veel Duitsers zich gevestigd in Missouri. In het stadje Hermann behielden zij hun taal en cultuur, met bier-, wijn- en bratwurstfeesten. De Stone Hill winery werd anno 1847 gesticht en groeide daarna uit een van de grootste wijnbedrijven in het land. De Drooglegging echter gooide roet in het eten, totdat in 1965 Jim en Betty Held er weer wijn gingen maken, in 1965, van resistente rassen als chambourcin, norton en vidal. Aldus de toelichting van verzamelaar Bert Wentzel, jokebertwentzel@gmail.com, die dit etiket selecteerde uit zijn omvangrijke collectie.
.
.
.
.
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website en dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.