Culinaire-combinatie. Op dit webpodium staat deze maand Winston S. van Eijkelenborg om zijn favoriete wijn-spijscombinatie te onthullen. Winston werd grootgebracht ‘tussen drafpaarden, gezelligheid en passie’, maar raakte uiteindelijk wijnhandelaar en belandde dus ‘in een culinaire wereld die mij en mijn gezin inmiddels 24 jaar met veel plezier bezig houdt’.  Winstons eerste autovakantie, als achttienjarige, net na het behalen van zijn rijbewijs, had als eindbestemming Bordeaux. WinstonVoor hem en zijn vriendin Chantál, de latere echtgenote, had de toekomstige schoonvader Ton Verbraeken een lunch geregeld op Château Palmer (onder), eigendom van o.a. de families Mähler-Besse en Sichel. ‘Met culinaire verbazing heb ik in het prachtige kasteel genoten van diverse diverse jaren Palmer en Sauternes.’ Vol indrukken reed Winston terug naar Nederland, waarna hij zijn jaarlijkse vakantiebaan in de paardenstallen en de groenteveiling verruilde voor het bezoeken van slijterijen, om Mozart likeur en Sichel wijnen te verkopen. Een vakantiebaan die later een vaste werd. Het verkopen ging goed, maar Winstons wijnkennis was zeer matig. Om die reden haalde hij in 1992 het Slijtersvakdiploma, om direct daarna te beginnen met de opleiding voor Vinoloog van de Wijnacademie. Met succes, deze studie werd op zijn 21ste afgerond. Na een aantal jaren ervaring in de wijnwereld te hebben opgedaan werden zijn schoonvader en Winston in 1996 compagnons en wijzigde de bedrijfsnaam De Wijngrossier in W&S Company, nu bekend als Wine&Spirits. Acht jaar later ging Ton vroegtijdig met pensioen, waarna Winston en Chantál het bedrijf voortzetten. Aanvankelijk werden daar meer ‘gedistilleerd en functional drinks’ verkocht dan wijn. Maar nu, na 24 jaar, vormt wijn ruim 90 procent van het volume. Anno 2006 werd Jacobus Toet overgenomen en medio vorig jaar traden twee aandeelhouders toe, Damiano Piacenza en Menno Lieuwens. Dankzij deze samenwerking is de focus op wijn nog sterker geworden en werd het bekende Haagse restaurant La Liguria te Den Haag onderdeel van de onderneming. Over zijn culinaire combinatie schrijft Winston zelf het volgende. Mijn lekkerste culinaire ervaring van wijn en eten is vrijwel onmogelijk te beschrijven in één combinatie en in één artikel. Elk gebied en elk seizoen heeft zijn unieke specialiteiten. Bovendien beïnvloeden de locatie en het gezelschap onbewust je smaakpatronen. De klassieke combinatie van foie gras en Sauternes blijft fantastisch, zoals voor het eerst ervaren op mijn achttiende, tijdens een lunch in Château Palmer. Inmiddels drink ik bij foie gras ook de Château des Eyssards Saussignac van Pascal Cuisset. Maar eveneens geniet ik van een unieke proeverij bestaande uit drie soorten kaviaar – Acipenser Baeri, Acipenser Gueldensteadi Asetra en van de Huso Huso steur, de klassieke Beluga – met daarbij de heerlijke Franciacorta Blanc de Blanc van Monogram.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reisreportage nieuw (Small)

L (Small)

LYON
EEN LEKKERE STAD

. Ga niet naar Lyon als je moet lijnen. De kans is namelijk groot dat je heel wat uren tafelend doorbrengt in plaatselijke restaurants – waarvan Frankrijks tweede stad er zo’n tweeduizend L3 (Small)telt. Omgerekend naar bijna een half miljoen ingezetenen komt dat neer op één eethuis voor elke 250 bewoners, terwijl Parijs niet verder komt van één op de ruim 400. In Lyon zijn de grootste culinaire concentraties te vinden in twee straten, de Rue Mercière, gelegen op het kilometerslange schiereiland tussen de Rhône en Saône, en de Rue Saint-Jean (links) binnen de bijkans legendarische wijk Vieux Lyon. Het gastronomisch gebeuren in laatstgenoemde straat speelt zich deels af in zogeheten Lucy's Kitchen Notebookbouchons. Van oorsprong zijn dit simpele, goedkope eethuizen waar koetsiers en dergelijke smakelijk konden restaureren terwijl hun paarden werden gewassen. Het begrip bouchon is wel aan inflatie onderhevig geweest, want lang niet alle zaken die zich zo noemen kunnen authentiek worden genoemd. Noch zijn ze aangesloten bij de organisatie Les L2B (Small)Bouchons Lyonnais die ter plekke ruim twintig leden telt, en waarvan elke zaak een metalen plaatje tegen zijn gevel heeft. Eten in een bouchon vergt wel enige onverschrokkenheid. Neem bijvoorbeeld de kleine spijskaart van Café du Jura, een enigszins schemerig verlicht, bistrotachtig zaakje. Het menu vermeldt voornamelijk gerechten van orgaanvlees, zoals lamsniertjes, kalfslever en kippenlevers, terwijl ook andouillettes worden aangeboden. En vooraf krijg je enkele dun gesneden plakjes varkensworst, aangezien zowel L4 (Small)Rosette als Jésus plaatselijke specialiteiten zijn. Eveneens kenmerkend voor Lyon zijn de ‘kokende moeders’ die ruim een eeuw geleden eigen zaakjes begonnen na veelal in dienst te zijn geweest bij welgestelde families. Zij gaven de bouchon keuken een bourgeois toets, een luxe element, bijvoorbeeld door aan kip truffels toe te voegen. De beroemdste vrouwelijke chef-kok was Mère Brazier die anno 1921 haar eigen restaurant opende – en de eerste vrouw werd om drie sterren te ontvangen van de Guide Michelin. Haar zaak bestaat nog steeds, heeft twee sterren – maar de cuisinier is nu een man. Iemand die stage liep bij Mère Brazier, is de in Lyon geboren Paul Bocuse, de meest gevierde kok van Frankrijk en wellicht de wereld. Behalve zijn driesterrentempel in Collonges au Mont d’Or (menu’s vanaf €160 perL5 (Small) persoon) opende de Groupe Bocuse in Lyon zelf alleen al zes brasserieën, waaronder Nord, Sud, Est en Ouest. Bovendien is Bocuse’s naam verbonden aan Les Halles de Lyon Paul Bocuse, een eigentijdse, overdekte markthal met meer dan vijftig aanbieders van mooie ingrediënten en sjieke eettentjes (rechts). Het is dodelijk om daar naartoe te gaan met ook maar enige trek, want de oesters, de pâtés, hammen, kazen, pâtisserie en nog veel meer smakelijke producten liggen er hoogst verleidelijk uitgestald. In 1934 riep de culinaire journalist en auteur Curnonsky de stad Lyon niet voor niets uit tot ‘culinaire capitool van de wereld’.
Men zegt wel dat er door Lyon nog een derde rivier stroomt, ‘de Beaujolais, een rivier van rode wijn die nooit troebel is en nimmer droog staat.’ Want het heuvelige, romantische Beaujolais-gebL7 (Small)ied ligt even noordelijker en levert per traditie grote hoeveelheden wijn aan de nabije metropolis. Ik had me dus verheugd om vaak frisse, fruitige crus als Chiroubles en Fleurie te drinken, desnoods een gewone Beaujolais of Beaujolais Villages. Echter, vorige maand werd in vrijwel alle bezochte etablissementen (zie voor een selectie de rubriek ‘Aanbevolen restaurants’) niet één keer de jaargang 2014 aangeboden, en vermelddeL8 (Small) de wijnkaart hooguit 2013, vaak 2012, 2011, en soms zelfs 2009. Zelden heb ik zo vaak om ijsblokjes gevraagd teneinde de de vermoeide wijnen nog wat frisheid te verstrekken. En van Coteaux du Lyonnais, een andere gamaywijn van heuvels rondom, zag ik bij Léon de Lyon alleen een 2012. De enige 2014, afkomstig van het eigen Domaine Sainte Agathe, werd verkocht door de prachtige wijnwinkel Guyot (fles €6,15; adres Quai de Saint-Antoine 32). Met erbij een stukje kaas en wat charcuterie van de tegenover liggende dagmarkt kun je in elk geval genieten in de hotelkamer.
L9 (Small)Om Lyon – snel te bereiken met een rechtstreeks KLM-vlucht – zelf te ontdekken is dit tip nummer één: koop een Lyon City Card. Die geeft niet alleen toegang tot 22 musea en andere attracties, waaronder een riviercruise, en kortingen in o.a. warenhuizen, maar tevens ongelimiteerd gebruik van het openbaar vervoer. Lyon heeft een formidabel net van metro, trams en (trolley)bussen. De prijs voor drie volle dagen bedraagt €42. Tip nummer twee: boek een rit met L’Open Tour, eeL10 (Small)n tien jaar bestaande organisatie die met dubbeldekkerbussen in anderhalf uur langs monumenten en andere bezienswaardigheden rijdt, met ook Engels commentaar. Op alle dertien haltes kan worden uitgestapt, en een uurtje later opgestapt. Een dagticket kost €19 en voor €3 meer kun je twee dagen toeren. De route begint (en eindigt) in het stadshart op het Place Bellecourt, een immens voetgangersplein van 6,2 hectare, het grootste van Europa (foto boven). Middenop staat een ruiterstandbeeld van Lodewijk XIV, de Zonnekoning, verkleed als Romein. Het zeer actieve Office du Tourisme, waar je een L11 (Small)stadsplattegrond en ander informatiemateriaal kunt ophalen, is eveneens op dit plein gevestigd. Een bij lekkerbekken befaamd adres aan de noordzijde is traiteur Pignon die in de eerste straat links daarachter een theesalon tevens pâtisserie exploiteert – een prima adres voor de late middag (links). Eenmaal in de bus is het slechts enkele minuten rijden naar van Lyons mooiste kleinere pleinen, Place des Jacobins (foto bovenaan deze reportage). Dit wordt gesierd door een 19e-eeuws, tempelachtige fontein, en rondom het plein bevindt zich een cluster van luxe winkels, sommige in een pL12 (Small)assage onder twee huizenblokken, terwijl even verderop de brede winkel- en wandelstraat Rue de la République begint. Nog uitnodigender om uit te stappen is busstop drie, in de nabijheid van de Opéra de Lyon. Dit hoge bouwwerk, dat in 1997 geheel werd gerenoveerd, heeft een klassieke, 18e– eeuwse gevel waarop levensgrote sculpturen prijken van acht muzen. En het dak bestaat uit een halve cilinder van metaal en glas (rechts). Opzij van het theater werd een deels hellend plein aangelegd met diverse eigentijdse kunstwerken (foto helemaal onderaan). Een blok verder in westelijke richting lopend arriveer je op het rechthoekige Place des Terreaux. Dit ontleent zijn allure mede aan het imposante Bartholdi fontein dat aanvankelijk bedoeld was voor Bordeaux, geëxposeerd werd in Parijs en later in Lyon naar zijn huidige plek verhuisde.L13 (Small) De beeldhouwer Bartholdi, dezelfde van het Amerikaanse Vrijheidsbeeld, ontwierp het met wild briesende paarden die stoom blazen uit hun neusgaten. Een smalle zijde van het plein wordt ingenomen door het Hôtel de Ville, een sjiek gedecoreerd, paleisachtig gebouw met blauwe, goud gedecoreerde koepels en een klokkentoren die een carillon van 65 bellen bevat. Recht tegenover het fontein staat het Musée des Beaux-Arts,waar een superieure collectie kunstwerken wordt geëxposeerd, waaronder impressionistische schilderijen (zie de rubriek ‘Galerie & Musea’). Terug op de toerbus, en weldra zie je de eerste van Lyons huizenhoge muurschilderingen, die met dertig beroemde inwoners. Inclusief, hoe kan het anders, Paul Bocuse (deuropening Le Pot Lyonnais, begane grond, rechts op de foto). Verspreid over de stad werden ongeveer tweehonderd buitenmuren met fresco’s gedecoreerd (routekaart- en gids verkrijgbaar). De grootste groep, ruim twee dozijn in totaal met een oppervlak van zesduizend vierkante meter, vormt het zogeheten Musée Urbain Tony Garnier dat vanaf het Place Bellecourt te bereiken is met eerst metrolijn A en L16 (Small)dan bus C22. De meeste afbeeldingen tonen facetten van een idyllische toekomststad, geschilderd door voornoemde architect,  die zichzelf in 1929 ook vereeuwigde op een van de muren. Hij is bovendien de ontwerper van de wijk, een groep van betaalbare, door parkjes gescheiden witte appartementsgebouwen die als naam kreeg Cité des Etats-Unis. Een ander kunstzinnig uitstapje is naar een van Lyons andere dertig musea, het Musée d’Art CoL17 (Small)ntemporain. Als locatie heeft dit de noordzijde van het uitgestrekte Parc de la Tête d’Or, waar in het seizoen circa vijf miljoen rozen bloeien (neem buslijn C1). De tentoonstellingen hier zijn altijd tijdelijk. De huidige, tot 12 juli, is gewijd aan zeer eigentijdse, veelal inventieve Zuid-Aziatische kunst uit landen in een brede straal rond Singapore. De titel luidt ‘Open Sea’ (rechts). Terug op toerbus, twee haltes verder, bereiken we het eerder genoemde Vieux Lyon, op de westoever van de Saône. Al vanaf de brug over de Saône komt de kathedraal Saint-Jean-Baptiste groots in beeld. De origine van dit L18prachtig gerenoveerde romaans-gotische godshuis gaat terug tot de 12e eeuw. Behalve religieuze kunst is binnenin een antieke astronomische klok te zien die vier maal per dag klingelt. Voorbij het kerkplein, in L19 (Small)noordelijke richting, zijn diverse traboules te volgen, smalle historische passages die twee straten met elkaar verbinden, soms via binnenplaatsen of trapportalen. In het verleden hebben ze ook als vluchtwegen gediend. Enkele ingangen zijn die achter de nummers 24, 27 en 54 van de Rue Saint-Jean, alsmede die op de nummers 14, 16 (tevens het adres van een opmerkelijk wijnzaak, Antic Wine, geleid door de markante George doL21 (Small)s Santos) en 27 van de Rue du Boeuf. Overigens zij tevens de gevels van Vieux Lyon het bekijken waard, net als de gevelstenen. Slenteren door deze historische wijk is een groot genoegen, net als lunchen of dineren in een van van de talrijke restaurants. Wederom een stop verder, langs de toerbusroute, verschijnt als totaal contrast de jonge wijk Confluence. Deze wordt gemarkeerd door visueel verrassende, futuristische gebouwen. Het kantorencomplex Le Cube Orange bijvoorbeeld, waarvan de vorm doet denken aan een enorm blok fel oranje gatenkaas. Nog opvallender is het Musée deL22 (Small)s Confluences. Sinds zijn opening vorig jaar december is dit het symbool van Lyon geworden, net als het museum van Bilbao, de Eiffeltoren van Parijs en het Opera House van Sydney. Het door een Oostenrijks bureau gecreëerde bouwwerk werd geplaatst bij het punt waar de Rhône en Saône samenvloeien en heeft een grillige vorm met veel stalen platen. Behalve vaste exposities worden er tijdelijke georganieerd, in zwarte zalen met veel spots, en met als onderwerp alle mogelijke aspecten van de mensheid. Tot de thema’s behoren o.a. creëren, organiseren, sterven en geografie, terwijl daarnaast fossielen (fL20 (Small)oto), skeletten van dinosaurussen, honderden opgezette vogels en andere dieren op soms spectaculaire wijze worden getoond. Kinderen beleven hier minstens zoveel plezier als volwassenen. Een bushalte verder werd niet alleen een nieuwe L21Awoonwijk aangelegd waarvan bepaalde blokken uit gestapelde containers lijken te bestaan, maar tevens een groot winkelcentrum neegezet, gedoopt Les Confluences. Dit doet sterk denken aan een Amerikaanse shopping mall, zij het wél met achttien restaurants. Immers, we zijn in Frankrijk en in Lyon. Deze meeste zaken hebben terrassen. Voor een ontspannen café au lait in de zon, en met uitzicht, is het terras van Fuxia bepaald aangenaam. Via een omweg en smalle, bochtige straten bereikt L’Open Tour zijn letterlijke hoogtepunt, op 143 meter boven Vieux Lyon en de Saône, bij Notre Dame de L23 (Small)Fourvière. Deze door particulieren gefinancierde basiliek, aanvankelijk een kapel, is gewijd aan de Maagd Maria, als dank voor eerst het beschermen van de stad tegen de pest en later tegen zowel de cholera als de Pruisische invasie van 1870. In feite bestaat de basiliek uit uit twee kerken boven elkaar, waarvan de bovenste een weelderig interieur heeft met byzantijnse elementen, waaronder veel fresco’s en bladgoud, en kleurrijke glas-in-lood vensters. Een van de vier hoektorens kan in het seizoen worden beklommen en geeft, na bijna 290 treden, een riant panorama over het in alle opzichten lekkere Lyon.

L24 (Small)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

. In de groene, groene Gascogne, diep in het Franse zuidwesten, is het grondbezit van de familie Grassa verder doorgegroeid. Het Domaine du Tariquet, de grootste particuliere Tar4 (Small)wijnbezitting van Frankrijk, omvat nu een imposante 1060 hectare met druivenstokken. Deze bevinden zich binnen een straal van 25 kilometer van het gelijknamige château in het departement Gers.

Profiel breed klein (2)

Een ander opvallend facet betreft het pionierswerk dat Yves Grassa – inmiddels verhuisd naar Roemenië, zijn zuster Maité en zonen Armin (links op de foto) en Rémy volgenden hem op – er verricht heeft met de druivenpluk. Via onderzoek ontdekte hij dat na geoogst te zijn de druiven elk half uur ongeveer 10 procent aan aroma verloren, als gevolg van contact met zuurstof. Dit gold in het bijzonder voor de oxidatiegevoelige rassen colombard en ugni blanc. Waarop hij besloot om de losse trossen meteen te bedekken met droog ijs, zeg maar koolzuursneeuw. Al halverwege jaren negentig, toen ik met een tv-ploeg van de AVRO ter plekke filmde, heb ik met eigen ogen kunnen aanschouwen hoe de witte druiven temidden van al het groen verdwenen onder een sneeuwwitte deken. En andere initiatief was het brengen van niet alleen ontstelers maar zelfs tanks voor schilweking (bij lage temperatuur) van de kelder naar de wijngaard, ook weer om oxidatie te beperken. Het persen van de witte druiven, die de overgrote meerderheid van de aanplant vormen, geschiedt ’s nachts, waarna de gisting van start gaat bij de zeer lage temperatuur van 10 à 12 graden CelsiTar (Small)us en wel een week of drie duurt. Tijdens het proces wordt het gistende sap drie keer per dag geproefd, mede om te bepalen wanneer men de fermentatie stopt via koeling, dit om op natuurlijke wijze nog een kleine dosis natuurlijke restsuiker in de wijn te houden, ‘teneinde het aroma op te peppen’. Tar5 (Small)Gedurende de gehele bereiding wordt de wijn voornamelijk via zwaartekracht bewogen, omdat pompen ook weer zuurstofcontact zou betekenen. Voorts gebruikt de familie Grassa geen dierlijke middelen, alle wijnen zijn geheel ‘vegetarisch’. Deze en andere details, waaronder een hypermoderne bottellijn met een capaciteit van twaalf miljoen flessen per jaar, betekenen dat de droge witte wijnen van Domaine du Tariquet fris, fruitig, licht en zuiver zijn. Een eminent voorbeeld is de Classic 2014, gecomponeerd uit 80 procent ugni blanc en colombard, aangevuld door gelijke delen gros manseng en auvignon blanc. Bovendien afkomstig uit een oogstjaar dat de familie Grassa als perfect wordt beschouwd. Deze Côtes de Gascogne, die slechts 10,5 procent alcohol bevat, geurt naar bloemetjes en groene vruchten, terwijl de slanke, heldere smaak bijna tintelfris is met ook weer groen fruit. ’t Is een grootse aperitiefwijn die bovendien fris aangemaakte salades, rauwkost, groene olijven, artisjok met vinaigrette, sushi en vis besprenkeld met citroensap voortreffelijk kan vergezellen. Zijn adviesprijs bedraagt €5,99 en welke wijnspeciaalzaken ‘m voeren is op te vragen bij sales@groupelfe.com.

. Als wijnschrijver, pardon vinpressionist, word je soms geconfronteerd met ongelukkige verschrijvingen. Eén enkele letter kan een bepaalde term ineens een totaal andere, vaak ongewenste lading geven. Zo verscheen ooit in Het Parool een door mij geschreven artikel over een bepaalde bubbelwijn waarin had moeten staan wervelende belletjes, maar er stond vervelende belletjes. Héél vervelend. Nog meer van dit soort éénlettermissers zijn de volgende. Waarvan nogal wat niet door de spellingscontrole worden gesignaleerd of juist aangebracht…

donker wordt dronker
smaakt wordt smakt
grassig wordt drassig
bestellen wordt bestelen
creatie wordt crematie
koopkracht wordt kopkracht
Genuezen wordt Genezen
spinazie wordt spinazi
kustgebied wordt kusgebied
krentenwegge wordt krantenwegge
stoofschotel wordt stofschotel
ministerie wordt miniserie
Wijnkring wordt Wijnkreng
verjaardag wordt verhaardag
enoteca wordt erotica
fluitfles wordt flutfles
kernachtig wordt kernmachtig
Riesling wordt Piesling
De Wakende Haan wordt De Kwakende Haan
viswijnen wordt viswijven
(vervolg komende maand)

 Eerdere missers – waaronder culinare in plaats van culinaire – vind je in het archief, maandmagazine februari 2011.

NOSVINOSTALGIE (36)
Tot grote vreugde is een karrevracht Chianti Classico gearriveerd op het door galerijen omgeven dorpsplein van Greve, in de streek zelf. De wijn werd toen nog gebotteld in het traditionele flesmodel ‘fiasco’, dat eeuwenlang door thuis werkende vrouwen deels van een rieten omhulsel werd voorzien. In het begin van de vorige eeuw waren zeker zo’n dertigduizend vlechtsters actief.


. Het uit Emilia-Romagna of Toscane afkomstige druivenras sangiovese is Italië’s belangrijkste San1 (Small)blauwe, en groeit vooral in het midden en noorden. Vanwege regionale mutaties kent het daar diverse gedaanten. Wijnen van sangiovese hebben gewoonlijk een gemiddelde tot diepe kleur, redelijk wat zuren, een variabele dosis fruit en een sterk wisselend tanninegehalte.
DRUIF-1 (Small)
Hoe uiteenlopend zijn wijnen kunnen zijn, blijkt bij het proeven van Chianti, een wijn die voor 70 procent uit deze druif moet bestaan. Want tussen een simpele, slanke, snel te drinken, vaak fruitarme goedkope Chianti en een meer kracht plus klasse en aroma biedende, op fust gerijpte Chianti Classico bestaat een wereld van verschil. Pure Sangiovese, als sympathieke streekwijn uit bijvoorbeeld Toscana of Umbria, is de laatste jaren sterk in opkomst.
Soorten sangiovesewijn
Een ster staat voor een goede tot zeer goede gemiddelde kwaliteit: Argentinië, Australië*., Chili (kleine maSan7 (Small)ar voortreffelijke aanplant)*, Frankrijk (alleen Corsica), Italië (sangiovese vormt het fundament van Toscaanse wijnen als Brunello di Montalcino, Carmignano, Chianti, Rosso di Montalcino en Vino Nobile di Montepulciano, terwijl hij elders gebruikt wordt voor onder andere Rosso Piceno, Sangiovese di Romagna, Torgiano en voor streekwijnen, waaronder Toscana en Umbria)*, Verenigde Staten*.
De kern van Chianti
Dat sangiovese het karakter van Chianti bepaalt, is te danken aan Bettino Ricasoli, bijgenaamd de IJzeren Baron. In 1874, op zijn bedacht die namelijk, na jaren van experimenteren op zijn Castello di Brolio (rechts) de ideale formule voor Chianti – en sangiovese, toen nog sangioveto geheten, was variëteit nummer één. Want, zo schreef Ricasoli, deze druif ‘geeft de wijn het meeste van zijn aroma en ook een zekere kracht’. Binnen Chianti Classico, de oudste en beste zone van de streek, worden tegenwoordig fraaie wijnen geproduceerd die voor meer dan negentig procent of soms zelfs honderd procent uit sangiovese bestaan.
Sangiovese smaakt lekker bij
PASTA – cannSan6 (Small)elloni, lasagne, pizza met vleessaus, ravioli, spaghetti bolognese.
VLEES – carpaccio, charcuterie (ham, paté, worst en dergelijke van het varken), gehaktbrood, lamsvlees, ossobuco, biefstuk (inclusief entrecote, ribeye e.d.), salami, varkensvlees (ook van grill of barbecue).
WILD – duif.
KAAS – Cheddar, Cheshire, Goudse ( extra belegen of oud), Leicester, Manchego, Parmezaanse, Pecorino.

 Etiket (Small)De Blomidon Winery ligt op het schiereiland Nova Scotia in het uiterste oosten van Canada. Anno 1986 werden daar de eerste druiven geplant, chardonnay, seyval blanc en baco noir. De wijngaard van ruim 7 hectare ligt vlak bij zee, waardoor het hier ‘s winters niet extreem koud wordt. Baco noir is een Franse hybride die in Canada en het oosten van de Verenigde Staten veel voorkomt en zachte, fruitige rode wijnen voorbrengt. Aldus de toelichting van verzamelaar Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens grote collectie dit label afkomstig is.

[socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.