***

CAHORS HORS CONCOURS

Tijdens deze wijnmaand neemt de ter plekke woonachtige Julie Drummen ons mee naar Cahors, een rond de slingerende Lot gelegen gebied waar markante rode wijnen worden gemaakt die vooral bij herfstige stoofschotels veel genoegen geven. De streek is genoemd naar zijn hoofdstad, waar van alles te zien, te beleven én te proeven valt.

De historische stad Cahors ligt in een meander van de Lot en wordt omringd door indrukwekkende kalksteen rotsen. Ik heb er drie jaar op het internaat van Lycée Clement Marot gezeten, en kom er nog geregeld, dus ken de stad goed.  Zigzaggend door de steile straatjes van het historische centrum kom je talloze mooie middeleeuwse panden tegen en zelfs restanten uit de Romeinse tijd. Cahors stamt af van ‘Divona Cadurcorum’. De Gallische term ‘divona’ betekent ‘goddelijk’, en lijkt oorspronkelijk te verwijzen naar een heilige bron waarin duikers veel Romeinse munten hebben gevonden. Deze bron heet nu Fontaine des Chartreux, en ligt vlakbij de fameuze 14e-eeuwse Pont Valentré. Een bezoek aan beide kun je dus prima combineren tijdens een wandeling langs de Lot. Kijk op de brug even of je het duiveltje kunt spotten. Volgens een legende vroeg de architect van de Pont Valentré de duivel om hulp teneinde de bouw op tijd af te krijgen. In ruil daarvoor moest de architect zijn ziel afstaan zodra het project voltooid was, iets waarmee hij in eerste instantie akkoord ging. Vlak na de voltooiing veranderde hij echter van gedachte en verbrak zijn belofte, waardoor de duivel zo boos werd dat hij stenen van de brug begon te verwijderen, zodat deze nooit voltooid bleef en telkens opnieuw moest worden hersteld. In de 19e eeuw plaatste  architect Paul Gout een gebeeldhouwde afbeelding van de duivel op een van de torens, als verwijzing naar de legende. Toen de duivel dit zag, schrok hij zo van zijn eigen afbeelding dat hij nooit meer is teruggekomen. Duivels zijn namelijk nergens bang voor, behalve voor hun eigen beeltenis… Naast de bekende brug prijkt de mooie kathedraal Saint-Etienne met zijn verrassende koepels en klassieke glas-in-lood ramen.  Het gebouw staat op de UNESCO Werelderfgoed lijst. Als ik in de buurt ben, loop ik graag even door de rustgevende kloostertuin (foto helemaal onder) die te bereiken is via een deur achterin de kathedraal. De negenhonderd jaar oude kathedraal dient ook als majestueus decor voor de wekelijkse markt op woensdag- en zaterdagochtend. De verkopers zijn altijd vriendelijk, en er is een groot aanbod van zelf geteelde groente en fruit. Ze verkopen ook regionale lekkernijen uit de regio,  waaronder uiteraard Cahors wijn die voornamelijk gemaakt wordt van de malbec druif. Cahors wordt ook wel vin noir  genoemd vanwege zijn vaak zo donkere kleur. Ook honing, walnoten gebakjes, saucisson de sanglier (worst van everzwijn) en foie gras staan op het marktmenu. Wie fan is van macarons moet ook zeker de nabijgelegen 19e-eeuwse markthal inlopen en jezelf trakteren op Les Macarons de Pim (links).
Door het zien van al dat lekkers krijgen we ondertussen visioenen van een lekkere lunch. Wie regionale producten wil proeven, kan dat langs de Lot in de wijnbar Les Petits Producteurs (4, Place Champoillon) die tevens fungeert als wijnwinkel en delicatessenzaak, of bij het traditionele restaurant Le Bergounioux dat uitblinkt met streekgerechten. Dit ligt in een van de kleine straatjes in het centrum (77, Rue du Docteur Bergounoux). Voor degenen die hunkeren naar minder vleesrijke menu’s zijn er ook genoeg opties. In Cahors floreren vegetarische restaurants als Marie Colline (173, rue Clémenceau) en mijn favoriet, le Jardin des Thés (12, Rue Daurade, foto soepgerecht). Zoals de naam doet vermoeden,  is thee hun specialiteit, maar dit eetcafé bereidt ook heerlijke lunches, om nog maar te zwijgen over hun gebak. Je kunt er buiten zitten op een kleurrijke terras, vlak naast het park, of op een regenachtige dag gezellig binnen eten. Sommige plekken zijn niet veranderd sinds ik hier op school zat, terwijl er ook leuke nieuwe zaken bij zijn gekomen. Waaronder La Fourmi Rouge (‘De Rode Mier’ op 176, Rue Nationale), een boekenzaak gerund door twee vriendelijke meiden die ook koffie en thee serveren en heerlijke, zelf gebakken cookies. Ze hebben slechts een paar tafeltjes, maar mocht er geen plek zijn, dan kun je terecht bij de tegenover liggende French Coffee Shop, waar je een net zo vriendelijke eigenaar vindt, en koffie met van alles erop en eraan (niet te verwarren met wat we in Nederland een coffeeshop noemen). Je kunt daar ook een koffie à emporter (om mee te nemen) vragen en vervolgens de stad verder ontdekken. Mijn favoriete pleintje, het place Alain de Solminihac, ligt op een paar minuten lopen van de koffietentjes. Maar je kunt ook naar het Parc Tassart (links) wandelen, een klein maar mooi park met indrukwekkende mammoetbomen en bankjes om even tot rust te komen, terwijl kleine kinderen er hun energie kwijt kunnen op de klimtoestellen.
Waar ik tijdens mijn lycée jaren diverse avonden heb doorgebracht, is de Mont Saint-Cyr. Dit mooie uitzichtpunt is bereikbaar met de auto of te voet via de bruggen Louis Philippe of  Cabessut.  Deze berg ten zuiden van de stad biedt een geweldig uitzicht op Cahors en de slingerende Lot, in het bijzonder tijdens zonsondergang. Bij heldere hemel kun je in de verte zelfs het wijnkasteel van Mercuès zien. Eenmaal boven vind je ook picknicktafels en bankjes – ideaal dus om de dag te eindigen met een al fresco maaltijd.
P.S. Voor alle mogelijke informatie over de stad en de streek Cahors – alsmede voor een gedetailleerde routekaart langs wijnproducenten – kun je terecht bij het Office du Tourisme, Villa Cahors-Malbec, Place François-Mitterrand. Zie ook www.cahorsvalleedulot.com.

Wat er buiten de stad Cahors zoal te ontdekken valt, ook in de gelijknamige wijnstreek, beschrijft Eugenie Vonkerman, eigenaresse van Domaine du Bouysset. In  2017 verhuisde zij met haar man Erik naar Saint-Martin-le-Redon, een klein gehucht van 211 inwoners in het departement Lot. Hier is wat Eugenie (samen op de foto met haar man) schrijft.

De Lot ligt vanuit Nederland op zo’n twaalf uur rijden. Na die twaalf uur waan je je in een andere wereld waar rust, ruimte, authenticiteit, tradities, natuur en vooral kwaliteit van leven de boventoon voeren. De lucht is er zuiver, en ’s nachts schitteren de sterren. Het is inmiddels ruim vijf jaar geleden dat wij in de Lot streek zijn komen wonen. We waren daar verliefd geworden op Domaine du Bouysset (www.bouysset.fr). Op internet had Erik een Franse golfbaan te koop gezien, en zo kwam Bouysset in beeld: een negen-holes golfbaan met gîtes, chambres d’hôtes en een klein restaurant. Tussen dat moment van Googelen en het daadwerkelijk starten met ons project heeft twee jaar gezeten. We moesten natuurlijk eerst de regio onderzoeken, de mogelijkheden bekijken, een ondernemersplan maken en de financiering rondkrijgen. Uiteindelijk zijn we ervoor gegaan. Tijdens de eerste jaren zat het zeker niet mee, maar inmiddels hebben we ons gesetteld en zijn we volledig ‘geadopteerd’ door onze Franse buren en andere dorpsgenoten. Op een gegeven moment kwam een Frans stel zelfs vragen of zij bij ons hun trouwfeest mochten vieren. Dat moment zullen we niet snel vergeten. Wij organiseren tegenwoordig ook wijntours met een Citroën 2CV cabrio (Domaine La Paganie in Puy L’Evêque), met ezels (Famaey in Puy L’Evêque) en met Segways (naar Château Eugénie in Albas).
Het Office du Tourisme in Puy L’Evêque heeft een wijnlokaal ingericht, Vinoltis gedoopt, waar je verschillende Cahors wijnen kunt proeven. Hier spreekt men naast Frans ook Engels, en een enkeling zelfs Nederlands. Voorts heeft het departement Lot heeft de laatste jaren enorm geïnvesteerd in fietspaden en het uitzetten van fietsroutes, de zogeheten voies vertes, veelal op de oude spoorbanen. De routes variëren van fietsen langs wijngaarden tot stoere mountain bike paden door de bossen. In Saint-Martin-le-Redon verhuurt FatVelo elektrische fatbikes. Deze zijn geschikt om door bossen of wat ruiger terrein te fietsen, maar ook om gewoon de route langs de Lot te volgen. Voor ouders met kleine kinderen is er de mogelijkheid om een karretje achter de fiets te laten bevestigen. Tot slot nog een wijnroute tip. Ga naar Puy L’Evêque (dat samen met Saint-Cirq-Lapopie strijdt om de titel ‘mooiste dorp van de Lot’). Daar een korte stop maken bij de Salon de Thé (15, rue des Capucins) om vervolgens koers te zetten richting Albas, een dorp dat zich heeft ontwikkeld op een klif, met uitzicht op een lus van de Lot. De smalle weggetjes met fantastische vergezichten zijn al een attractie op zich. Op de terugweg langs le Couvent Bar in Bélaye (Place du Mercadiel). Als er geen live muziek is, dan is alleen al het uitzicht over de Lot de moeite waard.

Deze reportages verschenen eerder in het fraaie aan Frankrijk kwartaaltijdschrift En Route (https://enroutefrankrijk.nl/magazine/), waarna ze op enkele details werden bewerkt. De foto’s zijn van o.a. Julie Drummen, Domaine du Bouysset en het eerder genoemde Office du Tourisme in Cahors.

 

***

SCHILDERIJ VAN DE MAAND

Ziehier een vrije impressie van de oostelijke Rioja, de zogeheten Rioja Baja. Ik wilde vooral de stille weidsheid van het landschap vastleggen, vandaar de grote wolkenpartij. En om er tegelijk ‘beweging’ in te brengen, werden de kriskras lopende wijngaard weggetjes markant neergezet. Het halve meter brede werk, dat reeds verkocht is, kreeg als titel Rioja, wolken, weggetjes en wijn.
Meer details staan bij Landschappen op www.vinpressionist.com.

 

***

 MEMORIES ARE MADE OF THIS (7)

In de vijftig jaar dat ik als fulltime wijnschrijver actief ben geweest, heb ik in kleine ringband boekjes van alles genoteerd. Streekimpressies, gesprekken met producenten, wijnproefnotities, mooie maaltijden en alle mogelijke voorvallen. Een aantal van deze herinneringen deel ik graag in dit maandmagazine.

 BEKROONDE WIJNKAARTEN

Wijnsoorten jureren is niet aan mij besteed, wijnkaarten beoordelen des te meer. Dit in de hoop dat bekroonde kaarten als voorbeeld gaan dienen voor de vele, vele zwakke. Zo van ‘kijk eens hoe het óók kan’, met meer informatie, meer wijnen per glas en vooral een gastvriendelijker calculatie.

Bij herhaling heb ik dus – als voorzitter – plaatsgenomen in jury’s die wijnkaarten beoordeelden. Een keer ging de eerste prijs naar Ine Droogh van Badhotel Zeerust in Noordwijk aan Zee, destijds ook qua keuken een toprestaurant. In het Amstel Hotel kreeg Ine zelfs haar gewicht in kisten wijn, ik meen van Château Giscours. Maar pech gehad, ze was (en is) juist heel tenger van postuur.

Later organiseerde Perswijn een concours voor de beste wijnkaart. De eerste keer, het was exact dertig jaar geleden, mocht ik die  prijs uitreiken aan Ben Overbeeke van De Schelvenaer in Krimpen aan den IJssel. Ben voerde alleen Franse wijnen, allemaal perfect omschreven, verstandig geprijsd en veelal per glas beschikbaar.

Op de foto, rechts van Ben, staat Floor van Ede van Brasserie van Baerle in Amsterdam. Ook zij won een prijs (en voert nog steeds een opmerkelijk goede wijnkaart). Schuin achter Floor, rechts, staat haar toenmalige, nog zeer jonge en slanke chef-kok Ricardo van Ede. En links achter haar heeft de volstrekt onherkenbare Ronald de Groot, eigenaar/hoofdredacteur van Perswijn, zijn ogen even zedig gesloten. Aan Bens linkerzijde glimlachen mijn goede collegae en mede-juryleden Gert Crum en Frank Jacobs, alsmede cuisinier Robert Kranenborg, eveneens jurylid en toen nog werkzaam bij La Rive. Helemaal links houdt Peter Klosse van De Echoput te Hoog-Soeren zijn terecht verdiende certificaat voorzichtig vast.

Wat ik later, op initiatief van Vinos de España en Misset Horeca, eveneens heb gedaan, is het individueel beoordelen én becommentariëren van wijnkaarten, met suggesties op maat naar de makers daarvan. Of het allemaal geholpen heeft? Hopelijk een beetje.

 

 

FLATERS AAN TAFEL
Mijn allesbehalve serieuze paperback Flaters aan tafel verscheen ruim 35 jaar geleden bij Mondria Uitgevers. Het boekje bestond uit een verzameling blunders die bekende, minder bekende en volstrekt onbekende Nederlanders aan tafel (mee)maakten, thuis of in restaurants. De uitgave werd gegarneerd met knappe, cartoonachtige tekeningen van de briljante, internationaal bekroonde Bert Witte (1943-2012).

Een echtpaar dat liever onbekend wenst te blijven vertelde enthousiast aan een kennis over hun allereerste vakantie in Frankrijk. Vooral over de geserveerde hoeveelheden eten waren ze zeer te spreken. Bijna elke dag ook hadden ze een ander restaurant bezocht. ‘En namen jullie ook kaas toe?’ vroeg de kennis. Antwoord: ‘Jazeker, maar vaak wisten we niet hoe we alles op moesten krijgen’.  Inderdaad, ze hadden elke keer het van tafel naar tafel gaande kaasplateau als geheel voor zich henzelf beschouwd.

 

 

 

 


Geboren op 28 mei 1968 in Melbourne is zangeres Kylie Minogue, met 60 miljoen verkochte albums één van de succesvolste artiesten van Australië. In 2020 lanceerde ze haar eigen wijnlijn en twee jaar later werden er al 5 miljoen flessen verkocht. Haar Prosecco is een groot succes in Engeland. Aldus de toelichting Bert Wentzel (jokebertwentzel@gmail.com) die dit label selecteerde uit zijn wereldwijde etiketten verzameling.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website in dit maandmagazine zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.